Η γκρίνια του πετρελαίου θέρμανσης, γράφει ο Θανάσης Καμπισιούλης

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
Η γκρίνια του πετρελαίου θέρμανσης, γράφει ο Θανάσης Καμπισιούλης

Με τιμές μεταξύ 1,36 έως 1,38 ευρώ ανά λίτρο ξεκίνησε να διατίθεται από την περασμένη εβδομάδα το πετρέλαιο θέρμανσης. Με πρόσθετη έκπτωση, η οποία δεν ήταν προγραμματισμένη και κάποιοι συνδέουν και με την κυβερνητική απόφαση για επιβολή έκτακτης εισφοράς στα υπερκέρδη των ελληνικών διυλιστηρίων σε συνέχεια της απόφασης της ΕΕ, το πετρέλαιο θέρμανσης μαζί και με τις κρατικές επιδοτήσεις καθίσταται ιδιαίτερα ελκυστικό καύσιμο για τους καταναλωτές.

Έτσι, ενώ το πετρέλαιο θέρμανσης θα έκανε πρεμιέρα στην τιμή του 1,44 ευρώ έως 1,46 ευρώ το λίτρο, με την έκπτωση που δίνουν τα ΕΛΠΕ όλοι εμείς οι καταναλωτές θα αγοράσουμε για όλο το μήνα πετρέλαιο με κόστος 1,36 με 1,38 ευρώ το λίτρο. Μαζί με τις πρόσθετες επιδοτήσεις βάσει εισοδηματικών κριτηρίων, το πετρέλαιο θέρμανσης βρίσκεται πλέον σε απόσταση αναπνοής από το φυσικό αέριο. Το τελευταίο διατίθεται στην τιμή των 0,11 ευρώ η κιλοβατώρα, με βάση τα τιμολόγια που ανακοινώθηκαν προχθές από τους προμηθευτές μαζί με την επιδότηση της ΔΕΠΑ Εμπορίας.
Γιατί τα γράφω αυτά; Διότι θεωρώ πως όλες τις προηγούμενες εβδομάδες βομβαρδιστήκαμε από ενημερώσεις και πληροφορίες πως η τιμή του πετρελαίου κίνησης θα ξεπερνούσε το 1,55 ευρώ το λίτρο. Μερικές από αυτές ήταν από «επίσημα χείλη», τόσο δημοσιογράφων όσο και πολιτικών της αντιπολίτευσης. Με την ίδια σοβαρότητα μας ενημερώνουν -σκέφτομαι – για την ακρίβεια, την εγκληματικότητα και άλλα θέματα που μας απασχολούν. Αναρωτιέμαι – με το δίκιο μου – αν όλοι αυτοί είναι πηγή ενημέρωσης ή πηγή γκρίνιας; Αν το καλοσκεφθείς πιο εύκολα βλέπεις και ακούς κάποιον να γκρινιάζει, παρά να σε ενημερώνει υπεύθυνα και να σου προτείνει ένα ρεαλιστικό τρόπο αντιμετώπισης.

Τέτοιες συμπεριφορές, δυστυχώς οι εξαιρέσεις είναι ελάχιστες, αναβιώνουν το παραμύθι με τον καλικάντζαρο που ήθελε να γίνει γιατρός, «θεραπεύοντας» τον φίλο του. Μαθαίνοντας με τις ασθένειες και κάνοντας πειραματόζωο τον φίλο του. Ο Λιουκ, λοιπόν, ήθελε να γίνει καλικάντζαρος – γιατρός και σκέφτηκε πως, ακούγοντας υπομονετικά το Φρέντι να κλαψουρίζει για το παραμικρό χτυπηματάκι, μπορούσε να εξασκηθεί γιατρεύοντάς τον. Έτσι θα μάθαινε το επάγγελμά του γιατρού και σε λίγα χρόνια θα γινόταν ένας επιτυχημένος ιατρός!
Μια μέρα, ο Φρέντι ήρθε να τον βρει κλαψουρίζοντας, όμως χωρίς κανένα φανερό τραύμα, ούτε καν κακή όψη. Αντίθετα, ο Λιουκ τον είδε πολύ καλά, χαρούμενο, παρά την γκρίνια του, που τώρα έμοιαζε ψεύτικη.
– Πώς είσαι; ρώτησε ο Λιουκ. Έχεις υπέροχη όψη σήμερα.
– Βρίσκεις;… είπε ο Φρέντι. Ωστόσο, δεν νιώθω πολύ καλά.
– Πονάει η κοιλιά σου; ρώτησε ο Λιουκ.
– Όχι και τόσο, είπε ο Φρέντι.
– Ναι ή όχι, πονάει η κοιλιά σου; είπε κοφτά ο Λιουκ.
– Όχι! Δεν νομίζω.
– Λοιπόν! Τι τρέχει; ρώτησε ενοχλημένος ο Λιουκ.
– Δεν ξέρω, είπε ο Φρέντι. Δεν είμαι καλά.
Ο Λιουκ δεν ήξερε τι να πει. Κοίταξε το φίλο του, που χαμήλωσε το βλέμμα και δεν είπε τίποτα. Νομίζω πως ασχολούμαστε υπερβολικά μαζί σου, φιλαράκο μου, είπε ο Λιουκ. Άλλωστε κι εσύ ασχολείσαι πολύ με τον εαυτό σου. Προσπάθησε να σκεφτείς λίγο και τους άλλους και θα νιώσεις καλύτερα, σε διαβεβαιώ.
Μα κανείς δεν με χρειάζεται, είπε ο Φρέντι.
Ο Φρέντι είχε δίκιο. Επειδή βογκούσε όλη μέρα και παραπονιόταν συνεχώς, όλοι τον απέφευγαν και κανείς δεν θα σκεφτόταν ποτέ να του ζητήσει κάποια εξυπηρέτηση. Τον ρωτούσαν απλώς αν ήταν καλά και ο Φρέντι δεν απαντούσε ποτέ ναι. Δεν υπάρχει λύση για σένα, Φρέντι, είπε ο Λιουκ κάπως σκληρά. Είσαι χαμένη περίπτωση. Θα είσαι όλη σου τη ζωή ένας γκρινιάρης καλικάντζαρος. Στις χώρες των καλικαντζάρων, πάντα υπάρχουν ένας δυο τέτοιοι. Ε λοιπόν, εδώ, αυτός θα είσαι εσύ. Δεν πειράζει, έτσι είναι.
Νομίζεις; ρώτησε ο Φρέντι αναστατωμένος. Και γύρισε στο σπίτι του, ευχαριστημένος που ήταν επιτέλους κι αυτός ξεχωριστός. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ήταν ο γκρινιάρης του χωριού.

Στην δική μας χώρα, όπως έλεγε ο Γέροντας Παΐσιος, «όσο γκρινιάζει κανείς, τόσο ρημάζει…». Ό,τι κι αν έχεις, ό,τι κι αν σου λείπει, από εσένα εξαρτάται, όπως έλεγε, αν θα επιτρέψεις στην κακομοιριά να σε οδηγήσει στη γκρίνια. Αν καταφέρεις και διώξεις την γκρίνια και την μιζέρια, τόσο ανθίζει η ευτυχία. Στην ίδια λογική ο Κομφούκιος δίδασκε πως όταν παραπονιέσαι για ένα κακό, απλά τo διπλασιάζεις. Ενώ όταν δεν του δίνεις σημασία και το περιγελάς, τότε σίγουρα το εξουδετερώνεις.
Δεν έχει νόημα να γεμίζουμε αρνητικές σκέψεις, φήμες και πληροφορίες. Πολύ μακριά, στην Ανατολή, λένε πως ένα δέντρο μπορεί να κάνει 1.000 σπίρτα, αλλά αρκεί ένα σπίρτο για να καταστρέψει 1.000 δέντρα. Έτσι, μια αρνητική σκέψη μπορεί να μας χαλάσει την ημέρα. Μια αρνητική σκέψη μπορεί να κάψει oλες τις θετικές μας σκέψεις. Δεν έχει σημασία να περιγράφουμε το πρόβλημα και την κάθε δυσκολία που συναντούμε. Σημασία έχει να αναλαμβάνουμε την ευθύνη και να αναζητούμε λύσεις. Να αφιερώνουμε χρόνο στη δράση και όχι στη γκρίνια.
Μαζί με την αχαριστία και την αγένεια, η γκρίνια είναι το χειρότερο χαρακτηριστικό που μπορεί να έχει μια προσωπικότητα. Όσες αρετές και προτερήματα κι αν έχει ένας άνθρωπος, αν είναι ταυτόχρονα γκρινιάρης δύσκολα μπορεί να γίνει συμπαθής. Το χειρότερο είναι ότι πως όλοι αυτοί που γκρινιάζουν, δεν κάνουν τίποτα για να αλλάξουν αυτά που τους δημιουργεί η γκρίνια. Εξ αιτίας της χάνουν σιγά σιγά το θάρρος και νιώθουν μικροί και αδύναμοι. Ας μην γίνουμε σαν τον Φρέντι, λοιπόν. Υπάρχουν τόσοι άλλοι τρόποι για γίνουμε ξεχωριστοί!

• Αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί μου: eetsi@windowslive.com

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Πήγαινε στην κορυφή