Λείπουν χέρια εργατικά, γράφει ο Βασίλης Γιαννακόπουλος

ΠΑΛΜΟΓΡΑΦΟΣ
Λείπουν χέρια εργατικά, γράφει ο Βασίλης Γιαννακόπουλος

Η έλλειψη εργατικών χεριών στον πρωτογενή τομέα της αγροτικής οικονομίας είναι διαχρονική. Τη φετινή χρονιά όμως η απουσία εργατών γης έχει πάρει ανησυχητικές διαστάσεις και για ορισμένες καλλιέργειες ίσως είναι και καταστροφική επειδή, λόγω έλλειψης χεριών, η σοδειά κινδυνεύει να μείνει στο χωράφι. Από την Πελοπόννησο έως την Κρήτη και τη Μακεδονία ακούγεται η απόγνωση των παραγωγών για τη σοδειά τους.

Δεν θα μιλήσω για περιοχές και προϊόντα για τα οποία δεν διαθέτω επαρκή πληροφόρηση και γνώσεις αλλά θα σας πω για τον δικό μου πόνο αλλά και όλων των ελαιοκαλλιεργητών.
Η φετινή χρονιά είναι μια από τις καλύτερες και ως προς την ποιότητα και ως προς την ποσότητα αρκεί μέχρι τα μέσα Νοεμβρίου να ρίξει και καμιά βροχούλα. Λόγω μάλιστα της μειωμένης για φέτος παραγωγής ελαιολάδου της Ισπανίας, η τιμή υπολογίζεται ότι θα είναι υψηλή. Λέγεται ότι φέτος η τιμή του ελαιολάδου μπορεί να φτάσει και τα 5 ευρώ το κιλό. Ένα ποσοστό όμως από την φετινή παραγωγή στη χώρα μας κινδυνεύει να μείνει στα δέντρα λόγω έλλειψης εργατικών χεριών.
Μέχρι τώρα το μάζεμα της ελιάς στηριζόταν κατά 80% στους Αλβανούς εργάτες, ο αριθμός των οποίων τα τελευταία χρόνια έχει μειωθεί πάρα πολύ. Συγχρόνως όμως η ανεργία των νέων, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΔΥΠΑ, φτάνει σχεδόν το 35%. Γιατί λοιπόν να μην απασχοληθούν με το μάζεμα της ελιάς και των άλλων αγροτικών προϊόντων οι εγγεγραμένοι άνεργοι;
Να το ξεκαθαρίσω από την αρχή ότι είμαι υπέρ των επιδομάτων στήριξης στους οικονομικά αδύνατους. Γιατί όμως αυτός που παίρνει το επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης των 200 ευρώ, να μην υποχρεώνεται, αφού είναι υγιής, να εργάζεται συγχρόνως στις αγροτικές καλλιέργειες και βεβαίως να πληρώνεται για την εργασία του; Θα σε βοηθήσω, αγαπητέ μου, σαν κράτος αλλά και συ θα βοηθήσεις τον εαυτό σου.
Μη μου πείτε ότι στα χωριά σας δεν υπάρχουν άτομα υγιή και ικανά για εργασία τα οποία επιβιώνουν με το επίδομα αλληλεγγύης; Προσθέστε, δε, σε αυτό και το κοινωνικό τιμολόγιο της ΔΕΗ, το κοινωνικό παντοπωλείο του δήμου, τα συσσίτια της Μητρόπολης, άντε και μια μικρή αγροτική σύνταξη της γιαγιάς, κι από δω πάν’ κι άλλοι. Γιατί λοιπόν να πάει να μαζέψει ελιές;
Γι’ αυτό, πρώτον πρέπει να αλλάξει το καθεστώς της επιδοματικής πολιτικής και δεύτερον πρέπει το κράτος να επιδοτεί την εργασία και όχι την ξάπλα στον καναπέ ή το αραλίκι σε τρεις καρέκλες του καφενείου.
Εγώ πάντως με το ταξίδι μου το προηγούμενο Σαββατοκύριακο στον Πύργο, εξασφάλισα προς το παρόν εργατικά χέρια. Αν όμως ναυαγήσει η συμφωνία που έκανα έχω και εναλλακτική λύση. Το προσωπικό του «Παλμού» και κάποιοι καλοί φίλοι, μόλις τους είπα τον πόνο μου, εκδήλωσαν το ενδιαφέρον τους να με συνδράμουν στο μάζεμα της ελιάς – και αφιλοκερδώς μάλιστα. Τους ευχαριστώ εκ των προτέρων και πιστεύω να μην τους χρειαστώ.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Πήγαινε στην κορυφή