Λεόντιος Πετμεζάς: Ένα έργο οφείλει να δημιουργεί ηρεμία και να στέκεται θεραπευτικά απέναντι στον θεατή

Ο Λεόντιος Πετμεζάς σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Δημόσια Διοίκηση στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Δημοσιογραφία στο Ίδρυμα Μπότση και θέατρο στο Εθνικό Ωδείο. Παρακολούθησε ιστορία τέχνης και ζωγραφική στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και στην Αμερική. Έχει πραγματοποιήσει ατομικές και ομαδικές εκθέσεις ανά τον κόσμο με εγκωμιαστικές κριτικές. Πίνακες του ανήκουν σε ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές.
Γράφει λογοτεχνικά βιβλία και θεατρικά έργα. Mεταφράζει. Επιμελείται και προλογίζει εκθέσεις και εκδόσεις. Συμβάλει στην διοργάνωση φεστιβάλ, συμποσίων, συνεδρίων, πολιτιστικών γεγονότων,events, happenings, performances και δράσεων σε συνεργασία με Δήμους, Περιφέρειες, Ιδρύματα, Πρεσβείες, Μουσεία, Υπουργεία, κέντρα Πολιτισμού. Ασχολείται εμπεριστατωμένα με την ιστορική – θεωρητική έρευνα, εντρύφηση, εκτίμηση και καταγραφή της διαχρονικής τέχνης. Συμμετέχει σε επιτροπές λογοτεχνικών και εικαστικών διαγωνισμών. Έχει πολύχρονες
συνεργασίες με σημαντικούς φορείς πολιτισμού και εκδοτικές εταιρίες. Μεταξύ άλλων το Art Studio EST, τον εικαστικό Θεσμό Τέχνης Φλόγα, την Σύγχρονη Πινακοθήκη Villa Ροδόπη. Δοκίμια, ποιήματα, κριτικές, μελέτες, προσεγγίσεις, αναλύσεις και διατριβές και εργασίες του δημοσιεύονται στα έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ. Έχει συμβάλει εποικοδομητικά και γόνιμα στη δομική εκπόνηση και την αλματώδη εξέλιξη του πρωτοποριακού project, στην εμπνευσμένη προώθηση του εκλεκτικού concept, στην καίρια εξέλιξη της πολιτιστικής διπλωματίας, στην εργονομική διεξαγωγή, στην ανάπτυξη της πολιτισμικής διαχείρισης απέναντι στην τέχνη. Θεωρείται σημαντικός ιστορικός τέχνης με εμβέλεια σε διεθνές επίπεδο και υψηλής ειδίκευσης ειδικός σε θέματα πολιτικής της τέχνης που συνδυάζει στέρεες γνώσεις για
την παγκόσμια καλλιτεχνική σκηνή και τις νέες τάσεις. Έχει βραβευτεί για την γραφή του και έχει βιογραφηθεί σε λεξικά και
εγκυκλοπαίδειες. Εκτεταμένες αναφορές και δημοσιεύσεις για την παρουσία του υπάρχουν στο διαδίκτυο. Είναι πρόεδρος του ιστορικού Συλλόγου Εικαστικών Καλλιτεχνών Ελλάδος «Ο Απελλής» και επίτιμο μέλος αρκετών επιστημονικών, εκπαιδευτικών, καλλιτεχνικών οργανισμών και πολιτιστικών σωματείων. Είναι μέλος της ΕΣΠΗΤ ( Ένωσης Συντακτών Περιοδικού, Ηλεκτρονικού Τύπου) και της EFJ (Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Δη-
μοσιογράφων). Ασχολείται έντονα με τον εθελοντισμό, τον ακτιβισμό και την προσφορά
στον άνθρωπο.

«ΠΑΛΜΟΣ»: Σε ποιο περιβάλλον μεγαλώσατε και πως ήταν τα παιδικά σας χρόνια;

ΛΕΟΝΤΙΟΣ ΠΕΤΜΕΖΑΣ: Στο περιβάλλον που μεγάλωσα υπήρχαν άνθρωποι μορφωμένοι. Τα παιδικά μου χρόνια ήταν χαρούμενα, ανέμελα και ευχάριστα. Διάβαζα και έγραφα πριν πάω στο σχολείο. Οι γονείς μου, οι συγγενείς και φίλοι της οικογένειας μου δώριζαν από πολύ νωρίς βιβλία, κάτι που με μάγευε!! Είχα ανακαλύψει το βάπτισμα σε ένα κόσμο που μου ταίριαζε, που είχε κάτι το άφθαρτο και το διαχρονικό με ευθυτενή πλαίσια καθορισμών και κίνητρα μάθησης, με μνημονικές διεργασίες αταλάντευτης διεισδυτικότητας και περίσκεψης. Με λεκτικές λύσεις, ευφρόσυνα στίγματα και γέφυρες προστασίας που καταλάβαινα και αντιλαμβανόμουν πως με θωράκιζαν και με δυνάμωναν επεκτατικά.

«Π»: Σε ποια ηλικία ξεκινήσατε να ζωγραφίζετε;

Λ.Π.: Ήμουν περίπου επτά ετών όταν ξεκίνησα να ζωγραφίζω σε πορσελάνες και σε ξύλο. Λίγο μετά ασχολήθηκα με την ακουαρέλα, το
κάρβουνο, το μολύβι και φυσικά τις ελαιογραφίες. Τότε όπως θυμάμαι πως εντάχθηκα σε μια στερεογραφία με στοιχειοθετήσεις, χειρονομίες, εκφάνσεις και εμβληματικές χαράξεις.Τα περάσματα υπήρξαν επίσης στοιχειώδεις ενδυμαμώσεις.

«Π»: Θυμάστε το πρώτο σας έργο, το έχετε κρατήσει;
Λ.Π.: Bέβαια! Έχω κρατήσει τα τρία πρώτα έργα μου τα οποία βραβεύτηκαν και διακρίθηκαν σε διαγωνισμούς που έγιναν στο Δημοτικό
σχολείο και στην Πνευματική Συντροφιά της Αγίας Παρασκευής. Στο δεύτερο διαγωνισμό που αναφέρω με τίμησε ο τότε Μητροπολίτης Μεσογαίας Αγαθόνικος, ο οποίος με έχρισε αργότερα αναγνώστη καθώς είχε ξεχωρίσει την ικανότητα της φωνής μου στην απόδοση ψαλμών και ύμνων στο εκκλησίασμα.

«Π»: Ποια η θεματολογία στα έργα σας;

Λ.Π.: Διάφορα και ποικίλα πράγματα. Ζωγραφίζω τοπία, θαλασσο-γραφίες, λουλούδια, δάση, πρόσωπα, αγιογραφίες, στιγμιότυπα της
καθημερινότητας.

«Π»: Ποια σχολή και ποια στοιχεία εμπεριέχονται στα έργα σας και έχουν το δικό σας ύφος;

Λ.Π.: Κινούμαι σε διάφορες, σε πολλές τάσεις και σχολές. Ασχολούμαι με τον ρεαλισμό, τον φωβισμό,τον κονστρουκτιβισμό, τον πουαντελισμό, τον εξπρεσιονισμό και τον ιμπεσιονισμό. Με ενδιαφέρουν επίσης τα εννοιακά τοπία και οι απροσδιόριστες συλλήψεις που ωστόσο διατηρούν στοιχεία έμπνευσης από τις συνήθεις τάσεις.

«Π»: Φως, όγκος, χρώματα, σχήματα… Σας ενδιαφέρει η πιστή αποτύπωση;

Λ.Π.: Χαίρομαι που χρησιμοποιείτε τις κατάλληλες λέξεις απόδοσης.
Είσαστε γνώστης του αντικειμένο και η τοποθέτησή σας είναι έγκριτη και έγκυρη. Λειτουργώ διττά. Σε κάποιες συνθέσεις με ενδιαφέρει η
πιστή αποτύπωση και άλλοτε όχι.Αρκεί και στις δύο ενδιαφέρουσες προοπτικές να προσεγγίζω περιγραφικά ένα επιθυμητό αποτέλεσμα και
ένα ιδεογραμματικό ορόσημο. Για μένα και για το κοινό!!

«Π»: Πώς εκφράζεται τα συναισθήματά σας μέσω των έργων σας;

Λ.Π.: Τα συναισθήματα τα εκφράζω μέσα από τις σκιάσεις και τις διαδρομές του κατάλληλου χρώματος. Συχνά ακούω να μου λένε πως ο
πίνακας σου γεμίζει συναισθήματα στο χώρο που τον έχουμε τοποθετήσει. Ή ότι λειτουργεί θεραπευτικά.
Είναι σημαντικό να ακούς αυτές τις θέσεις και αυτές τις εντυπώσεις από το κοινό. Σημαίνει πως έχεις αγγίξει το συναίσθημα των ανθρώπων και έχει ξεκινήσει μια διαδραστική σχέση μαζί τους, έναν διάλογο.

«Π»: Τι πιστεύετε συγκινεί τον θεατή σ’ένα έργο;

Λ.Π.: Πιστεύω πέρα από την τεχνοτροπία και την τεχνική η θεματολογία τον συγκινεί ιδιαίτερα. Θέλει τοέργο να του δημιουργεί μια κατά-
σταση ηρεμίας, χαλάρωσης, να στέκεται θεραπευτικά απέναντι του.

«Π»: Ποιοι οι αγαπημένοι σας ζωγράφοι;

Λ.Π.: Ο Τζάκσον Πόλλοκ, ο Ματίς, ο Οπενχάημερ, ο Μόραλης, ο Παπαλουκάς, ο Παρθένης, η Θάλεια Φλωρά – Καραβία, ο Τσαρούχης.

«Π»: Τί είναι η ζωγραφική για εσάς;

Λ.Π.: Αγαπημένη απασχόληση από πάντα αλλά και σε δύσβατους χρόνους. Μελέτη και έρευνα, απόδοση ψυχικών διαδικασιών. Επιλογή και
εξομολόγηση. Λυτρωτική προσήλωση. Ενατένιση και επανατένηση.

«Π»: Eίστε πολυπράγμων, γράφετε λογοτεχνικά βιβλία και θεατρικά έργα, μεταφράζετε, και άλλα πολλά. Τί σας γοητεύει περισσό-
τερο;

Λ.Π.: Μετά την ζωγραφική, το γράψιμο. Αν και πολλές φορές έρχεται σε πρώτο πλάνο λόγω των επαγγελματικών συνθηκών.

«Π»: Έργα σας ανήκουν σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχετε πραγματοποιήσει ατομικές εκθέσεις και ομαδικές με εγκωμιαστικές κριτικές, ξεχωρίζετε κάποιο από τα έργα σας; Ποιό;

Λ.Π.: Δύο έργα. Ο πίνακας, ελαιογραφία «Ψυχές σε απόγνωση» και ο πίνακας, κάβουνο με μολύβι «Μάνες
της αντίστασης».

«Π»: Tι είναι η Τέχνη για εσάς;

Λ.Π.: Ευρηματικό ελιξίριο της ζωής που σωματοποιεί άρρηκτα την αισθαντική ματιά. Ταξίδι με έκσταση,περιπλάνηση με αφομοίωση και περιήγηση, με κυριαρχία. Ψυχική δραστηριότητα με δημιουργική αλληλουχία και ευεργετική ευαισθησία. Ανίχνευση της απολυτότητας και πορεία συνδιαλλαγής. Γίνεται τεράστια και αναπόσπαστη διαπραγμάτευση οικουμενικότητας με σημαντική εξέλιξη γιατί προκαλεί τα ανθρώπινα συναισθήματα και διε-
γείρει το μυαλό. Καθρεπτίζουμε και αποτυπώνουμε μέσα από τις κορυφώσεις της ψυχικές καταστάσεις, ιδέες και οραματισμούς. Βασίζεται
επίσης στην εμπειρική γνώση και στην αλήθεια του είναι και του γίγνεσθαι, της παρατήρησης, της παράθεσης και της κατάθεσης. Έχει ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα και επιδρά σε συμπεριφορές και σε δρομολογημένες αναδύσεις που οδηγούν στην απλότητα του απέριττου
και του εδαφικού ρυθμού.

«Π»: Ως Πρόεδρος του ιστορικού συλλόγου «Ο Απελλής», πώς βλέπετε την τέχνη να εξελίσσεται μετά κορωνοιόν;

Λ.Π.: Βλέπω πως η τέχνη προχωρά δυναμικά και εμβαθύνει ακόμη περισσότερο στις προθέσεις της. Η κατάσταση που ζήσαμε και ζούμε στάθηκε πηγή έμπνευσης για τους δημιουργούς κάτι που συμβαίνει παράλληλα στην λογοτεχνία και στο θέατρο. Ευτυχώς η τέμνουσα υπερουσιότητα σχετίζεται με το προφανές στοιχείο της απτότητας. Αρμολογούνται νέες δομές και καινούργιες δομήσεις.

«Π»: Έχουν εκδοθεί 13 βιβλία σας, τι πραγματεύονται;

Λ.Π.: Καλύπτω ένα αρκετά ευρύ φάσμα γραφής.Ποίηση, δοκίμιο, κριτική, θέατρο.

«Π»: Έχουν παιχτεί κάποια απο τα 20 θεατρικά σας έργα που έχετε γράψει;

Λ.Π.: Έχουν ανεβεί 14 έργα και όλα διδάσκονται κατά καιρούς σε Δραματικές σχολές, σε ινστιντούτα θεάτρου και σε σεμινάρια υποκριτικής.

«Π»: Πώς συνδέονται η ποίηση και η ζωγραφική;

Λ.Π.: H μία συμπληρώνει την άλλη. Ένα ποίημα σε κάνει να σκεφθείς εικόνες αλλά και ένας πίνακας μπορεί να σε εμπνεύσει για να γράψεις ένα ποίημα ή και ένα άλλο λογοτεχνικό κείμενο. Στα ποιητικά βιβλία που εξέδωσα υπάρχουν έργα τέχνης που κοσμούν τις σελίδες των βιβλίων και που έγιναν με αφορμή τα ποιήματα μου.

«Π»: Έχετε βραβευτεί για τα έργα σας. Πώς βοηθά αυτό τον καλλιτέχνη;

Λ.Π.: Τον βοηθά, του δίνει έναυσμα για να συνεχίσει αλλά του δημιουργεί και μια τεράστια ευθύνη απέναντι στο κοινό. Τον φορτίζει θε-
τικά και επικοδομητικά.

«Π»: Τι σας στενοχωρεί;

Λ.Π.: Δεν με στεναχωρεί κάτι. Από την φύση μου είμαι αισιόδοξο και ψύχραιμο άτομο. Χωρίς να είμαι αδρανής και αδιάφορος κοινωνικά. Με
προβληματίζουν όμως όσα συμβαίνουν μάλιστα σε μεγεθυντική κλίμακα και δεν είμαι σε θέση να τα ανατρέψω.Βλέπω να συντελούνται ευθύβολες
και αρνητικές ανακατατάξεις, εμείς αιφνιδιαζόμαστε, τις παρακολουθούμε αλλά είμαστε απροστάτευτοι στις ανατροπές που συντελούνται.
Αυτό με πειράζει, μου χαλάει την διάθεση. Διακατέχομαι από μια ζωτική αγωνία και νιώθω μια δοκιμασία όπως φαντάζομαι όλοι οι συνειδητοποιημένοι άνθρωποι για το άγνωστο αύριο. Για το ζωογόνο πρόσοδο.

«Π»: Τι ετοιμάζετε;

Λ.Π.: Το καινούργιο ποιητικό βιβλίο μου θα εκδοθεί σε λίγες μέρες και έχει τίτλο «Συστοιχίες της αυριανής εξορίας» με αναφορά στην περίοδο της πανδημίας. Eμπεριέχει έντεχνες συλλήψεις, σχετικές με τα ποιήματα μου που φιλοτέχνησε η σύζυγος μου, βραβευμένη εικαστικός Μαριλένα Φωκά. Συνεχίζω παράλληλα τις συνεργασίες με γνωστούς εκδοτικούς οίκους προλογίζοντας,συμμετέχοντας ή κάνοντας την επι-
μέλεια βιβλίων.