Η Σοφία και οι κόρες της, γράφει ο Θανάσης Καμπισιούλης

Πριν παρά πολλά χρόνια ήταν η Σοφία, μια μητέρα που είχε τρεις κόρες. Μετά το θάνατο του συζύγου της αποφάσισε να μετακομίσει στη Ρώμη. Γρήγορα μαθεύτηκε ότι πίστευαν στο Χριστό κι επειδή βρισκόμαστε 100 χρόνια μετά την γέννηση του Χριστού, το περιβάλλον δεν μπορούσε να δεχθεί κάτι τέτοιο. Έφτασαν μάλιστα τα νέα στον Ρωμαίο αυτοκράτορα, τον Ανδριανό, ο οποίος διέταξε να συλλάβουν τα τρία μικρά κορίτσια. Ανέκριναν και προσπάθησαν να τις πείσουν να αλλάξουν πίστη, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Αποκεφάλισαν και τις τρεις, την Πίστη, την Αγάπη και την Ελπίδα, ενώ λίγες ημέρες αργότερα, από τον αβάσταχτο πόνο, πέθανε και η μητέρα τους.

Η Σοφία επέλεξε να δώσει αυτά τα ονόματα στις κόρες της από ένα χωρίο της Καινής Διαθήκης: «νυνί δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα· μείζων δε τούτων η αγάπη». Ο Ύμνος της Αγάπης, το τμήμα του 13ου Κεφαλαίου της Προς Κορινθίους Α’ Επιστολής του Αποστόλου Παύλου. Ένα από τα πιο αξιόλογα κείμενα της Αγίας Γραφής με αλήθειες που φωτίζουν και εξυψώνουν τη ζωή του ανθρώπου. Χωρίς λοιπόν την αγάπη δεν μπορούμε να ζήσουμε, ούτε να εφαρμόσουμε καμιά άλλη αρετή. Η αγάπη γεμίζει τις καρδιές όλων των ανθρώπων, που την παραδέχτηκαν και την εφάρμοσαν στη ζωή τους.
Αγίες της χριστιανικής εκκλησίας και οι τέσσερις αυτές γυναίκες, η μνήμη των οποίων εορτάζεται στις 17 Σεπτεμβρίου από την Εκκλησία μας και στις 15 Μαΐου από την Καθολική. Όλοι μας αντιλαμβανόμαστε πόσο σημαντικό είναι για μια οικογένεια να έχει και τα τέσσερα αυτά χαρακτηριστικά, πόσο αρμονική είναι η ζωή μας αν πιστεύουμε στον εαυτό μας, αγαπάμε τόσο εμάς όσο και τους γύρω μας, δεν χάνουμε ποτέ την ελπίδα μας και σε κάθε σκέψη ή πράξη μας καθοριστικό παράγοντα έχει η σοφία. Σοφία, όπως την όριζε ο Αισχύλος, που μιλούσε για τον άνθρωπο που δεν ξέρει τα πολλά, αλλά που γνωρίζει τα χρήσιμα.
Έτσι θα παίρνουμε σωστές αποφάσεις, θα μιλάμε σωστά και θα κάνουμε ό,τι πρέπει. Αυτά είναι τα οφέλη και τα αποτελέσματα της σοφίας ενός ανθρώπου κατά τον Αρχαίο φιλόσοφο Δημόκριτο. Αν όλοι μας σκεφτούμε κάποια στιγμή της ζωής μας που μιλήσαμε σωστά, πήραμε την σωστή απόφαση και κάναμε αυτό που έπρεπε, θα διαπιστώσουμε ότι πράγματι ήταν μια όμορφη στιγμή. Μετρήσαμε σωστά και με νηφαλιότητα την κατάσταση, ο στόχος μας ήταν ξεκάθαρος και η προτεραιότητα ήταν αυτό που αληθινά επιθυμούσαμε. Αναμενόμενο ήταν λοιπόν να τα καταφέραμε, ήταν μια στιγμή που ενεργήσαμε με σοφία.
Αναφορικά με την Πίστη, όλα όσα έχουν ειπωθεί και γραφτεί ανά τους αιώνες, μαρτυρούν γιατί είναι απαραίτητη σε όλους μας. Ο Ιερός Αυγουστίνος είχε πει πως αν δεν πιστέψεις δεν θα καταλάβεις και συνέχισε λέγοντας πως Πίστη είναι να πιστεύεις αυτό που δεν βλέπεις. Αν το κάνεις, τότε η ανταμοιβή είναι να δεις αυτό που πιστεύεις. Ενώ ένας Αμερικάνος φιλόσοφος μας προτρέπει να κοιτάζουμε ψηλά και μπροστά, διότι όπως χαρακτηριστικά έγραφε, πίσω κοιτάζει η λύπη. Τριγύρω μας κοιτάζει ο φόβος, μόνο η πίστη κοιτάζει ψηλά.

Ο Μένανδρος μπορεί να έλεγε «Θάλασσα και πυρ, και γυνή τρίτον κακόν», αλλά την ίδια στιγμή εξηγούσε πως από την Αγάπη τίποτα δεν είναι μεγαλύτερο ή ίσο. Πολλά χρόνια αργότερα, ο Γκάντι ήταν σίγουρος για το τι μπορεί να καταφέρει η αγάπη. Τη μέρα που η δύναμη της αγάπης θα υπερνικήσει την αγάπη της δύναμης, ο κόσμος θα γνωρίσει την ειρήνη, έλεγε με βεβαιότητα. Ακόμη κι αν ξεχάσουμε όλα όσα έχουν ειπωθεί για την αγάπη, η απόδειξη πως η αγάπη όλα τα νικάει είναι η ίδια μας η ζωή. Πόσο όμορφη και γλυκιά ήταν μέχρι τώρα, κάθε φορά που υπήρξε στη ζωή μας. Κάθε φορά που είχαμε παραμερίσει όλα τα αρνητικά συναισθήματα και με καλοσύνη και αγάπη αντιμετωπίζαμε την κάθε μας στιγμή.
Η Ελπίδα ήταν 10 ετών όταν αποκεφαλίστηκε. Έδωσε τη ζωή της για αυτό που πίστευε, αλλά μάλλον ούτε η ίδια ήλπιζε πως μέχρι και σήμερα θα την γιορτάζουμε και θα την τιμούμε. Θα την έχουμε σαν μια αφορμή να αντέχουμε στα δύσκολα και να σχεδιάζουμε το μέλλον με αισιοδοξία. Όπως λένε στην Βρετανία, είναι πολύ πιθανό την ημέρα που ο Θεός δημιούργησε την ελπίδα, την ίδια ημέρα έφτιαξε και την Άνοιξη! Χωρίς ψεύτικες ελπίδες, χωρίς φρούδες ελπίδες, καλό είναι να βρίσκουμε αυτά τα στοιχεία που δυναμώνουν την προσπάθεια μας και διώχνουν τον φόβο της αποτυχίας. Στοιχεία που δυναμώνουν την ελπίδα μας για το σήμερα και το αύριο.
Όσο δύσκολο είναι για μια μάνα να χάνει τη παιδιά της και μάλιστα με μαρτυρικό τρόπο, τόσο εύκολη μπορεί να γίνει η ζωή μας αν καταφέρουμε και κρατήσουμε τα ονόματα και των τεσσάρων αυτών γυναικών. Όχι σαν θρησκευτική εορτή, ούτε σαν θλίψη για την βαρβαρότητα κάποιων άλλων εποχών. Σαν απαραίτητα συστατικά της καθημερινότητας μας. Σαν βασικά στοιχεία που πρέπει να καθορίζουν κάθε σκέψη και δράση μας. Σαν τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα που κάθε φορά μας κατευθύνουν και μας πηγαίνουν στο σωστό μέρος.
Με διαφορετική προτεραιότητα και σειρά μπορεί η Πίστη η Αγάπη, η Ελπίδα και η Σοφία να συντονίζουν τις προσπάθειές μας. Να αποτελούν το μεταφορικό μέσο που θα μας ταξιδέψει. Για το πόσο μακριά θα πάμε, μπορούμε να προσέχουμε τον εαυτό μας, την διατροφή μας και τις συνήθειες μας. Για το πόσο βαθιά και πλατιά θα κάνουμε τη ζωή μας αρκεί να υιοθετήσουμε τα τέσσερα αυτά ονόματα και να τα αφήσουμε να αγκαλιάσουν την καθημερινότητά μας.

• Αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί μου: eetsi@windowslive.com