Είναι δεκανίκι;, γράφει ο Γιώργος Πένταρης

Το ερώτημα που υπάρχει σε μεγάλο μέρος του κόσμου του ΠΑΣΟΚ είναι αν ο Ανδρουλάκης κατάντησε να γίνει δεκανίκι του ΣΥΡΙΖΑ λόγω των υποκλοπών. Αν φέρουμε στο μυαλό μας τα δημοσιεύματα και το πολιτικό κλίμα λίγο πριν και μετά τις εκλογές στο ΠΑΣΟΚ για την ανάδειξη του προέδρου, θα διαπιστώσουμε ότι οι μνηστήρες ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ πολιορκούσαν το ΚΙΝΗΜΑ και ιδιαιτέρως τον Ανδρουλάκη ώστε να του εκμαιεύσουν μια δήλωση για το πως θα κινηθεί σε μια περίπτωση ανάγκης για συμμαχική κυβέρνηση στην χώρα στις επόμενες εκλογές.

Κατ’ αρχάς πολύ καλά έκανε που δεν πήρε καμιά θέση και όχι μόνο δεν άνοιξε τα χαρτιά του αλλά έθεσε αυτός το δίλημμα στο εκλογικό σώμα για μια κυβέρνηση αυτοδυναμίας του ΠΑΣΟΚ. Ο ρεαλισμός, βέβαια, δεν μας επιτρέπει να κάνουμε τέτοιες σκέψεις και επειδή, όπως φαίνεται, το επιτελείο του δεν περιλαμβάνει και πολλούς ρεαλιστές παρέλειψαν να αντιπαρατεθούν και στους δύο μνηστήρες με ένα πρόγραμμα αρχών.
Ο καιρός περνούσε και ο Ανδρουλάκης δεν κατάφερε να συσπειρώσει το ΠΑΣΟΚ με ένα οραματικό σχέδιο αρχών. Δεν έπαιρνε καμιά πρωτοβουλία. Θα μου πείτε ότι έχει αναρτήσει το πρόγραμμά του στην ιστοσελίδα του ΠΑΣΟΚ. Δυνατότητα πρόσβασης σε αυτό όσοι έχουν ένα κομπιούτερ με Ίντερνετ ή έξυπνο κινητό. Βέβαια, ακόμη κι εγώ που είμαι του επαγγέλματος δεν μπήκα να δω τί πρόγραμμα έχει αναρτηθεί.
Το ότι τον ψήφισα στις εκλογές οφείλεται στο ότι μια ζωή είμαι ΠΑΣΟΚ και μη υπάρχοντος καλύτερους όπως νόμιζα, πήρε την ψήφο μου. Εν πάσει περιπτώσει… Για τις ανάγκες αυτού του άρθρου κοίταξα την ιστοσελίδα του ΠΑΣΟΚ να δω για λίγο το πρόγραμμά του. Εκτός της ανάλυσης και των προτάσεων για το δημογραφικό – που η στήλη έχει αναδείξει εδώ και χρόνια – δεν έχει κάτι άλλο σοβαρό να παρουσιάσει. Το λέω αυτό γιατί θα περίμενα τουλάχιστον για το ΕΣΥ να υπάρχει ένα σοβαρό και ολοκληρωμένο σχέδιο. Το ξέρουμε όλοι ότι από τότε που ιδρύθηκε το ΕΣΥ από τους Παρασκευά Αυγερινό και Γιώργο Γεννηματά, δεν έχει αλλάξει καθόλου στη δομή του ούτε και στη φιλοσοφία του. Στο άρθρο δεν θα αναλύσω το επί Φώφης Γεννηματά πρόγραμμα για το ΕΣΥ που έχει αναρτηθεί, αλλά δεν μπορώ να μην σχολιάσω ότι στηρίζει τα πάντα στην χρηματοδότηση. Νέο χρήμα δηλαδή.
Ποιός είπε ότι αυτή τη στιγμή το ΕΣΥ υπο-χρηματοδοτείται; Γνωρίζουμε πόσα παίρνει από τον προϋπολογισμό και πού αυτά διατίθενται; Ποιά είναι η ποιότητα των υπηρεσιών που προσφέρει; Γνωρίζουμε, για παράδειγμα, τους ισολογισμούς των νοσοκομείων, το κόστος νοσηλείας, την κατανομή πόρων στο προσωπικό; Ποιά ομάδα παίρνει περισσότερα, το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό ή όλοι οι υπόλοιποι από τον πρόεδρο μέχρι τους κηπουρούς; Πόσα λεφτά πάνε στις προμήθειες; Γνωρίζουμε, εμείς οι πολίτες που πληρώνουμε από τους φόρους μας, πόσο στοιχίζει η μέρα νοσηλείας στο δημόσιο και πόσο στον ιδιωτικό τομέα; Έχουμε ένα σχέδιο χωροταξίας των νοσοκομείων μαζί με τον τεχνικό τους εξοπλισμό; Αυτά τα θέματα είναι θεμελιώδη για ένα τόσο μεγάλο και πολύπλοκο σύστημα, τα οποία θα έπρεπε να είναι πρώτης προτεραιότητας. Το να κάνουμε έργα ζητώντας μόνο λεφτά το κάνει και η γάτα μου.
Έτσι λοιπόν πορευόταν ο κ. Ανδρουλάκης μέχρι που έσκασε η βόμβα των υποκλοπών και ο ΣΥΡΙΖΑ άδραξε την ευκαιρία να εντοπίσει την αντιπολίτευσή του σε αυτό το θέμα μην έχοντας να αντιτάξει στον Μητσοτάκη κάποιο σοβαρό πρόγραμμα. Τότε ολίσθησε και ο Ανδρουλάκης και παρέσυρε όλο το ΠΑΣΟΚ σε μια στείρα, και θα μπορούσα να πω και επωφελή για την ΝΔ, αντιπολίτευση επικεντρωμένη στις υποκλοπές. Είναι τόσο μεγάλη η στροφή της αντιπολιτευτικής γραμμής του ΠΑΣΟΚ που δεν ψήφισε το νομοσχέδιο για τα ναυπηγεία Ελευσίνας με έωλες δικαιολογίες και το ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ!!!
Όλος ο κόσμος βλέπει αυτή τη στιγμή ένα ΠΑΣΟΚ που έχει γίνει στην ουσία δεκανίκι του ΣΥΡΙΖΑ και πολύ ισχυρίζονται ότι στις επόμενες εκλογές θα πάνε σε συγκυβέρνηση. Εξαιτίας της μετατόπισης του κέντρου βάρους της αντιπολιτευτικής του γραμμής, το ΠΑΣΟΚ δεν έχει καταφέρει να παρουσιάσει και να ζυμώσει στην κοινωνία ένα δομημένο λόγο και πρόγραμμα που με κάθε τρόπο θα βλέπει τον εαυτό του στο μέλλον ως αυτοδύναμο κόμμα, αλλά και ταυτόχρονα να είναι προετοιμασμένο για μια κυβέρνηση συνεργασίας. Η Ελληνική κοινωνία πιστεύω ότι είναι ώριμη για κυβερνήσεις συνεργασίας και το ΠΑΣΟΚ θα έπρεπε πρώτο να έχει ταράξει τα νερά.
Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να ανοίξει τα χαρτιά του, αλλά δεν είναι λογικό να λέει ο Ανδρουλάκης ότι δικαιούται ως τρίτο κόμμα να είναι πρωθυπουργός σε περίπτωση δικομματικής π.χ. κυβέρνησης με ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ. Στην ουσία λέει ότι δεν θέλει να συνεργαστεί με κανέναν. Το ζήτημα όμως δεν είναι η συνεργασία αλλά η ισότιμη και βάσει προγράμματος συνεργασία. Προσωπικά, προτιμώ μια κυβέρνηση συνεργασίας που εκ των πραγμάτων θα υπόκειται σε αυτοέλεγχο και όχι μια αυτοδύναμη κυβέρνηση, που λόγω αυτοδυναμίας, θα αυθαιρετεί, όπως π.χ. οι υποκλοπές ή οι αυθαίρετες προμήθειες αγαθών και κυρίως υπηρεσιών που γίνονται τώρα με την ΝΔ.
Είδα την ομιλία του Ανδρουλάκη στην Θεσσαλονίκη όταν ήμουν στη μέση αυτού του άρθρου. Διαπίστωσα ότι κατάλαβε πως το ζήτημα των υποκλοπών είναι χαμηλά στην ατζέντα του κόσμου και αφού το έθεσε σε μια σωστή βάση προχώρησε σε άλλα ζητήματα. Όπως όμως έχω γράψει πιο πριν, αν και τοποθετήθηκε σε πολλά θέματα πολιτικής απέτυχε να θέσει σοβαρά ζητήματα αναδόμησης θεσμών, όπως είναι το επιτελικό κράτος, το ΕΣΥ ή η Παιδεία. Μέχρι και η ΝΔ παραδέχεται σήμερα ότι παρά την εισαγωγή στο δημόσιο της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, η γραφειοκρατία υπονομεύει την αποτελεσματικότητα του κράτους. Αυτό είναι προφανές γιατί δεν μπορεί να βάζεις διασυνδεδεμένα προγράμματα υπολογιστών να δουλεύουν μαζί με όλα τα gov.gr, αν δεν έχει αλλάξει το νομοθετικό πλαίσιο που λειτουργεί το δημόσιο. Αυτό είναι δομική αλλαγή και σε τέτοιες δομικές αλλαγές πρέπει να επικεντρώνεται το ΠΑΣΟΚ.
Αναγνωρίζω από την ομιλία του το βάρος που έχει ρίξει το ΠΑΣΟΚ στο δημογραφικό πρόβλημα. Οι προτάσεις του είναι προς την σωστή κατεύθυνση αν και θέλουν βελτίωση. Στο τέλος της ομιλίας του, ο Ανδρουλάκης ανέφερε ότι όταν ανακοινωθεί όλο το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ για την επόμενη τετραετία, προφανώς θα δούμε και πολλά που δεν αναφέρθηκαν στην ομιλία του στην ΔΕΘ. Οψόμεθα…
Κλείνοντας θα ήθελα να κάνω την εξής υπόθεση εργασίας. Υποθέτουμε ότι τα ποσοστά ΠΑΣΟΚ και ΝΔ μπορούν να δώσουν μια κυβέρνηση συνεργασίας. Ποιό θα ήταν το πρόβλημα αν το ΠΑΣΟΚ, ως δεύτερο κόμμα προφανώς, έπαιρνε μια σειρά υπουργεία και επέβαλε το δικό του πρόγραμμα σε αυτά; Για παράδειγμα, να έπαιρνε το Παιδείας, το Υγείας και το Αγροτικής Ανάπτυξης και με την προϋπόθεση της χωρίς εμπόδια χρηματοδότησης από τον κρατικό προϋπολογισμό. Τί θα γινόταν; Θα είχαμε μια κυβέρνηση που θα αυτοελεγχόταν και παράλληλα την ανάγκη λήψης γρήγορων αποφάσεων θα την διατηρούσε πλήρως επειδή θα είχε το πλειοψηφούν κόμμα τα κρίσιμα Υπουργεία Αμύνης, Εξωτερικών, Προστασίας του πολίτη για παράδειγμα. Αν με καθαρά χαρτιά και καθαρό πρόγραμμα είχαν όλα συμφωνηθεί εκ των προτέρων χωρίς εισπηδήσεις και παρεμβάσεις τότε νομίζω ότι όχι μόνο θα ήταν εφικτή μια δημοκρατική και σοσιαλιστική διακυβέρνηση, αλλά και επιθυμητή από τον λαό.
Η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να παραμελήσει κι άλλο το δημογραφικό, την υγεία, την παιδεία και τις εξωτερικές της υποθέσεις. Είναι ζήτημα επιβίωσης.