Αυτός που ελέγχει το παρελθόν, ελέγχει το μέλλον – γράφει ο Θανάσης Καμπισιούλης

Κάτι που έχουμε ξεχάσει είναι ότι συνεχίζεται ο πόλεμος στην Ουκρανία. To θυμόμαστε όταν βιώνουμε τις επιπτώσεις που έχει τόσο σε άλλες χώρες, όσο και σε εμάς. Για να καταλάβουμε πόσο σημαντικό ήταν που είχαμε όλα τα αγαθά σε επάρκεια και μάλιστα σε μια τιμή που μπορούσαμε να αντέξουμε. Πόσο ωραία ήταν που απολαμβάναμε τη ζωή χωρίς τον φόβο μιας εισβολής από τη γειτονική χώρα. Κυρίως για εμάς που ζούμε όλα αυτά τα χρόνια δίπλα στην Τουρκία. Πόσο ωραία είναι όταν η κάθε χώρα σέβεται τους γείτονές της αλλά και όλες τις χώρες του κόσμου.

Κάτι άλλο που έχουμε ξεχάσει είναι οι περιορισμοί λόγω της πανδημίας. Για να καταλάβουμε πόσο ωραίο είναι να κινούμαστε και να ταξιδεύουμε ελεύθερα. Με τις κατάλληλες προφυλάξεις, μπορούμε να επισκεφθούμε κάθε μέρος που επιθυμούμε και κάθε φίλο, συγγενή που νοσταλγήσαμε. Διαπιστώνουμε πως όταν υπάρχει γνώση και καλή διάθεση, όλα μπορούν να ξεπεραστούν και τελικά σημασία έχει να γίνεις πιο δυνατός από τις δικαιολογείς που μπορεί να σε κρατήσουν πίσω. Με την επιστήμη και με τους ειδικούς, η ζωή μας μπορεί να γίνει πιο ασφαλής και περισσότερο απολαυστική.
Κάτι ακόμη που έχουμε ξεχάσει είναι πως ο κόσμος αλλάζει έστω και σιγά σιγά. Τέτοιες μικρές αλλαγές μπορούν να σε πάνε μπροστά. Με τέτοιες μικρές αλλαγές μπορούν όλα να αλλάξουν και ο κόσμος μας να γίνει διαφορετικός. Βήμα βήμα μπορούμε να αλλάξουμε την πραγματικότητα και να ζήσουμε πιο απλά, πιο ξεκούραστα, πιο όμορφα. Με περισσότερο χρόνο για εμάς και για τους δικούς μας. Με απλές κινήσεις – που δεν αποκλείεται να κρύβουν πολλή δουλειά – μπορούμε να κάνουμε μια υπεύθυνη δήλωση χωρίς να πάμε στο ΚΕΠ ή την Αστυνομία. Να έχουμε στο κινητό μας τηλέφωνο ταυτότητα, δίπλωμα και πιστωτική κάρτα. Οι μαθητές μπορούν να κάνουν μάθημα και οι εργαζόμενοι να δουλεύουν από το σπίτι τους.
Ξεχάσαμε, επίσης, πως δεν υπάρχει ζωή χωρίς δυσκολίες, δίχως αλλαγές. Προέχει βέβαια να είσαι προετοιμασμένος, να προβλέπεις, να έχεις έτοιμο το σχέδιο. Κυρίως να έχεις τη δύναμη να σταθείς όρθιος όταν τα δύσκολα συμβούν. Αν τα αφήνεις όλα στην τύχη ή αν κάθε δυσκολία σε καθηλώνει, μάλλον ο δρόμος σου δεν θα είναι εύκολος, ούτε μακρύς. Κάθε τι συμβαίνει για κάποιο λόγο και τις περισσότερες φορές ο λόγος αυτός είναι για να μας δείξει ότι είμαστε πιο δυνατοί από όσο πιστεύουμε και πάντα μπορούμε να καταφέρουμε περισσότερα από όσα νομίζουμε.
Κάτι που ακόμη ξεχάσαμε είναι να μοιραζόμαστε και να νοιαζόμαστε για τους άλλους. Να νιώθουμε την χαρά όταν δίνουμε και όχι όταν παίρνουμε. Να αντιλαμβανόμαστε πόσο πολύτιμο είναι αυτό που έχουμε όταν το μοιραζόμαστε και όχι όταν το κρατάμε για τον εαυτό μας. Να μοιράζουμε ακόμη και βλέμματα και χαμογέλα. Απλές καθημερινές καλημέρες και καληνύχτες. Με κατανόηση, αγάπη και αλληλεγγύη. Χωρίς δεύτερες σκέψεις και υπονοούμενα.

Ο Μαρκές έλεγε: «Αυτό που έχει σημασία στη ζωή δεν είναι τι σου συμβαίνει, αλλά τι θυμάσαι και πώς το θυμάσαι.». Έτσι, δεν αρκεί να θυμόμαστε τι μας συνέβη και πώς ζήσαμε τα τελευταία χρόνια. Αυτό που έχει σημασία είναι να το ερμηνεύουμε σωστά, να μην ξεχνάμε τον τρόπο που το βιώσαμε, αλλά και πώς το ξεπεράσαμε. Να πάρουμε το μάθημά μας για να είμαστε πιο έτοιμοι σε μελλοντικές δυσκολίες. Δεν είναι τυχαία η απογοήτευση που νιώθουμε όταν ακούμε να λένε για κάποιον πως «το πάθημα δεν του έγινε μάθημα…». Να νιώθουμε πως όλα αυτά που ξεπεράσαμε είναι πολύτιμες εμπειρίες, είναι όμως και το καύσιμο για να συνεχίσουμε το ταξίδι. Με γεμάτο το ρεζερβουάρ, μπορούμε άφοβα να επιλέξουμε όποιον προορισμό θέλουμε, όσο μακριά κι αν είναι.
Να μην ξεχνάμε πόση δύναμη κρύβουμε. Να μην ξεχνάμε πως η ίδια δύναμη μπορεί να κάνει πιο πολλά αν την χρησιμοποιούμε για το καλό όλων. Μπορεί να φανεί πιο χρήσιμη και αποτελεσματική σε πράξεις και ενέργειες που βοηθούν το κοινωνικό σύνολο. Πρωτοβουλίες με κοινωνικό πρόσημο πάντα έχουν θετική ανταπόκριση και εύκολα αγκαλιάζονται από τον περισσότερο κόσμο. Αρκεί να ξεκινήσουν από κάποιον που βρίσκει το θάρρος να καταλάβει τη δύναμη του.
Τώρα το Καλοκαίρι ας μαζεύουμε σαν τα μυρμήγκια «σποράκια» για το χειμώνα, αλλά ας προσπαθήσουμε με το παράδειγμά μας να επηρεάσουμε και τα ανέμελα τζιτζίκια ώστε να μαζέψουν και αυτά. Ας τους εξηγήσουμε πως καλή είναι η χαρά και το γλέντι, αλλά πάντα ύστερα από το Καλοκαίρι ακολουθεί ο Χειμώνας. Ακόμη και τότε όμως αν ένα τζιτζίκι χρειαστεί βοήθεια, ας τη δώσουμε. Εκτός από τα σποράκια που θα προσφέρουμε, θα δώσουμε και ένα σημαντικό μάθημα. Το μάθημα του μοιράσματος που μπορεί να βοηθήσει ακόμη κι ένα ανέμελο τζιτζίκι να ωριμάσει.
Έτσι, τα μελλοντικά καλοκαίρια θα μας βρουν μαζί, μυρμήγκια και τζιτζίκια, να μαζεύουμε σποράκια το πρωί και το βράδυ να ξεφαντώνουμε. Μπορεί σε μια ημέρα να γίνουν και τα δυο και η δημιουργία και η διασκέδαση. Οι μελλοντικοί χειμώνες θα είναι ζεστοί, ασφαλείς και σε κανέναν δεν θα λείπει τροφή και στέγη. Μια ημέρα μπορεί να χωρέσει τα πάντα, αλλά και κάθε εποχή μπορεί να προσφέρει πρόοδο και απολαύσεις.
Τίποτα δεν πρέπει να ξεχνάμε, αλλά πάντα να προσπαθούμε να αλλάξουμε ό,τι δεν μας αρέσει. «Όσο πιο πολύ πίσω πάμε στο παρελθόν, τόσο πιο μακριά στο μέλλον μπορούμε να δούμε», κατά τον Ουίνστον Τσώρτσιλ. Τίποτα δεν φτιάχτηκε για να μείνει ίδιο και απαράλλαχτο, εκτός – ίσως – από την προσπάθειά μας να γινόμαστε κάθε μέρα καλύτεροι και να αγαπάμε περισσότερο. Τόσο εμάς, όσο και τους γύρω μας.

• Αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί μου: eetsi@windowslive.com