Εκλογές και Τουρκία, γράφει ο Γιώργος Πένταρης

Απ’ ότι φαίνεται το Φθινόπωρο πάμε λίγο πρόωρα στις κάλπες παρά τις διαβεβαιώσεις του Πρωθυπουργού ότι οι εκλογές θα γίνουν στην ώρα τους. Είναι η πρώτη φορά που Έλληνας Πρωθυπουργός έλεγε ρητά και κατηγορηματικά, πείθοντας τους πολίτες, ότι δεν θα κάνει πρόωρες εκλογές. Πάνω σε αυτό με έβρισκε απολύτως σύμφωνο γιατί μόνο στην Ελλάδα πάντα προκηρύσσονται εκλογές πριν την λήξη της τετραετίας, εκμεταλλευόμενοι σχετικό άρθρο του Συντάγματος για δήθεν σοβαρά εθνικά θέματα που πρέπει να αντιμετωπισθούν.

Αυτό το κολπάκι το εισήγαγε πρώτος ο Καραμανλής ο πρεσβύτερος και έκτοτε όλοι οι Έλληνες πρωθυπουργοί ακολουθούν πιστά την συνταγή, αλλά και τις περισσότερες φορές και η Αντιπολίτευση πριν ακόμη σχηματιστεί κυβέρνηση μετά από μια εκλογική αναμέτρηση ζητά πάλι εκλογές. Αυτό και ο Μητσοτάκης το έκανε επί ΣΥΡΙΖΑ και ο ΣΥΡΙΖΑ τώρα που κυβερνά η ΝΔ. Οι Έλληνες πολιτικοί και οι …συν αυτώ παρατρεχάμενοί τους δεν μπορούν να καταλάβουν ότι οι πρόωρες εκλογές δεν είναι πλέον όπλο για την νίκη σε μια πολιτική αναμέτρηση. Επιτέλους ας καταλάβουν όλοι ότι εκλογές πρέπει να γίνονται στην ώρα τους.
Δυστυχώς όμως, ειδικά αυτή τη φορά, θα συμφωνήσω με τον σχεδιασμό του κ. Μητσοτάκη για εκλογές το Φθινόπωρο και ο λόγος είναι η προετοιμαζόμενη επίθεση της Τουρκίας εναντίον της χώρας μας. Αν οι εκλογές γινόντουσαν τον Ιούνιο του ’23, τότε θα συνέπιπταν με τις Τούρκικες και το πολιτικό μας σύστημα θα ήταν αναγκασμένο να ακολουθήσει τις πολεμικές ιαχές του Ερντογανιστάν, πράγμα που θα μπορούσε να μας οδηγήσει σε άγνωστους ατραπούς.
Αν ήμασταν σε μια προεκλογική διαδικασία παράλληλα με τους Τούρκους και είχαμε νέα Ίμια, η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να αντιδράσει όπως δεν αντέδρασε και η φρέσκια κυβέρνηση του Σημίτη το 1996. Τότε, όπως αποκάλυψε ο απόστρατος αντιπτέραρχος Ερντογάν Καρακούς, οι Τούρκοι πρώτα (οι ύπουλοι) έθεσαν σε κατάσταση πολέμου τις ένοπλες δυνάμεις τους και μετά πήγαν στα Ίμια. Αν η Ελλάδα έκανε το παραμικρό θα γινόταν ολοκληρωτική επίθεση σε μια χώρα που ήταν χαλαρή μετά από μια εκλογική αναμέτρηση με ολέθρια για εμάς αποτελέσματα. Από τότε το βιολί της Τουρκίας μεγάλωσε και έγινε κοντραμπάσο και σήμερα η απειλή είναι ιδιαίτερα αναβαθμισμένη και μεθοδική ώστε να μας αναγκάσει να μπούμε σε πόλεμο.

Αβίαστα λοιπόν βγαίνει το συμπέρασμα ότι κατά την διάρκεια των Τουρκικών εκλογών η Ελλάδα θα πρέπει να έχει μια ισχυρή και φρέσκια λαϊκή εντολή. Με αυτό το σκεπτικό λοιπόν δέχομαι για πρώτη φορά την προοπτική της πρόωρης εκλογικής αναμέτρησης. Το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ζητούσε εδώ και ενάμιση χρόνο εκλογές, δεν σημαίνει ότι ο Μητσοτάκης υπέκυψε στις απαιτήσεις του Τσίπρα ή ότι ο Τσίπρας έσυρε σε εκλογές την ΝΔ. Αυτές οι πρόωρες εκλογές είναι οι μόνες που θα γίνουν για πραγματικό Εθνικό λόγο.

Από το 2016 με την στημένη από τον Ερντογάν απόπειρα πραξικοπήματος, η Τουρκία άρχισε σιγά σιγά να κλιμακώνει την ρητορική της εναντίον της χώρας μας μέχρι που παρουσίασε το ψευδοαφήγημα της «γαλάζιας πατρίδας», το οποίο ήταν ένα σημείο καμπής στην επιθετική στρατηγική της. Μετά από λίγο άρχισε ένα δεύτερο στάδιο κλιμάκωσης και φτάσαμε στο τουρκολιβυκό μνημόνιο, Νοέμβρης 2019, τότε που η χώρα πιάστηκε στον ύπνο γιατί όλη της η εξωτερική πολιτική στηριζόταν στον κατευνασμό. Κατευνασμό στο τουρκικό πολιτικό σύστημα που μοιάζει με τον λύκο που αν του δώσεις τροφή, θα σου φάει και το χέρι.
Η χώρα ξύπνησε και άρχισε να χτίζει διπλωματικές σχέσεις με διάφορες φίλιες χώρες γιατί επιτέλους κατάλαβε την αυξανόμενη τούρκικη απειλή. Μετά το τουρκολιβυκό μνημόνιο η τουρκική απειλή αναβαθμίστηκε για άλλη μια φορά με αφορμή το ταξίδι Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον θέτοντας θέμα αποστρατιωτικοποίησης των νησιών μαζί και ζητήματα κυριαρχίας. Είναι αδιανόητο να παρενοχλείται το ελικόπτερο που επέβαινε ο Υφυπουργός Αμύνης ή να θέτει ζητήματα η Τουρκία επειδή ο Μητσοτάκης ή ένας στρατιωτικός αρχηγός πάει σε ένα απομακρυσμένο νησί. Δηλαδή η Τουρκία με κάποιο τρόπο θεωρεί αυτά τα νησιά δικά της και δημιουργεί το κατάλληλο κλίμα που τρέφεται με τον αχαλίνωτο εθνικισμό που καθοδηγείται από το στρατιωτικό-βιομηχανικό κατεστημένο της γείτονος. Αυτό το κατεστημένο είναι που καθοδηγεί τον Ερντογάν γιατί τρέφεται από τις σάρκες του Τούρκικου λαού και το αίμα των αμάχων της Συρίας, του Ιράκ και του Κουρδιστάν. Τρέφεται με το αίμα των Ουκρανών και το αίμα των Αρμενίων. Σήμερα, όλο αυτό το σκυλολόι προετοιμάζει τον τούρκικο λαό για πόλεμο εναντίον της χώρα μας.

Πολλοί θεωρούν ότι ο Ερντογάν τα κάνει για να κερδίσει τις εκλογές, αλλά δυστυχώς η αλήθεια είναι ότι προετοιμάζεται για πόλεμο και η διεθνής κατάσταση τον ευνοεί. Βλέπουμε τί γίνεται στην Ουκρανία. Η διεθνής κοινότητα δεν έχει καταδικάσει απολύτως την Ρωσία και παρά τις κυρώσεις αντέχει και ίσως κερδίζει κιόλας. Από την άλλη η Ουκρανία διαλύεται ως κρατική οντότητα και έχει γίνει ο σάκος του bοx μεταξύ Αγγλοσαξόνων και των κολαούζων τους των Ευρωπαίων. Των Ευρωπαίων, που δεν είχαν καμιά δουλειά ως οικονομική ένωση να ανακατευτούν σε έναν πόλεμο με αποτέλεσμα να την πληρώνουν οι Ευρωπαϊκοί λαοί. Οι εκλογές στην Γαλλία ήταν ένα καμπανάκι για όλους.

Την ίδια στιγμή η Τουρκία, όπως γνωρίζουμε, κρατά αποχή από τις κυρώσεις και επωφελείται και από τους δύο αντιμαχόμενους. Την ίδια στάση κράτησε και στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ζητώντας από τον Τσώρτσιλ τα Δωδεκάνησα μετά την λήξη του και επειδή ο Τσώρτσιλ αρνήθηκε, διατηρώντας την στρατιωτική της ουδετερότητα, βοηθούσε την Γερμανία αποστέλλοντας μεταλλεύματα νικελίου για την κατασκευή των κινητήρων των γερμανικών τανκς, σιδήρου και άλλων αναγκαίων για τον πόλεμο πρώτων υλών. Αντιθέτως η Ελλάδα πήρε μέρος στον πόλεμο θρήνησε χιλιάδες νεκρούς και ως ανταμοιβή πήρε τα Δωδεκάνησα. Το θράσος που έχει η Τουρκία να θέτει τώρα θέματα κυριαρχίας πηγάζει από την αίσθηση της δύναμης που έχει και κυρίως της πληθυσμιακής. Η πληθυσμιακή δύναμη είναι ένα μέσο εκβιασμού και των Ευρωπαϊκών κοινωνιών και κυβερνήσεων γιατί έχουν βάλει πολλά λεφτά στην Τούρκικη οικονομία και δεν τους συμφέρει να την ζορίσουν και έτσι ζορίζει εμάς.
Να σημειώσω ότι ο Ερντογάν σε μια αποστροφή των ομιλιών του εναντίον της ΕΕ που δεν τον δέχεται όπως είναι, π.χ. με 200.000 πολιτικούς κρατούμενους, έλεγε ότι η Ευρώπη χάνει γιατί δεν θα έχει την ευκαιρία να αναμορφωθεί από τα 25 εκατομμύρια Τούρκους που θα ζουν στην ΕΕ. Ευτυχώς… Να συγχωράμε την Γαλλία.
Έθεσε και ζήτημα για την σύνδεση Σουηδίας και Φινλανδίας με το ΝΑΤΟ λέγοντας ότι αυτές οι χώρες υποθάλπουν την τρομοκρατία, εννοώντας εξόριστους Κούρδους στην καταγωγή Σουηδούς πολίτες και ζητά – ακούτε θράσος λόγω της δύναμης που νομίζει ότι έχει – να θέλει να επιβάλει νόμους σε ελεύθερες δημοκρατίες… Παράλληλα θα θέσει και θέμα αποστρατιωτικοποίησης των νησιών και υπάρχει μεγάλο ενδεχόμενο να θέσει για αυτό το θέμα βέτο στην σύνοδο του ΝΑΤΟ. Και ακόμη δεν αποκλείεται, ως ύπουλοι που είναι, να έθεσαν τα ζητήματα με την σύνδεση των προαναφερόμενων χωρών με το ΝΑΤΟ ώστε να βρεθεί επίσημη ευκαιρία να θέσει ζητήματα κατά της χώρας μας.
Ο Ερντογάν έχει μάθει να τον χαϊδεύουν και γαλούχησε την νεολαία της Τουρκίας ότι η Ελλάδα είναι ο φυσικός της χώρος και ότι κάποια στιγμή θα είναι δική τους, όπως δική τους έγινε η λωρίδα της Βόρειας Συρίας, η οποία βρίσκεται σε διαδικασία προσάρτησης. Φανταστείτε ότι τα μαθήματα στα παιδιά της Συρίας στην κατακτημένη περιοχή διδάσκονται στην Τούρκικη γλώσσα στα σχολεία. Και πολλά άλλα σημεία και τέρατα συμβαίνουν, αλλά η ΕΕ κωφεύοντας και εθελοτυφλώντας δεν καταδικάζει την Τούρκικη εισβολή και κατοχή.

Κυρίες και κύριοί μου, της ΕΕ αν θέλετε να λέτε ότι είστε οργανισμός με ανθρωπιστικές αξίες, εδώ σας θέλω: θα καταδικάσετε την τούρκικη εισβολή στη Συρία και τί λέτε για την ηθική της δύναμης που ασκεί διεθνώς;