Ποτέ δεν είναι αργά να ξαναρχίσεις, μπορείς!, γράφει ο Θανάσης Καμπισιούλης

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
Ποτέ δεν είναι αργά να ξαναρχίσεις, μπορείς!, γράφει ο Θανάσης Καμπισιούλης

Οι πτυχές, οι εκφάνσεις της καθημερινότητας είναι χρωματισμένες με μια γιγαντιαία αβεβαιότητα και φυσικά την απογοήτευση. Κανένας δεν γνωρίζει τι μας ξημερώνει. Σε μεγαλύτερο βαθμό οι 18άρηδες που δίνουν τις πρώτες και κατά πολλούς, τις σημαντικότερες εξετάσεις της ζωής τους. Εμείς οι υπόλοιποι έχουμε κάποιο φίλο, γνωστό, συγγενή που το παιδί του δίνει Πανελλήνιες εξετάσεις και προσπαθούμε να δώσουμε κουράγιο και συμπαράσταση.

Πέρα όμως από τους μαθητές, κανένας μας δεν γνωρίζει πότε θα τελειώσει ο πόλεμος. Αναρωτιόμαστε πότε θα σταματήσει να ανεβαίνει η τιμή της βενζίνης, τι θα γίνει με την ευλογιά των πιθήκων, πότε θα τελειώσουμε οριστικά με την πανδημία. Για άλλους η αβεβαιότητα έχει να κάνει με τη διαλεύκανση του μυστήριου της …Πάτρας, αλλά και με το ποιος θα νικήσει το Survivor! Κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος με τις επιλογές που πρέπει να κάνει για να προχωρήσει τη ζωή του. Η αβεβαιότητα είναι το πέπλο, που αν το επιτρέψουμε, μπορεί να καλύψει όλη μας την καθημερινότητα, να χρωματίσει με θαμπές ανιλίνες όλη μας τη ζωή. Κι επειδή πάντα θέλουμε να ταυτιζόμαστε με το γνωστό «όλα σε εμένα θα συμβούν», θεωρούμε πως μόνο σε εμάς συμβαίνουν όλα αυτά.
Την ίδια, όμως, απογοήτευση ένιωθε και ο Βαγγέλης. Έφηβος στα χρόνια της χούντας μάλλον δεν ήταν αυτό που περίμενε να ζήσει στα νεανικά του χρόνια. Σπούδασε μαθηματικός, έκανε και 28 (!!!) μήνες στρατιωτική θητεία και αμέσως μετά μαζί με το φίλο του άνοιξαν φροντιστήριο στο Γαλάτσι. Τα μαθήματα πήγαιναν καλά, τα χρήματα ικανοποιητικά αλλά η απογοήτευση δεν έφευγε από το Βαγγέλη. Μήπως τελικά η απογοήτευση δεν είναι θέμα εποχής αλλά κοινό χαρακτηριστικό όλων των ανθρώπων, συστατικό που βρίσκουμε σε κάθε εποχή; Μήπως δεν μας απογοητεύουν οι άνθρωποι, οι καταστάσεις και τα γεγονότα; Μήπως μας απογοητεύει η αντίληψη που έχουμε για την πραγματικότητα;

Oι σημερινοί νέοι που θέλουν να σπουδάσουν και να γίνουν καθηγητές Μαθηματικοί, Φυσικοί κλπ. δεν ταυτίζονται με τον Βαγγέλη. Όμως και οι δυο έχουν δίκιο. Όταν θέλεις να γίνεις καθηγητής θα είσαι ευχαριστημένος αν τα καταφέρεις. Όταν όμως είσαι ο Βαγγέλης Γερμανός και θέλεις να γράφεις τραγούδια, μάλλον απογοήτευση θα σου προκαλεί η επίλυση εξισώσεων 2ου βαθμού και η μελέτη Συναρτήσεων. Έτσι, για να αποφύγουμε την απογοήτευση δεν αρκεί να γράψουμε καλά και να σπουδάσουμε σε μια Σχολή. Αρκεί να επιλέξουμε αυτό που πραγματικά μας ταιριάζει, αυτό που στα αλήθεια θέλουμε εμείς.
Ο Βαγγέλης ξεπέρασε την αβεβαιότητα με δράση. Βρήκε τη δύναμη και τη θέληση να παρατήσει το φροντιστήριο στο Γαλάτσι και να ασχοληθεί με το τραγούδι. Δεν επαναπαύτηκε με την αβεβαιότητα ή τις δυσκολίες. Δεν επέλεξε την υποχώρηση και την λιγοψυχιά ώστε να μην δώσει τη μάχη του. Αποφασίσαμε να μην υποκύψει, να κάνει τη θέληση του μεγαλύτερη από τι δικαιολογία ή το βόλεμα. Δεν επέτρεψε στην απογοήτευση να καταπλακώσει κάθε πόθο του και να θάψει τα όνειρά του.
Ο Γερμανός έκανε επάγγελμά του το τραγούδι. Έγραφε τραγούδια, αντί να λύνει εξισώσεις και με αυτό τον τρόπο έζησε και ζει τη ζωή του. Φυσικά και δεν ήταν εύκολα τα πράγματα, εννοείται ότι χρειάστηκε τύχη και μεγάλη αντοχή να ξεπεράσει τις δυσκολίες. Ό,τι έκανε με τα τραγούδια που έγραψε, αυτό πρέπει να κάνουμε και εμείς με τη ζωή μας. Όπως λέει: «Δεν γράφεις τραγούδια για να γίνουν επιτυχίες. Ο σκοπός του γραψίματος είναι αυτό που λένε οι ψυχολόγοι “αυτοπραγμάτωση”. Να νιώθεις ότι η ζωή σου δεν πάει στράφι, ότι είσαι χρήσιμος. Να ασχολείσαι με κάτι, βρε αδερφέ, να φύγεις ήσυχος, για να μην πω χαρούμενος!» Ό,τι κι αν κάνουμε, ό,τι κι αν γίνουμε, δεν πρέπει να πάμε στράφι!

Έτσι οι Πανελλήνιες εξετάσεις είναι σημαντικές και μπορούν να σε καθορίσουν. Δεν μπορούν όμως να σου εξασφαλίσουν την ευτυχία. Ο καθένας γνωρίζει πολύ καλά αν νιώθει γεμάτος με αυτό που θα σπουδάσει ή με το επάγγελμα του. Δεν είναι λίγοι αυτοί που αποφασίζουν να αλλάξουν σπουδές και επάγγελμα για να διορθώσουν ένα αρχικό λάθος. Ποτέ δεν είναι αργά να κάνεις μια καινούργια αρχή. Αν αληθινά νοιαζόμαστε και αγαπάμε τον εαυτό μας όχι μόνο κρουαζιέρα, αλλά και αλλαγή πορείας στη ζωή μας πρέπει να τολμήσουμε να κάνουμε.
Ο μαθηματικός Βαγγέλης θα έλεγε ότι η επιτυχία και η ευτυχία είναι αλληλεξαρτώμενοι παράγοντες σε μια μαθηματική εξίσωση, αλλά δεν ταυτίζονται πάντα. Η επιτυχία καθορίζει σε ένα μερίδιο στην ευτυχία, αλλά όχι με τον τρόπο που πιστεύουν κάποιοι. Η επιτυχία έχει συγκεκριμένη μονάδα μέτρησης και έτσι μπορεί εύκολα να μετρηθεί. Η ευτυχία όμως δεν είναι μετρήσιμη και τείνει προς το άπειρο. Αν παρέμενε μαθηματικός και ήταν σωστός θα ήταν ένας επιτυχημένος μαθηματικός στο Γαλάτσι. Επέλεξε όμως να είναι αληθινός. Για να μπορέσει να αγγίξει την ευτυχία.
Οφείλουμε να προσπαθήσουμε όλοι, μικροί και μεγάλοι να ακολουθήσουμε τον δρόμο της δικής μας αλήθειας. Ένα δρόμο που οι Πανελλήνιες δεν είναι απαραίτητο να τον καθορίζουν. Ας μην ξεχνάμε πως επιτυχία είναι να κάνεις η διαδρομή, ενώ ευτυχία είναι να απολαμβάνεις τον προορισμό. Όταν λοιπόν ο δημοσιογράφος τον ρώτησε ≤αν θα μπορούσες να χωρίσει τη ζωή σου σε δύο εποχές;≥, για παράδειγμα στην ζωή πριν το μεγάλο του δίσκο, τα «Μπαράκια» και στη ζωή μετά τα «Μπαράκια», ο Βαγγέλης Γερμανός απάντησε: «Θα μπορούσα να χωρίσω τη ζωή μου σε δύο εποχές: πριν τα πενήντα και μετά τα πενήντα. Τώρα βρίσκομαι στη μέση του απογεύματος κι απολαμβάνω ωραία ηλιοβασιλέματα».
Ο καιρός περνά και μετά τα 50 είναι πολύ σημαντικό να απολάμβανες το ηλιοβασίλεμα. Δεν είναι λίγοι που βλέπουν το ηλιοβασίλεμα σαν μια ανείπωτη θλίψη…

• Αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί μου: eetsi@windowslive.com

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Πήγαινε στην κορυφή