Πάνος Σκουρλέτης: Ο ΣΥΡΙΖΑ λειτούργησε εξυγιαντικά για το πολιτικό σύστημα και τη δημοκρατία

Άρθρο του βουλευτή Επικρατείας και Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, Πάνου Σκουρλέτη, στο φύλλο της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ, στο πλαίσιο αφιερώματός της για τα δέκα χρόνια από τις εκλογές του 2012:

Στις αρχές της δεκαετίας του 2000 η χώρα μας ζούσε τον μύθο της «ισχυρής Ελλάδας». Λίγοι μπορούσαν να προβλέψουν τι μας περίμενε από το 2010 και μετά. Ωστόσο το σαράκι της χρεοκοπίας είχε τρυπώσει. Η χώρα δανειζόταν χωρίς όρους και προϋποθέσεις, υπονομεύοντας τα εισοδήματα των επόμενων γενεών. Οι περίοδοι των υψηλών ρυθμών ανάπτυξης, αντί να αποτελέσουν ευκαιρία για τη διεύρυνση της παραγωγικής βάσης της χώρας και των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της, οδηγούσαν στην εμβάθυνση των παθογενειών του εγχώριου παραγωγικού μοντέλου, στη διεύρυνση των δίδυμων ελλειμμάτων και στη δημιουργία μιας εγχώριας κρατικοδίαιτης οικονομικής ελίτ. Κάτω από την ομπρέλα του διαπλεκόμενου και φαύλου δικομματισμού, η χώρα οδηγήθηκε στην κοινωνική και οικονομική χρεωκοπία. Λίγο μετά την κρίση του 2008, η Ελλάδα αναδεικνύεται στον αδύναμο κρίκο της δοκιμαζόμενης νεοφιλελεύθερης αρχιτεκτονικής.

Οι ευθύνες γι’ αυτή την πορεία της χώρας επιμερίζονται και στους δύο εταίρους του παλαιού δικομματισμού. Άλλωστε, από τα μέσα της δεκαετίας του ´80 λειτούργησαν κατά βάση συμπληρωματικά, όσον αφορά τις μεγάλες στρατηγικές επιλογές. Η υπαγωγή στα Μνημόνια και οι σκληρές, νεοφιλελεύθερες αντιμεταρρυθμίσεις, η βίαιη φτωχοποίηση ενός πολύ μεγάλου κομματιού της κοινωνίας, η διάλυση των μεσαίων στρωμάτων, φέρνουν τα πάνω κάτω και η αντανάκλασή τους επιδρά έντονα στις κοινωνικές δυνάμεις που στήριζαν επί δεκαετίες τα κόμματα του δικομματισμού. Ο παλαιός δικομματισμός καταρρέει. Από το 2010 και μετά η χώρα μας μετατρέπεται σε ένα πειραματόζωο για να παραδειγματιστεί οποίος θα ήθελε να αμφισβητήσει τη νεοφιλελεύθερη ακαμψία. Ο μικρός, τότε, ΣΥΡΙΖΑ διαβάζει σωστά τις αιτίες της κρίσης, στέκεται στο πλάι της κοινωνίας και καταθέτει μια εναλλακτική πρόταση για την ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική και για την αντιμετώπιση της κρίσης. Πολλά από αυτά που έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ, αναγκάστηκε να τα υιοθετήσει σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση, κάτω από την πίεση της πραγματικότητας που δημιούργησε η πανδημία (κοινός ευρωπαϊκός δανεισμός και αλληλεγγύη των κρατών). Αν όμως είχαμε στη διάθεσή μας τα σημερινά εργαλεία τα πράγματα θα είχαν κινηθεί διαφορετικά και δεν θα ζούσαμε την μεγαλύτερη ύφεση που γνώρισε η Ελλάδα μεταπολεμικά.

Το ζητούμενο βέβαια σήμερα είναι αυτές οι πολιτικές να διευρυνθούν και να μην αποτελέσουν παρένθεση στην πορεία της ΕΕ. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν φοβήθηκε να ανακατευτεί με τα κινήματα της εποχής, ενώ είχε το σθένος να διατυπώσει τη δική του εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης. Στις συνθήκες της ακραίας λιτότητας και της κοινωνικής αποσύνθεσης των πρώτων μνημονιακών χρόνων, η παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί ανάχωμα στην άνοδο της Ακροδεξιάς. Αρκετοί από τους υποστηρικτές του παλαιού συναινετικού δικομματισμού υποστήριξαν πως η κατάρρευσή του οφειλόταν στην άνοδο του λαϊκισμού. Η παραπάνω εκτίμηση, πέραν του ότι δείχνει αδυναμία κατανόησης των αιτιών της κρίσης, συγχέει την κοινωνική και λαϊκή οργή και τη χειραφέτηση των πολιτών από τις παλαιότερες πολιτικές αναφορές τους, με τον λαϊκισμό. Ξεχνούν δε πως ο λαϊκισμός δεν έλειψε από τη κυρίαρχη προπαγάνδα που ασκούσαν οι φιλομνημονιακές συστημικές φωνές της εποχής.

Οι εκλογές του 2012 αποτύπωσαν τις κοινωνικές και πολιτικές διεργασίες των προηγούμενων δύο ετών. Η ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν ήταν ένα παροδικό φαινόμενο. Λειτούργησε εξυγιαντικά για το πολιτικό σύστημα και τη δημοκρατία, ανοίγοντας μια νέα περίοδο για τη χώρα. Κατόρθωσε να διευρύνει τον αριστερό χώρο, κάνοντας πράξη τη συνάντηση, στο έδαφος της Αριστεράς, ευρύτερων κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων.

Στη νέα περίοδο, πολλοί θα θελήσουν να ωθήσουν τα πράγματα ώστε να διαμορφωθεί ένας νέος συναινετικός δικομματισμός. Όμως αν θέλουμε να απαντήσουμε στις προκλήσεις της σημερινής πολύπλευρης κρίσης με πολιτικές έξω από τα όρια της νεοφιλελεύθερης συναίνεσης, απαιτείται η συγκρότηση ενός ανταγωνιστικού αριστερού, προοδευτικού, πόλου ικανού να απαντήσει στις σημερινές προκλήσεις και να ανοίξει μια νέα προοπτική.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Πήγαινε στην κορυφή