Ζήσε τη ζωή σου και ξέχνα την ηλικία σου, γράφει ο Θανάσης Καμπισιούλης

Ο Έλον Μάσκ είναι Νοτιοαφρικάνος επιχειρηματίας, οραματιστής και δημιουργός καινοτόμων εταιρειών. Από νεαρή ηλικία έδειξε το ταλέντο του στους υπολογιστές και το επιχειρείν. Στα 12 του έφτιαξε ένα βιντεοπαιχνίδι και το πούλησε σ’ ένα περιοδικό πληροφορικής. Το 1988 αναζήτησε επιχειρηματικές ευκαιρίες στις ΗΠΑ. Τον περασμένο μήνα κατάφερε το μεγαλύτερο «deal» των τελευταίων ετών για την εξαγορά μιας ιδιωτικής επιχείρησης, καθώς απόκτησε το Twitter έναντι ποσού που ανέρχεται σχεδόν σε 44 δισ. δολάρια. Δεν ξέρω πόσο επιτυχημένη θα αποδειχθεί η εξαγορά αυτή, αλλά κάτι παραπάνω θα ξέρει αυτός για να δαπανήσει τόσα χρήματα.

O Μάσκ το περασμένο Καλοκαίρι έκλεισε τα 50 και δείχνει να τα πηγαίνει καλά όχι μόνο με τα χρήματα, αλλά και με τον χρόνο. Κάτι που δεν συμβαίνει με την φίλη μου τη Μαρία που μια εβδομάδα πριν έκλεισε κι αυτή τα 50! Δεν την πήρε με καλό μάτι την επέτειο αυτή και άρχισε να μας λέει για το προσδόκιμο της ζωής, να μηδενίζει κάθε τι που έχει πέτυχει και να μην έχει διάθεση να προσπαθήσει για τίποτα! Δεν καταφέραμε να της αλλάξουμε διάθεση, οπότε έφτασε η ώρα να βγάλω τον κρυφό άσο – έτσι νόμιζα – για να της πω την άποψη του Μασκ για το χρόνο και τους στόχους. Με το ανάλογο ύφος, την κοίταξα στα μάτια και της είπα: «Αν δώσεις στον εαυτό σου 30 μέρες για να καθαρίσεις το σπίτι σου, θα σου πάρει 30 μέρες. Αν του δώσεις 3 ώρες θα σου πάρει 3 ώρες. Το ίδιο συμβαίνει με τους στόχους, τις φιλοδοξίες και τα σχέδιά σου».
Δεν είχα κανένα αποτέλεσμα! Δεν είναι μόνο η Μαρία που πιστεύει ότι τα χρόνια που ζούμε είναι λίγα, ότι δεν μας φτάνει ο χρόνος που έχουμε να ζήσουμε όμορφα και να πέτυχουμε όλα όσα επιθυμούμε και πως οι ημέρες μας περνούν γρήγορα. Άσε που, όπως λένε, μετά τα 50 αρχίζει η …κατηφόρα και «ό,τι έκανες, έκανες!». Είναι όμως πράγματι έτσι; Δηλαδή, τα 80 περίπου χρόνια που είναι το σημερινό προσδόκιμο ζωής για την Ελλάδα είναι λίγα; Μήπως να μετακομίσουμε στην Νορβηγία ή την Ισλανδία για να αποκτήσουμε 3 χρόνια ακόμη; Ή μήπως χρειαζόμαστε τα διπλάσια για να χορτάσουμε και να απολαύσουμε τη ζωή;
Μήπως όμως αυτό είναι η δικαιολογία μας γιατί δεν έχουμε μάθει να χειριζόμαστε και να αξιοποιούμε σωστά τον χρόνο που έχουμε; Παίζει τόσο σημαντικό ρόλο η ποσότητα στην καθημερινότητά μας; Πριν ένα χρόνο σε ένα σεμινάριο είχαμε παίξει το παιχνίδι της σταφίδας. Είχαμε όλοι μπροστά μας από μια σταφίδα αλλά δεν την μασήσαμε για 10-15 δευτερόλεπτα, όπως κάνουμε συνήθως. Αντί για αυτό, ο εισηγητής μας ζήτησε να την κρατήσουμε στο χέρι μας και να προσπαθήσουμε να την επεξεργαστούμε όσο πιο σχολαστικά μπορεί ο καθένας. Ύστερα από αυτό την φέραμε κοντά στη μύτη μας για να απολαύσουμε το άρωμά της, ενώ αργότερα την βάλαμε στο στόμα μας και απλά την αφήσαμε πάνω στη γλώσσα μας.
Ύστερα αρχίσαμε να την μασάμε αλλά αυτό έγινε σαν να ήταν η τελευταία σταφίδα στον κόσμο και η συγκέντρωσή μας ήταν μόνο σε αυτό που κάναμε. Έτσι, γευθήκαμε κάθε άρωμά που έβγαζε καθώς την δαγκώναμε αργά αργά και αισθανόμαστε ότι γέμιζε το στόμα μας με υπέροχες διαφορετικές γεύσεις. Την κατάπιαμε αφού η παραπάνω διαδικασία κράτησε περίπου 2 με 3 λεπτά. Όλα αυτά που νιώσαμε από μια σταφίδα θα μας φάνταζαν υπερβολικά, αν μας τα εξιστορούσε κάποιος. Οι περισσότεροι θα πίστευαν ότι για όλη αυτή τη γεύση, για όλη αυτή την απόλαυση ίσως χρειαζόσουν τουλάχιστον μια χούφτα σταφίδες. Δεν ήταν η ποσότητα όμως αλλά η συγκέντρωση που μας έδωσε όλη αυτή την γεύση.

Έτσι, μάλλον βρίσκομαι πιο κοντά στον Μάσκ παρά στη Μαρία. Μάλλον ο χρόνος είναι αρκετός, αρκεί να «δουλεύει για εσένα». Nα είσαι μαζί του και να μην τον αγνοείς ή περισσότερο να μην τον απαξιώνεις. «Κάποιοι άνθρωποι δεν λογαριάζουν τα λεφτά τους μέχρι να τους τελειώσουν. Κάποιοι άλλοι κάνουν το ίδιο με το χρόνο τους», κατά τον Βόλφγκανγκ Γκαίτε. Μπορεί να μην έχουμε τα χρήματα του Μάσκ, αλλά έχουμε τον ίδιο χρόνο κάθε ημέρα. Το ερώτημα είναι αν τον λογαριάζουμε, αν τον μετράμε και αν τον χρησιμοποιούμε για αυτά που θέλουμε. Όπως έλεγε ένας Αμερικανός συγγραφέας: «Ποτέ μη λες ότι δεν έχεις αρκετό χρόνο. Έχεις ακριβώς τον ίδιο αριθμό ωρών ανά ημέρα που διέθεταν ο Παστέρ, ο Μιχαήλ Άγγελος, η Μητέρα Τερέζα, Ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι, ο Τόμας Τζέφερσον και ο Αϊνστάιν».
Αν μας είναι εύκολο να αξιοποιούμε τα χρήματά μας, ας σκεφθούμε πως και ο χρόνος είναι χρήμα. Θα πετούσες χρήματα για κάτι που δεν χρειάζεσαι και δεν σου προσφέρει τίποτα; Θα έδινες χρήματα για να αγοράσεις κάτι που δεν αρέσει σε εσένα, αλλά αρέσει σε κάποιον άλλο; Χρησιμοποιείς τα χρήματά σου για να καλύψεις τις ανάγκες σου; Για να νιώσεις καλύτερα, να πάρεις χαρά, να απολαύσεις μια στιγμή, να βοηθήσεις ένα φίλο σου που έχει ανάγκη; Aν όλα αυτά τα κάνεις για τα χρήματα, που μοχθείς για να τα αποκτήσεις, γιατί να αφήνεις το χρόνο -που σου έχει δοθεί δωρεάν – να πετάει χωρίς να κερδίζεις κάτι.
Αν πήρες τον μισθό του Απριλίου και έχεις μια βεβαιότητα ότι αυτό θα ξαναγίνει σε 30 ημέρες, με το χρόνο κανένας δεν μπορεί να είναι βέβαιος. Κανείς μας δεν ξέρει τον χρόνο που του αναλογεί. Χρήματα μπορείς να βρεις. Χρόνο όχι! Ακόμη κι αυτό, Μαρία, δες το σαν καλό και ξεκίνα να ζεις σήμερα! «Μην κοιτάζεις το ρολόι, κάνε ό,τι κάνει. Προχώρα». Η ημέρα αυτή μπορεί να γίνει απολαυστική. Ακόμη κι αν είναι η τελευταία μας.

• Αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί μου: eetsi@windowslive.com