Είναι ο Απρίλιος ο πιο σκληρός μήνας;, γράφει ο Θανάσης Καμπισιούλης

Γεννήθηκε στην Αμερική με καταγωγή από αριστοκρατική οικογένεια της Βοστώνης. Σε ηλικία 25 ετών εγκαταστάθηκε στην Αγγλία. Το 1927 ασπάστηκε την Αγγλικανική θρησκεία και αποκήρυξε την αμερικανική του υπηκοότητα. Έγινε γνωστός με το ποίημά του The Love Song of J. Alfred Prufrock (1915). Ακολούθησαν έργα που θεωρούνται αριστουργήματα The Waste Land («Έρημη Χώρα», 1922), The Hollow Men («Οι Κούφιοι Άνθρωποι», 1925), Four Quartets («Τέσσερα κουαρτέτα», 1943). Έγραψε και αρκετά πετυχημένα θεατρικά έργα. Παίζονται ακόμα το Murder in the Cathedral («Φονικό στην Εκκλησιά», 1935) και το The Cocktail Party (1949).

Είναι ο Βρετανός ποιητής Τόμας Στέρνς Έλιοτ που το 1948 βραβεύτηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Κάποια στιγμή έγραψε πως «Ο Απρίλης είναι ο πιο σκληρός μήνας…» και πρόσφατα το δανείστηκε ένας δημοσιογράφος, μιλώντας για τον πόλεμο και την ακρίβεια. Αυτό ήταν! Όλη η καλή διάθεση που είχα χάθηκε. Η αισιόδοξη πλευρά της ζωής γκρεμοτσακίστηκε και έγινε κομμάτια. Τα σχέδια για το Πάσχα μπήκαν στο συρτάρι και τα μάτια μου σταμάτησαν να βλέπουν τα λουλούδια που ανθίζουν, τη μέρα που μεγαλώνει και το καλοκαίρι που έρχεται…
Ας με συγχωρήσει ο ψυχοθεραπευτής μου που οι αντιστάσεις μου δεν είναι τόσο δυνατές, αλλά όσο κι αν περιορίσω τις ώρες που παρακολουθώ τηλεόραση, η κατάσταση δεν φτιάχνει, μάλλον χειροτερεύει. Για να μην πω ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει! Πανδημία, Πόλεμος, ακρίβεια, Ρούλα Πισπιρίγκου, Λιγνάδης, ο Μπάμπης ο πιλότος είναι η καθημερινή τηλεοπτική πραγματικότητα. Καλοσύνη, αισιοδοξία και ελπίδα δεν υπάρχουν πουθενά… Ύστερα από όλα αυτά, αναπόφευκτα οι λογισμοί μας περιστρέφονται γύρω από αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα που μας σερβίρουν.
Ώρες – ώρες πιστεύω πως αν υπήρχε ακόμη η αποστολή μηνύματος στο 13033 – τί πάω και θυμάμαι! – με το ψηφίο 6 για σωματική άσκηση ή βόλτα, θα παρακολουθούσαμε λιγότερη τηλεόραση και θα βρισκόμασταν περισσότερο έξω, κοντά στη φύση. Θα γέμιζε το μυαλό μας με υπέροχες εικόνες και όχι με τις λεπτομέρειες της Ρούλας και του Μάνου. Θα διαπιστώναμε ότι η εποχή της καλής διάθεσης και της αισιοδοξίας είναι εδώ και η Ανάσταση έρχεται. Οι εκκλησίες στολίζονται και μας περιμένουν να προσευχηθούμε. Η ημέρα μεγάλωσε, ο ουρανός είναι πιο φωτεινός και οι αλλαγές της φύσης, γεμίζουν χρώματα και μυρωδιές την καθημερινότητά μας.
«Τίποτα δεν αγγίζει τις απριλιάτικες βιολέτες; Τίποτα —μονάχα ο ακάνθινος Ιησούς», έγραφε πριν μισό αιώνα ο ποιητής Νίκος Καρούζος, ενώ πριν περίπου ένα αιώνα ο Κωστής Παλαμάς υπενθύμιζε πως «ο Απρίλης σωρούς θησαυρούς και καλούδια, Τι πουλιά, τι νερά, τι δροσιές, τι λουλούδια». Έτσι, προέχει να μην χάσουμε την αισιοδοξία μας.
Δεν άλλαξε, ούτε δυσκόλεψε ο Απρίλιος. Εμείς ίσως αλλάξαμε ή αφήσαμε τα κάθε λογής θέματα και προβλήματα να μας αλλάξουν. Να βλέπουμε τον κόσμο όχι όπως θέλουμε εμείς, αλλά όπως προσπαθούν να μας κατευθύνουν κάποιοι άλλοι. Φίλοι, δημοσιογράφοι, πανελίστες και παρουσιαστές. Ας τους προσπεράσουμε ή καλύτερα ας τους αγνοήσουμε.
Ο Απρίλιος, ο μήνας της Άνοιξης και της «Ανάστασης», ο μήνας των ανθισμένων λουλουδιών, ο μήνας που γεννιούνται έρωτες, σκέψεις, ο μήνας που φέρνει την ανεμελιά και διώχνει τα σκοτάδια. έχει εμπνεύσει πολλούς ποιητές οι οποίοι έχουν γράψει μερικά από τα πιο όμορφα ποιήματα. Ακόμη και ο Τ.Σ Έλιοτ μπορεί να έγραψε ότι «ο Απρίλης είναι ο μήνας ο σκληρός», αλλά μάλλον – στη συνέχεια του ποιήματός του – ούτε ο ίδιος ήταν σίγουρος. Βλέπει κι αυτός πως η Φύση «γεννώντας μες απ’ την πεθαμένη γη τις πασχαλιές, σμίγοντας θύμηση κι επιθυμία, ταράζοντας με τη βροχή της άνοιξης ρίζες οκνές.» Τελειώνει δε, με την απορία αν «Κείνο το λείψανο που φύτεψες στον κήπο σου τον άλλο χρόνο Άρχισε να βλασταίνει; Πες μου, θα ανθίσει φέτο;».
Στο χέρι μας είναι να ανθίσει και εφέτος και να δούμε τη Φύση να αλλάζει και να ομορφαίνει. Τον κόσμο να ελπίζει και να προσπαθεί. Την Ειρήνη να κερδίζει και να κυριαρχεί. Την αγάπη να πλημμυρίζει τις καρδιές των ανθρώπων και να οδηγεί κάθε τους επιλογή. Την επιστήμη να βρίσκει λύσεις σε κάθε δοκιμασία που έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Με θάρρος και τόλμη μπορούμε να τα καταφέρουμε. Αν αφήσουμε το φόβο και την απαισιοδοξία θα περάσει η Άνοιξη σαν να έναν ακόμη δύσκολο χειμώνα.
Οι μαθήτριες του Χριστού δεν αφήσαν το φόβο να τις τρομάξει. Κρατώντας τα μύρα δεν φοβήθηκαν ούτε το σκοτάδι ούτε το μίσος των Ιουδαίων αρχόντων. Μόνες γυναίκες «βαθιά χαράματα» πήγαν στον Τάφο του Κυρίου, για να εκπληρώσουν τα ταφικά έθιμα και να εκδηλώσουν την λατρεία τους προς τον Ιησού. «Εσείς μη φοβάστε», ήταν τα πρώτα λόγια που άκουσαν οι πιστές και αφοσιωμένες στον Ιησού Μυροφόρες από τον ολοφώτεινο Άγγελο στον κενό τάφο του αναστάντος Χριστού.
Το μήνυμα της γιορτής του Πάσχα που έρχεται, είναι πάνω από όλα μήνυμα αγάπης προς το συνάνθρωπο και ελπίδας για τη ζωή. Μήνυμα πως όλες οι δυσκολίες ξεπερνούνται γιατί η δύναμη που κρύβουμε μέσα μας νικά τα πάντα. Η μεγαλύτερη γιορτή της Χριστιανοσύνης μας διδάσκει πως όσο σκληρά κι αν δοκιμαζόμαστε, αν σταθούμε με δύναμη, αλληλεγγύη στο συνάνθρωπο, πίστη και αισιοδοξία, θα βρούμε τη διέξοδο από όλες τις δοκιμασίες.
Αυτή την μεγάλη αλήθεια, ας την κάνουμε φυλαχτό που θα κρατάμε σε κάθε δυσκολία της καθημερινότητάς μας. Όσες δυσκολίες και αντιξοότητες κι αν υπάρξουν, ακόμα και στις πιο άσχημες στιγμές, υπάρχει πάντοτε στο τέλος το Φως της Ελπίδας και της Αισιοδοξίας. Για τον καθένα και την καθεμιά ξεχωριστά. Αρκεί να το πιστέψουμε… Και θα σταματήσει να είναι ο Απρίλιος ο πιο σκληρός μήνας. Θα σταματήσει και η ζωή μας να είναι χειμωνιάτικη και ασπρόμαυρη… Θα γίνει πολύχρωμη και Ανοιξιάτικη!
• Αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί μου: eetsi@windowslive.com