Δυσκολευόμαστε να συμφωνήσουμε στα αυτονόητα

ΠΑΛΜΟΓΡΑΦΟΣ
Δυσκολευόμαστε να συμφωνήσουμε στα αυτονόητα

Έχω γράψει και στο παρελθόν ότι μπορεί σαν λαός να υστερούμε σε πολλά πράγματα έναντι άλλων λαών αλλά στο να βρίσκουμε αφορμή για να πλακωθούμε μεταξύ μας είμαστε πρώτοι. Πρόσφατο παράδειγμα, οι συναυλίες για την υποστήριξη του Ουκρανικού λαού και κατά της Ρωσικής εισβολής.

Πρώτοι, αν θυμάμαι καλά, που ξεκίνησαν την προσπάθεια για τη διοργάνωση ενός μουσικού τηλεμαραθώνιου μέσα από τη συχνότητα της ΕΡΤ ήταν ο Διονύσης Σαββόπουλος και ο Νίκος Πορτοκάλογλου. Στο άκουσμα αυτής της είδησης ξέσπασε θύελλα από γνωστούς και αγνώστους και, πολύ κακώς, αρχικώς πήραν πίσω την απόφασή τους αλλά τελικά ο τηλεμαραθώνιος θα πραγματοποιηθεί στις 4 Απριλίου από την ΕΡΤ.

Μέχρι τώρα έχουν πραγματοποιηθεί δύο συναυλίες στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η πρώτη με τη Νατάσα Μποφίλιου σε πρωταγωνιστικό ρόλο, η οποία (Μποφίλιου) μας είπε, με υψωμένη μάλιστα τη γροθιά, ότι «είναι με τον άνθρωπο». Έτσι γενικώς και αορίστως. «Με τον άνθρωπο αλλά και με την παγκόσμια ειρήνη». Όχι κατά των βομβαρδισμών και υπέρ του αμυνόμενου Ουκρανικού λαού. Λίγο πολύ η τοποθέτησή της θυμίζει τις απαντήσεις που δίνουν οι καλλονές στα Καλλιστεία Ομορφιάς, που λένε ότι «εγώ αν κερδίσω το διαγωνισμό θα αγωνιστώ για την παγκόσμια ειρήνη και την εξάλειψη της φτώχειας».
Η δεύτερη συναυλία έγινε προχθές 29 Μαρτίου, πάλι στα Προπύλαια, με τη συμμετοχή 40 περίπου καλλιτεχνών και παρουσία πολύ κόσμου. Στους διοργανωτές όπως και στους συμμετέχοντες καλλιτέχνες ασκήθηκε έντονη κριτική. Στην αρχή οι λέξεις «Ουκρανία» και «Ρωσική εισβολή» δεν υπήρχε πουθενά. Προστέθηκαν όμως στη συνέχεια και αναρτήθηκαν σε κάποιο πανό. Οι σημαίες όμως της Ουκρανίας, οι οποίες θα έπρεπε να κυματίζουν πάνω από τα κεφάλια όλων των θεατών, ήταν δυστυχώς ελάχιστες. Αντί αυτών υπήρχαν πολλές σημαίες με το ουράνιο τόξο.
Παρότι η συναυλία έγινε για να διατρανώσουμε τη αντίθεσή μας στους ρωσικούς βομβαρδισμούς, το σύνθημα που ακουγόταν ήταν «φονιάδες των λαών, Αμερικάνοι».Όχι ότι οι Αμερικάνοι είναι αθώες περιστερές. Δεν ξεχνιούνται η Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, όπως δεν πρέπει να ξεχνάμε και από την άλλη πλευρά την Γεωργία, την Τσεχοσλοβακία,το Αφγανιστάν και τώρα την Ουκρανία. Όπως έγραψα και στο προηγούμενο φύλλο, οι ρωσικές βόμβες σκοτώνουν το ίδιο με τις αμερικάνικες.

Στο θέμα τώρα των συναυλιών αναρωτιέμαι: Δεν θα μπορούσαμε να έχουμε διοργανώσει μια συναυλία με τη συμμετοχή όλων των καλλιτεχνών, για παράδειγμα στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας, με εισιτήριο μάλιστα για να συγκεντρωθούν και κάποια χρήματα για να βοηθήσουμε και λίγο τους Ουκρανούς που υποφέρουν;
Αλλά είπαμε, στο να βρίσκουμε αφορμή να πλακωνόμαστε μεταξύ μας είμαστε πρώτοι. Εκεί που δυσκολευόμαστε είναι να συμφωνήσουμε στα αυτονόητα. Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω πού οφείλεται αυτό το ελάττωμα της φυλής μας. Είναι το μεσογειακό μας ταμπεραμέντο ή είναι κατάλοιπο του Εμφυλίου;
Όπου κι αν οφείλεται όμως θα πρέπει κάποια στιγμή να το αφήσουμε πίσω και να κοιτάξουμε μονιασμένοι το μέλλον το οποίο προβλέπεται δυσοίωνο.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Πήγαινε στην κορυφή