Να τους αγαπάς όλους, να εμπιστεύεσαι λίγους, να μη βλάπτεις κανέναν, γράφει ο Θανάσης Καμπισιούλης

«Η πατρίδα μας από την πρώτη στιγμή έδειξε εμπράκτως την αλληλεγγύη της στον λαό της Ουκρανίας. Σήμερα μετά και από ειδική συνεννόηση με την Αναπληρώτρια Υπουργό Υγείας της Ουκρανίας, η αποστολή συγκεκριμένων φαρμάκων, αναλώσιμων και υγειονομικού υλικού σε δυο μεγάλα φορτηγά, είναι μια ακόμη στοχευμένη ανθρωπιστική δράση του Υπουργείου Υγείας και της Ελληνικής Κυβέρνησης αλλά και των ιδιωτών που συνέδραμαν στην αποστολή. Θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς όλες και όλους όσους βοήθησαν στην οργάνωση και τον συντονισμό της δράσης μας. Προσευχόμαστε και ελπίζουμε σύντομα να μπει τέλος σε αυτήν την τραγωδία». Αυτά δήλωσε ο Υπουργός Υγείας, καθώς ολοκληρώθηκε η διαδικασία συγκέντρωσης υγειονομικού και φαρμακευτικού υλικού για τον λαό της Ουκρανίας που δοκιμάζεται από τον πόλεμο.

Η χώρα μας δεν ήταν η μόνη που ανταποκρίθηκε και απέστειλε βοήθεια στους Ουκρανούς. Σχεδόν όλες οι Ευρωπαϊκές χώρες προσπάθησαν να βοηθήσουν με τις δυνάμεις που μπορούσαν. Χωρίς να ζητηθεί ή να απαιτηθεί από κάποιον. Γιατί όταν απαιτούνται χέρια, η βοήθεια με τα λόγια δεν έχει κανένα αποτέλεσμα, που έλεγε ο Αίσωπος. Το πνεύμα αλληλεγγύης κυριάρχησε καθώς όλοι αισθανόμαστε την ανάγκη να δούμε πιο μακριά από το αυστηρό προσωπικό μας συμφέρον. Δεν μας αρκεί να είμαστε εμείς και να περνάμε εμείς καλά, αν δεν μπορεί να κάνει το ίδιο και ο γείτονάς μας. Ο Κινέζος φιλόσοφος Λάο Τσε πριν 15 αιώνες, μας προέτρεπε να αφήσουμε κατά μέρος μικροπρέπειες και ζήλειες και να βλέπουμε το όφελος του γείτονα σαν δικό μας όφελος, και την απώλεια του γείτονα σαν δική μας απώλεια.
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν το καταλαβαίνουν και νοιάζονται μόνο για τον εαυτό τους, μόνο για το δικό τους σπίτι; Πάντα υπήρχαν και – μάλλον – πάντα θα υπάρχουν. Βγαίνουν τελικά αυτοί κερδισμένοι; Δεν είμαι καθόλου σίγουρος, ακόμη κι αν σε πρώτη φάση φαίνεται ότι αποκομίζουν κάποιο όφελος.
Άλλωστε αυτοί που βοηθούν συνήθως κερδίζουν περισσότερο όταν κανείς δεν το ξέρει και δεν το ανακοινώνουν σε κανέναν. Αν αφιερώνεις έστω και λίγο από το χρόνο σου για να είσαι κοντά σε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη, είναι κάτι που εσένα βοηθά και δική σου ανάγκη καλύπτεις. Είτε το κάνεις μόνος σου, είτε μέσα από εθελοντικές ομάδες. Βοηθάς κάποιον και η βοήθεια γυρίζει σε εσένα. Κερδίζει κάποιος από τις πράξεις σου και τελικά το κέρδος επιστρέφει σε εσένα. Με τις πράξεις, τις δράσεις και τις ενέργειές σου αν καταφέρεις να βοηθήσεις κάποιον, διαπιστώνεις ότι έρχεσαι πιο κοντά στον εαυτό σου και νιώθεις πως γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος. Ο Δημόκριτος έλεγε: το να μην μπορείς να βοηθήσεις τους φίλους είναι τεκμήριο φτώχειας, αλλά το να μη θέλεις είναι τεκμήριο κακίας.

Αυτός που κάνει μια καλή πράξη ξέρει ο ίδιος πολύ καλά γιατί την κάνει. Για αυτό και δεν θέλει να το μάθει κάποιος άλλος, ούτε ποτέ θα καυχηθεί για αυτό. Είναι μια ανάγκη που σε βοηθά να κατανοήσεις τον εαυτό σου. Τελικά μπορεί να δείχνει ότι είναι πολύ εγωιστικό να βοηθάς κάποιον άλλον, αλλά τελικά ίσως είναι η μόνη πράξη που κερδίζουν και οι δυο. Μια δική σου πράξη από την οποία κερδίζουν πολλοί. Είναι αυτό ακριβώς που περιγράφει ο Πάουλο Κοέλιο στην ιστορία του με το άλογο και το σκύλο.

Ήταν λοιπόν ένας άνθρωπος που περπατούσε σε ένα δρόμο μαζί με το άλογο και τον σκύλο του. Ξαφνικά έπιασε μία δυνατή βροχή και έτρεξαν να κρυφτούν κάτω από ένα μεγάλο δέντρο. Η τύχη δεν ήταν μαζί τους και ύστερα από λίγο τους χτύπησε ένας κεραυνός και έχασαν τις ζωές τους.
Δεν αντιλήφθηκαν όμως ότι είχαν περάσει στον άλλο κόσμο και θεώρησαν ότι σταμάτησε η βροχή, οπότε μπορούσαν να συνεχίσουν την πεζοπορία τους. Ο δρόμος ήταν ανηφορικός, ο ήλιος έκαιγε και οι τρεις είχαν διψάσει πολύ. Μέχρι που συνάντησαν μία τεράστια πύλη που οδηγούσε σε ένα υπέροχο μέρος. Ο άνθρωπος ρώτησε το φύλακα της πύλης ποιο ήταν αυτό το μέρος και ο φύλακας απάντησε πως ήταν ο παράδεισος. Ο άνθρωπος ρώτησε και πάλι, αν θα μπορούσαν να ξαποστάσουν και να πιούν λίγο νερό. Τότε ο φύλακας του απάντησε πως ο άνθρωπος μπορεί, τα ζώα όχι. Ο άνθρωπος, όσο και αν διψούσε, δε μπορούσε να αφήσει τους φίλους του. Χαιρέτισε και έφυγε.
Βρέθηκε σε ένα μονοπάτι ακόμα πιο όμορφο που τον οδήγησε σε μία πύλη που όμοια δεν είχε ξανά δει. Ένας πανέμορφος τόπος! Πλησίασε τον φύλακα της πύλης και τον ρώτησε αν θα μπορούσαν να ξεδιψάσουν κάπου και ο φύλακας τους οδήγησε σε μία πηγή. Ήπιαν αρκετό νερό και αφού ξεδίψασαν, ο άνθρωπος ρώτησε το φύλακα πως λέγεται αυτό το μέρος και ο φύλακας απάντησε πως είναι ο παράδεισος. Ο άνθρωπος απορημένος του είπε πως και στην άλλη πύλη που ρώτησε, πάλι ο παράδεισος είπαν ότι είναι. Και ο φύλακας απάντησε: «Όχι, εκεί ήταν η κόλαση. Εκεί μένουν όλοι αυτοί που είναι ικανοί να εγκαταλείψουν απλόχερα τους φίλους τους μόνο για τη δική τους ευχαρίστηση.»
Όπως στα συμβόλαια πριν υπογράψεις πρέπει να προσέχεις και να διαβάζεις και τα ψιλά γράμματα, έτσι και στη ζωή πολλές φορές δεν αρκεί να βλέπουμε μόνο το εύκολο και το μεγάλο. Μπορεί η καλύτερη λύση να μην είναι αυτό που με την πρώτη ματιά μας διευκολύνει. Αν σκεφτούμε λίγο παραπάνω ίσως η λύση που θα βρούμε να είναι η πλέον επιθυμητή όχι μόνο για εμάς αλλά και για τους γύρω μας. Όπως έλεγε και ο Δαλάι Λάμα αν μπορείς, να βοηθάς τους άλλους. Αν δεν μπορείς να το κάνεις αυτό, τουλάχιστον μην τους προκαλείς κακό. Το να μην προκαλείς κακό σε κάποιον, είναι κι αυτό μια μορφή βοήθειας.

• Αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί μου: eetsi@windowslive.com