Η Λευκή Αρκούδα έπεσε στην παγίδα, γράφει ο Γιώργος Πένταρης

Αυτό το άρθρο θα μπορούσε να πει κάποιος ότι είναι συνέχεια του προηγούμενου στο οποίο είχα προβλέψει τον σκοπό του Πούτιν, να πάρει το Κίεβο, να εγκαταστήσει δική του κυβέρνηση και να αποκλείσει την Ουκρανία από το παραθαλάσσιο μέτωπο, από Μαριούπολη μέχρι Οδησσό και Υπερδνειστερία. Να ξεκαθαρίσω τη θέση μου από την αρχή: Αυτά που κάνει ο Ρωσικός στρατός στην Ουκρανία θυμίζουν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και σίγουρα εμπίπτουν στα εγκλήματα πολέμου για τα οποία πρέπει να υπάρξει τιμωρία. Το έγκλημα θα πρέπει να χαρακτηριστεί διαχρονικό χωρίς παραγραφή.

Όπως λέει ο τίτλος, ο Πούτιν δάγκωσε το δόλωμα και έπεσε σε μια καλοστημένη παγίδα από την οποία δεν μπορεί να βγει. Αυτό που λέω θα το καταλάβετε αν ανατρέξετε στις διάφορες δηλώσεις που γινόντουσαν από ΕΕ, Αγγλία και Αμερική για την τακτική της Ρωσίας. Ο Πούτιν αισθάνθηκε κίνδυνο, όπως θα αισθανόταν οποιοσδήποτε άλλος στη θέση του και αντέδρασε άτσαλα, πράγμα που, κατά τη γνώμη μου, περίμεναν οι Δυτικοί, αλλά όχι σε τέτοια έκταση. Ούτε ο ίδιος ο Πούτιν το περίμενε ότι θα μπλέξει σε ένα νέο αλλά πολύ χειρότερο Αφγανιστάν, ένα νέο Βιετνάμ ίσως. Επειδή ο Ρωσικός στρατός συνάντησε σθεναρή αντίσταση δεν πέτυχε τους αντικειμενικούς του στόχους στις τρεις πρώτες μέρες και τώρα πολεμά για λόγους γοήτρου και όχι μόνον. Φανταστείτε να υποχωρήσει η Ρωσία σήμερα που γράφω το άρθρο. Θα είναι η ηττημένη υπερδύναμη από ουσιαστικά έγινε ρεζίλι από έναν απολύτως αδύναμο στρατό. Αλλά δεν είναι αυτό το χειρότερο για τη Ρωσία. Το θέμα είναι ότι μια ηττημένη χώρα θα υποχρεωθεί σε καταβολή τόσο μεγάλων πολεμικών αποζημιώσεων που θα την γονατίσουν οικονομικά για τις επόμενες δύο τρεις δεκαετίες.
Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι Ρώσοι και θέλουν να σύρουν την Ουκρανία στις διαπραγματεύσεις ως ηττημένη ώστε να μην απαιτήσει πολεμικές αποζημιώσεις. Ακόμη γνωρίζουν ότι όσο καθυστερούν αυτό είναι εις βάρος τους γιατί οι Ουκρανοί θα προλάβουν να ενσωματώσουν στις ένοπλες δυνάμεις τους νέο οπλισμό από την Δύση πράγμα που θα δυσκολέψει πολύ την Ρωσία. Ένα άλλο θέμα που δεν περίμεναν οι Ρώσοι είναι η σθεναρή αντίσταση του Ουκρανικού λαού, η οποία οργανώνεται σε στυλ αντάρτικου πόλεων. Αυτή η αντίσταση θα γίνει ο εφιάλτης του Πούτιν σε λίγο καιρό.

Ο Πούτιν με την κίνηση που έκανε, εκτός της ανθρωπιστικής καταστροφής, κατάφερε τα παρακάτω:
1. Να συσπειρώσει το ΝΑΤΟ να του δώσει λόγο ύπαρξης και να αποστομώσει τις φωνές που έλεγαν ότι πρέπει να διαλυθεί. Από εγκεφαλικά νεκρό, όπως είχε πει ο Μακρόν, αναστήθηκε και θα κυριαρχήσει τις επόμενες δεκαετίες.
2. Πέτυχε να αφυπνίσει και να ταρακουνήσει την τρυφηλή γραφειοκρατία της ΕΕ. Είναι πολύ πιθανό να δούμε σύντομα νέα πρόταση για κοινή εξωτερική πολιτική και κοινή οικονομική πολιτική στην ΕΕ. Με τα σημερινά δεδομένα, ποιος θα έχει το σθένος να αντιταχθεί σε μια τέτοια πρόταση από την Γερμανία ή τη Γαλλία για παράδειγμα;
3. Χρόνια συζητιόταν ότι η ΕΕ είναι εξαρτημένη από την Ρωσία όσον αφορά την ενεργειακή της ασφάλεια και δεχόταν πιέσεις από τους Αμερικανούς για απεξάρτηση. Όπως είπε και ο Μητσοτάκης, η Ελλάδα θα στραφεί στο υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG), το οποίο θα προμηθευόμαστε από Αμερική!!! Το ίδιο θα γίνει και για την υπόλοιπη Ευρώπη. Ποιος κερδίζει; Ξέρετε τί λένε οι Αμερικάνοι αστυνομικοί όταν πάνε να εξιχνιάσουν ένα έγκλημα; Look for the money, όπερ σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει ψάξε για το ποιος τα οικονομάει και θα βρεις λύση.
4. Ό,τι και να γίνει, η Ουκρανία χάθηκε για την Ρωσία. Όποια πολιτική και να ακολουθηθεί ο Ουκρανικός λαός είτε με φιλορωσική είτε με φιλοδυτική κυβέρνηση θα είναι εχθρός της Ρωσίας. Η Ρωσία μόλις έχασε έναν αδελφό λαό και σ’ αυτό φταίει ο Πούτιν με το επιτελείο του. Ήδη ακούστηκαν φωνές στην ΕΕ να γίνει με συνοπτικές διαδικασίες δεκτή ως μέλος η Ουκρανία. Μπορεί να μη γίνει σύντομα, αλλά νομίζω ότι ήδη έχει χαραχθεί η πορεία ένταξης. Αυτό θα φέρει πιέσεις από την Τουρκία για ένταξη που θα έχει ως τελικό αποτέλεσμα την διάλυση της ΕΕ όπως την γνωρίζουμε ή ακόμη περισσότερο όταν ήταν η ΕΕ των δώδεκα, δεκαπέντε κρατών.
5. Έφερε την απελευθέρωση μεγάλων κεφαλαίων για την πολεμική βιομηχανία. Εκεί που λέγαμε να χρηματοδοτηθεί ο κοινωνικός τομέας της οικονομίας δημιουργούνται συνθήκες που τα χρήματα πάνε στα στρατιωτικοβιομηχανικά συμπλέγματα Δύσης και Ανατολής. Ήδη η Γερμανία δια στόματος Σολτς ανακοίνωσε εξοπλισμούς 100 δισ. ευρώ, πράγμα το οποίο γίνεται για πρώτη φορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το ίδιο και η Σουηδία, επανάφερε την στρατιωτική θητεία και θα ξεκινήσει και αυτή νέα προγράμματα επανεξοπλισμών μετά στην προσάρτηση της Κριμαίας όπως είπε η πρωθυπουργός της Μαγκνταλένα Άντερσον.
6. Τα μεγάλα χρηματιστηριακά κεφάλαια και ιδιαίτερα αυτά που ασχολούνται με τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης (Futurs & OPtions) έχουν αποκομίσει τεράστια κέρδη. Εδώ να σημειώσω ότι από τους Έλληνες πολιτικούς, αν και δεν τον δέχομαι πολιτικά, μόνο ο Βαρουφάκης το έθιξε αυτό το θέμα και οφείλω να του το αναγνωρίσω.

Έχουν πολύ μεγάλη σημασία τα οκτώ (8) σημεία της ανακοίνωσης του Υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσίας που έγινε την 1η Μαρτίου 2022.
Η ανακοίνωση κλείνει με την εξής παράγραφο: «Οι ενέργειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν θα μείνουν χωρίς σκληρή απάντηση. Η Ρωσία θα συνεχίσει να διασφαλίζει την υλοποίηση των ζωτικών εθνικών συμφερόντων της, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις κυρώσεις και τις απειλές τους. Είναι καιρός οι δυτικές χώρες να καταλάβουν ότι η αδιαίρετη κυριαρχία τους στην παγκόσμια οικονομία έχει παρέλθει προ πολλού». Νομίζω ότι αυτή η ανακοίνωση «έλυσε» τον ασκό του Αιόλου και ξεκλείδωσε την πύλη του φρενοκομείου. Είναι η πρώτη φορά που λεκτικά μετά τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι ακούστηκε από επίσημα χείλη η λέξη πυρηνικός πόλεμος. Ακόμα και με την κρίση του Κόλπου των Χοίρων στην Κούβα, δεν αναφέρονταν ούτε από τον Κρούτσεφ ούτε και από τον Κένεντυ η λέξη πυρηνικός πόλεμος. Απλώς κάθε φορά που ο ένας έφτιαχνε μια καταστροφική πυρηνική βόμβα, ο άλλος έφτιαχνε μια περισσότερο καταστροφική και την ίδια στιγμή γινόταν και συζητήσεις για συμφωνίες μη εξάπλωσης των πυρηνικών.
Νομίζω ότι αυτή η ιστορία με τα πυρηνικά είναι πολύ σοβαρή – πάρα πολύ σοβαρή! – γιατί ακόμη και για πλάκα να λέγεται θα πρέπει αμέσως να καταδικάζεται και να ζητούνται εξηγήσεις γιατί αν γίνει χρήση, ο δρόμος είναι χωρίς επιστροφή. Όσο μέρος της ανθρωπότητας επιζήσει θα γυρίσει πίσω σε έναν ζοφερό μεσαίωνα. Πρέπει όλοι, όχι να βγουν να το καταδικάσουν, αλλά και να πράξουν αυτά που πρέπει τώρα.
Δυστυχώς, η προειδοποίηση που είχε απευθύνει ήδη από το 1994 (όταν αποφασίστηκε η επέκταση του ΝΑΤΟ, ενώ είχε ήδη καταργηθεί το Σύμφωνο της Βαρσοβίας) ο κορυφαίος Αμερικανός διπλωμάτης Τζορτζ Κέναν, ότι αυτό ήταν «ένα τραγικό λάθος» που θα οδηγούσε τους Ρώσους «σε μια βαθμιαία έντονη αντίδραση» και είναι ακριβώς αυτό που συμβαίνει τώρα. Είναι περίεργο που στην πληθώρα των αναλύσεων, που κατακλύζουν τα μέσα ενημέρωσης, δεν προβάλλεται επαρκώς η παράμετρος αυτή. Διότι τελικά, είτε επεκτεινόμενο είτε όχι, τι λόγο είχε το ΝΑΤΟ να συνεχίσει τη λειτουργία του, όταν η δημιουργία του είχε ως μοναδικό σκοπό την αντιμετώπιση της σοβιετικής κομμουνιστικής απειλής, η οποία δεν υπήρχε πλέον, μετά την εκ των έσω κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης;