Η οπαδική βία έχει χορηγούς, γράφει ο Βαγγέλης Ντάλης

Έχω μια κάποια ηλικία. Αρκεί να σας πω ότι πρόλαβα το ποδόσφαιρο πριν ακόμα γίνει επαγγελματικό. Ακόμα τότε που στην ίδια κερκίδα μπορούσαν και κάθονταν φίλαθλοι κι από τις δυο ομάδες. Ανακατεμένοι. Χωρίς αυτό να είναι αιτία συμπλοκών, χωρίς να μαχαιρώνονται.

Επειδή όμως οι άνθρωποι μεγαλώνοντας έχουν την τάση να εξιδανικεύουν τα χρόνια της παιδικής τους ηλικίας, να ωραιοποιούν παλιότερα χρόνια και να τα βλέπουν με ρομαντική διάθεση, θα ήθελα να το διευκρινίσω. Και τσακωμοί γίνονταν και «ψιλές» έπεφταν. Ο δε λόγος που εκφέρονταν ήταν ξεκάθαρα ρατσιστικός ενώ τα συνθήματα κατά κανόνα σεξιστικά. Μαζί παρακολουθούσαν οι φίλαθλοι αλλά με ξεκάθαρη αντιπαλότητα.
Οι αντεγκλήσεις περιορίζονταν στο λόγο, στα πειράγματα, σε βρισιές ή σε συνθήματα. Γίνονταν και φασαρίες αλλά μόνο από τους θερμόαιμους ή τους φανατισμένους. Όπως όμως γίνονταν και αλλού. Βέβαια τότε οι άλλοι φίλαθλοι έμπαιναν στη μέση και τα επεισόδια έληγαν γρήγορα. Όπως έληγαν και αυτά μέσα στον αγωνιστικό χώρο, μεταξύ των παιχτών. Βία υπήρχε κυρίως απέναντι σε διαιτητές. Σε τοπικά πρωταθλήματα οι «αδικημένοι» γηπεδούχοι συχνά κυνηγούσαν για να δείρουν τους διαιτητές στο τέλος του αγώνα αλλά και στην Α’ κατηγορία έχει φύγει διαιτητής με κομμένο αυτί!
Δεν υπήρχαν μαχαιρώματα. Αυτά ήρθαν αργότερα. Μαζί με το επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Το καλοκαίρι του 1979 οι ομάδες έγιναν Ποδοσφαιρικές Ανώνυμες Εταιρείες (ΠΑΕ). Εφοπλιστές, πετρελαιάδες, εισαγωγείς – εξαγωγείς, έμποροι κι άλλοι επιχειρηματίες που διακινούσαν χρήμα, αγόρασαν τις ομάδες. Στην αρχή ήταν τρανταχτά ονόματα αλλά στη συνέχεια οι ΠΑΕ πουλιούνταν κι αγοράζονταν εύκολα, όπως κι οι μετοχές στο χρηματιστήριο. Έτσι έγιναν ιδιοκτήτες μεγάλων συλλόγων διάφοροι «Κοσκωτάδες» και «Μπέοι». Έτσι η νίκη ξέφυγε από το επίπεδο της δόξας ή του γοήτρου κι απέκτησε επαγγελματική σημασία. Δηλαδή έφερνε χρήμα. Και όπου χρήμα και βρωμιά.

Οι πάλαι ποτέ σύνδεσμοι φιλάθλων έγιναν «Θύρες» κι οι οργανωμένοι φίλαθλοι έγιναν στρατός. Με αρχηγούς κι ιεραρχία. Με χορηγίες από τον «πρόεδρα». Με δωρεάν εισιτήρια, με πληρωμένες εκδρομές για τους εκτός έδρας αγώνες της ομάδας, με δουλειές και «χαρτζιλίκια» για τα πρωτοπαλίκαρα. Κι οι στρατοί δεν πληρώνονται μόνο για να τραγουδάνε στρατιωτικά εμβατήρια. Πληρώνονται για να σκοτώνουν!
Ο πρώτος καβγάς έγινε σε rock club της Βουλιαγμένης, το Rainbow, στα μέσα της δεκαετίας του ’80. Μια συμπλοκή οπαδών του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ είχε ως αποτέλεσμα τον θανάσιμο τραυματισμό ενός νεαρού από μαχαιριές.
Ο πρώτος νεκρός μέσα σε γήπεδο καταγράφηκε στη Λάρισα, τον Οκτώβριο του 1986. ΑΕΛ – ΠΑΟΚ και το ματς εκτυλίχθηκε σε τραγωδία όταν ένας νεαρός οπαδός των Θεσσαλονικιών εκτόξευσε μια φωτοβολίδα με πιστόλι, εκείνη χτύπησε στα πλαϊνά κιγκλιδώματα του γηπέδου και καρφώθηκε στον λαιμό του Χαράλαμπου Μπλιώνα. Ο δράστης ουδέποτε βρέθηκε.
Ο επόμενος νεκρός στον ακήρυχτο πόλεμο των γηπέδων ήταν ένας 17χρονος μαθητής, ο Γιώργος Παναγιώτου από τον Πειραιά, ο οποίος τον Ιανουάριο του 1991 έπεσε νεκρός έξω από το γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας όταν δέχθηκε στην κοιλιά, από κοντινή απόσταση, φωτοβολίδα που είχε εκτοξευθεί με ειδικό πιστόλι.
Τον Απρίλιο του 1993, ο Γιώργος Καρνέζης, φίλαθλος του Παναθηναϊκού, είχε πάει στη Γλυφάδα για να δει από κοντά τον αγώνα μπάσκετ ανάμεσα στους «αιωνίους». Μισή ώρα μετά το ντέρμπι έγινε αντιληπτός από μερίδα οπαδών του Ολυμπιακού, στην πλατεία της Γλυφάδας μέσα στο αμάξι μαζί με πέντε φίλους του, δέχθηκε μια μαχαιριά και άφησε την τελευταία του πνοή στο πεζοδρόμιο.
Την πρώτη δεκαετία του 2000 ξεκινούν τα λεγόμενα «ραντεβού των οπαδών» εκτός γηπέδων για να λύσουν τις διαφορές τους. Έτσι, στις 29 Μαρτίου 2007, στην Παιανία πριν από την έναρξη του αγώνα βόλεϊ γυναικών (!) ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό, ο Μιχάλης Φιλόπουλος, άφησε την τελευταία του πνοή στη Λεωφόρο Λαυρίου. Οι προγραμματισμένες συμπλοκές έχουν ανεβάσει τη βία σε άλλο επίπεδο πλέον…
Η τελευταία πράξη που διαδραματίστηκε πρόσφατα δείχνει στροφή στην κατεύθυνση της τυφλής βίας. Λίγα μέτρα μακριά από το γήπεδο του Άρη, τρία νεαρά άτομα δέχθηκαν επίθεση. Σύμφωνα με τη δικογραφία, οι επιβαίνοντες σε τρία αυτοκίνητα οπαδοί του ΠΑΟΚ αναζητούσαν στην περιοχή του Χαριλάου φίλους του Άρη και μόλις βρήκαν κάποιους έξω από μια οικοδομή τούς επιτέθηκαν με μαχαίρια και δρεπάνια, με αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή του ο Άλκης Καμπανός. Ήταν η τελευταία πράξη … μέχρι την επόμενη!

Το στομάχι όλων μας σφίχτηκε κι όλοι περιμένουμε κάποιος να κάνει κάτι. Γιατί είναι βέβαιο ότι ο κύκλος του αίματος δεν κλείνει εδώ. Σίγουρα θα ακούσουμε διθυράμβους για τα σκληρά κι αποφασιστικά μέτρα που θα πάρει η κυβέρνηση. Ήδη ξαναθυμηθήκαμε το πόσο αποτελεσματική υπήρξε η Θάτσερ το 1985 και πώς πάταξε το χουλιγκανισμό κι έχουμε ανάλογες απαιτήσεις. Επειδή όμως έχουμε και κοντή μνήμη να θυμηθούμε και κάποια άλλα.
Όπως ότι κι άλλες κυβερνήσεις έχουν πάρει σκληρά μέτρα με δυσβάσταχτες ποινές. Αλλά όταν ο ΠΑΟΚ έπρεπε να τιμωρηθεί με υποβιβασμό, ο αρμόδιος υφυπουργός τον γλίτωσε, κατά δήλωσή του «για να μην χωρισθεί η Ελλάδα στα δύο». Όταν για να μπουν οι περισσότεροι φίλαθλοι στο γήπεδο περνάνε από έλεγχο εισιτηρίων ή και σωματικό, οι οργανωμένοι μπαίνουν ανεξέλεγκτα στη «Θύρα».
Ότι δόθηκε στη δημοσιότητα αλλά πέρασε απαρατήρητη μια κατάθεση όπου ένας αστυνομικός λέει στον ανακριτή διάφορα που γνωρίζει για τη δολοφονία του Άλκη, λέει όμως και κάτι συγκλονιστικό. «Περαιτέρω διαπιστώθηκε από την Υπηρεσία μας ότι ο Carciu, o Demirazi, Χατζηκωνσταντίνου, Σαρακατσάνος, Κουμαρόπουλος και Κάμβο είχαν ελεγχθεί από αστυνομικές Υπηρεσίες στην Αθήνα στις 23-05-2021 στον τελικό του αγώνα ΠΑΟΚ – ΟΣΦΠ. Άλλο τίποτε δεν έχω να προσθέσω».
Δηλαδή ότι οι 6 από τους κατηγορούμενους είχαν παρευρεθεί σε έναν αγώνα κεκλεισμένων των θυρών όπου οι δύο ΠΑΕ είχαν πάρει μόνο από 11 προσκλήσεις η κάθε μία και περίπου 80 η ΕΠΟ, η οποία και ποτέ δεν δημοσιοποίησε πού τις έδωσε… Όπου κάποια στιγμή στις κερκίδες, δίπλα στους επίσημους, εισήλθε μια ομάδα 20 ατόμων, φανερά οπαδοί του ΠΑΟΚ. Πώς βρέθηκαν αυτοί μέσα στο γήπεδο;;; Με ποιο τρόπο μπήκε αυτή η δολοφονική ομάδα των χούλιγκαν μέσα στο στάδιο αφού μόνο η ΕΠΟ είχε προσκλήσεις για να τους βάλει; Μήπως ως «στρατός» του ΠΑΟΚ;
Δεν είναι μόνο ο ΠΑΟΚ. Οπαδοί άλλων ΠΑΕ έχουν κάνει κι αυτοί χειρότερα. Απλά, είναι πρόσφατη η φωτογραφία που ανάρτησε ο γιός του προέδρου του τη μέρα της δολοφονίας του Άλκη: ένα μαχαίρι καρφωμένο σε τραπέζι… Σύμπτωση;;; Θα θέλαμε να το πιστέψουμε. Αλλά θα θέλαμε και να μπει το μαχαίρι στο κόκκαλο!