Ε.Βενιζέλος:Γιατί τις τελευταίες μέρες ο πρωθυπουργός ο κ. Τσίπρας πυροδότησε την πολιτική ένταση αναζητώντας δήθεν συναίνεση;

Oμιλία Ευ. Βενιζέλου στην Ολομέλεια κατά τη συζήτηση του
νομοσχεδίου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων

“Οι
βοσκήσιμες γαίες έχουν νόημα στο πλαίσιο του άρθρου 24 του Συντάγματος, όταν
εντάσσονται σε μια ολοκληρωμένη αγροτική και κτηνοτροφική πολιτική που τουλάχιστον
δε συνιστά μείωση του διαθέσιμου αγροτικού εισοδήματος. Δεν
είναι  ολοκληρωμένη αγροτική πολιτική η απειλή για τη φορολογία των
αγροτών και η απόπειρα ανατροπής του πλαισίου της κοινωνικής ασφάλισής τους. Το να μιλήσουμε για τέτοια θέματα προϋποθέτει
ότι η χώρα έχει στρατηγικό πλαίσιο και κυβέρνηση ικανή να ασκήσει τις
αρμοδιότητές της. Δυστυχώς η χώρα δεν έχει  ούτε στρατηγικό πλαίσιο, ούτε
κυβέρνηση με στοιχειώδη ικανότητα διακυβέρνησης.

Και το ερώτημα είναι: Γιατί τις τελευταίες μέρες ο πρωθυπουργός ο κ. Τσίπρας
πυροδότησε την πολιτική ένταση αναζητώντας δήθεν συναίνεση; Ποιος προκάλεσε τη συνάντηση των
αρχηγών των κομμάτων, που είχε αυτήν την αντιπαραγωγική κατάληξη; Ποιος είναι
αυτός που τροφοδότησε τα σενάρια για την αντοχή της κοινοβουλευτικής
πλειοψηφίας; Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας. Και στην πραγματικότητα το έκανε γιατί δεν  θέλει συναίνεση, ούτε αλλαγή του στενού και
ετερόκλητου κυβερνητικού σχήματος ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ, που τον αφήνει ανεξέλεγκτο. Επιδιώκει άλλα πράγματα.

Επιδιώκει
την εκβιαστική συσπείρωση του χώρου του για να υπερψηφιστούν αντιδημοφιλείς και
δύσκολες ρυθμίσεις, ρυθμίσεις χειρότερες από αυτές που ο
ΣΥΡΙΖΑ “έφτυνε” τα προηγούμενα χρόνια, μέσα στο κλίμα της
αντιμνημονιακής δημαγωγίας. Και τώρα τις εκθειάζει και τις “γλύφει”
ως απολύτως αναγκαίες.

Επιδιώκει
την ενοχοποίηση της αντιπολίτευσης, που θέλει να την καταστήσει συνυπεύθυνη, αποσπώντας τής την ψήφο της στην καλύτερη
περίπτωση, ή τουλάχιστον αναδεικνύοντας μια εικόνα συμψηφισμού ευθυνών με την
υπενθύμιση για παράδειγμα παλαιότερων περικοπών των συντάξεων και κυρίως μέσα
από την υπενθύμιση της θετικής ψήφου στο γενικό πλαίσιο του τρίτου μνημονίου,
της συμφωνίας της 12ης Ιουλίου και του κειμένου της 14ης Αυγούστου. Μόνο που
δεν πρόκειται για αυτό. Είναι προκλητικό και ανιστόρητο να συγκρίνει κανείς την
κατάσταση της χώρας τον Οκτώβριο του 2009, την ανάγκη για δημοσιονομικά μέτρα
το έτος 2010, 2011, 2012 και διαφορετικό να μιλάει κανείς για μία χώρα που ήταν
σε μια τελείως διαφορετική  κατάσταση τον Δεκεμβρίου του 2014 και λόγω της
διακυβέρνησης  του ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ το Δεκέμβριο του 2015 είναι σε τελείως
υποβαθμισμένη θέση, έχοντας χάσει ένα πολύ μεγάλο μέρος του κεκτημένου των
θυσιών του ελληνικού λαού.

. Είναι μια καλή ευκαιρία να συγκρίνει ο ελληνικός λαός το κλίμα,
την ατμόσφαιρα, το επίπεδο , την προσδοκία που υπήρχε 12 μήνες πριν – λίγο πριν διαλυθεί η προηγούμενη βουλή
λόγω αδυναμίας εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας. Ας σκεφτεί ο καθένας πότε ήμασταν
καλύτερα και πότε ήμασταν χειρότερα. Σήμερα ήμαστε καλύτερα ή χειρότερα;
Προφανώς πολύ χειρότερα.

Άρα οι περικοπές που γίνονται τώρα, τα σκληρά μέτρα, η
μνημονιακή πολιτική είναι όλη δική σας ,κύριες και κύριοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ
και των ΑΝΕΛ.  Η δική σας πολιτική τις κατέστησε αναγκαίες.

Και θέλετε να μιλήσουμε και για
το κορυφαίο παράδειγμα που είναι το παράδειγμα του ασφαλιστικού ;Γιατί η επιλογή του
κ. Τσίπρα είναι να συνενώσει σε μία δέσμη νομοθετική  τις άμεσες
δημοσιονομικές περικοπές που είναι αναγκαίες στο πλαίσιο της ψήφισης του νέου
προϋπολογισμού του 2016, με την μεγάλη υποτίθεται διαρθρωτική αλλαγή στο
ασφαλιστικό σύστημα; Γιατί
πρέπει να γίνει έτσι πρόχειρα, επιπόλαια, βεβιασμένα η θεσμική αλλαγή του
ασφαλιστικού συστήματος; Και δεν μπορούμε να διαχωρίσουμε τα δύο θέματα; Μήπως
γιατί μας το επιβάλλει η τρόικα; Όχι. Γιατί η επιτάχυνση των διαδικασιών, αυτή
η αίσθηση επείγοντος, πίεσης εκ των έξω, λειτουργεί ως όχημα για να περάσουν
αλλαγές, οι οποίες  αλλοιώνουν την εικόνα. Δίνουν μια εικόνα δήθεν μεταρρύθμισης, που δεν  την
στηρίζει η αντιπολίτευση. Υπό
συνθήκες ύφεσης- σύμφωνα και με τα νέα δεδομένα της Στατιστικής Υπηρεσίας
–  και  αυξητικής ροπής της ανεργίας μπορείς να μιλήσεις σοβαρά
για  το νέο ασφαλιστικό ως διαρθρωτική αλλαγή; 

Μα το μεγάλο
θέμα είναι : τι ποσοστό δαπανά η χώρα ως εθνική δαπάνη και ως δημόσια δαπάνη
για το ασφαλιστικό σύστημα. Εάν το
ΑΕΠ αυξάνει, τότε έχεις πολύ μεγαλύτερη δυνατότητα στους απόλυτους αριθμούς.
 Μπορείς να ενισχύσεις την κοινωνική σου πολιτική και τους οργανισμούς
κοινωνικής ασφάλισης. Όταν το ΑΕΠ μειώνεται, βεβαίως το ποσοστό της εθνικής και
της δημόσιας δαπάνης μεγαλώνει και περιορίζονται οι δυνατότητες να διαθέσεις
πόρους προς την κατεύθυνση αυτή.  Εάν το μακροοικονομικό περιβάλλον 
ήταν διαφορετικό ,  εάν η δυναμική της οικονομίας ήταν  αυτή 
που είχαμε δώδεκα μήνες πριν, θα μπορούσαμε με τελείως διαφορετικό τρόπο να
χειριστούμε το ασφαλιστικό, όχι ως ζήτημα δημοσιονομικών περικοπών , αλλά ως
ζήτημα που αφορά το  μέλλον της χώρας σε συνδυασμό με το φορολογικό
σύστημα. Γιατί, αν δεν συνδυάσεις
το ασφαλιστικό με τη φορολόγηση των επιχειρήσεων εντάσεως κεφαλαίου, εάν δεν
συνδυάσεις την υφιστάμενη δομή του ασφαλιστικού με μια νέα αντίληψη για τα
επαγγελματικά ταμεία, αν δεν μιλήσεις για ένα τελείως διαφορετικό τρόπο
αξιοποίησης της περιουσίας και των αποθεματικών, δεν μπορείς να έχεις μία λύση,
η οποία να είναι αξιόπιστη. Και
κυρίως αν δεν βρεις πόρους, όπως οι πόροι που εμείς διαθέσαμε στο Ταμείο
Αλληλεγγύης των Γενεών από την μελλοντική εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της
χώρας.

Έχει λοιπόν μεγάλη σημασία να
απαντήσουμε στο ερώτημά σας: Γιατί ψηφίσαμε τον
Ιούλιο και τον Αύγουστο; Ψηφίσαμε γιατί δεν υπήρχε πλειοψηφία. Γιατί η κυβέρνηση δεν είχε επαρκή
αριθμό βουλευτών. Γιατί περίπου 50 βουλευτές της τότε κοινοβουλευτικής
πλειοψηφίας διαφώνησαν και οργάνωσαν άλλο κόμμα. Ψηφίσαμε για να παραμείνει η
χώρα στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης.

Κακώς
ψηφίσαμε πράγματι, χωρίς εγγυήσεις. Χωρίς θεσμικούς και πολιτικούς όρους. Γιατί
όταν έχεις να κάνεις με τέτοιες μορφές πολιτικού τυχοδιωκτισμού, όταν έχεις να
κάνεις με τέτοιους ωμούς διαχειριστές εξουσίας, χωρίς πολιτικό και αξιακό
περιεχόμενο, πρέπει να τους δεσμεύεις με όρους. Αυτό
όμως που κάναμε ως αντιπολίτευση, δεν το τίμησε η κυβέρνηση. Και κυρίως δεν το
τίμησε έναντι της χώρας.

Δεν
διαπραγματεύθηκε και δεν διαπραγματεύεται  τίποτε.

Αυτό που έγινε στις τράπεζες,
δηλαδή στην πραγματικότητα η εξαέρωση  του χαρτοφυλακίου και άρα της
περιουσίας του δημοσίου, ο αφελληνισμός των
τραπεζών, είναι παλιό σχέδιο αν διαβάσει κανείς τα αντιπολιτευτικά κείμενα του
κ. Βαρουφάκη, αλλά
είναι ταυτόχρονα και το δείγμα του τι σημαίνει ότι δίνω την εντύπωση μιας δήθεν
σκληρής διαπραγμάτευσης και υποχωρώ εκ προοιμίου σε όλα. Έτσι συμβαίνει και στο
ασφαλιστικό. Μη διαπραγματεύεστε
άλλο!

Μήπως η
αντιπολίτευση είναι ανακόλουθη και αντιμεταρρυθμιστική; Και ποιος το λέει αυτό;  Το λένε
αντίπαλοι της κυβέρνησης που εκφράζουν  γνήσιες εκσυγχρονιστικές 
απόψεις. Αλλά που απευθύνονται; Σε ποια αντιπολίτευση; Στη δική μας
αντιπολίτευση, που έφτυσε αίμα έξι χρόνια για τη δημοσιονομική προσαρμογή 
και για τις μεταρρυθμίσεις; Άλλωστε, εδώ το ζήτημα δεν
είναι η μεταρρύθμιση. Το ζήτημα είναι η δημαγωγία σε επίπεδο θεσμικό. Όταν καλείς τους αρχηγούς των κομμάτων
και τους λες «ελάτε, να ευχηθούμε όλοι ότι δεν θα
περικοπούν περαιτέρω οι συντάξεις», δεν τους λες «ελάτε
να συμφωνήσουμε, να ξεκινήσει μια διαδικασία σοβαρής μελέτης μεταρρύθμισης του
ασφαλιστικού» , με
μία προοπτική ανάκαμψης της οικονομίας. Λέτε «ελάτε όλοι μαζί να διατυπώσουμε μία
εθνική δημαγωγία για να μπορέσει η κυβέρνηση να κρύψει τον τυχοδιωκτισμό της
πίσω από αυτή την εθνική δημαγωγία». Και είναι λοιπόν η αντιπολίτευση αντιμεταρρυθμιστική, όταν
διαχωρίζει τη θέση της; Όταν δε μιλάμε για τίποτα ουσιαστικό;

Και βέβαια, αυτό που έχει
μεγάλη σημασία είναι να θυμηθούμε το
απύθμενο μίσος κατά του κουρέματος του χρέους και της αναδιάρθωσης του χρέους
του 2012.

Και θα το καταλάβαινα αυτό εάν
ήμασταν στο 2012, στο 2013, στο 2014. Αλλά τώρα που είστε στα πρόθυρα της
υποτιθέμενης διαπραγμάτευσης προκειμένου να πετύχετε το συμπλήρωμα των ρυθμίσεων
του 2012, είναι, όχι πολιτικό λάθος, αλλά εθνικό διαπραγματευτικό έγκλημα να
αμφισβητείτε την παρέμβαση που έγινε το 2012. Γιατί αυτή είναι το πλαίσιό σας,
το επιχείρημά σας, το κεκτημένο σας, το μόνο επί τη βάσει του οποίου μπορείτε
να εισφέρετε κάτι το περισσότερο. Κάτι το οποίο, ούτω ή άλλως θα το έπαιρνε η
χώρα,  αλλά ελπίζω να μη χαθεί μέσα από τον τρόπο που διαπραγματεύεστε
δήθεν.

Στην πραγματικότητα υποχωρείτε κατά κράτος και πλήττετε τον πυρήνα της εθνικής
οικονομίας.Φταίει, λοιπόν, το PSI λέτε σε όλη την τονικότητα
του πολιτικού λόγου, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας που υπερβαίνει τα
συνταγματικά όρια του ρόλου του, τον κ. Καμμένο, που με το γνωστό στυλ θέλει
εξεταστική επιτροπή, και τον κ. Τσίπρα. Ναι, να γίνει
εξεταστική, για το πρώτο , το δεύτερο και το τρίτο μνημόνιο και για το κούρεμα
του χρέους. Για την αναδιάρθρωση του χρέους. Για την ανακεφαλαιοποίηση των
τραπεζών. Πρέπει να ανασυσταθεί η Εξεταστική Επιτροπή που μετά μεγάλων
πανηγυρισμών κάνατε στην προηγούμενη βουλή. Να τα εξετάσει όλα. Για λόγους
ιστορικούς. Για λόγους παιδαγωγικούς. Και γιατί πρέπει να διασκεδάσει ο
ταλαίπωρος ελληνικός λαός που υφίσταται θυσίες και να γελάσει και λίγο το χείλι
του από τις ανακολουθίες, τα ψέματα, που θα αποδειχθούν βέβαια περίτρανα σε μία
τέτοια διαδικασία. Οφείλετε
να προχωρήσετε. Και να μας εξηγήσετε γιατί σας πήραν από τα χέρια τα 11 δις του
ΤΧΣ τον Φεβρουάριο του 2015; Γιατί συγκεντρώσατε ,μέσα στο άγχος σας, τα
ταμειακά διαθέσιμα των ασφαλιστικών ταμείων και όλων των νομικών προσώπων 
δημοσίου δικαίου και των φορέων της γενικής κυβέρνησης και τα έχετε κάνει ρέπος
και έντοκα γραμμάτια και δεν υπάρχει προοπτική αποκατάστασης των ταμειακών
διαθεσίμων; Γιατί αυξήσατε το χρέος με τις διαχειριστικές σας κινήσεις και
γιατί βεβαίως τώρα ευνουχίζετε την εθνική διαπραγμάτευση με αυτά που λέτε σε
σχέση με το psi και την παρέμβαση του 2012; Θα την βλέπετε με
το κυάλι και θα την προσκυνάτε, όταν θα κάνουμε τη συζήτηση για το αποτέλεσμα
της διαπραγμάτευσης,  που ελπίζω να την κάνετε καλύτερα από ό,τι έχετε
κάνει τα προηγούμενα.

Μόνο να σας υπενθυμίσω τι έλεγε
ο μέγας διαπραγματευτής σας, της προηγούμενης περιόδου, ο κ. Βαρουφάκης στις 25
Οκτωβρίου του 2011 για την ανάγκη πράγματι να κουρευτούν και οι ελληνικοί
φορείες για να πετύχουμε το μεγάλο κούρεμα του εξωτερικού δημόσιου χρέους της
χώρας. Όταν ακόμα (ο Βαρουφάκης) δεν είχε ανακαλύψει τις θεωρίες, στις οποίες
μύησε τον κ. Τσίπρα αργότερα.Τότε ο κ. Βαρουφάκη, στην εκδοχή του Οκτωβρίου του 2011,
ήταν ένθερμος οπαδός του PSI και
του κουρέματος και των ομολόγων των ταμείων. Ποιου κουρέματος δηλαδή; Λογιστική
μεταφορά αποθεματικών από τα ταμεία στο κράτος, που χρηματοδοτεί τα ταμεία.
Διότι , το κράτος λογιστικά πήρε 13, 5 δις και έχει δώσει ως τώρα 65 και
βεβαίως μπορεί  και στη διαρθρωτική αλλαγή του ασφαλιστικού να  πείτε
στην ετήσια επιχορήγηση θα περιλαμβάνεται και ένα τμήμα που αφορά αυτά τα 13,5
δις. Που είναι κοινή περιουσία κράτους και ασφαλιστικών ταμείων. Κοινή
περιουσία της γενικής κυβέρνησης .

Τι λέτε; Τι
είναι αυτά που λέτε ; Δεν το
έχει πει η διοίκηση του ΙΚΑ ότι αξιοποιώντας το PSI, αύξησε το χαρτοφυλάκιό
του; Το ΙΚΑ, ο μεγαλύτερος φορέας κοινωνικής ασφάλισης. Πως τολμάτε λοιπόν και
τα λέτε αυτά;  Πάρτε μέσα από την πρόσφατη αρθρογραφία σύνοψη
επιχειρημάτων που έχει κάνει ένας ουδέτερος ψυχρός αναλυτής, ο κ.
Στρατόπουλος, για
το τι συμβαίνει πράγματι με τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων και ελάτε
να συζητήσουμε για το τι έγινε στο ασφαλιστικό. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.

 Έχουμε έναν
Πρωθυπουργό, ο οποίος έχει «καταφέρει» να συνδέσει την οικονομική διαπραγμάτευση
για το μνημόνιο  με την εξωτερική πολιτική και την αντιμετώπιση του
προσφυγικού, με ζητήματα διαρθρωτικών αλλαγών ή δημοσιονομικών
περικοπών, όπως αυτά που αφορούν το ασφαλιστικό.

Ποιο είναι το αποτέλεσμα;  Τι κέρδισε
η Ελλάδα στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής- ΕΕ- Τουρκίας; Η Τουρκία ξέρει πάρα πολύ
καλά τι αποκόμισε. Αποκόμισε την αναβάθμιση της θεσμικής της
θέσης με την ΕΕ. Δύο Συνόδους Κορυφής το χρόνο, επιτάχυνση της διαδικασίας
απελευθέρωσης της βίζας, πήρε τα 3 δις ευρώ το χρόνο για να διαχειριστεί κατά
το δοκούν και η ίδια θα ρυθμίζει τις ροές, προσφυγικές και μεταναστευτικές.

Γιατί δεν
έθεσε ο κ. Τσίπρας το ζήτημα των πλωτών κέντρων ταυτοποίησης και κατανομής; Τωνπλωτών hot spots, τα οποία έχω προτείνει,
με την ευθύνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους
πρόσφυγες. Που απλώς θα ελλιμενίζονται  στην τουρκική ακτή, ώστε η
μεταφορά των πραγματικών προσφύγων να γίνεται όχι μέσω Ελλάδος, αλλά μέσω
οποιουδήποτε προσιτού ευρωπαϊκού λιμένα.

Και έλεος πια με τις επιπολαιότητες, τους ερασιτεχνισμούς! Την έλλειψη ιστορικής συνείδησης και
γνώσης στα θέματα της εξωτερικής πολιτικής, όπως έγινε με την τραγική υπόθεση των tweets που αντηλλάγησαν μεταξύ του
Έλληνα και του Τούρκου Πρωθυπουργού… Τι έγινε εκεί; Σε ποιο
πλαίσιο εξωτερικής πολιτικής, διερευνητικών γύρων, μέτρων ανοικοδόμησης
εμπιστοσύνης;  Όλα πρόχειρα! Όλα χύμα! Και αυτά πλήττουν θεμελιώδη εθνικά
συμφέροντα.

Άρα, λοιπόν,  το ζήτημα
,κυρίες και κύριοι βουλευτές ,δεν είναι αν η αντιπολίτευση επιθυμεί μια άλλη
κυβέρνηση και ποια κυβέρνηση, αν υπάρχουν σενάρια…Το θέμα είναι πώς νιώθει, πώς
αισθάνεται  και πώς τοποθετείται η ίδια η κυβέρνηση. Αναλάβετε την ευθύνη
σας να κυβερνήσετε. Αλλά,  προς Θεού,πάψτε να «διαπραγματεύεστε», όπως
δήθεν διαπραγματευτήκατε για το μνημόνιο, στο οποίο μπήκαμε ολόσωμοι χωρίς
λόγο,  για τις τράπεζες, για το ασφαλιστικό, για το προσφυγικό. Λυπηθείτε
τη χώρα αυτή.”