Ουκρανία, στα πρόθυρα πολέμου;, γράφει ο Γιώργος Πένταρης

Τους τελευταίους μήνες το ζήτημα της Ουκρανίας καλά κρατεί στα διεθνή μέσα ενημέρωσης και ολίγον στα ελληνικά. Αυτό το ζήτημα από τη μια μεριά αποδεικνύει ότι αυτό που έλεγε το πάλαι ποτέ κραταιό ΠΑΣΟΚ ότι «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» ήταν και είναι αληθινό, αλλά και από την άλλη αν στραβώσει, τότε θα συμπαρασύρει μαζί του και την ΕΕ. Αυτό το τελευταίο πολλοί το επιθυμούν διακαώς, όπως η Αμερική, η Κίνα και φυσικά η Τουρκία, η οποία δεν παύει να υπονομεύει και να χλευάζει την ΕΕ.

Για να μπούμε στο πνεύμα, ας θυμηθούμε το πώς ξεκίνησε η κρίση στην Ουκρανία. Πάμε πίσω στο 2013 όπου στις 21 Νοεμβρίου οργανώθηκαν διαδηλώσεις με κύριο αίτημα την έναρξη διαπραγματεύσεων για σύνδεση με την ΕΕ. Το κίνημα που οργάνωσε τις διαδηλώσεις λεγόταν Euromaidan ή «Ευρωπλατεία» στα ελληνικά. Αν κρίνουμε από τα σημερινά γεγονότα, αυτό το κίνημα ήταν κατά κάποιο τρόπο υποκινούμενο από άλλες δυνάμεις και είναι πολύ πιθανό να ήταν οι ίδιες δυνάμεις που επέβαλαν την τελευταία προς Ανατολάς διεύρυνση της ΕΕ. Μη ξεχνάμε ότι αυτήν την διεύρυνση την επέβαλε το κεφάλαιο της Γερμανίας κυρίως, επειδή ήθελε από τη μια μεριά μεγαλύτερες ελεύθερες αγορές και από την άλλη φτηνό εργατικό δυναμικό. Αυτή η εξήγηση είναι γεγονός επειδή έχω γνώση των πραγμάτων από πρώτο χέρι από τότε που ζούσα στις Βρυξέλλες και είχα πληροφορίες από φίλους στελέχη της ΕΕ.

Οι διαδηλώσεις λοιπόν στην Ουκρανία εξελίχθηκαν μέσα στον Γενάρη του 2014 σε αντικυβερνητικές με ισχνές δικαιολογίες για διαφθορά και κατάχρηση εξουσίας και ότι παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η Δύση υποστήριξε αυτό το κίνημα, αλλά όπως γνωρίζουμε κάνει τη πάπια για την καταπάτηση σε μεγαλύτερο βαθμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία. Βλέποντας η Ρωσία ότι έχει αρχίσει ένα κίνημα που προσπαθεί να απομακρύνει την Ουκρανία από την επιρροή της, επεμβαίνει στην Κριμαία και την προσαρτά έχοντας ως στήριγμα ότι το ζήτησε το Ανώτατο Συμβούλιο της Κριμαίας μετά από το δημοψήφισμα που έγινε στις 16 Μαρτίου του 2014. Προφανώς οι ΗΠΑ και η ΕΕ καταδίκασαν την ρωσική προσάρτηση και ζήτησαν από τη Μόσχα να αποσύρει τις δυνάμεις της. Από τότε άρχισαν να κλιμακώνονται σιγά σιγά τα προβλήματα στην Ουκρανία.

Τα πράγματα περιπλέκονται περισσότερο όταν αρχίζουν τα σχέδια για δύο νέους αγωγούς φυσικού αερίου προς την ΕΕ από την Ρωσία, το Nord Stream2 και τον Turk stream. Η Μόσχα θέλει τους αγωγούς αλλά όχι η Αμερική γιατί, όπως λένε, θα αυξήσει την εξάρτηση της ΕΕ από την Ρωσία. Όπως λέει ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας Σρεντερ, ο οποίος είναι πρόεδρος του Δ.Σ. των Nord Stream, Nord Stream2, Rosneft και κολλητός του Πούτιν, οι Αμερικανοί ζητούν από την ΕΕ να περιορίσει το εμπόριο με την Κίνα, αλλά από την άλλη πλευρά αυτοί αυξάνουν τις εξαγωγές σε υγροποιημένο φυσικό αέριο προς Κίνα. Βέβαια η ΕΕ ως άβουλο όργανο ακολουθεί θέτοντας αυτή την στιγμή σε κίνδυνο την ειρήνη στην περιοχή.
Ο Σρέντερ υποστηρίζει τους νέους αγωγούς μαζί και η Γερμανία, η οποία δυσκολεύεται να τους δεχτεί, επειδή ο σκοπός της Ρωσίας είναι να σταματήσει μελλοντικά τον αγωγό Nord Stream που περνά από την Ουκρανία με ότι οικονομικές συνέπειες έχει αυτό για την οικονομία της. Από το 2014 άρχισαν συγκρούσεις στην περιοχή Ντονμπάς στην Νοτιοανατολική Ουκρανία όπου υπάρχουν δυνάμεις φιλορωσικές που θέλουν σύνδεση με την Ρωσία. Αυτό το Ντονμπάς ως πρόσχημα απειλεί αυτή τη στιγμή την ειρήνη στην Ευρώπη.

Από τα παραπάνω βλέπουμε ότι το ζήτημα της Ουκρανίας αφορά μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που παίζουν σκάκι στις πλάτες των λαών και της Ουκρανίας και της Ευρώπης. Το αν οι τιμές του φυσικού αερίου έχουν ανέβει τόσο πολύ, δεν οφείλεται στην πολιτική της Ρωσίας, αλλά στην πολιτική της ΕΕ που εισήγαγε το φυσικό αέριο που παίρνει από την Ρωσία στο χρηματιστήριο ενέργειας. Από τότε έγινε δραματική αύξηση τιμών γιατί οι τιμές στο χρηματιστήριο μεταβάλλονται εντελώς ανεξάρτητα από την πραγματικότητα των φυσικών πόρων. Οι αφελείς λένε ότι τις τιμές τις καθορίζει η αγορά. Οι τιμές όμως καθορίζονται από τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης ή Futures και Options που λένε οι γνωρίζοντες.
Ο Πούτιν δήλωσε στις 10 Σεπτέμβρη του 2021 ότι ζήτησε να υπογραφτεί συμφωνία με την ΕΕ για σταθερές τιμές αερίου όπως και στα προηγούμενα χρόνια, αλλά η ΕΕ καθοδηγούμενη από την Αμερική δεν το δέχτηκε και ζήτησε την ελεύθερη διακύμανση των τιμών όπως τις καθορίζει η αγορά. Στην ελεύθερη αγορά το αέριο είχε 650$ τα 1.000 κ.μ. ενώ αυτός το έδινε με σταθερό συμβόλαιο 220$ ανά κυβικό. Τέτοια συμφωνία έχει κάνει η Γερμανία, η οποία δεν ακολούθησε τον γενικό κανόνα της ΕΕ. Σε αυτό το σημείο να σημειώσω ότι πολλά υψηλόβαθμα στελέχη της ΕΕ και κυρίως αυτά που ασχολούνται με την ενέργεια και μαζί με αυτούς και διάφοροι φίλοι τους θα έχουν γίνει πάμπλουτοι από το χρηματιστήριο των τιμών ενέργειας. Αυτό επειδή ήξεραν ότι από την στιγμή που θα αφήσουν ελεύθερες τις τιμές, αυτές θα ανέβαιναν και σίγουρα θα φρόντισαν να αγοράσουν Options και Futures. Περιττό να πως ότι με 1.000$ πραγματικό χρήμα μπορείς να αγοράσεις αέριο ή άλλο αγαθό ισοδύναμο των 50.000$. Αν δηλαδή ένας έβαζε 10.000$ τον Φλεβάρη του 2021 να αγοράσει φυσικό αέριο και να το πωλούσε τον Σεπτέμβρη του 2021 θα έβγαζε κοντά στο 1,5 εκατομμύρια δολάρια. Δηλαδή με αέρα οι επιτήδειοι τα οικονομάνε και την πληρώνει ο κοσμάκης.
Ακόμη να σημειώσω ότι ο αγωγός Nord Stream 2 είναι έτοιμος και γεμάτος με αέριο από την Ρωσία, αλλά δεν δέχεται η ΕΕ να τον πιστοποιήσει ώστε να ανοίξει και υπάρχει τεχνητή έλλειψη που ανεβάζει τις τιμές. Παίζει δηλαδή η ΕΕ τα παιχνιδάκια της εις βάρος μας και μας τυφλώνει με την πράσινη ενέργεια και τα πράσιν’ άλογα.

Μέσα σε όλα αυτά, μπαίνει και το ΝΑΤΟ, το οποίο και αυτό θέλει να πάρει στο άρμα του την Ουκρανία. Τί περιμένουν; Δεν θα αντιδράσει η Ρωσία; Και πολύ καλά θα κάνει. Θα πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε την άποψή μας για το ΝΑΤΟ και να αναρωτηθούμε από τί μας προστατεύει. Ειδικά την Ελλάδα δεν την έχει βοηθήσει καθόλου και όχι μόνο αυτό, αλλά υποστηρίζει αδιάντροπα την Τουρκία. Το ΝΑΤΟ είναι προφανές ότι υπάρχει ως αντίπαλο δέος για την Ρωσία που βλέποντας ότι η χώρα δεν είναι πλέον αυτή που ήταν μετά την κατάρρευση της Σταλινικής Σοβιετικής Ένωσης, προσπαθεί να την στριμώξει στρατιωτικά και πολιτικά. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η ανάπτυξη των Αμερικανικών δυνάμεων στην Αλεξανδρούπολη και εμείς βαυκαλιζόμαστε ότι θα σταθούν εμπόδιο σε μια Τούρκικη εισβολή, αλλά ο πνιγόμενος από τα μαλλιά του πιάνεται…
Το θέμα τώρα είναι ότι τα κόμματα της αριστεράς που κόπτονται για τα λαϊκά συμφέροντα και είναι αντιιμπεριαλιστικά δεν έχω δει να κάνουν καμιά κίνηση εναντίον των τυμπάνων του πολέμου που ηχούν πάνω από την Ευρώπη. Θυμάμαι ότι επί Σοβιετικής Ένωσης τα «κινήματα ειρήνης», τα οποία τα χρηματοδοτούσε το σοβιετικό καθεστώς, ήταν στην ημερήσια διάταξη μαζί με τις πορείες. Σήμερα χωρίς αυτή τη χρηματοδότηση δεν έχει αξία η ειρήνη ώστε να γίνουν κινητοποιήσεις και να οργανωθεί ένα πανευρωπαϊκό κίνημα; Μήπως πρέπει να δουν τα κόμματα ότι πολιτική από τον καναπέ με το Twitter δεν γίνεται; Ας το δουν…