Πρέπει να χτυπήσουμε τον ιό κι όχι τους ανθρώπους, γράφει ο Βαγγέλης Ντάλης

Η πολύ ανθρώπινη αυτή φράση ανήκει στο Βέλγο πρωθυπουργό Αλεξάντερ Ντε Κρόο, ο οποίος στην κορύφωση της μετάλλαξης Όμικρον δηλώνει: «Συνεχίζω να πιστεύω ότι είναι καλύτερο να πείσουμε τους ανθρώπους από το να τους υποχρεώσουμε».

Υπόθεση εργασίας: Τριπλά εμβολιασμένος, χωρίς υποκείμενα νοσήματα πεθαίνει, ιατρικά αποδεδειγμένα από παρενέργειες του εμβολίου. Από ποιόν θα απαιτήσουν αποζημίωση οι δικοί του; Η απάντηση λογικά είναι «μα από την εταιρεία που κατασκεύασε τα εμβόλιά του»! Έτσι γίνεται με όλα τα προϊόντα. Η εταιρεία που τα παρασκευάζει είναι υπεύθυνη για τη δράση τους. Είτε είναι ελαττωματικό αυτοκίνητο που προκάλεσε ατύχημα είτε τρόφιμο που προκάλεσε θάνατο, η ευθύνη είναι της εταιρείας. Πολύ περισσότερο αυτό ισχύει για όλα τα φαρμακευτικά προϊόντα.
Για όλα …εκτός από τα εμβόλια! Τον περασμένο Σεπτέμβριο, η Γαλλίδα ευρωβουλευτή της Ομάδας Ταυτότητας και Δημοκρατίας Virginie Joron ζητούσε να μάθει, μεταξύ άλλων «γιατί η Επιτροπή απάλλαξε την AstraZeneca από κάθε ευθύνη όσον αφορά την “αποτελεσματικότητα και ασφάλεια” του εμβολίου COVID (παράγραφος 15.1 της σύμβασης) και σε περίπτωση οποιασδήποτε “παράβασης της σύμβασης” (παράγραφος 15.2 της σύμβασης);». Επίσης γιατί αποκρύπτει το όνομα του προσώπου που υπέγραψε τη δημοσιευμένη σύμβαση AstraZeneca για λογαριασμό της Επιτροπής;»
Η απάντηση της Επιτρόπου, κυρίας Κυριακίδη εξ ονόματος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (10.9.2021) περιείχε μια περίεργη ομολογία: ότι ναι μεν η ευθύνη, για την αποτελεσματικότητα των εμβολίων, παραμένει στους κατασκευαστές εμβολίων και τα δικαιώματα των πολιτών παραμένουν πλήρως προστατευμένα αλλά τα κράτη μέλη θα πρέπει να αποζημιώσουν τους κατασκευαστές εμβολίων, σε περιπτώσεις παρενεργειών. Eπίσης ότι τα ονόματα εκείνων που υπέγραψαν για λογαριασμό της Κομισιόν τις συμφωνίες για τα εμβόλια, αποκρύπτονται για λόγους προστασίας προσωπικών δεδομένων!

Είναι εντυπωσιακό. Η Κομισιόν απαλλάσσει τις εταιρείες από ευθύνες, τις μεταθέτει στα κράτη μέλη και αποκρύπτει τα ονόματα των ευρωπαίων αξιωματούχων που υπέγραψαν αυτές τις συμβάσεις! Ούτε αποικιοκρατική σχέση να είχαν οι φαρμακευτικές εταιρείες με την Ευρωπαϊκή ένωση! Οι εταιρείες τα κέρδη, τα κράτη μέλη τις ζημιές και οι πολίτες το ρίσκο της υγείας τους. Η κυρία Κυριακίδη είχε δηλώσει άλλωστε από τις 23.11.2020, για να δικαιολογήσει αυτή την πρωτοφανή σύμβαση, ότι «προκειμένου να αντισταθμιστούν οι πιθανοί κίνδυνοι που αναλαμβάνουν οι παρασκευαστές λόγω του ασυνήθιστα μικρότερου χρονικού διαστήματος για την ανάπτυξη εμβολίων, η συμφωνία προβλέπει ότι τα κράτη μέλη αποζημιώνουν τον παρασκευαστή για ενδεχόμενες ευθύνες που προκύπτουν, μόνο υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις που καθορίζονται στη συμφωνία.»

Αν τώρα εσείς αναρωτιέστε γιατί απαλλάχτηκαν οι εταιρείες από τις ευθύνες τους, διαβάστε την επιστολή που έστειλαν, στις 6 Ιανουαρίου, κορυφαίοι γιατροί και καθηγητές στο BMJ (British Medical Journal), το ιατρικό περιοδικό με τη μεγαλύτερη ίσως επιρροή και το πλέον ευρέως διαβασμένο στον κόσμο. Είναι αναλυτική και μακροσκελέστατη και γι’ αυτό παραθέτουμε μόνο κάποια κύρια σημεία:
«Ως γιατροί και επαγγελματίες υγείας, πολλοί από τους οποίους εργαζόμαστε στο NHS, στο Εθνικό Σύστημα Υγείας της Αγγλίας, θα θέλαμε να εκφράσουμε την αντίθεσή μας στο να επιβάλλεται ο εμβολιασμός κατά της SARS-CoV-2 για οποιαδήποτε ομάδα ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων των εργαζομένων στον τομέα της υγείας και της φροντίδας.
»Δεν αμφισβητούμε ότι η covid-19 μπορεί να είναι (και ήταν) μια επικίνδυνη μόλυνση και συμφωνούμε ότι τα εμβόλια είναι αποτελεσματικά σε πολλές περιπτώσεις. Ωστόσο, υπάρχει σημαντική αβεβαιότητα σχετικά με την αποτελεσματικότητα των εμβολίων κατά του κορωνοϊού, για ορισμένες σοβαρές βραχυπρόθεσμες επιπλοκές και για έλλειψη δεδομένων ως προς τις μακροπρόθεσμες βλάβες. Σε αυτήν την κατάσταση, είναι επιτακτική ανάγκη οι άνθρωποι να είναι σε θέση να κάνουν μια πλήρως ενημερωμένη επιλογή για το αν θα εμβολιαστούν ή όχι.
»Είναι ευρέως αποδεκτό ότι οι τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες δοκιμές είναι το μόνο μέσο παροχής αξιόπιστων δεδομένων σχετικά με την αποτελεσματικότητα των ιατρικών παρεμβάσεων, επειδή τα δεδομένα παρατήρησης υπόκεινται σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Ωστόσο, οι τυχαιοποιημένες δοκιμές των εμβολίων κατά του κορωνοϊού διήρκεσαν για πολύ σύντομο χρονικό διάστημα και είχαν τη δυνατότητα να παρέχουν στατιστικά στοιχεία για την πρόληψη των «συμπτωματικών λοιμώξεων», όχι για την πρόληψη της λοίμωξης από μόνη της, της νοσηλείας ή του θανάτου.
»Τα δεδομένα του πραγματικού κόσμου δεν συνάδουν με τα αποτελέσματα της δοκιμής, με υψηλούς αριθμούς κρουσμάτων σε διπλά εμβολιασμένα άτομα που αναφέρθηκαν στο Ηνωμένο Βασίλειο και το Ισραήλ, για παράδειγμα. Αυτό υποδηλώνει ότι είτε ότι η αποτελεσματικότητα των εμβολίων εξαφανίζεται γρήγορα ή/και ότι υπήρξε μεροληψία στις αρχικές δοκιμαστικές διαδικασίες, πιθανώς λόγω άρσης τυφλότητας που προκαλείται από αντιδράσεις εμβολίου ή άλλες διαδικαστικές ανωμαλίες.
»Τα ίδια δεδομένα παρατήρησης υποδηλώνουν ότι τα εμβόλια μπορεί να μειώσουν την εισαγωγή στο νοσοκομείο και τον θάνατο λόγω μόλυνσης από τον κορωνοϊό, αλλά, ελλείψει δεδομένων από τυχαιοποιημένες δοκιμές, είναι δύσκολο να είμαστε σίγουροι, καθώς άγνωστοι παράγοντες μπορεί να ωθήσουν τα δεδομένα προς οποιαδήποτε κατεύθυνση.
»Όσον αφορά την ασφάλεια των εμβολίων, είναι σαφές ότι εμφανίζονται σπάνιες αλλά σοβαρές και δυνητικά θανατηφόρες ανεπιθύμητες ενέργειες, όπως θρόμβωση και μυοκαρδίτιδα, και ότι χρειάστηκαν μήνες για να εντοπιστούν. Οι μακροπρόθεσμες βλάβες θα είναι δύσκολο να εντοπιστούν λόγω της μικρής διάρκειας των τυχαιοποιημένων δοκιμών και θα γίνουν εμφανείς μόνο τα επόμενα χρόνια. Επίσης, δεν υπάρχουν δεδομένα για ομάδες που μπορεί να επηρεαστούν ιδιαίτερα αρνητικά από το εμβόλιο, όπως εκείνες που κινδυνεύουν από αυτοάνοσες διαταραχές, και υπάρχουν λίγα δεδομένα για τις ανεπιθύμητες ενέργειες των αναμνηστικών εμβολιασμών, κάτι που είναι σημαντικό, δεδομένου ότι υπάρχει εδώ και καιρό ανησυχίες ασφαλείας σχετικά με την επαναλαμβανόμενη έκθεση στην τεχνολογία mRNA.
»Ο σεβασμός της αυτονομίας και της σωματικής ακεραιότητας των ανθρώπων βρίσκεται στο επίκεντρο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ιατρικής δεοντολογίας και τα δεδομένα που είναι διαθέσιμα επί του παρόντος για τα εμβόλια δεν δικαιολογούν σε καμία περίπτωση την υπέρβαση αυτών των σημαντικών αρχών.
»Ο εξαναγκασμός των ατόμων να κάνουν εμβόλια κατά του κορωνοϊού, είτε μέσω της απειλής νομικών κυρώσεων είτε, στην περίπτωση εντολών για επαγγελματικές ομάδες, στερώντας τους ανθρώπους από τη διαβίωση και τη σταδιοδρομία τους, δεν δικαιολογείται λόγω της επικρατούσας αβεβαιότητας σχετικά με τα συνολικά οφέλη από τα εμβόλια, τη δυσμενή αναλογία κινδύνου – οφέλους για πολλές ομάδες και, κυρίως, την έλλειψη στοιχείων για τις μακροπρόθεσμες βλάβες».

Το ερώτημα είναι ξεκάθαρο: ποιός είναι αυτός που θα αναλάβει την ευθύνη να εξαναγκάσει άμεσα ή έμμεσα οποιονδήποτε άνθρωπο σε μία ιατρική πράξη; Πότε στην ιστορία των δημοκρατικών κοινωνιών οποιαδήποτε ιατρική πράξη ήταν υποχρεωτική; Επιβάλλεται η προστασία της υγείας του καθενός ή είναι δικαίωμά του να τη διαχειριστεί όπως ο ίδιος κρίνει; Ποιος απ’ τους προστάτες θα μας προστατεύσει, ποιός;;;