Ημιτελικός ΚΙΝΑΛ / ΠΑΣΟΚ, γράφει ο Γιώργος Πένταρης

Την περασμένη Δευτέρα είχαμε για πρώτη φορά τηλεμαχία μεταξύ υποψηφίων του ίδιου κόμματος, οι οποίοι διεκδικούν την προεδρεία του. Ξέρουμε όλοι καλά ότι από τους έξι… δελφίνους για την προεδρεία του ΠΑΣΟΚ, οι πέντε έλαβαν μέρος, ενώ την ίδια στιγμή ο πρώην πρωθυπουργός, κ. Γ. Παπανδρέου, που είναι και αυτός υποψήφιος, μιλούσε σε συγκέντρωση νεολαίας. Πολλοί σχολίασαν αρνητικά την απουσία του Παπανδρέου και θεώρησαν ότι έχασε από την απουσία του από την τηλεμαχία. Αυτό θα το δείξει η κάλπη της Κυριακής.

Όπως ονομάσαμε στα ελληνικά το debate, δηλαδή τηλεμαχία, μόνο αυτό δεν ήταν. Οι ερωτήσεις στημένες, με απόλυτη χρονομέτρηση και όλοι οι υποψήφιοι είχαν βάλει τα καλά τους από πλευράς συμπεριφοράς χωρίς να υπάρξουν συγκρούσεις, οι οποίες θα έβγαζαν ενδόμυχες απόψεις των μνηστήρων. Αυτό δεν ήταν ούτε τηλεμαχία ούτε κοκορομαχία αλλά άνευρη συγκέντρωση κυρίων, οι οποίοι στην ουσία αναφέρθηκαν εντελώς επιδερμικά στα μεγάλα προβλήματα της χώρας και σχημάτισα την εντύπωση ότι είχαν προσυνεννοηθεί. Με αυτά που γράφω δεν σημαίνει ότι προσπαθώ να υποστηρίξω την πράξη του Παπανδρέου. Αντιθέτως τον ψέγω όχι μόνο για την απουσία του από την τηλεμαχία, αλλά περισσότερο γιατί δεν έχει την συναίσθηση της πραγματικότητας που του υπαγορεύει ότι δεν θα έπρεπε να ασχοληθεί με τις εκλογές.
Υπήρξε ένας πρωθυπουργός που, καλώς ή κακώς, έχει συνδέσει το όνομά του με την κατάρρευση της χώρας και την είσοδό της σε μνημόνια που ακόμη και σήμερα, δέκα χρόνια μετά ισχύουν. Ο Παπανδρέου θα έπρεπε να είχε καταλάβει ότι, ακόμη και ο κόσμος να τον ήθελε, δεν θα έπρεπε να κατέβει υποψήφιος, επειδή δοκιμάστηκε και απέτυχε, ξαναδοκίμασε ως ΚΙΔΗΣΟ, άλλο κόμμα δηλαδή, μη ΠΑΣΟΚ και πάλι απέτυχε, εξαφανίστηκε από το προσκήνιο και τώρα έρχεται να μας πει ότι θα τα κάνει καλά;
Τί θα κάνει; Θα ξαναοργανώσει το ΠΑΣΟΚ σε νέες βάσεις; Θα ανοίξει τις Τοπικές Οργανώσεις ή θα παρέμβει στο συνδικαλιστικό κίνημα; Μα δεν έχει την έξωθεν καλή μαρτυρία. Μας τέλειωσε! Παρακολουθώντας τις δηλώσεις του έχω βγάλει το συμπέρασμα ότι μάλλον φοβήθηκε την αντιπαράθεση με τους συνυποψηφίους του και προτίμησε να μιλήσει στη νεολαία σηματοδοτώντας ότι ως πρόεδρος θα ρίξει βάρος στην οργάνωση της νεολαίας. Πάντως δεν πρωτοτύπησε σε κάτι γιατί και οι άλλοι υποψήφιοι γνωρίζουν τις ανάγκες και την δυναμική της νεολαίας και όλοι θα ήθελαν μια δυναμική οργάνωση νεολαίας στο ΠΑΣΟΚ.

Επανερχόμενος στην τηλεμαχία, θα ήθελα να παρατηρήσω ότι οι «τζέντλεμεν» που έλαβαν μέρος, είχαν λίγο πολύ τις ίδιες απόψεις για τα θέματα που ρωτήθηκαν από τους δημοσιογράφους. Δεν μπορώ να πω ότι έλαμψε κάποιος με το ταπεραμέντο του και την έντονη προσωπικότητά του που θα προσιδίαζε σε έναν αρχηγό κόμματος που φιλοδοξεί να ξαναγίνει κυβέρνηση. Ένας που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει στα ίσια και τον Μητσοτάκη και τον Τσίπρα. Περισσότερο έμοιαζαν με τεχνοκράτες που έχουν μετρήσει επακριβώς τί θέλουν να κάνουν, χωρίς να χτυπούν στο συναίσθημα του λαού και του μελλοντικού ψηφοφόρου για την προεδρεία, αλλά και την κυβέρνηση.
Τούτων λοιπόν δοθέντων αλλά και εκ της συζήτησης, θα προσπαθήσω να αξιολογήσω τις απόψεις των υποψηφίων και κατά πόσο αυτές θα μπορούσαν να είναι συμβατές με τις ανάγκες της Ελληνικής κοινωνίας. Μου έκανε λοιπόν εντύπωση ο νεαρός κ. Χρηστίδης, ο οποίος είχε και σαφή λόγο, αλλά και ετοιμότητα στις απαντήσεις του. Δεν ήταν μόνο αυτό, αλλά έγραφε και στη μικρή οθόνη, πράγμα που είναι αναγκαίο για έναν αρχηγό κόμματος και μελλοντικό πρωθυπουργό. Οι απόψεις του κάλυψαν κάποιες ανάγκες που έχει η κοινωνία, αλλά δεν μπορώ να πω ότι ήταν απόψεις ενός αρχηγού. Θεωρώ ότι ο Χρηστίδης ανήκει στις χρυσές εφεδρείες του ΠΑΣΟΚ και ότι μελλοντικά θα δείξει την αξία του.
Και οι άλλοι υποψήφιοι είχαν καλό λόγο και αρκετά δομημένο. Ας πάρουμε για παράδειγμα τον κ. Γερουλάνο. Παρά τις καλές του ιδέες και προθέσεις, δυστυχώς δεν τον ευνοεί ο τρόπος που τις διατυπώνει, χωρίς νεύρο δηλαδή και χωρίς πάθος πράγμα που ένας πρόεδρος πρέπει να διαθέτει ώστε να εμπνέει τον κόσμο. Ο κ. Γερουλάνος δυστυχώς δεν φάνηκε να έχει αυτά τα προσόντα. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τον κ. Καστανίδη. Οι θέσεις του ήταν καλές, όλων ήταν, αλλά όμως καμιά έμπνευση. Και το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται έμπνευση για να μπορέσει να έρθει στο παλιό του κλέος.

Από τους πέντε υποψηφίους, οι Λοβέρδος και Ανδρουλάκης φάνηκαν να ξεχωρίζουν και όχι μόνο να έχουν άποψη, αλλά και να την υποστηρίζουν με μεγαλύτερο πάθος. Ο Λοβέρδος, έχοντας τη μακρά κοινοβουλευτική και υπουργική εμπειρία, φάνηκε σίγουρος για τον εαυτόν του και ανέφερε ότι έχει τρία διαφορετικά σχέδια όταν έρθει ο καιρός για να σχηματισθεί μια νέα κυβέρνηση. Δηλαδή έχει τρία σχέδια και ανάλογα με τα δεδομένα θα χρησιμοποιήσει; Πού είναι η σταθερότητα και η συγκεκριμενοποίηση της πολιτικής; Και αυτό που λέει ότι θα επαναφέρει το όνομα του ΠΑΣΟΚ; Ισχύει; Πώς θα γίνει με το χρέος που έχει το ΠΑΣΟΚ; Και γενικά τί θα γίνει με τα χρέη των κομμάτων; Μήπως αυτό είναι ένα ζήτημα που θα πρέπει να το ξαναδούν όλα τα κόμματα; Τέτοια ζητήματα δεν θίχτηκαν στην τηλεμαχία, που ήταν soft, softex.
Ένα άλλο φυσικό μειονέκτημα που έχουν οι Λοβέρδος και Παπανδρέου είναι το θέμα της ηλικίας. Όσο καλοί και να είναι, το θέμα της ηλικίας είναι μειονέκτημα (handicap), γιατί αν μιλήσουμε για κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να αναμένουμε τουλάχιστον για μια πενταετία και ίσως περισσότερο και καλώς εχόντων των πραγμάτων, για να γίνει κάποιος από αυτούς πρωθυπουργός. Τότε όμως θα είναι σαν τον Μπαχτσελή της Τουρκίας και κανείς δεν μας βεβαιώνει ότι θα έχουν την φυσική δυνατότητα να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις και στο σκληρό πρόγραμμα που έχει ένας πρωθυπουργός.
Ο Ανδρουλάκης από την άλλη πλευρά, με τον αέρα του Ευρωβουλευτή και με την αμεσότητα που είχε στις απαντήσεις του, φάνηκε να πείθει περισσότερο από τον Λοβέρδο και τους άλλους. Δεν έχει το μειονέκτημα τη ηλικίας και από την άλλη έχει μεγάλη κομματική εμπειρία, αλλά χωρίς την πολιτική φθορά που έχει ο Λοβέρδος και ξεκάθαρες απόψεις για το πώς θέλει το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και τι θα κάνει ως πρόεδρος. Φαίνεται ότι θα συνεργαστεί με τον Χρηστίδη και ότι θα ρίξει μεγάλο βάρος στην οργάνωση της νεολαίας. Ακόμη όπως είπε στο debate, ως εισηγητής στο Ευρωκοινοβούλιο για την πολιτική προστασία, έχει σαφή γνώση και άποψη για την κλιματική αλλαγή και την πράσινη ανάπτυξη όπως βέβαια και οι άλλοι υποψήφιοι έχουν. Ξεκαθάρισε την θέση του σχετικά με την παραμονή του στο Ευρωκοινοβούλιο αν εκλεγεί πρόεδρος. Πρώτα πρέπει να γνωρίζουμε ότι εφ’ όσον δεν είναι βουλευτής, δεν μπορεί να συμμετέχει στην κοινοβουλευτική ομάδα. Θα είναι όμως τον περισσότερο καιρό στην Ελλάδα για να επεμβαίνει στις εξελίξεις και θα ορίσει, όπως είναι λογικό, μαζί με την κοινοβουλευτική ομάδα ένα μέλος της ως κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο.
«Έχουμε ένα όραμα για την πατρίδα μας που είναι όραμα που δίνει τη δυνατότητα να εκφραστούν δυναμικά όλοι οι Έλληνες. Να μπορούν να δημιουργήσουν και να χτίσουν οικογένειες, να παράξουν πλούτο και να μεγαλώσουν τα παιδιά τους με αξιοπρέπεια. Αυτό θέλουμε να υλοποιήσουμε στις 5 και 12 του Δεκέμβρη» είπε ο Ανδρουλάκης από την Ηράκλειο της Κρήτης. Το παραπάνω απόσπασμα από την ομιλία του εμπεριέχει όντως το όραμα που θα πρέπει να έχει ένας αρχηγός κόμματος.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Πήγαινε στην κορυφή