ΠΑΣΟΚ ή ΚΙΝΑΛ: Εμπρός στο συνέδριο διαδοχής, γράφει ο Γιώργος Πένταρης

Μετά από μια οκταετία εσωστρέφειας, φαίνεται ότι ήρθε άλλη μια ευκαιρία για το ΠΑΣΟΚ ώστε να μπορέσει να επανακάμψει στην πολιτική σκηνή. Όπως γνωρίζουμε, έχουν ήδη αρχίσει οι εσωκομματικές διαδικασίες για την εκλογή προέδρου σε ενάμιση μήνα από τώρα. Οι μνηστήρες ήδη είχαν εμφανιστεί και κατά κάποιο τρόπο ακόνιζαν και τα μαχαίρια τους. Το σκηνικό ανατράπηκε από την αναπάντεχη επιδείνωση της υγείας της Προέδρου του, κυρίας Φώφης Γεννηματά, η οποία αποσύρθηκε από την κούρσα της Προεδρίας. Η απόσυρσή της όμως έφερε στο προσκήνιο τον Πρόεδρο του αποτυχημένου ΚΙΔΗΣΟ και πρώην Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και Πρωθυπουργό κ. Γ. Παπανδρέου.

Πολύ φοβάμαι ότι αν αρχίσω τα ιστορικά, θα σας θυμίσω οικεία κακά και θα γνωρίζετε ότι οι Αρχαίοι Αθηναίοι έβαλαν πρόστιμο ένα χιλιάρικο στον τραγικό ποιητή Φρύνιχο γιατί με την τραγωδία του «Μιλήτου Άλωσις» τους θύμισε τη ζημιά που έπαθαν με την άλωση της πόλης της Μιλήτου. Κάποια πράγματα όμως θα πρέπει να τα θυμόμαστε με ψυχραιμία και να παίρνουμε μαθήματα από αυτά. Δέκα χρόνια από την κορύφωση της κρίσης, την οποία ανήγγειλε ο κ. Παπανδρέου από το Καστελόριζο, η χώρα μετά από σαράντα κύματα τροϊκανά και με την συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – ΝΔ, αλλά και μετά την παρένθεση της αδιάφθορης Αριστεράς με τους θεσμούς, έφτασε σήμερα να έχει αυτοπεποίθηση και βελτίωση των οικονομικών, παρά τις διάφορες αντιξοότητες που έχουν παρουσιαστεί. Σήμερα, η ΝΔ του Μητσοτάκη έχει κινηθεί προς τον παραδοσιακό χώρο της κεντροαριστεράς και στην ουσία κάνει το ΠΑΣΟΚ να ασφυκτιά στο γήπεδό του. Βέβαια, η ασφυξία αυτή θα μπορούσε να μην υπάρχει αν η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ υπό την κυρία Γεννηματά είχε επεξεργαστεί πολιτική που διαφοροποιείται ουσιαστικά από την ΝΔ. Η εσωστρέφεια που ταλανίζει το ΠΑΣΟΚ από την ανάληψη της προεδρίας από την κα Γεννηματά ήταν η γενεσιουργός αιτία που το ΠΑΣΟΚ μετά από τόσα χρόνια συνεχίζει να έχει μονοψήφιο ποσοστό.
Μια αιτία για το μονοψήφιο ποσοστό είναι ότι και ένα μεγάλο μέρος του ΠΑΣΟΚ προσχώρησε στον ΣΥΡΙΖΑ και από πλευρά ψηφοφόρων και από πλευρά στελεχών. Θα πρέπει να αναφέρουμε τρεις χαρακτηριστικές περιπτώσεις «πηδοφραχτών» που είναι οι Σπίρτζης, Ραγκούσης και Ξενογιαννακοπούλου. Οι δύο τελευταίοι έγιναν νοματαίοι στο ΠΑΣΟΚ από τον Γ. Παπανδρέου και τον πρόδωσαν άμα τη αποχωρήσει του αναλαμβάνοντας υπουργικούς θώκους στον ΣΥΡΙΖΑ. Η επιλογή αυτών των προσώπων είναι δείγμα της δυσκολίας που έχει ο Παπανδρέου στην επιλογή συνεργατών. Θυμηθείτε τον Υπουργό Οικονομικών Γ. Παπακωνστατίνου με το φλασάκι των φοροφυγάδων επί κυβέρνησής του. Αποδεικνύεται δηλαδή εκ των πραγμάτων ότι το πολιτικό αισθητήριο του Γ. Παπανδρέου είναι ασθενές και κανείς δεν θα μας βεβαιώσει ότι θα είναι καλλίτερο αν βγει πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.
Αυτά και πολλά άλλα ήρθαν στο μυαλό μου τώρα που ο Παπανδρέου θα διεκδικήσει την Προεδρία του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, προκαλώντας και την αντίδραση του Βενιζέλου που δήλωσε ότι «δεν υπάρχει ισχυρότερος λόγος από τη σιωπή. Το μόνο που έχω να πω είναι ότι βασική προϋπόθεση για να κάνει κάποιος πολιτική, είναι να διατηρεί τη σοβαρότητά του, και ως εκ τούτου εύχομαι καλή επιτυχία στη διαδικασία που κατά το καταστατικό του οργανώνει το ΚΙΝΑΛ». Η δήλωση προφανώς στρέφεται εναντίον του Παπανδρέου γιατί οι δύο πολιτικοί έχουν πολλούς ανοιχτούς λογαριασμούς από την μετα-Σημίτη εποχή.
Έχουμε λοιπόν, προς το παρόν, έξι υποψηφίους που επιμένουν στην υποψηφιότητά τους παρά τις κινήσεις του Παπανδρέου να αποσυρθούν, πράγμα που έκανε ο Κεγκέρογλου. Δεν κατάλαβα, γιατί να θέλει ο Παπανδρέου να αποσυρθούν; Δεν έχει καταλάβει ότι οι εποχές του ενός έχουν περάσει ανεπιστρεπτί για τα δημοκρατικά κόμματα; Από τους έξι υποψηφίους που βλέπετε στην φωτογραφία (από την iefimerida.gr), οι τέσσερις εκπροσωπούν την παλιά εποχή του ΠΑΣΟΚ και οι δύο είναι το «νέο αίμα», θα λέγαμε. Είναι οι Ανδρουλάκης και Χριστίδης, ένας εκ των οποίων, κατά την γνώμη μου, θα πρέπει να επιλεχτεί από τους οπαδούς του ΠΑΣΟΚ. Θα μου πείτε γιατί απορρίπτεις τους άλλους; Η απλή απάντηση είναι ότι εκπροσωπούν το παλιό ΠΑΣΟΚ και κυρίως το ΠΑΣΟΚ που είναι συνδεδεμένο με την κρίση και ξυπνούν τα αρνητικά αντανακλαστικά των Ελλήνων πολιτών. Βέβαια, δεν είναι μόνο αυτό. Ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνονται την Ελληνική κοινωνία και τις προκλήσεις του μέλλοντος, δεν μπορεί να προσαρμοστεί στις σημερινές απαιτήσεις γιατί οι ιδεολογικές τους καταβολές αναφέρονται σε ένα διαφορετικό ΠΑΣΟΚ που έπαψε να υπάρχει μετά τον θάνατο του Α. Παπανδρέου.

Η Ελλάδα χρειάζεται ένα ΠΑΣΟΚ που να αφουγκράζεται τις πραγματικές ανάγκες της σημερινής κοινωνίας μέσα από μια οπτική που στον πυρήνα της θα έχει τον ορθολογισμό και την κοινωνική δικαιοσύνη. Δύο βασικά θέματα που θα πρέπει αναλάβει να προωθήσει ο μελλοντικός πρόεδρος είναι τα ζητήματα της νεολαίας και γενικά τα ζητήματα του περιβάλλοντος. Και τα δύο αυτά ζητήματα κρύβουν μια τεράστια δυναμική, την οποία θα πρέπει το ΠΑΣΟΚ να αναδείξει και να ασκήσει πολιτικές. Αυτές οι πολιτικές θα πρέπει να γίνουν ο πυρήνας ενός πολιτικού προγράμματος για τις επόμενες εκλογές που μάλλον θα γίνουν σε ένα χρόνο από σήμερα. Για παράδειγμα τα ζητήματα της ανεργίας των νέων θα πρέπει να αντιμετωπιστούν με συστηματικό τρόπο και με μακροχρόνιο σχεδιασμό. Μια σημαντική παρέμβαση και πολιτική, συνεπαγόμενη από το πρόβλημα της ανεργίας, θα ήταν η πλήρης αναμόρφωση του εκπαιδευτικού συστήματος, ώστε να μην παράγει ανέργους.
Οι Έλληνες νομίζω ότι θέλουν να δουν στην ηγεσία του ιστορικού αυτού κόμματος που αναμόρφωσε την Ελλάδα έναν νέο άνθρωπο που να έχει το όραμα για μια Ελλάδα του δεύτερου τετάρτου του 21ου αιώνα. Πρέπει να μην έχει τα βαρίδια του παρελθόντος και να αντιλαμβάνεται τις νέες προκλήσεις που σύντομα θα αντιμετωπίσει η Ελληνική κοινωνία, όπως π.χ. η αντικατάσταση της ανθρώπινης σκέψης και εν πολλοίς λήψης αποφάσεων από την Τεχνητή Νοημοσύνη. Θα τεθούν σοβαρά ζητήματα των σχέσεων του κοινωνικού και πολιτικού ανθρώπου με την τεχνολογία και μόνο οι νέοι και πολιτικοποιημένοι άνθρωποι είναι σε θέση να τις αντιληφθούν και να επεξεργαστούν πολιτικές που θα επηρεάσουν το φάσμα των σχέσεων σε όλη την κοινωνία..
Αν υποθέσουμε ότι βγαίνει πρόεδρος ένας από την τετράδα των ηλικιωμένων, τί νομίζετε; Δεν θα βιάζεται να γίνει πρωθυπουργός; Και μαζί με αυτόν, δεν θα βιάζονται κάτι τύποι που έφυγαν από το ΠΑΣΟΚ και πήγαν να νέμονται την εξουσία με το ΣΥΡΙΖΑ; Αυτό στην πράξη σημαίνει δύο πράγματα: Διαπλοκή και βραχυπρόθεσμος ή εφήμερος σχεδιασμός πολιτικής. Η Ελλάδα δεν χρειάζεται ένα τέτοιο κόμμα. Χρειάζεται κόμμα που να μπορεί να σχεδιάσει πολιτικές έχοντας μπροστά του το ατού του χρόνου. Και δεν είναι μόνο αυτό, διότι αν σκεφτούμε λογικά, επειδή κανένα κόμμα δεν κατέχει την απόλυτη αλήθεια με συνέπεια λανθασμένες πολιτικές και πρακτικές, θα πρέπει να υπάρχει η αντίληψη της συνεργασίας. Αυτό το χαρακτηριστικό το έχουν τα νέα στελέχη, γιατί έχουν γαλουχηθεί σε πολιτικά περιβάλλοντα που πόρρω απέχουν από το πολιτικό περιβάλλον της εποχής Α. Παπανδρέου και Σημίτη. Άλλες εποχές άλλες πολιτικές.
Ας δώσουμε λοιπόν μια ευκαιρία, εμείς που θα πάμε να ψηφίσουμε για πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, σε κάποιον νέο ώστε το κίνημα να ξαναζωντανέψει μέσα σε μια νέα εποχή, αλλά με το παλιό του όνομα ΠΑΣΟΚ και όχι ΚΙΝΑΛ.