Άλλη μια φορά για την παιδεία, γράφει ο Γιώργος Πένταρης

Προχθές, 12/10/21, ο φοιτητής του (ΟΠΑ πρώην ΑΣΟΕ) Οδυσσέας Βλαχονικολός ξυλοκοπήθηκε στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΟΠΑ) από μια ομάδα σοσιαλφασιστών (αντιεξουσιαστών), όπως τους ονομάζουν διάφοροι δημοσιογράφοι χρυσώνοντας το χάπι. Τον ξυλοκόπησαν γιατί βγήκε δημόσια να καταγγείλει την βία που επικρατεί στα πανεπιστήμια. Η πράξη των σοσιαλφασιστοειδών απλώς απέδειξε τον ισχυρισμό του Βλαχόπουλου ότι τα πανεπιστήμια είναι δέσμια της βίας αυτών των ομάδων. Ο Βλαχόπουλος είναι μέλος της Πανελλήνιας Ανεξάρτητης Κίνησης Σπουδαστών (ΠάΝΚΣ), η οποία έχει σαν στόχο να καταγγείλει πρώτα απ’ όλα την βία στα πανεπιστήμια και την κομματικοποίηση των φοιτητικών συλλόγων των πανεπιστημίων. Το μανιφέστο της Κίνησης μπορείτε να το διαβάσετε εδώ https://www.facebook.com/panks.eu/ και με βρίσκει στα περισσότερα σημεία του σύμφωνο.

Είναι κοινό μυστικό ότι τα πανεπιστήμια είναι δέσμια μιας δράκας σοσιαλφασιστοειδών που προσπαθούν να επιβάλλουν δια της βίας τις απόψεις και πρακτικές τους στο πανεπιστημιακό γίγνεσθαι. Πάρα πολλές φορές, για παράδειγμα, έχουν διακόψει βίαια προσπάθειες για εφαρμογή ηλεκτρονικής ψηφοφορίας στις συνελεύσεις γιατί προφανώς δεν θα μπορούν να επηρεάζουν τις αποφάσεις τους όπως γίνεται μέχρι σήμερα. Παράλληλα, αλλά με ελάχιστη δυναμική, δρουν και οι λεγόμενοι φοιτητικοί σύλλογοι ή νεολαίες όπως η ΔΑΠ, η ΠΣΚ κτλ, που δεν έχουν καταφέρει την τελευταία εικοσαετία να εκλέξουν Δ.Σ. της ΕΦΕΕ, η οποία εκ των πραγμάτων είναι κλινικά νεκρή. Αυτά τα άτομα καθορίζουν δια της βίας μέσα στα πανεπιστήμια πολιτικές που ξεκινάνε από το πώς θα περάσουν τα μαθήματα μέχρι το ποιοί θα μείνουν στις φοιτητικές εστίες, πότε θα γίνει μάθημα, πότε θα προπηλακίσουν καθηγητή που έχει διαφορετικές απόψεις, πότε θα καταστρέψουν εργαστήρια και πανεπιστημιακή περιουσία ατιμωρητί και θα εμποδίσουν κάθε απόπειρα του πανεπιστημίου για εκσυγχρονισμό και αξιολόγηση.
Ακόμη είναι κοινό μυστικό ότι και πολλοί καθηγητές είναι φοβισμένοι από τις απειλές των σοσιαλφασιστών και δεν τολμούν να αντιδράσουν και καταγγείλουν την σοσιαλφασιστική βία που επικρατεί στα πανεπιστήμια. Αν θυμάστε, ο ανεκδιήγητος Γαβρόγλου είχε πει, σχολιάζοντας κάποια βίαια γεγονότα και διακίνηση ναρκωτικών στο ΟΠΑ, ότι «ένα ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα θα δώσει την λύση». Δηλαδή μας λέει να πάνε τα παιδιά των φτωχών βιοπαλαιστών, που κάνουν το σκατό τους παξιμάδι για να τα σπουδάσουν, να τα βάλουν με χασικλήδες. Αυτό μας έλεγε… Πρέπει λοιπόν όλο αυτό το αφήγημα να σταματήσει και να εφαρμοστεί ο νόμος περί φύλαξης των πανεπιστημίων που ψήφισε η κυβέρνηση. Δεν υπάρχει λόγος να φοβάται το πολιτικό κόστος για κάτι που ψήφισε και εφαρμόζει. Πολιτικό κόστος είναι να ψηφίσει κάτι και να μην το εφαρμόσει.

Το ότι κάποια Ελληνικά πανεπιστήμια παράγουν ακόμη και σήμερα επιστήμονες που διαπρέπουν στο εξωτερικό δεν αναιρεί τον ισχυρισμό ότι τα Ελληνικά πανεπιστήμια στο σύνολό τους είναι κάτω του μέτριου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το ότι τα μαθήματα μεταφέρονται από το πρώτο έτος στο τέταρτο ή πέμπτο και το ότι δεν έχει εφαρμοστεί αυστηρά ο νόμος για τους λεγόμενους αιώνιους φοιτητές είναι η απόδειξη της χαμηλής ποιότητας των Ελληνικών πανεπιστημίων. Από φέτος φαίνεται ότι κάποια πανεπιστήμια όπως το ΕΚΠΑ, έχουν μια διαφορετική προσέγγιση και στρέφονται στη δημιουργία ξενόγλωσσων τμημάτων με στόχο την προσέλκυση ξένων φοιτητών. Το εγχείρημα είναι πολύ σωστό, αλλά δεν προεξοφλώ την επιτυχία του γιατί θα εξαρτηθεί από την δράση των σοσιαλφασιστών. Πιστεύω ότι η απελευθέρωση των πανεπιστημίων από αυτόν τον βραχνά θα γίνει εφικτή μόνο αν όλα τα πολιτικά κόμματα καταργήσουν τις νεολαίες τους από τον πανεπιστημιακό χώρο. Να σταματήσουν το ψάρεμα σε θολά νερά νέων ψηφοφόρων από την λίμνη των πρωτοετών φοιτητών, να σταματήσει το αλισβερίσι με τις αποκλειστικές σημειώσεις που έχουν λυμένα θέματα και ένα σωρό άλλα που στο εξωτερικό ένα και μόνο από αυτά θα ήταν ένας πολύ καλός λόγος για την οριστική διαγραφή από τους πανεπιστημιακούς καταλόγους.
Ένα άλλο θέμα που δεν είναι άσχετο με την ποιότητα του πανεπιστημιακού έργου είναι η ποιότητα των αποφοίτων της Μέσης Εκπαίδευσης, οι οποίοι όταν μπαίνουν με πολύ χαμηλές επιδόσεις σε πανεπιστημιακές σχολές, δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν και στην ουσία στέκονται εμπόδια στην ανάπτυξη και ποιότητα του εκπαιδευτικού έργου στα πανεπιστήμια.

Το ότι οι μαθητές από τη μέση εκπαίδευση βγαίνουν αγράμματοι απασχολεί όλους εκτός από την ΟΛΜΕ. Η ΟΛΜΕ έχει έρθει σε πλήρη αντίθεση με την προσπάθεια του Υπουργείου Παιδείας για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών μονάδων και των καθηγητών. Ακούω από τους συνδικαλιστές εκπαιδευτικούς διάφορες αιτιάσεις αλλά όλες στο βάθος κρύβουν τον φόβο ότι η αξιολόγηση θα αποκαλύψει τις μετριότητες και τους αδιάφορους. Αυτές οι μετριότητες λοιπόν ηγούνται του συνδικαλιστικού κινήματος των εκπαιδευτικών και τραβάνε πίσω και τους ευσυνείδητους καθηγητές που εργάζονται σκληρά για να παρέχουν ποιοτικό εκπαιδευτικό έργο και αυτό είναι άδικο για αυτούς τους ανθρώπους.
Μας λέει η ΟΛΜΕ ότι ένας από τους λόγους που δεν θέλουν αξιολόγηση είναι ότι αξιολογούνται από την κοινωνία. Τότε πώς εξηγούνται τα ιδιωτικά σχολεία που έχουν κατακλείσει τη χώρα; Πώς εξηγούν την ύπαρξη χιλιάδων φροντιστηρίων και εκατομμυρίων ωρών ιδιαίτερων μαθημάτων; Αν αξιολογούνται από την κοινωνία να δεχτούν αξιολόγηση από 1 έως 5 αστέρια από τους γονείς των μαθητών όταν δίνεται η βαθμολογία. Και να αξιολογείται και το σχολείο ως μονάδα και όχι μόνο ο καθηγητής, να δούμε τότε πόσα απίδια πιάνει ο σάκος.
Αν το δημόσιο σχολείο ήταν καλό, δεν θα το προτιμούσαν έναντι του ιδιωτικού οι γονείς; Έχω πολλούς φίλους καθηγητές και όλοι μου λένε ότι στα σχολεία δεν γίνεται μάθημα και ιδιαίτερα στις δύο τελευταίες τάξεις του λυκείου. Και πώς να γίνει μάθημα αν ο μαθητής είναι επικεντρωμένος μόνο στα μαθήματα εισαγωγής στα πανεπιστήμια και γνωρίζει ότι το απόγευμα θα του κάνει ιδιαίτερο ο ίδιος καθηγητής που έχει στο σχολείο του; Ακόμη είναι αντίθετοι με την «Τράπεζα θεμάτων», την οποία καταγγέλλουν ότι θα καταβαραθρώσει τους φτωχούς μαθητές. Μας λένε δηλαδή οι καθηγητές ότι η «τράπεζα θεμάτων» έχει δύσκολα θέματα και οι φτωχοί μαθητές που δεν μπορούν να κάνουν ιδιαίτερα δεν θα μπορέσουν να επιτύχουν στις εισαγωγικές; Αυτό λένε; Γιατί δεν λένε οι καθηγητές ότι θα κάνουν σωστά το μάθημά τους ώστε να μπορούν όλοι να ανταποκριθούν στην δυσκολία που έχουν τα θέματα της «τράπεζας θεμάτων»; Η τράπεζα θεμάτων είναι ένας από τους καθρέπτες αξιολόγησης των καθηγητών και κάθε αντίρρησή τους σε αυτήν είναι προφάσεις εν αμαρτίαις.
Στον ιδιωτικό τομέα υπάρχει συνεχής αξιολόγηση και πολλές φορές και απώλεια εργασίας, πράγμα το οποίο δεν μπορεί να συμβεί στον δημόσιο τομέα. Στον δημόσιο τομέα αυτός που έχει χαμηλή αξιολόγηση θα είναι υποχρεωμένος σε μετεκπαίδευση ώστε να ανταποκριθεί στα καθήκοντά του. Αυτό συμβαίνει στην Γαλλία. Βέβαια εκεί αν ο καθηγητής δεν παρακολουθήσει αδικαιολόγητα τα σεμινάρια παίρνει την άγουσα, αλλά όπως έγραψα πριν, στην Ελλάδα δεν μπορεί να γίνει γατί δεν απολύονται οι δημόσιοι υπάλληλοι για τέτοιους λόγους.

Η μόνη πρόταση που ακούγεται από την ΟΛΜΕ και την Αντιπολίτευση είναι να γίνουν προσλήψεις καθηγητών και περισσότερα χρήματα. Ποτέ δεν ζήτησε η ΟΛΜΕ να γίνουν παρεμβάσεις ώστε να μην είναι το σχολείο ένα μπάχαλο και πολλές φορές οι καθηγητές να πέφτουν θύματα εκβιασμών από μαθητές. Δεν έχω ακούσει καμιά πρόταση για το πώς θα γίνει σεβαστή από τους μαθητές η εκπαιδευτική διαδικασία και η ενεργητική συμμετοχή τους στην τάξη. Ακόμη έχουν βγει και κατηγορούν το Υπ. Παιδείας για τα μαθήματα δεξιοτήτων που εισάγει. Από καθαρά αντιπολιτευτικούς λόγους αρνούνται μια πραγματικότητα που είναι ότι ο κάθε μαθητής, το κάθε άτομο, είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και ικανότητες που το σχολείο οφείλει να αναδείξει. Αυτές είναι οι δεξιότητες. Αντίθετα μας λένε ότι καλλιεργούνται οι δεξιότητες για να παράγουν εξειδικευμένο δυναμικό βορά των καπιταλιστών. Αν δηλαδή δεν έχουν τα παιδιά καμιά δεξιότητα όταν τελειώσουν τις σπουδές τους τί θα κάνουν; Η κοινωνία και η παραγωγή προχωράνε σύμφωνα με ορισμένους κανόνες που οι περισσότεροι υπακούον στους κανόνες της αγοράς. Δεν θα πρέπει η εκπαίδευση, κυρίως η επαγγελματική, να στρέφεται σε τομείς που έχουν ζήτηση την συγκεκριμένη εποχή;
Η ανάπτυξη των δεξιοτήτων δεν εμποδίζει το σχολείο να δώσει την γενική μόρφωση που χρειάζεται ένας νέος άνθρωπος σήμερα. Δεν άκουσα κανέναν καθηγητή να διαμαρτύρεται για τη μείωση της ύλης, για τον σχεδόν εξοβελισμό των Αρχαίων Ελληνικών, της Γεωμετρίας, της Γεωγραφίας και γενικά του όγκου της διδακτέας ύλης. Γιατί δεν συγκρίνουν το πρόγραμμα του Κολλεγίου Αθηνών ή του Αρσακείου με το αντίστοιχο του δημόσιου σχολείου ώστε να κάνουν τα δημόσια σχολεία εφάμιλλα αυτών των άριστων ιδιωτικών; Η δικαιολογία ότι δεν αφήνει το Υπουργείο κατέρρευσε φέτος με τον νόμο της Κεραμέως. Ας το προτείνει η ΟΛΜΕ και θα κατηγορήσουμε την Κεραμέως αν δεν το δεχτεί.