«Θέλω ο αναγνώστης να ανακαλύπτει κάτι δικό του στα βιβλία μου», Θανάσης Χειμωνάς – Συγγραφέας

Ο Θανάσης Χειμωνάς γεννήθηκε το 1971 στην Αθήνα και είναι συγγραφέας. Σπούδασε Φιλολογία και Κινηματογράφο στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου και Δημοσιογραφία στο Λονδίνο. Έχει εκδώσει δέκα μυθιστορήματα: «Ραμόν», «Σπασμένα Ελληνικά», «Ανεξιχνίαστη Ψυχή», «Μπλέ Ωρα», «Ραγδαία επιδείνωση», «Δεν την αγαπάω πια», «Ζούμε τις τελευταίες μας μέρες», «Αίτημα φιλίας», «Παραφροσύνη», «Ο κύριος τέλειος».
Έχει εργαστεί ως αθλητικός συντάκτης στα «Νέα» ενώ άρθρα του έχουν κατά καιρούς δημοσιευτεί σε περιοδικά, εφημερίδες και στο ίντερνετ. Σήμερα αρθρογραφεί στο «Φως των Σπορ» και το Nitro.
Έχει υπάρξει στέλεχος και υποψήφιος βουλευτής και ευρωβουλευτής με το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΜΑΙΡΗ ΓΚΙΩΝΗ – ΛΑΡΕΝΤΖΑΚΗ

«ΠΑΛΜΟΣ»: Σε ποιό περιβάλλον μεγαλώσατε και πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια;
ΘΑΝΑΣΗΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ: Είναι γνωστό πως και οι δύο γονείς μου ήταν συγγραφείς. Δεν θεωρώ όμως πως το γεγονός αυτό έπαιξε κάποιο ρόλο στο ότι και εγώ ακολούθησα τον ίδιο δρόμο. Το σπίτι μας ήταν πολύ πιο «κανονικό» από ό,τι φαντάζονται κάποιοι.
Άρχισα να γράφω στα 26 μου, ξαφνικά, σε μια δύσκολη εποχή για μένα και μετά από μια άσχημη ερωτική απογοήτευση.
Τα παιδικά μου χόρνια δεν ήταν ιδιαίτερα δύσκολα Με καλές και κακές στιγμές, πολλά παιχνίδια, πολλή τηλεόραση, πολλά κόμιξ αλλά και τα θρυλικά «Κλασικά εικονογραφημένα» που υπήρξαν μια πρώτη επαφή με τον κόσμο της Λογοτεχνίας.

«Π»: Τϊ είναι για εσάς η συγγραφή;
Θ.Χ.: Μια διέξοδος. Έτσι ήταν σίγουρα όταν ξεκίνησα να γράφω και έτσι είναι και σήμερα σχεδόν ένα τέταρτο αιώνα αργότερα. Ίσως είναι ένας τρόπος να βγάλω προς τα έξω ένα κομμάτι του εαυτού μου άγνωστο σε αυτούς που με συναναστρέφονται.

«Π»: Τί αποτύπωμα θέλετε να αφήσετε στον αναγνώστη με τη γραφή σας;
Θ.Χ.: Δεν θα μιλούσα για «αποτύπωμα». Κατά κάποιο τρόπω θέλω ο αναγνώστης να ανακαλύψει κάτι δικό του στα βιβλία μου. Να ταυτιστεί με κάποιον ήρωα, να θεωρήσει πως έχει ζήσει μια κατάσταση που περιγράφω. Η αλήθεια βέβαια είναι πως όταν γράφω δεν σκέφτομαι καν τον αναγνώστη. Το κάνω καθαρά για τον εαυτό μου.

«Π»: Αγαπημένοι συγγραφείς;
Θ.Χ.: Φλομπέρ, Ντοστογέφσκι, Τολστόι αλλά και Στίβεν Κινγκ. Και φυσικά πολλοί σύγχρονοι Έλληνες. Θεωρώ πως η ελληνική λογοτεχνία έχει βγάλει μερικά διαμάντια τα τελευταία χρόνια.

«Π»: Τί είναι αυτό που κάνει ένα βιβλίο άξιο ανάγνωσης;
Θ.Χ.: Δεν νομίζω πως υπάρχει κανόνας. Απλοϊκά θα απαντούσα «όταν έχει κάτι να πει».

«Π»: Σας επιλέγουν οι ήρωές σας ή τους επιλέγετε εσείς;
Θ.Χ.: Οι ήρωές μου υπάρχουν γύρω μου συνεχώς. Κάποιοι από αυτούς καταφέρνουν να μπουν στα βιβλία μου. Δεν ξεκινώ όμως ποτέ από τους ήρωες. Πρώτα γεννιέται στο μυαλό μου η ιστορία και εκεί εντάσσονται αργότερα οι ήρωες.

«Π»: Τί επηρεάζει τη γραφή σας;
Θ.Χ.: Πάντα υπάρχει μια αφορμή. Μπορεί να είναι ένα τυχαίο γεγονός ή μια κατάσταση που θα βιώσω. Συχνά είναι μια λεπτομέρεια, κάτι απαρατήρητο εκείνη την στιγμή το οποίο όμως θα αποτελέσει την θρυαλλίδα για το επόμενο βιβλίο μου.

«Π»: Πώς αποκτάται η ωριμότητα στη γραφή;
Θ.Χ.: Επίσης δεν υπάρχουν κανόνες. Υπάρχουν συγγραφείς που είναι ώριμοι από την πρώτη λέξη που γράφουν και άλλοι που δεν ωριμάζουν ποτέ.

«Π»: Κάθε φορά που εκδίδεται κάποιο έργο σας, ποιά τα συναισθήματά σας; Ποιοί το διαβάζουν πρώτοι;
Θ.Χ.: Αυτό έχει αλλάξει με τον καιρό. Θυμάμαι όταν κυκλοφόρησε το πρώτο μου μυθιστόρημα, το «Ραμόν», το 1998, μου το είχαν στείλει οι γονείς μου με κούριερ στο Λονδίνο όπου σπούδαζα και κοιμόμουν αγκαλιά μαζί του! Τώρα πια είμαι συνηθισμένος…
Παλιά τα διάβαζε η μητέρα μου. Το τελευταίο το διάβασε πρώτη μια κοπέλα με την οποία δεν είμαστε πια μαζί.

«Π»: Ο μύθος στην αφήγηση πώς προκαλεί τον συγγραφέα;
Θ.Χ.: Η αφήγηση γενικά προκαλεί τον συγγραφέα. Εκεί κρύβεται η ουσία της συγγραφής.

«Π»: Οι σπουδές σας στο Στρασβούργο και το Λονδίνο, τί παραπάνω προσέδωσαν στον τρόπο που βλέπετε τα πράγματα;
Θ.Χ.: Οι σπουδές φιλολογίας που έκανα στο Στρασβούργο (από σπόντα καθώς ήθελα να σπουδάσω δημοσιογραφία) σίγουρα έπαιξαν κάποιο ρόλο. Τότε ήρθα σε επαφή με κάποια αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας όπως π.χ. την «Αισθηματική αγωγή» του Φλομπέρ, ένα από τα αγαπημένα μου μυθιστορήματα.

«Π»: Το συγγραφικό σας έργο περιλαμβάνει δέκα μυθιστορήματα. Τί πραγματεύονται;
Θ.Χ.: Είναι δύσκολο να βάλω κάποια ταμπέλα. Θα έλεγα πως όλα έχουν να κάνουν με τον έρωτα. Έναν έρωτα συχνά ανεκπλήρωτο και πάντα επώδυνο. Το τελευταίο μου ονομάζεται «Ο κύριος τέλειος». Είναι η ιστορία ενός ανθρώπου που ερωτεύεται μια κοπέλα η οποία έχει σχέση με έναν άνδρα χωρίς το παραμικρό ψεγάδι.

«Π»: Ως υποψήφιος βουλευτής και ευρωβουλευτής με το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, πώς βλέπετε τα πράγματα στη χώρα μας να εξελίσσονται;
Θ.Χ.: Ειδικά στον ιδεολογικό χώρο που κάλυπταν αυτά τα δύο κόμματα τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Ουσιαστικά δεν υπάρχει καμία επιλογή σήμερα για όσους ανήκουν στο Κέντρο, την Κεντροαριστερά και την Σοσιαλδημοκρατία.

«Π»: Πού εστιάζετε στην αφήγηση; Ποιές ώρες γράφετε συνήθως;
Θ.Χ.: Προσπαθώ να εκφράσω συναισθήματα και εικόνες. Με όσο το δυνατόν λιγότερες λέξεις. Συχνά μια λέξη έχει μεγαλύτερη δύναμη από μια ολόκληρη παράγραφο.
Γράφω σχεδόν πάντα το βράδυ. Τότε λειτουργώ καλύτερα. Με το φως της ημέρας κάνω μόνο διορθώσεις.

«Π»: Αυτή την περίοδο αρθρογραφείτε στο «Φως των Σπορ» και το Nitro. Παίρνετε «τροφή» για τη συγγραφή σας από την εργασία σας;
Θ.Χ.: Αρθρογραφώ εδώ και πολλά χρόνια. Παλιότερα ήμουν στα Νέα, την Athens Voice, το Liberal.gr και αλλού. Είναι ένας τρόπος και μια διαδικασία γραφής τελείως διαφορετικός από αυτόν στα βιβλία μου.

«Π»: Βιώνουμε παγκοσμίως μία πολιτική και οικονομική κρίση, κυρίως τώρα με την πανδημία του κορωνοϊού. Πώς διαβλέπετε το μέλλον;
Θ.Χ.: Ειλικρινά, πολύ δύσκολο. Μετά το τέλος της οικονομικής κρίσης, φάνηκε μια μικρή αχτίδα ελπίδας αλλά ο κόβιντ μας αποτελείωσε. Προσωπικά με έχει τρομοκρατήσει η προθυμία με την οποία ο μέσος άνθρωπος είναι έτοιμος να απεμπολήσει όλες τις ελευθερίες του στον φόβο μιας αρρώστιας.

«Π»: Οι νέοι είναι αντάξιοι των περιστάσεων; Τί σηματοδοτεί πιστεύετε ο θάνατος του κορυφαίου Έλληνα μουσικού Μίκη Θεοδωράκη;
Θ.Χ.: Δεν μου αρέσει ο διαχωρισμός νέων – γέρων. Το θέμα είναι κάθε άνθρωπος να είναι αντάξιος των περιστάσεων ανεξαρτήτως ηλικίας. Δεν θα έλεγα πως ο χαμός του Μίκη σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής. Η εποχή αυτή έχει τελειώσει πολύ νωρίτερα.

«Π»: Μελλοντικά συγγραφικά σχέδια;
Θ.Χ.: Έχω ήδη ξεκινήσει να γράφω το επόμενο βιβλίο μου το οποίο θα είναι τελείως διαφορετικό από τα προηγούμενα. Έχω γράψει και ένα σενάριο και ελπίζω να το δω σύντομα στους κινηματογράφους.