Η ζωή θέλει μέτρο, ρυθμό και …ομοιοκαταληξία, γράφει ο Θανάσης Καμπισιούλης

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
Η ζωή θέλει μέτρο, ρυθμό και …ομοιοκαταληξία, γράφει ο Θανάσης Καμπισιούλης

Ο ποιητής είναι το άτομο που δημιουργεί ποίηση. Σύμφωνα με τον σημαντικό Αργεντινό συγγραφέα Χόρχε Λουΐς Μπόρχες, «ποίηση είναι η έκφραση του ωραίου, διαμέσου λέξεων περίτεχνα υφασμένων μεταξύ τους». Οι λέξεις του ποιήματος πρέπει να χρησιμοποιούνται κατά τέτοιο τρόπο, ώστε το τελικό αποτέλεσμα να έχει διακριτή διαφορά από ένα τυπικό πεζογραφικό κείμενο. Στις πρωτόγονες κοινωνίες, ο ρόλος του ποιητή πρέπει να ήταν ιδιαίτερα τιμητικός, συνδεόμενος άμεσα με τον ρόλο του δασκάλου. Ένας από τους πρώτους γνωστούς ποιητές στην Ιστορία, ίσως ο πρώτος, ήταν ο Όμηρος.

Τα παραπάνω θα βρει κάποιος που θα ανατρέξει στην Wikipedia για να πάρει μια πρώτη γεύση των εννοιών αυτών. Μπορεί βέβαια να αρκεστεί στον ορισμό του Μαρσέλ Ντυσάν, ο οποίος θεωρεί τον ποιητή σαν έναν άνθρωπο «που γράφει ποιήματα με μέτρο, ρυθμό και ομοιοκαταληξία». Από την άλλη μάλλον περιορίζουμε το ρόλο της ποίησης και του ποιητή αν μείνουμε σε αυτούς τους ορισμούς. «Κάθε ποιητής έχει να ολοκληρώσει μια αποστολή», μας λέει η Πολωνή ποιήτρια Άννα Καμιένσκα. Ποιητής δεν είναι εκείνος που απλώς γράφει ποιήματα για να εκφρασθεί ή για να εκφράσει ό,τι ζει. Είναι κάποιος που γράφει για να κατανοήσει τον εαυτό του και τον κόσμο. Να βρει το ρόλο του και τη θέση του.
Ο Νικηφόρος Βρεττάκος πίστευε πως «η ποίηση δεν είναι παρά ένας μεγεθυντικός φακός της πραγματικότητας. Η μεγέθυνση των αληθινών διαστάσεων του ανθρώπου και του κόσμου που μας περιβάλλει, μπορεί να μας μεταδώσει την αίσθηση του μεγαλείου της ζωής την οποία είμαστε έτοιμοι να καταστρέψουμε». Το ποίημα, δηλαδή, δεν είναι μερικές τυχαία βαλμένες λέξεις που απλά έχουν μια ομοιοκαταληξία. Ο ποιητής από τις πολλές λέξεις που γνωρίζει, θα επιλέξει τις πλέον κατάλληλες για να εκφράσει αυτό που θέλει. Θα απομακρύνει ότι δεν τον καλύπτει και θα κρατήσει αυτό που για τον ίδιο εκφράζει ακριβώς ότι έχει μέσα στο μυαλό του.

Όλοι ζούμε την ίδια στιγμή αλλά ο καθένας από εμάς βιώνει τη δική του πραγματικότητα. Κοιτάμε την ίδια εικόνα, αλλά ο καθένας βλέπει διαφορετικά πράγματα. Αυτό που συμβαίνει, κάποιοι θα το περιγράψουν διαφορετικά, άλλα συναισθήματα θα νιώσουν και άλλες αποφάσεις θα πάρουν για να μπορέσουν να συνεχίσουν τη ζωή τους. «Όλα έχουν ομορφιά, αλλά δεν μπορούν όλοι να την δουν», έλεγε ο Κομφούκιος. Αν θέλαμε να αντιγράψουμε πρακτικές ποιητών, πρέπει να βρούμε αυτές τις λέξεις και αυτά τα συναισθήματα που θα αποτυπώνουν με ακρίβεια αυτό που ζούμε. Να καταλάβουμε πώς όλα αυτά που συμβαίνουν, επηρεάζουν τη δική μας πραγματικότητα και τι μπορούμε εμείς να κάνουμε για να την αντιμετωπίσουμε. Μόνο αν έχουμε κατανοήσει την δική μας πραγματικότητα, οι επιλογές και οι αποφάσεις μας θα οδηγούν στην επιτυχή αντιμετώπιση τους. Οι επιλογές και οι λύσεις πρέπει να αφορούν αυτό που εμείς βλέπουμε και να οδηγούν εκεί που εμείς θέλουμε να πάμε.
Αν καταφέρουμε, σε αυτή την περιγραφή της πολύπλοκης πραγματικότητας, να βάλουμε τις κατάλληλες λέξεις με τέτοιο τρόπο ώστε να έχουμε και ομοιοκαταληξία, σημαίνει ότι το ποίημα θα είναι όμορφο και ευχάριστο. Στην ποίηση και στη ζωή χρειάζονται και τα δυο, σωστές λέξεις και ομοιοκαταληξία. Για να το καταφέρεις, πρέπει κάποιες λέξεις να τις ξεχάσεις. Να τις σκεφθείς, να τις αξιολογήσεις αλλά να τις κρατήσεις για κάποιο άλλο ποίημα. Τις λέξεις που θα επιλέξεις να τις βάλεις στην σωστή θέση. Η ζωή θέλει κατάλληλες επιλογές και σωστές προτεραιότητες. Κάποιες επιλογές πρέπει να απορριφθούν για να μπορέσουν να μείνουν αυτές που πραγματικά χρειάζεσαι. Ότι επιλέξεις και αφορά όλες τις πτυχές της ζωής, οικογένεια, εργασία, φίλοι και διασκέδαση να ρέουν σαν ένα ήσυχο ποτάμι και όχι σαν ένα ορμητικό χείμαρρο που η μια πτυχή ενοχλεί και καταστρέφει την άλλη.

«Όταν διαβάζουμε ένα καλό ποίημα, φανταζόμαστε πως κι εμείς θα μπορούσαμε να το έχουμε γράψει, πως το ποίημα προϋπήρχε μέσα μας», έλεγε ο Μπόρχες. Το ίδιο συμβαίνει και με τη ζωή. Είναι παρα πολύ δύσκολο να την σχεδιάσουμε και να την υλοποιήσουμε, αλλά όταν αυτό γίνει νιώθουμε σαν να έχουμε καταφέρει το πιο απλό πράγμα στον κόσμο. Δεν μπορούμε να φανταστούμε πως θα γινόταν διαφορετικά. Ξέρουμε βέβαια πόσο πολύ προσπαθήσαμε και πόσο πολύ ζορίσαμε τον εαυτό μας ώστε να βρούμε τις αξίες μας, τις προτεραιότητες και τις επιλογές μας. Είναι η στιγμή που διαπιστώνεις πως έκανες πολύ καλά που ακολούθησες την συγκεκριμένη διαδρομή, που σε κάθε σταυροδρόμι σωστά άφησες τον ένα δρόμο και ακολούθησες τον άλλο. Τότε είναι που λες «δεν είμαι το αποτέλεσμα των περιστάσεών μου. Είμαι το αποτέλεσμα των αποφάσεών μου».
Ο ποιητής και στιχουργός Ανδρέου Λάζαρος ένιωθε πολύ καλά όταν παραδεχόταν: «Εγώ δεν είμαι ποιητής είμαι στιχάκι, είμαι στιχάκι της στιγμής πάνω σε τοίχο φυλακής και σε παγκάκι». Κάνε όνειρα, όσο πιο μεγάλα θέλεις. Αρκεί να είναι τα δικά σου όνειρα. Κυνήγησέ τα με όλες σου τις δυνάμεις. Αρκεί να θυμάσαι πως παρόλο που όλοι θέλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι, πολλοί από εμάς ψάχνουν την ευτυχία στον πλούτο και ξεχνούν ότι στα μικρά και στα απλά κρύβεται η αληθινή μας ευτυχία. Στους ανθρώπους που έχουμε γύρω μας, στην αγάπη που δίνουμε και παίρνουμε. Μην ξεχνάς ότι η ευτυχία είναι οι στιγμές που παίρνουμε καθημερινά από τα απλά και όμορφα πράγματα που κάνουμε. Πολλές φορές την βρίσκουμε σε ένα χαμόγελο, σε μια καλή κουβέντα. Δεν είναι λίγες οι φορές που μας αρκεί ένα τραγούδι, μια βόλτα, ένα ποτήρι καλό κρασί ή ένα καλό βιβλίο.
Πάντα όμως θα την βρεις όταν κάνεις αυτό που πραγματικά θέλεις…
Πάντα θα χαρείς αν διαβάσεις το αγαπημένο σου ποίημα. Πολύ περισσότερο θα χαρείς αν γράψεις το δικό σου, ακόμη κι αν είναι ένα απλό τετράστιχο. Γιατί είναι το δικό σου!

• Αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί μου: eetsi@windowslive.com

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Πήγαινε στην κορυφή