Στον απόηχο των εισαγωγικών, γράφει ο Γιώργος Πένταρης

Από την στήλη θέλω να πω για τον Μεγάλο Πολιτικό και Εθνικό μας συνθέτη ότι η μουσική του θα ακούγεται πάντα όσο υπάρχουν αγώνες για ελευθερία και δημοκρατία. Η σκοτεινή μέρα που έγινε η κηδεία του και άρχισε το ταξίδι του για τη μόνιμη διαμονή του στην αγαπημένη του Κρήτη, ίσως θέλει να μας θυμίσει τις μάχες που έδωσε στην ζωή του που ήταν σκληρές, αλλά ταυτόχρονα και δημιουργικές. Ο Μίκης είχε μεγάλο θάρρος και δεν δίστασε να πει το «Καραμανλής ή τανκς», για το οποίο κατηγορήθηκε από τους συντρόφους του. Θα είναι και αυτός στο Πάνθεον των μεγάλων Ελλήνων.

Ερχόμενος στο θέμα μου τώρα θέλω να πω ότι ένα από τα καυτά ζητήματα της επικαιρότητας είναι και η ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Πολλά έχουν γραφτεί και πολύ λαύρος βγήκε ο Φίλης και διάφοροι άλλοι να μας αραδιάσουν διάφορες ανοησίες όπως ότι μένουν εκτός νυμφώνος 40.000 υποψήφιοι!!! Θέλουν να πουν δηλαδή ότι έπρεπε και αυτοί να μπουν στα πανεπιστήμια; Αν ήταν έτσι, προς τί οι εξετάσεις και τα έξοδα στα οποία υποβάλλονται οι οικογένειες για φροντιστήρια; Θα έπρεπε να ζητήσουν την κατάργηση των εξετάσεων και να υπάρχει ελεύθερη εγγραφή σε κάθε σχολή και να αναλάβουν τα πανεπιστήμια το ξεκαθάρισμα, κάτι το οποίο γίνεται στο Βέλγιο.
Τα πολιτικά κόμματα δεν έχουν καταφέρει να δουν το ζήτημα της παιδείας ως υπερκομματικό, όπως π.χ. τις Ένοπλες Δυνάμεις, και αυτό γίνεται γιατί η παιδεία προσφέρεται ως πεδίο μεγάλης πολιτικής εκμετάλλευσης. Όλα τα πολιτικά κόμματα θεωρούν τα πανεπιστήμια ως φυτώριο νέων οπαδών και ενδεχομένως και κομματικών στελεχών. Αυτός είναι ο κύριος λόγος που δεν έχουν κάτσει κάτω να βρουν ένα σύστημα κοινής αποδοχής και σταθερό για πολλά χρόνια ώστε να μπορέσει η παιδεία να αναβαθμιστεί. Και όταν λέω παιδεία δεν εννοώ μόνο την τριτοβάθμια, αλλά όλο το εύρος της από νηπιαγωγείο μέχρι πανεπιστήμιο. Επειδή δεν υπάρχει κοινή αντιμετώπιση των ζητημάτων της παιδείας και επειδή θεωρείται πεδίο εύκολης πολιτικής εκμετάλλευσης, στην πράξη έχει υποβαθμιστεί σε τέτοιο βαθμό που είναι η τελευταία σε κατάταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Δεν υπάρχει άλλη χώρα που ίδρυσε πανεπιστήμια για καθαρά πολιτικούς λόγους χωρίς να υπάρξει μια μελέτη για τις ανάγκες που υπάρχουν στην αγορά εργασίας. Δηλαδή φτιάξαμε πανεπιστήμια χωρίς να λάβουμε υπ’ όψη αν οι απόφοιτοι θα μπορούν να βρουν αντίστοιχη εργασία. Το αποτέλεσμα είναι να έχουμε ένα υψηλότατο ποσοστό ανεργίας πτυχιούχων και στροφή τους σε άλλα εκτός πανεπιστημιακών σπουδών επαγγέλματα. Είμαστε το μοναδικό κράτος που έχει καταργήσει την ενδιάμεση βαθμίδα εκπαίδευσης. Πάμε από το λύκειο κατ’ ευθείαν στο πανεπιστήμιο. Αυτό έγινε με την ηλίθια ανωτατοποίηση των ΤΕΙ από τον Γαβρόγλου του ΣΥΡΙΖΑ.

Για ιστορικούς λόγους θα αναφέρω ότι μέχρι το 1974 ως ανωτέρα εκπαίδευση (ενδιάμεση βαθμίδα) ήταν στην Αθήνα το λεγόμενο Μικρό Πολυτεχνείο και κάτι αντίστοιχο στην Θεσσαλονίκη. Αυτές οι σχολές ήταν κυρίως σχολές μηχανικών και κάλυπταν τις ανάγκες της Ελληνικής βιομηχανίας της εποχής. Με την οικονομική ανάπτυξη και τις νέες ανάγκες της οικονομίας διευρύνθηκε το πεδίο τους και έγιναν τα ΚΑΤΕΕ, τα οποία στο τέλος έγιναν τα γνωστά ΤΕΙ και τα οποία ονομάστηκαν ΑΤΕΙ (=Ανώτατα ΤΕΙ) ώστε οι καθηγητές τους να λαμβάνουν μισθό καθηγητή πανεπιστημίου… Ο Γαβρόγλου τα ΑΤΕΙ τα έκανε όλα πανεπιστήμια με αποτέλεσμα οι Ελληνικοί επιχειρηματικοί και βιομηχανικοί κλάδοι να στερούνται ενδιάμεσων στελεχών. Είναι προφανές ότι τα ΤΕΙ ήταν σχολές χαμηλότερων απαιτήσεων από τα πανεπιστήμια και αυτό είναι λογικό και έτσι δινόταν η δυνατότητα όχι μόνο να απορροφώνται περισσότεροι υποψήφιοι, αλλά και να τελειώνουν έγκαιρα τις σπουδές τους. Είναι γνωστό ότι μόνο το 9% των φοιτητών τελειώνει τις σπουδές τους μέσα στην κανονική διάρκεια σπουδών. Αυτό είναι ένα σοβαρό θέμα που υποδηλώνει το χαμηλό επίπεδο γνώσης των φοιτητών, αλλά και το χαμηλό επίπεδο σπουδών που παρέχεται στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Με τις ΕΒΕ (Ελάχιστες Βάσεις Εισαγωγής) είχαμε φέτος σχολές χωρίς φοιτητές, όπως η Αρχιτεκτονική Ξάνθης και πολλές άλλες και μεταξύ αυτών και τρεις με τέσσερις σχολές μαθηματικών. Ίσως κάποιες ΕΒΕ να ήταν ατυχείς και νομίζω ότι θα γίνουν κάποιες διορθωτικές ενέργειες το επόμενο διάστημα. Οι λεπτομέρειες όμως δεν αναιρούν τον κανόνα, ο οποίος είναι ότι έμειναν έξω από σχολές οι μαθητές που έγραψαν 2 και 3. Τα προηγούμενα χρόνια έμπαιναν στα μαθηματικά φοιτητές με βάση το 2,5. Αυτοί οι φοιτητές δεν ήξεραν το Πυθαγόρειο θεώρημα που είναι βασικό για κάποιον που θέλει να σπουδάσει ανώτερα μαθηματικά. Έμπαιναν όμως γιατί οι κυβερνήσεις για καθαρά πολιτικούς λόγους ίδρυσαν συνολικά 10 τμήματα μαθηματικών στα διάφορα πανεπιστήμια της χώρας. Δεν έκατσαν καν να σκεφτούν πόσους μαθηματικούς χρειάζεται η χώρα ώστε να προσαρμόσουν την παραγωγή τους. Έχοντας ως δεδομένο ότι οι υποψήφιοι είναι περίπου 100 χιλιάδες το χρόνο, μπορούμε να πούμε ότι υπάρχουν στην μέση εκπαίδευση γύρω στους 600 χιλ. μαθητές. Λαμβάνοντας υπ’ όψη ότι ο μέσος όρος μαθητών ανά τάξη είναι 20, ότι το εβδομαδιαίο ωράριο είναι 4 ώρες μαθηματικά και ότι οι καθηγητές κατά μέσον όρο πρέπει να κάνουν 20 ώρες την εβδομάδα μάθημα, προκύπτει ότι οι ετήσιες ανάγκες σε μαθηματικούς είναι γύρω στις 6.000. Και αν υποθέσουμε ότι το 5% από αυτούς βγαίνει σε σύνταξη κάθε χρόνο, δηλαδή 300 μαθηματικοί βγαίνουν σε σύνταξη, τότε προκύπτει ότι οι ανάγκες σε νέους μαθηματικούς είναι 300 το χρόνο. Οι υπόλοιποι 1000 που παράγονται από τα πανεπιστήμια πού θα πάνε; Έτσι καταλήξαμε να έχουμε άνω των 60.000 αδιόριστων μαθηματικών. Με αυτό το παράδειγμα ήθελα να δείξω πόσο απλός είναι ο υπολογισμός των αναγκών σε πανεπιστημιακά εκπαιδευμένους και πόσους εμείς ρίχνουμε στην ανεργία κάθε χρόνο. Βέβαια το παραπάνω δεν ισχύει μόνο για τα μαθηματικά, αλλά για τα περισσότερα πανεπιστημιακά τμήματα.
Αυτή τη στιγμή υπάρχει στην αγορά μεγάλη έλλειψη εγκαταστατών ηλεκτρολόγων και υδραυλικών. Οι τεχνικές εταιρείες δεν βρίσκουν τέτοιο προσωπικό και ακόμη χειρότερα είναι τα πράγματα με τις εγκαταστάσεις φωτοβολταϊκών και ανεμογεννητριών. Το συμπέρασμα είναι ότι η αναβάθμιση των κρατικών ΙΕΚ και η χρηματοδότησή τους με 400 εκ ΕΥΡΩ είναι μια πολύ σωστή τακτική από την κυβέρνηση και θα έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή στελεχών που θα βρίσκουν αμέσως δουλειά και δεν θα γράφονται στους καταλόγους ανεργίας ως πτυχιούχοι άνεργοι.
Κλείνοντας, θα ήθελα να σημειώσω ότι όσοι ολοφύρονται, πολιτικοί και καθηγητές, για τις ΕΒΕ που κατά Φίλη καρατόμησαν 40 χιλ. υποψηφίους, καλό θα ήταν να κλαίνε και να προβληματίζονται γιατί η παιδεία μας παράγει μαθητές που γράφουν μέσον όρο 3 στις εξετάσεις. Αυτό είναι το μεγάλο θέμα που πρέπει να δούμε αν θέλουμε να βελτιώσουμε την παιδεία μας. Δεν θα μπορέσει όμως να το κάνει καμιά κυβέρνηση αν δεν υπάρξει συναίνεση όλων των πολιτικών δυνάμεων. Ήδη προετοιμάζονται οι καθηγητές για απεργίες εναντίον της αξιολόγησής των. Ποιος πατέρας και μάνα θέλει να πηγαίνει το παιδί του σχολείο και ο καθηγητής που του κάνει μάθημα να μην ξέρει που πάνε τα τέσσερα; Θα υπάρξουν γονείς που θα υποστηρίξουν τους καθηγητές σε αυτή την απεργία; Είμαι βέβαιος πως θα υπάρξουν γιατί και οι γονείς δεν αντιλαμβάνονται ποια είναι η πραγματικότητα στην εκπαίδευση και το τί γίνεται στις άλλες χώρες.