Βασικές αρχές Λογιστικής και ο Steve Jobs, γράφει ο Θανάσης Καμπισιούλης

Kι όμως υπάρχει ένας Σεπτέμβριος, στη ζωή του καθενός, που δεν είναι η μελαγχολία το βασικό συναίσθημα. Είναι αυτός που ακολουθεί μετά την Τρίτη Λυκείου. Αν έχεις πάει καλά στις εξετάσεις, είσαι ήρεμος και νιώθεις την γλύκα της επιτυχίας. Πολύ περισσότερο αν όντως πέτυχες στη Σχολή που ήθελες. Αν δεν τα κατάφερες, έχεις να ασχοληθείς με το επόμενο βήμα της ζωής σου. Αν το γνωρίζεις ήδη, είναι καλά, διαφορετικά πρέπει να σκεφθείς και να αποφασίσεις ποιό δρόμο θα ακολουθήσεις. Ο δικός μου Σεπτέμβριος (τότε πριν χρόνια), ήταν στην πρώτη κατηγορία. Χαρούμενος και αποφασισμένος που θα έκανα την εγγραφή μου στην ΑΣΟΕΕ. Για τους νεότερους Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, αλλά για τους πιο παλιούς το κλασικό όνομα της Σχολής, η Ανώτατη Εμπορική!

Για όλους τους φοιτητές το πρώτο έτος και όχι μόνο, σημαδεύτηκε από το μάθημα της Λογιστικής και την καθηγήτριά μας Έλλη Βασιλάτου – Θανοπούλου. Όσοι είχαν επιλέξει να ακολουθήσουν το δρόμο της Λογιστικής, ρουφούσαν κάθε λέξη που μας έλεγε, οι υπόλοιποι προσπαθούσαμε να πάρουμε τις βάσεις της Λογιστικής, αλλά και τη βάση στο μάθημα για να μπορέσουμε να πάρουμε το πτυχίο. Σε κάθε περίπτωση η Θανοπούλου ήταν παθιασμένη με τη Λογιστική και αυτό προσπαθούσε να μεταδώσει στους φοιτητές της. Αυστηρή, σοβαρή και συγκεκριμένη, όπως δηλαδή αρμόζει σε κάθε Λογιστή.
Αναπολώντας τα χρονιά αυτά, ξεφύλλισα ένα από τα βιβλία της και προσπάθησα να φρεσκάρω τις λογιστικές αρχές, που μας εξηγούσε στο πρώτο εξάμηνο. Οι λογιστικές αρχές είναι ένα σύνολο κανόνων στους οποίους στηρίζεται η λειτουργία κάθε επιχείρησης, κάθε λογιστικής οντότητας, όπως μας έλεγε. Βέβαια επειδή είναι αργά να εμβαθύνω στη Λογιστική, προσπάθησα να δω τη γενικότερη εφαρμογή των αρχών αυτών στις ζωές των ανθρώπων. «Να ενώσω τις τελείες», που έλεγε και ο Steve Jobs, στις τρέχουσες συνθήκες και σε κάθε τομέα της ζωής.
Μια βασική αρχή είναι η αρχή της αυτοτέλειας της λογιστικής οντότητας: η κάθε επιχείρηση είναι πρόσωπο πλήρως ανεξάρτητο από τους φορείς του (επιχειρηματίες, εταίροι, μέτοχοι). Έχει δική του περιουσία, δικές του απαιτήσεις και δικές του υποχρεώσεις. Ο κάθε άνθρωπος δηλαδή, είναι μια αυτοτελής προσωπικότητα. Πρέπει να νιώθει ανεξάρτητος, να επιλέγει με βάση τα δικά του θέλω. Να φοράει τα δικά του ρούχα και παπούτσια και να περπατάει στον δικό του δρόμο. Όποια σύνδεση κι αν έχει με οικογένεια, φίλους, γνωστούς πρέπει να ορίζει τα δικά του εφόδια, να έχει τα δικά του όνειρα και στόχους. Η δική του προσπάθεια είναι που θα καθορίσει τα αποτελέσματα, ο ίδιος θα πληρώσει το κόστος των επιλογών του.
Μια άλλη αρχή είναι η αρχή της συνέχισης της δραστηριότητας: η επιχείρηση μπορεί να εξασκεί τη δραστηριότητά της για μια σειρά ετών χωρίς να υπάρχει ενδιάμεση διακοπή των εργασιών. Κάποιες επιχειρήσεις πεθαίνουν νωρίς και κάποιων άλλων η ζωή διαρκεί πάρα πολλά χρονιά. Χωρίς να γνωρίζουμε πόσα χρόνια θα ζήσουμε αυτό που πρέπει να ξέρουμε είναι ότι μια κακή χρονιά, μια άσχημη στιγμή, μια κακή επιλογή δεν είναι το τέλος του κόσμου. Σίγουρα στον Ισολογισμό της συγκεκριμένης χρονιάς τα αποτελέσματα θα είναι άσχημα, αλλά η προσπάθεια συνεχίζεται. Νέο έτος, νέες προκλήσεις, νέοι στόχοι, νέοι αγώνες. Η δραστηριότητα συνεχίζεται, διότι η ζωή δεν είναι ένα ημίχρονο αλλά είναι ολόκληρο πρωτάθλημα, δεν είναι τελικός των 100 μέτρων, αλλά μαραθώνιος. Όσο αισιόδοξοι κι αν είμαστε, όσες προσπάθειες κι αν καταβάλουμε, μπορεί το αποτέλεσμα να μην είναι αυτό που θέλουμε. Η απάντησή μας είναι: η δραστηριότητα μας συνεχίζεται.
Η επόμενη αρχή έχει να κάνει με την συσχέτιση των εσόδων με τα έξοδα: το αποτέλεσμα της xρήσης υπολογίζεται αποκλειστικά από τα έσοδα και τα έξοδα που πραγματοποιήθηκαν μέσα στην τρέχουσα χρήση. Επίσης, τα έσοδα της χρήσης πρέπει να σχετίζονται με τα έξοδα που απαιτήθηκαν για τη δημιουργία τους. Τίποτα δεν θα μπορέσουμε να επιτύχουμε αν δεν καταβάλουμε την αντίστοιχη προσπάθεια. Τα έσοδα, τα κέρδη και οι επιτυχίες είναι το αποτέλεσμα αντίστοιχης επένδυσης σε χρόνο για προπόνηση, διάβασμα, εργασία και ιδρώτα. Το θετικό αποτέλεσμα πρέπει να μας ενδιαφέρει. Να υπάρχει το «έσοδο» που θέλουμε μετά την αφαίρεση της προσπάθειας που καταβάλλαμε. Ας μην λυπηθούμε την πραγματοποίηση εξόδων, δυστυχώς έτσι πρέπει να γίνει. Αν γίνουν όλα με σωστή σκέψη και καλές επιλογές το αποτέλεσμα θα μας δικαιώσει και τότε το αποτέλεσμα θα είναι θετικό. Δεν θα μας χαριστεί τίποτα. Κάτι πρέπει να δώσουμε για να πάρουμε.

Τέλος, μια αγαπημένη μου αρχή είναι αυτή της αυτοτέλειας των χρήσεων: το αποτέλεσμα της χρήσης υπολογίζεται από τα δεδουλευμένα έσοδα και τα έξοδα, δηλαδή από αυτά που πραγματοποιήθηκαν μέσα στην τρέχουσα χρήση. Θεωρώ πάρα πολύ σημαντικό να οριοθετείς χρονικά τους στόχους και τις προσπάθειες σου. Να μην μεταφέρεις την επόμενη ημέρα τα άσχημα και τα προβλήματα της προηγούμενης ημέρας. Να μην πας τα προβλήματα της εργασίας σου στο σπίτι σου και να μην επιτρέπεις σε μια άτυχη στιγμή να καθορίσει και να χαλάσει όλη τη μέρα σου. Αν κάτι δεν πάει καλά σε έναν τομέα της ζωής σου, δεν σημαίνει πως πρέπει να διαλύσει όλους τους τομείς. Διατήρησε την ελευθερία και την ανεξαρτησία των δραστηριοτήτων σου καθώς και του εαυτού σου συνολικά.

Πόσο δίκιο είχε η καθηγήτριά μας που επέμενε να μάθουμε την ουσία των βασικών αρχών της Λογιστικής, αλλά και ο Steve Jobs που μας προέτρεπε να ενώσουμε τις τελείες της ζωής μας. Όπως έλεγε, «μην ελπίζετε ότι θα καταφέρετε να ενώσετε τις τελείες του παιχνιδιού κοιτώντας μπροστά. Θα μπορέσετε να το κάνετε εάν κοιτάτε πίσω. Πρέπει να πιστεύετε σε κάτι: Στον δικό σας ομφάλιο λώρο ή στο δικό σας πεπρωμένο. Πείτε το όπως θέλετε. Αυτό έκανε τη διαφορά στη ζωή μου».

• Αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί μου: eetsi@windowslive.com