«Όσο υπάρχει ζωή, υπάρχει ελπίδα!», γράφει ο Θανάσης Καμπισιούλης

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
«Όσο υπάρχει ζωή, υπάρχει ελπίδα!», γράφει ο Θανάσης Καμπισιούλης

Λίγες Αυγουστιάτικες ημέρες έμειναν κι έτσι για τον περισσότερο κόσμο οι καλοκαιρινές διακοπές τέλειωσαν. Ακολουθεί ο Σεπτέμβριος, ο μήνας των επιστροφών, των σχολείων και των πρώτων βροχών. Ένας μήνας που ξαναγυρνάμε εκεί που ήμασταν ή ο μήνας που θα ξεκινήσουμε κάτι καινούργιο; Μια εποχή που θα γίνει η αφορμή για μια νέα αρχή ή μια εποχή που θα «γυρίσει κάθε κατεργάρης στον πάγκο του»; Οι επόμενες ημέρες θα είναι αυτές που θα μας δώσουν την χαρά να ξανασχεδιάσουμε τη ζωή μας και τους στόχους μας από την αρχή ή θα βυθιστούμε σε μελαγχολικές σκέψεις πως η ανεμελιά τέλειωσε και «τώρα αρχίζουν τα δύσκολα».

Δεν είναι εύκολο να είσαι αισιόδοξος, ούτε είναι απλά μια απόφαση στιγμής. Χρειάζεται κάτι παραπάνω από το να αποφασίσεις πως η αισιοδοξία είναι μια καλή απόφαση. Πρέπει να εξασκήσεις τον εαυτό σου αλλά και να τον περιστοιχίσεις από καλούς ανθρώπους. Δεν σημαίνει πως θα σταματήσεις να βλέπεις τα δυσάρεστα που συμβαίνουν, ούτε θα σταματήσουν να συμβαίνουν. Θα είσαι όμως πιο ανεκτικός, πιο δυνατός για να μπορείς να τα αντιμετωπίσεις. Από την άλλη, αν συνεχίζεις να γεμίζεις το μυαλό σου με δυσάρεστες σκέψεις και καταστροφικά γεγονότα που ίσως συμβούν, δεν σημαίνει ότι θα είναι πιο εύκολη η αντιμετώπισή τους αν και εφόσον συμβούν.
Αν το μυαλό μας κατακλυστεί μόνο με δυσάρεστες σκέψεις και κακές προβλέψεις, αναπόφευκτα θα οδηγηθούμε στη μελαγχολία και θα νιώθουμε άσχημα πριν καν μας συμβούν και πριν καν χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε δυσάρεστες καταστάσεις. Είναι ακριβώς σαν την αντίδραση του οδηγού με το σκασμένο λάστιχο όταν επιτέλους κάποιος προσφέρθηκε να τον βοηθήσει.
Σε μια έρημο, στην Αμερική, ταξίδευε ο Μπομπ με το αυτοκίνητό του. Απολάμβανε τη μοναχικότητα του για πολλά χιλιόμετρα χωρίς να έχει συναντήσει κάποιον άνθρωπο, ένα άλλο αυτοκίνητο ή ένα σπίτι. Ξαφνικά άκουσε ένα θόρυβο μάλλον από το λάστιχο του αυτοκίνητου του. Σταμάτησε και βεβαιώθηκε όταν είδε το σκασμένο λάστιχο. Την ανησυχία διαδέχτηκε εκνευρισμός, καθώς θυμήθηκε ότι δεν έχει ούτε γρύλο, ούτε ρεζέρβα. Τα έβαλε με τον εαυτό του διότι τα είχε βγάλει από το αυτοκίνητο πριν ξεκινήσει το ταξίδι, αλλά ξέχασε να τα ξαναβάλει στο πορτ μπαγκάζ του αυτοκίνητου του. Θεώρησε τον εαυτό του άτυχο και στο μυαλό του υπήρχαν μόνο άσχημες και δυσάρεστες σκέψεις.
Μετά από λίγο ηρέμησε καθώς σκέφθηκε πως πριν πέντε χιλιόμετρα είχε περάσει μπροστά από ένα συνεργείο αυτοκίνητων. Ξεκίνησε, λοιπόν, να περπατά προς την κατεύθυνση αυτή για να ζητήσει να τον βοηθήσουν. Σε όλη την διαδρομή σκέφτοταν κάθε τι αρνητικό που θα μπορούσε να του συμβεί. Να πάει και να αρνηθούν να τον βοηθήσουν, να του πουν ότι η επισκευή του ελαστικού κοστίζει πολλά χρήματα, να τον εκμεταλλευθούν αφού δεν υπάρχουν άλλα συνεργεία εκεί κοντά κλπ. Με αυτές τις σκέψεις που επαναλάμβανε σε όλη τη διαδρομή, έφτασε στο συνεργείο. Ένας ευγενικός υπάλληλος τον χαιρέτησε και τον ρώτησε: «Πώς θα μπορούσα να σας βοηθήσω;». Ο Μπομ του απάντησε με τη γνωστή σε όλους μας φράση: «Άντε χάσου εσύ και ο γρύλος σου!».

Είναι ξεκάθαρο πως ο υπάλληλος ήθελε να βοηθήσει τον Μπομπ, όπως είναι ξεκάθαρο πως ο Μπομπ και η αισιοδοξία δεν πάνε μαζί. Χωρίς να σημαίνει πως ο οδηγός έπρεπε να είναι χαρούμενος και ευτυχής για αυτό που του συνέβη, η σωστή αντιμετώπιση επίσης δεν είναι να γεμίσει το μυαλό του με μαύρες εικόνες. Να εντοπίσει ποιό είναι ακριβώς το πρόβλημα, να νιώσει θλίψη, άλλα να δει τι εναλλακτικές έχει και πώς μπορεί να το αντιμετωπίσει. Αν χρειαστεί περισσότερο χρόνο για να ηρεμήσει, μπορεί και οφείλει να δώσει στον εαυτό του όσο χρόνο χρειαστεί.
Έτσι, αν τελειώσει ο Αύγουστος δεν σημαίνει ότι πρέπει να μελαγχολήσουμε μιας και τέλειωσε μια ωραία εποχή. Αν ξεκινάει το Φθινόπωρο και αρχίζουν να πέφτουν τα φύλλα από τα δέντρα είναι για να προστατευθούν και να ανθίσουν νέα. Τα σχολεία που ανοίγουν και μάλιστα μετά από δυο σχολικές χρονιές με πανδημία, δεν μπορεί παρά να είναι το πιο ευχάριστο γεγονός, κυρίως αν παραμείνουν ανοικτά, για όλους τους μαθητές. Φτιάξτε ευχάριστες σκέψεις και δείτε σε κάθε τι τη θετική πλευρά. Μάθετε τον εαυτό σας να ξεχωρίζει το θετικό και θα νιώσετε αμέσως πιο ωραία. Μην αγνοείτε τα αισιόδοξα μηνύματα που κυκλοφορούν γύρω σας και σας πλησιάζουν.
Μόνο αν είσαι αισιόδοξος και βλέπεις τα θετικά μαζί με ό,τι αρνητικό, θα έχεις ολόκληρη την πραγματικότητα. Βλέπεις ακριβώς τι συμβαίνει, άλλα επικεντρώνεσαι στα θετικά και στην διέξοδο που μπορείς να βρεις. Να πάρεις τα θετικά και με την αντίστοιχη προσπάθεια να βρεις τη λύση, να συναντήσεις το στόχο σου. Η προσκόλληση στο αρνητικό δεν θα σε βοηθήσει ούτε να αντέξεις μια δύσκολη κατάσταση, ούτε να προχωρήσεις μπροστά. Μόνο με τον εντοπισμό των θετικών πλευρών, ανοίγει ο δρόμος για την επιλογή της κατάλληλης λύσης ώστε να ξεκινήσουμε την προσπάθεια.
Ας μην ξεχνάμε πως όπως δείχνουν έρευνες, οι αισιόδοξοι άνθρωποι ζουν περισσότερο, έχουν πιο καλή σωματική και ψυχική υγειά, έχουν λιγότερο άγχος και αναρρώνουν πιο γρήγορα μετά από μια ασθένεια. Επίσης, έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να δείξουν εμπιστοσύνη στους άλλους και έτσι έχουν καλύτερες προσωπικές σχέσεις. Πιο εύκολα συνδέονται με τους γύρω τους και αυτούς αναζητούν οι φίλοι τους για συντροφιά. Τέλος, όπως λένε, οι αισιόδοξοι άνθρωποι είναι πιο ευφυείς από τους απαισιόδοξους.

«Αισιοδοξία είναι να προσδοκάει κανείς έντονα ότι όλα θα πάνε καλά στη ζωή, ασχέτως των εμφανιζόμενων εμποδίων και των απογοητεύσεων αλλά και των ασθενειών που υπάρχουν και εμφανίζονται πολύ συχνά». Κι επειδή εκτός από την πανδημία που μας ταλαιπωρεί τα τελευταία δυο χρόνια, οι πρόσφατες φωτιές δημιούργησαν πολλά προβλήματα, άλλα δεν αφαίρεσαν ζωές, ας μην ξεχνάμε αυτό που λένε οι αισιόδοξοι Ιάπωνες: «Ο στάβλος μου κάηκε κι έγινε στάχτη, τώρα μπορώ να δω το φεγγάρι!»…

• Αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί μου: eetsi@windowslive.com

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Πήγαινε στην κορυφή