«Οι νέοι συγγραφείς να αποτελέσουν το εφαλτήριο για ένα νέο πνευματικό κίνημα», Γιάννης Τζαμπούρας – Ποιητής

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
«Οι νέοι συγγραφείς να αποτελέσουν το εφαλτήριο για ένα νέο πνευματικό κίνημα», Γιάννης Τζαμπούρας – Ποιητής

«Ο Ανηφορικός Δρόμος ενός Μοναχικού Ιππότη», 50 νέα ποιήματα, μια νέα ποιητική στοχαστική προσπάθεια του Γιάννη Τζαμπούρα. Λέει ο ίδιος: «Γράφω πως τα παράγωγα ενός σάπιου συστήματος είναι όπως αναφέρεις ο αυτοκαταστροφικός, ο ματαιόδοξος, ο μοναχικός, ο αλλοτριωμένος άνθρωπος. Ο ήρωάς μου, ο Δον Κιχώτης μου τραβά “τον ανηφορικό δρόμο του μοναχικού ιππότη” ξανά και ξανά… Η συλλογή ορθώνεται σε δύο πυλώνες. Το κοινωνικό-υπαρξιακό στοιχείο και το κοινωνικό- πολιτικό. Έντονος είναι και ο αυτοσαρκασμός μου! Όπως στο πιο έντονα κοινωνικοπολιτικό του «Ποιός Είμαι»! Είμαι στρατευμένος ποιητής στη μάχη για τον πλησίον και στο διαρκές κυνηγητό του από τον συνάνθρωπό του!! Μέσα από το προσωπικό βίωμα αναδεικνύεται το κοινωνικό γίγνεσθαι… ως απότοκο μια ξέφρενης χωρίς συλλογικό όραμα πορείας. Μέσα από τα πατήματα της σκέψης μου. Αυτό που μ’ ενδιέφερε περισσότερο ήταν να βρω τον ανθρώπινο Γιάννη. Το κοίταγμα στην ίδια τη ψυχή μου! Να γευτώ αυτό το πικρό που δεν το αντέχουμε και θέλουμε να το αφήσουμε εδώ. Να γίνουμε ανάλαφροι σιγά, σιγά και έτοιμοι. … Κάπου εκεί βρήκα και τον εαυτόν μου. Δυστυχώς είχα πολλά χρόνια απουσίας και τώρα προσπαθώ να ελαφρώσω κι εγώ, να ετοιμαστώ!»
Ο Γιάννης Τζαµπούρας γεννήθηκε το 1958 στην Άρτα. Σπούδασε στην Α.Β.Σ. Θεσσαλονίκης όπου και γνώρισε τον Μ. Αναγνωστάκη, τον Μ. Σαχτούρη και πολλούς άλλους. Έγραφε τότε σε µικρά περιοδικά και εφηµερίδες δοκίµια και χρονικά.Για οικογενειακούς λόγους, από το 1981 ασχολήθηκε µε το εµπόριο αυτο- κινήτων και υπήρξε από τα ιδρυτικά στελέχη του µηχανοκίνητου αθλητισµού στην Άρτα. Παράλληλα έπαιζε µουσική σε ροκ συγκροτήµατα.Το 2002 έκανε µια µεγάλη στροφή και µπήκε στο δηµόσιο όπου και διετέλεσε µέλος του Συνδικαλιστικού Συλλόγου της Νοµαρχίας για 4 χρόνια. Αποχώρησε φέτος. Είναι µέλος διαφόρων κοινωνικών οµάδων, δράσεων και συλλόγων. Ο ίδιος δηλώνει λάτρης της µουσικής, της ιστορίας, της λογοτεχνίας και του σκακιού.


ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΜΑΙΡΗ ΓΚΙΩΝΗ – ΛΑΡΕΝΤΖΑΚΗ


«ΠΑΛΜΟΣ»: Τί είναι για σας η ποίηση;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΖΑΜΠΟΥΡΑΣ: Η ποίηση για μένα είναι τα πάντα. Νοιώθω υπερήφανος που την υπηρετώ. Για μένα είναι η συνείδηση ενός εξωστρεφούς ανθρώπου που ενδιαφέρεται για τα προβλήματα των άλλων.

«Π»: Γιατί γράφετε;
Γ.ΤΖ.: Γράφω από εσωτερική ανάγκη να εκφρασθώ και να πω με ποιητικό λόγο κάτι στους συνανθρώπους. Είμαι στρατευμένος ποιητής στην υπηρεσία του πάσχοντος ανθρώπου.
Αν ήμουν ζωγράφος, με τον χρωστήρα θα απεικόνιζα τις αθέατες αλλά και προφανείς εικόνες της δυστυχίας και της εγκληματικής αδιαφορίας, μιας σαρκοβόρου μάζας που ονομάζουμε κοινωνία των πολιτών. Τώρα με ένα απλό μολύβι, γράφω αράδες στο χαρτί για ίδια θέματα.

«Π»: Ποιοί είναι οι αγαπημένοι σας ποιητές;
Γ.ΤΖ.: Μου αρέσουν όλοι οι ποιητές, ειδικά της Επτανησιακής Σχολής. Φυσικά εν αρχή πάντων, ο Όμηρος και οι μεγάλοι αρχαίοι τραγωδοί. Από τους Έλληνες της νεότερης ιστορίας ο Καβάφης, ο Καρυωτάκης, ο Βιζυηνός, ο Εμπειρίκος, ο Εγγονόπουλος ο Λειβαδίτης και ο Ρίτσος με τον Ελύτη. Όμως αυτοί που έτυχε να γνωρίσω προσωπικά και επηρέασαν το ποιητικό μου ύφος είναι ο Μανόλης Αναγνωστάκης και ο Μίλτος Σαχτούρης, όπως και εν μέρει ο Καβαδίας. Από τους διεθνείς, ο Κίπλινγκ, ο Σέλεϋ, ο Μπλέικ και ο Γκαίτε.
Επίσης είμαι θαυμαστής του Ρεμπώ και του Βερλέν και του Μπέρναντ Σω. Μου αρέσουν οι Μπιτνικ ποιητές αλλά και ο Μαγιακόφσκι. Τέλος οι μεγάλοι Λατίνοι, Οράτιος και Βιργίλιος.

«Π»: Τί διαβάζετε συνήθως;
Γ.ΤΖ.: Όλα τα ιστορικά βιβλία και λογοτεχνία πολιτικού επιπέδου.

«Π»: Είναι σημαντική στην ποίηση η έκφραση συναισθημάτων;
Γ.ΤΖ.: Μα η ποίηση αφ’εαυτής είναι έκφραση συναισθημάτων

«Π»: Τί θέλετε να περάσετε στον αναγνώστη των βιβλίων σας;
Γ.ΤΖ.: Ήθελα οι άνθρωποι να νοιάζονται περισσότερο για τον συνάνθρωπο και όχι για τα υλικά ανούσια πράγματα. Η ιδιοκτησία κατέστρεψε τον άνθρωπο.

«Π»: Ποιό είδος αγαπάτε στη λογοτεχνία;
Γ.ΤΖ.: Δεν μπορώ να ξεχωρίσω αλλά πιστεύω ότι η ποίηση πρέπει να είναι στρατευμένη τέχνη και εν τέλει να υπηρετεί τον καθημερινό άνθρωπο.

«Π»: Μοιραζόσαστε την αγάπη σας για την ποίηση για τους συμπολίτες σας;
Γ.ΤΖ.: Ναι, συζητώ μαζί τους καθημερινά, γράφω χρονογραφήματα και άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά. Πολλές φορές κοντράρομαι για την τύχη της Άρτας.

«Π»: Έρχεται η αφύπνιση μέσω της ποίησης;
Γ.ΤΖ.: Φυσικά και το πιστεύω. Δεν γράφω πια για μένα αλλά κυρίως για τους άλλους.

«Π»: Μιλήστε μας για τα δύο νέα σας βιβλία.
Γ.ΤΖ.: Ήδη κυκλοφορεί «Ο Ανηφορικός Δρόμος ενός Μοναχικού» και στα σκαριά βρίσκεται «Το Ποιητικόν Ανθολόγιον» με τίτλο «Το Λιμάνι των Ποιητών».

«Π»: Ποιά νοιώθετε πως είναι η απήχηση των ανησυχιών σας στο αναγνωστικό κοινό σας;
Γ.ΤΖ.: Η απήχηση είναι σημαντική για έναν ποιητή και σε μένα, προσωπικά, είναι όντως θετική και με έχουν βραβεύσει και αρκετές φορές. Είμαι άλλωστε μόνιμο μέλος στην ιστορική Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών. Ωστόσο νομίζω πως σε μένα ταιριάζει περισσότερο η λέξη στοχαστής και όχι ποιητής…

«Π»: Πώς βιώνετε την πανδημία του κορωνοϊού στην Άρτα;
Γ.ΤΖ.: Εδώ στην Άρτα, ο κόσμος είναι συντηρητικός και μαζεμένος. Γενικότερα δεν έχουμε ιδιαίτερο πρόβλημα κρουσμάτων αλλά η απαγόρευση που επιβλήθηκε τελείωσε την οικονομία της περιοχής, δυστυχώς.

«Π»: Σε ποιό ερώτημα νοιώθετε ότι δεν έχετε δώσει ακόμα απάντηση;
Γ.ΤΖ.: Νομίζω πως θα έπρεπε να υπάρχει ένα ερώτημα για το πού πάει γενικώς η κοινωνία… και η απάντηση είναι «στο πουθενά»! Όλοι είναι απολιτίκ και κοιτάζουν την πάρτη τους.

«Π»: Τί συμβουλεύετε τους νέους συγγραφείς;
Γ.ΤΖ.: Έχω γράψει 10 ποιητικές συλλογές και 400 χρονογραφήματα, άρθρα, σχόλια… Ελπίζω πως οι νέοι συγγραφείς θα αποτελέσουν το εφαλτήριο για ένα νέο πνευματικό και πολιτικοκοινωνικό κίνημα.

«Π»: Οι τίτλοι των βιβλίων σας;
Γ.ΤΖ.: «Υπόγειες Διαδρομές», «Η Τελευταία Πατρίδα», «Επικίνδυνες Αλληγορίες», «Η μοναξιά της ματαιοδοξίας», «Ο φόνος της Αποκάλυψης», «Τα Αρτινογραφήματα», «Αιδώς Αργείοι», «Ο Ανηφορικός Δρόμος ενός Μοναχικού», «Το Ποιητικόν Ανθολόγιον» το οποίο είναι επί του πιεστηρίου και τέλος «Αέναοι Οικτιρμοί» που θα εκδοθούν στις αρχές του 2022.

«Π»: Ποιά ποιήματά σας έχουν μελοποιηθεί;
Γ.ΤΖ.: Έχουν μελοποιηθεί 12 ποιήματά μου σε συνεργασία με τον φίλο συνθέτη Θαλή Τριανταφύλλου και το cd θα κυκλοφορήσει το φθινόπωρο. Ήδη μπορείτε να δείτε τα μελοποιημένα ποιήματά μου «Οι Μαχητές» και το «Εξώδικόν» στο youtube.

«Π»: Τί αγαπάτε και τί σας στενοχωρεί;
Γ.ΤΖ.: Αγαπώ τους ανθρώπους αλλά πολλοί είναι αδιάφοροι για όλους και όλα… Με στενοχωρεί η αχαριστία και η αγνωμοσύνη.
Να κλείσω με κάτι ποιητικό. «Non omnis moriar», που σημαίνει «πώς και να με κυνηγήσετε ακόμα και να με σκοτώσετε, όλο και κάτι θα μείνει από μένα», τάδε έφη Οράτιος.
Κι ένα ποίημα από τον «Ανηφορικό Δρόμο»:
«Τρέχω κατάδικος του πουθενά
Γύρω μου πεταμένα όνειρα νεκρά,
τέκτονες φόβου βάφουνε
τα χέρια τους με αίμα.
Αλήθεια εγώ… ποιός είμαι;
Και πού κείμαι;
Παρόλα αυτά μια ακατάλυτη δύναμη,
μου λέει στάσου και πολέμα!
Λίγοι ονειροπολοι ψάχνουνε
τα έσχατα ίχνη ηρωισμού
στων μνημών τα κοιμητήρια.
Παρατάμε το ίδιο μας το είναι
εν τω μέσω της νυκτός
στου Δάντη τα δημόσια Καθαρτήρια!
Ας κολυμπήσουμε τα δάχτυλά μας στη Νεκρά τη Θάλασσα.
Ας κρατήσουμε τα λάβαρα τα παλιά που από παιδί εγώ θαύμαζα!
Αλήθεια ποιός είμαι;
Χάρυβδες και Κέρβεροι
σε μένα κατοικούνε;
Για να δούμε…
Έπαψα να φοβάμαι πια
επιτέλους, κάποιοι να τους το πούνε!»

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Πήγαινε στην κορυφή