Πόσα χρήματα θα πλήρωνες για μια συμβουλή;, του Θανάση Καμπισιούλη

Μια μέρα, πήγε ένας στην πλατεία ενός μικρού χωριού και φώναξε δυνατά: «Χωρικοί, θέλει κάποιος από εσάς να ακούσει 3 χρήσιμες συμβουλές και να μου χαρίσει το σπίτι του για αντάλλαγμα;». Ο κόσμος εμβρόντητος γύρισε να τον κοιτάξει. Άλλοι γελούσαν και άλλοι τον κορόιδευαν. Μέσα όμως από το πλήθος, εμφανίστηκε ένας που του είπε: «Έλα στο σπίτι μου να σε φιλοξενήσω». Καθώς έμπαιναν στο σπίτι, ο χωριάτης του λέει: «Αυτό το σπίτι είναι όλη μου η περιουσία αλλά θα σου το δώσω, αρκεί να μου πεις τις 3 χρήσιμες συμβουλές».

Το βράδυ, αφού έφαγαν, του λέει: «Η πρώτη χρήσιμη συμβουλή είναι: Ο μεγαλύτερος πλούτος και η μεγαλύτερη δύναμη είναι να αποκτήσει κανείς εγκράτεια. Η δεύτερη: Καμιά ευτυχία δεν είναι τόσο μεγάλη όσο η γαλήνη του πνεύματος. Και η τρίτη: Η έννοια που ρυθμίζει τη ζωή μας είναι η… επιείκεια». Τα λόγια αυτά καρφώθηκαν σαν βέλη στην καρδιά του χωριάτη… Σιωπηρός, έτεινε το χέρι με τα κλειδιά του σπιτιού του, δίνοντάς τα σ’ αυτόν. «Δεν θέλω το σπίτι σου, του είπε ο δερβίσης. Απλά ήθελα κάποιον να βρω, που να ήταν έτοιμος να δώσει το σπίτι του για να ακούσει αυτές τις 3 συμβουλές». Πριν προλάβει να απαντήσει ο χωριάτης, εκείνος άνοιξε τη πόρτα και έφυγε…
Πράγματι, λίγοι θέλουν να ακούσουν μια συμβουλή και ακόμα λιγότεροι είναι εκείνοι, που προθυμοποιούνται να πληρώσουν το τίμημά της, δηλαδή να την εφαρμόσουν… Τις τελευταίες ημέρες μεγάλος θόρυβος έγινε και όλοι είχαν κάτι να πουν για το έγκλημα στα Γλυκά Νερά. Χωρίς βέβαια να ζητήσει κάποιος την γνώμη ή τη συμβουλή τους. Ούτε καν το πιο αδύναμο πλάσμα της υπόθεσης, το μωρό, ζήτησε την βοήθεια, τα λόγια ή συμβουλή κανενός. Το μωρό θα βρει τον τρόπο να μεγαλώσει και να ξεπεράσει όλα τα προβλήματα. Θα δημιουργήσει τη δική του ζωή, κόντρα σε όλες τις αντιξοότητες που του επιφύλασσε η γέννησή του. Δεν θα ήταν άσχημη ιδέα λοιπόν, πριν πούμε ή γράψουμε κάτι, να έχουμε βρει αυτόν που είναι πρόθυμος να δώσει μερικές λίρες, αν όχι το σπίτι του, για να μας ακούσει.

Το έγκλημα στα Γλυκά Νερά ας μην γίνει αφορμή για να κρίνουμε και να κατακρίνουμε κάποιον. Ας γίνει η αφορμή να ξαναδούμε τί εμείς κάνουμε καλά ή τί πρέπει να αλλάξουμε. Πρώτα σε εμάς και ύστερα στην οικογένειά μας. Στον Μικρό Πρίγκηπα, ένα διαχρονικό, κλασικό παιδικό βιβλίο, αλλά και ένα από τα σπουδαιότερα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, ο συγγραφέας του, ο Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ γράφει: «Είναι πιο δύσκολο να κρίνεις τον εαυτό σου από το να κρίνεις του άλλους. Αν καταφέρεις να κρίνεις τον εαυτό σου σωστά, τότε είσαι πράγματι ένας σοφός άνθρωπος». Aς αφήσουμε τα εύκολα για τους άλλους και εμείς ας επιλέξουμε τα δύσκολα. Διότι όπως συνεχίζει ο μικρός Πρίγκηπας: «Οι άνθρωποι δεν χρειάζονται πάντα συμβουλές, μερικές φορές το μόνο που χρειάζονται είναι ένα χέρι για να κρατηθούν, ένα αυτί να τους ακούσει και μια καρδιά που μπορεί να τους καταλάβει».
Aς γίνουμε το χέρι, το αυτί και η καρδιά για κάθε παιδάκι που μας έχει ανάγκη. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να το κάνουμε. Πρώτα όμως πρέπει να έχουμε κάνει την κριτική στον εαυτό μας, όχι για να στεναχωρηθούμε και να νιώσουμε άσχημα, αλλά για να κάνουμε το χέρι αυτό δυνατό, το αυτί να μπορεί να ακούει το γέλιο και το δάκρυ, όσο κι αν αυτό δεν ακούγεται δυνατά και η καρδιά να είναι πελώρια για να χωρέσει την αγάπη και τον πόνο του διπλανού μας. Αν εμείς έχουμε προσαρμόσει τις πράξεις και τα λόγια μας στην ίδια ευθεία, τότε θα μπορέσουμε να πείσουμε αυτόν που μας ζήτησε τη γνώμη μας ή τη συμβουλή μας. «Για να πει κανείς στον άλλον να κάνει κάτι, πρέπει αυτός που θα το ακούσει να είναι ταπεινός και αυτός που θα το πει να είναι δέκα φορές πιο ταπεινός και να προσπαθεί να το εφαρμόζει αυτό που θα πει. Θα κάνω ενάμισι εγώ, για να πω στον άλλον να κάνει ένα και πάλι θα σκεφθώ αν το πω», έλεγε ο Άγιος Παΐσιος.
Σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει, ο Ρόμπιν Φαν Πέρσι, κορυφαίος Ολλανδός ποδοσφαιριστής, αναφέρθηκε στα λόγια που είπε στον 13χρονο γιο του και τον έκανε ν’αρχίσει να μοχθεί στο γήπεδο. «Ο γιος μου παίζει στην ομάδα παίδων της Φέγενορντ και στο ματς με τον Άγιαξ δεν έπαιξε καθόλου. Ήταν στον πάγκο. Στο αυτοκίνητο που επιστρέφαμε είχε κακή διάθεση και εξέφραζε παράπονα για όλους τους άλλους. Του είπα ακούγεσαι σαν loser… Κατηγορείς όλους τους άλλους και δεν λες το παραμικρό για τον εαυτό σου. Όσοι έχουν νοοτροπία νικητή, βλέπουν τον εαυτό τους, αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους, προσπαθούν να βελτιωθούν εκεί που πρέπει… Αυτό πρέπει να σκέφτεσαι. Δεν του είπα τι να σκεφτεί, αλλά τον τρόπο που έπρεπε να το κάνει. Πρέπει ν’ αναρωτηθείς αν θέλεις να είσαι με τους χαμένους ή να είσαι νικητής.

»Η δουλειά η δική μου και της μητέρας σου είναι να είσαι έτοιμος για τη ζωή όταν είσαι 20 ετών και να είσαι καλός άνθρωπος. Δεν με απασχολεί τί θα κάνεις, ούτε αν παίξεις ποδόσφαιρο, που λες ότι είναι το πάθος σου. Ό,τι κι αν κάνεις, ακόμη και στα λάθη σου, εγώ θα σε αγαπώ το ίδιο. Αλλά θα πρέπει ν’αποκτήσεις τον έλεγχο στη ζωή σου και να πάψεις να παραπονιέσαι. Και loser να θέλεις να είσαι, πάλι θα σε αγαπώ. Ωστόσο, αν θέλεις να είσαι νικητής, πάρε τον έλεγχο της ζωής σου».

Ας αφήσουμε την εύκολη κριτική των πάντων και ας ασχοληθούμε με την αυτοκριτική. Διότι, όπως λέει και ο φίλος μου ο Λάκης: «Δεν μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο γύρω σου, αν δεν αλλάξεις πρώτα τον κόσμο μέσα σου».

• Αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί μου: eetsi@windowslive.com