Εργασιακό νομοσχέδιο, του Γιώργου Πένταρη

Επιτέλους έρχεται ένας νόμος να αλλάξει τις εργασιακές σχέσεις και να τις φέρει στη σύγχρονη εποχή, καθώς και να τραβήξει το συνδικαλιστικό κίνημα από την εποχή του «πάγωσε η τσιμινιέρα». Οι τσιμινιέρες της Ελληνικής βιομηχανίας πάγωσαν από τις διεκδικήσεις του συνδικαλιστικού κινήματος για να φέρει τον σοσιαλισμό. Πόσες βιομηχανίες πήραν των ομματιών τους και πόσες έκλεισαν εντελώς γιατί, όπως προείπα, δεν άντεξαν στις απεργιακές κινητοποιήσεις που κήρυτταν τα συνδικαλιστικά όργανα, τα οποία ήταν το μακρύ χέρι των πολιτικών κομμάτων. Ποτέ δεν κατάλαβα τη θέση του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του 1980 που έλεγε θέλουμε πολιτικοποιημένο συνδικαλισμό, αλλά όχι κομματικοποιημένο. Πώς τότε σκοτωνόντουσαν τα πολιτικά κόμματα για το ποιό θα ελέγχει τα περισσότερα σωματεία, πώς σκοτωνόντουσαν για τα κλαδικά σωματεία που ήθελε το ΚΚΕ και τα εργοστασιακά που ήθελε το ΠΑΣΟΚ;

Αυτές τις στρεβλώσεις έρχεται να διορθώσει αυτός ο νόμος που φέρνει ο Χατζηδάκης. Αφαιρεί από το Δ.Σ. του σωματείου την λευκή υπογραφή για κήρυξη απεργίας με απλή πλειοψηφία των μελών του και δημοκρατικότατα την αναθέτει στους εργαζομένους. Θα σταματήσει η καταστρατήγηση της θέλησης των εργαζομένων από μια ομάδα επαγγελματιών συνδικαλιστών. Έγινε κατάχρηση αυτού του δικαιώματος που στο τέλος έβλαψε την αξιοπιστία του συνδικαλιστικού κινήματος, το οποίο σήμερα δεν έχει καμία μαζικότητα.
Η καταστρατήγηση, λοιπόν, της άποψης την πλειοψηφίας θα γίνει με την ηλεκτρονική ψηφοφορία που σήμερα είναι απόλυτα ασφαλής και εφικτή και μπορεί να γίνει με τρόπο που και η διαδικασία, αλλά και τα αποτελέσματα δεν θα μπορεί να τα επηρεάσει ούτε ο κατασκευαστής του λογισμικού. Αυτό το εξασφαλίζει η τεχνολογία πάνω στην οποία στηρίζεται το Bitcoin, την οποία τεχνολογία έχουν αρχίσει να αναγνωρίζουν και να χρησιμοποιούν μεγάλες τράπεζες και άλλοι οικονομικοί οργανισμοί. Άκουσα κάποιον συνδικαλιστή στο ραδιόφωνο να επιτίθεται εναντίον της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας λέγοντας ότι δεν θα μπορεί να γίνονται «ζυμώσεις»… Δηλαδή ο φίλος μας θέλει να πηγαίνει ο εργαζόμενος στη συνέλευση και να ακούει την ξύλινη γλώσσα του συνδικαλιστή ώστε να ψηφίσει αιτήματα που έχουν πολιτικό υπόβαθρο και όχι συνδικαλιστικό. Ίσως κάποιοι αντιδράσουν με αυτό που λέω αλλά η σημερινή εποχή δεν έχει καμιά σχέση με την εποχή της βιομηχανικής επανάστασης, ούτε βέβαια και με τις εργασιακές συνθήκες του πρώτου μισού του 20ου αιώνα. Σήμερα υπάρχει νομοθεσία και πρόνοια για τους εργαζόμενους και όλους τους πολίτες στα κράτη της ΕΕ και αυτό το νομοσχέδιο έρχεται να εναρμονίσει την εργατική νομοθεσία με αυτά που ισχύουν εκεί. Στην ηλεκτρονική ψηφοφορία θα αναφέρονται και τα αιτήματα για την κήρυξη της απεργίας και ο κάθε εργαζόμενος θα μπορεί μέσα από το κινητό του να τα διαβάσει και να αποφασίσει. Αυτή είναι πολιτικοποίηση και όχι αυτή που θα του πει ο συνδικαλιστής π.χ. του (ΚΚΕ – ΠΑΜΕ).
Το νομοσχέδιο έχει καταγγελθεί από την αντιπολίτευση ως «ο νεκροθάφτης του οκταώρου» και προαναγγέλλουν ότι θα γίνει η μάχη των μαχών για να μην ψηφιστεί. Ας δούμε σήμερα τι συμβαίνει στον εργασιακό χώρο.
Για να καταλάβουμε τι γίνεται ας χωρίσουμε τους εργαζομένους (του ιδιωτικού τομέα πάντα) σε δύο ομάδες. Μια ομάδα που απασχολείται στην βιομηχανία και στις μεγάλες επιχειρήσεις και η άλλη ομάδα που απασχολείται σε μικρές ή πολύ μικρές επιχειρήσεις. Στις μεγάλες επιχειρήσεις πάρα πολλοί εργαζόμενοι σήμερα και κυρίως τα στελέχη ξεπερνούν τις 8 και 10 ώρες εργασίας την ημέρα και ενδεχομένως να μην πληρώνονται όλες τις υπερωρίες. Πάντως οι μεγάλες επιχειρήσεις δεν καταστρατηγούν τα δικαιώματα των εργαζομένων τους, τουλάχιστον σε μεγάλο βαθμό. Εκεί που υπάρχει ζήτημα είναι στις μικρές επιχειρήσεις που είναι δύσκολος ο έλεγχος. Με τον νόμο λοιπόν εισάγεται η ηλεκτρονική κάρτα εργασίας, η οποία είναι μεγάλη καινοτομία. Δηλαδή για να γίνει κατανοητό, όταν ένας εργαζόμενος προσλαμβάνεται, ως γνωστόν θα δηλώνεται στο ΕΡΓΑΝΗ και όταν προσέρχεται και αποχωρεί από την εργασία του, θα χτυπά κάρτα στο ΕΡΓΑΝΗ. Τα χτυπήματα της κάρτας θα πρέπει να είναι συμβατά με την πρόσληψη, δηλαδή πόσες ώρες έχει δηλωθεί να εργάζεται, ποιες μέρες κτλ. Θα μου πείτε ότι μπορεί να χτυπά κάρτα και να συνεχίζει να εργάζεται. Σωστά, γι’ αυτό η επιθεώρηση εργασίας γίνεται Ανεξάρτητη Αρχή και θα μπορεί να κάνει πλέον ελέγχους ηλεκτρονικά και να επιβάλει πρόστιμα.
Ας πάρουμε τώρα μια μεγάλη εταιρεία που ασχολείται με τα ψυκτικά, τα οποία έχουν πολύ δουλειά το καλοκαίρι. Είναι κακό να γίνει συμφωνία να εργαστεί κάποιος δύο ώρες παραπάνω την ημέρα και να τις πάρει ρεπό όταν δεν θα υπάρχει βεντέμα; Με τα σημερινά δεδομένα ο εργαζόμενος, όταν υπάρχει δουλειά, δουλεύει παραπάνω και τζάμπα, ενώ τώρα θα καλύπτεται νομικά και δεν θα δουλεύει κάποιες άλλες μέρες. Άκουσα πάλι έναν άλλον συνδικαλιστή να ισχυρίζεται ότι με το δεκάωρο ο εργαζόμενος θα χάνει υπερωρίες και κατά συνέπεια εισόδημα. Το νομοσχέδιο προβλέπει αύξηση των υπερωριών στις 150 ώρες ετησίως από 96 που είναι σήμερα και θα πληρώνονται με προσαύξηση 40%.
Πόσες φορές έχουν αγανακτήσει οι εργαζόμενοι όταν κηρύσσουν απεργία τα μέσα μαζικής μεταφοράς και δεν μπορούμε να πάμε στην δουλειά μας εμείς που δεν απεργούμε; Ο ηλεκτρικός π.χ. που παίρνω, κάνει στάση εργασίας από την αρχή βάρδιας μέχρι τις 9 το πρωί και τα δρομολόγια αρχίζουν στις 10. Δεν κινείται βαγόνι. Τώρα σε όλους τους τομείς θα είναι υποχρεωτική η ύπαρξη προσωπικού ασφαλείας που προβλέπεται και από υπάρχοντες νόμους. Εισάγεται όμως η ιδέα του ελάχιστου επιπέδου υπηρεσιών (33%) ανεξάρτητα από το πόσοι εργαζόμενοι θα εργάζονται. Για παράδειγμα, αν περνάνε 12 τρένα την ώρα, με το προσωπικό ασφαλείας θα περνάνε 4 και όχι κανένα και ούτε θα κλείνει η Ακρόπολη, όπως θυμάστε.
Το νομοσχέδιο βάζει περιορισμό στις συνδικαλιστικές άδειες που κυρίως στο δημόσιο ήταν εντελώς αυθαίρετες.
Εισάγεται νέο πλαίσιο απολύσεων και ο εργαζόμενος αποζημιώνεται παραπάνω, αν το δικαστήριο κρίνει άκυρη την απόλυση, αλλά ο εργοδότης δεν δέχεται την επαναπρόσληψη. Το νομοσχέδιο εξισώνει την αποζημίωση του εργάτη με αυτή του υπαλλήλου, το οποίο είναι πάγιο αίτημα των εργατικών συνδικάτων και του ΚΚΕ.
Με τον κορωνοϊό η τηλεργασία εισήχθη στον εργασιακό χώρο δημόσιο και ιδιωτικό. Το νομοσχέδιο λοιπόν κατοχυρώνει τα δικαιώματα του εργαζομένου καθώς υιοθετείται το δικαίωμα στην αποσύνδεση (δηλαδή να αποσυνδέσει τον υπολογιστή του από το δίκτυο της εταιρείας) για να κάνει διάλειμμα, να πάει τουαλέτα κτλ. Ακόμη του δίδεται το δικαίωμα να μην απαντά σε κλήσεις ή μηνύματα εκτός ωραρίου εργασίας. Σημαντική είναι η εισαγωγή διατάξεων για τους σύγχρονους «ιππότες της ασφάλτου» που είναι οι courier, όπως το δικαίωμα στον συνδικαλισμό, στην ασφάλεια και στην υγεία τους. Ικανοποιούνται δηλαδή, πάγια αιτήματα αυτών των συμπαθέστατων παιδιών που τάισαν το 70% της Ελλάδας κατά την διάρκεια των απαγορευτικών.
Κάνοντας μια ανασκόπηση σε αυτά που έγραψα, θα δούμε ότι υπάρχουν και διατάξεις που εξυπηρετούν τον εργοδότη και αυτές είναι το δεκάωρο και οι απολύσεις. Ο εργοδότης δηλαδή όταν έχει πολύ δουλειά, συνήθως εποχιακή, θα μπορεί να απασχολεί τον εργαζόμενο πάρα πάνω, αλλά δεν θα επιβαρύνεται ο εργοδότης, οικονομικά γιατί θα δίνει άδειες ως αντιστάθμισμα του δεκάωρου εργασίας. Και με τις απολύσεις που δεν θα είναι απολύτως ελεύθερες θα μπορεί ο εργοδότης να απολύσει κάποιον αν κρίνει όχι μόνο ότι δεν τον χρειάζεται, αλλά ίσως υπάρχουν και άλλοι λόγοι, όπως π.χ. πλημμελής εργασία, αναστάτωση στην εργασία κτλ. Τα αποτελέσματα αυτού του νομοσχεδίου θα τα δούμε σε δύο χρόνια από την ψήφισή του και συνιστώ στους βουλευτές της αντιπολίτευσης να διαβάσουν το νομοσχέδιο που θα είναι στην διαβούλευση και όχι να επαναλαμβάνουν ότι τους λένε οι κομματικοί ινστρούχτορες όπως έκαναν με τον νόμο για την φύλαξη των πανεπιστημίων.