«Σαν χορεύεις μού’λεγες, νά’σαι ο Διγενής», του Θανάση Καμπισιούλη

O Στράτος δεν είναι ο καλύτερος φίλος μου. Είναι όμως ο άνθρωπος που μπορώ να καταλάβω και να με καταλάβει καλύτερα από κάθε άλλον κι ας τον γνώρισα μόλις πριν πέντε χρόνια. Επικοινωνούμε τόσο εύκολα και άμεσα που όλοι νομίζουν πως γνωριζόμαστε από παιδιά. Ο πρώτος καφές, με το άνοιγμα των καφετεριών, του ανήκε, όχι μόνο γι’ αυτό το λόγο. Τελευταία δεν ένιωθε πολύ καλά οπότε ήθελα πολύ να τον συναντήσω για να τα πούμε.

Από τα μέσα του Απριλίου ο Στράτος ήταν χαρούμενος, όπως έλεγε, διότι περίμενε το τέλος της πανδημίας. Η περίοδος της καραντίνας, κατά την οποία ήταν συνεπής και προσεκτικός, έφτανε στο τέλος της. Όλο αυτό το διάστημα ο Στράτος φρόντισε να εκμεταλλευτεί όσο πιο πολύ μπορούσε το περίσσευμα χρόνου και διάθεσης που είχε. Ένιωθε πολύ καλά λοιπόν διότι η δύσκολη περίοδος πέρασε όχι μόνο χωρίς απώλειες αλλά το πρόσημο ήταν θετικό. Πίστευε ότι έκανε πολλά πράγματα για αυτόν και την οικογένειά του. Ανέμενε τον εμβολιασμό και ένιωθε έτοιμος και δυνατός για να ξεκινήσουν οι καλύτερες ημέρες.
Παρόλη την καλή διάθεση τις τελευταίες εβδομάδες ο Στράτος δεν ένιωθε καλά σωματικά αφού λίγο η καθημερινή άσκηση, λίγο η αλλαγή στη διατροφή του, μάλλον είχαν προξενήσει κόπωση και είχε πόνους σχεδόν σε όλο του το σώμα. Η πρώτη επίσκεψη ήταν σε παθολόγο, ενώ αμέσως μετά πήγε και σε ορθοπεδικό. Οι γιατροί έψαξαν το θέμα του με αρκετές εξετάσεις αλλά μάλλον δεν υπήρξε κάποιο συμπέρασμα ή αγωγή που να κάνει τον Στράτο να νιώσει καλύτερα.
Αυτή την περιπέτεια μου εξηγούσε στον πρώτο μας καφέ χωρίς να μπορώ να βοηθήσω. Φίλος του είμαι αλλά όχι γιατρός! Αφού συζητήσαμε τα υπόλοιπα θέματα της επικαιρότητας, ο Στράτος μου είπε με χαρά ότι συνεχίζει να τηρεί το καθημερινό ημερολόγιο σκέψεων και ευγνωμοσύνης που είχαμε συμφωνήσει να κάνουμε από τον περασμένο Σεπτέμβριο. Μάλιστα το είχε μαζί του για να μου δείξει ότι δεν είχε αφήσει αυτή τη συνήθεια ούτε μια ημέρα. Χωρίς να έχω κάτι στο μυαλό μου, του ζήτησα να διαβάσει μόνος ή να διαβάσουμε μαζί, τι έγραφε το τελευταίο διάστημα, δηλαδή από τότε που δεν ένιωθε καλά και είχε τους πόνους στο σώμα του.
Ο Στράτος δεν είχε να κρύψει κάτι από εμένα και δέχτηκε αμέσως. Έγραφε πράγματι όλα αυτά που σκέφτοταν, αλλά και όλα αυτά που τον έκαναν να αισθάνεται ευγνωμοσύνη για τη ζωή του. Παρόλα αυτά στις σκέψεις που κατέγραφε ο Στράτος, διέκρινες μια αγωνία για μια εξωδικαστική διαπραγμάτευση που τον απασχολούσε, ένα άγχος για το αν θα μπορέσει να επισκεφθεί τους γονείς του το Πάσχα, κάποια άλλα θέματα με την εργασία του που έπρεπε να επιλυθούν στο αμέσως επόμενο διάστημα κλπ. Ενώ λοιπόν ο ίδιος μιλούσε για μια ευχάριστη περίοδο, στη ζωή του, υπήρχαν θέματα που του πρόσθεταν άγχος χωρίς να το καταλαβαίνει.
Όταν το εντοπίσαμε και το συζητήσαμε, ο Στράτος παραδέχτηκε πως αν και δεν θεωρεί όλα αυτά τα θέματα σημαντικά για τη ζωή του, ωστόσο άθελά του τους είχε δώσει μεγαλύτερη σημασία και πράγματι είχε επιτρέψει να τον φορτώσουν με άγχος. Χωρίς να το επιδιώκει, είχε εγκλωβιστεί σε όλα αυτά τα προβλήματα και είχε στερήσει από τον εαυτό του την καθημερινή απόλαυση της ζωής του. Αποφασίσαμε με τον Στράτο να κάνει μια προσπάθεια να τοποθετήσει όλα αυτά στη σωστή τους διάσταση, να βάλει τις σωστές προτεραιότητες και να μην επιτρέψει σε κανένα από αυτά να του χαλάσει την καθημερινότητα. Συμφωνήσαμε να μιλάμε σχεδόν κάθε ημέρα μέχρι την τελική επίλυσή τους, με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα. Ήδη μια εβδομάδα μετά τον πρώτο μας καφέ, ο Στράτος είναι πολύ καλύτερα.

«Ένδον σκάπτε, ένδον η πηγή του αγαθού και αεί αναβλύειν δυναμένη, εάν αεί σκάπτεις.» Σκάβε μέσα σου, μέσα σου είναι η πηγή του καλού και θα αναβλύζει πάντα, αν πάντα την αναζητείς, έγραφε ο Μάρκος Αυρήλιος. Πραγματικά δεν είναι λίγες οι φορές που αν ψάξουμε πολύ προσεκτικά μέσα μας θα βρούμε την πηγή του καλού και την αιτία του κακού. Μόνοι μας ή με τη βοήθεια κάποιου καλού φίλου ή ειδικού, θα ανακαλύψουμε με τι έχουμε ποτίσει το σώμα μας και για ποιο λόγο το πληγώσαμε. Οι βαθύτερες πληγές είναι αυτές που μόνοι μας προξενούμε στον εαυτό μας.

«Ουδέν ουδενί συμβαίνει, ό ού πέφυκε φέρειν.» Τίποτε δεν μπορεί να σου συμβεί που δεν είναι στη φύση σου να το αντέξεις. Να θυμάσαι πως ότι κι αν σε απασχολεί, μπορείς να το αντιμετωπίσεις. Αρκεί να μην χάσεις την συγκέντρωσή σου. Αρκεί να μην εγκλωβιστείς στα προβλήματα αλλά στην λύση τους. Κάθε πρόβλημα πρέπει να το ξανασκεφθείς και θα δεις όλες τις εναλλακτικές που έχεις. Επιλέγοντας την καλύτερη, κατά τη δική σου γνώμη, θα έχεις και το αντίστοιχο αποτέλεσμα. Μην τρομάζεις και μην βλέπεις παντού προβλήματα μόνο και μόνο για να έχεις απασχολημένο τον εαυτό σου με κάτι δύσκολο.

«Η βιωτική τη παλαιστική ομοιοτέρα ήπερ τη ορχηστική κατά το προς τα εμπίπτοντα και ού προεγνωσμένα έτοιμος και απτώς εστάναι.» Η τέχνη της ζωής μοιάζει περισσότερο με πάλη παρά με χορό, με την έννοια ότι πρέπει να είσαι έτοιμος και ακλόνητος σ’ αυτά που συμβαίνουν απροειδοποίητα. Γιατροί και φίλοι είναι εκεί να σε βοηθήσουν, αλλά πρέπει εσύ να δεις καλά μέσα σου τι σε ρίχνει και τι σε κρατάει όρθιο. Να είσαι έτοιμος για αγώνα, για δοκιμασία, για την αρένα. Αν στην πορεία προκύψει και μια στιγμή διασκέδασης, μπορείς να χορέψεις το «Έρωτας Αρχάγγελος», το αγαπημένο ζεϊμπέκικο του Στράτου. Διότι κι εγώ και ο Στράτος ξέρουμε καλά πως σε αυτή τη ζωή είτε χορεύεις, είτε παλεύεις πρέπει «νά’σαι ο Διγενής!».

• Αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί μου: eetsi@windowslive.com