«Είμαι άνθρωπος με θετική συμπεριφορά στη ζωή», Μάρα Θρασυβουλίδου – Υψίφωνος, Ηθοποιός

Η Μάρα Θρασυβουλίδου είναι δημοφιλής πρωταγωνίστρια της οπερέτας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, του σινεμά, της ραδιοφωνίας και της τηλεόρασης. Γεννήθηκε στη Λευκωσία της Κύπρου. Σε ηλικία 15 ετών πήρε δίπλωμα πιάνου (Μουσική Ακαδημία Κύπρου). Σπούδασε και αποφοίτησε από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, το Ωδείο Αθηνών (Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών και δεξιοτεχνία στο πιάνο). Σπούδασε επίσης κλασικό και μοντέρνο χορό, κλασικό τραγούδι στο Ωδείο Αθηνών και στο Ελληνικό Ωδείο (δίπλωμα με άριστα παμψηφεί και διάκριση Α Βραβείου εις μνήμην Μ. Βάρβογλη και χρηματικό έπαθλο). Παρακολούθησε master class με τον διεθνούς φήμης βαρύτονο Κώστα Πασχάλη. Μιλά τρεις ξένες γλώσσες (Αγγλικά, Ιταλικά, Γαλλικά.
Έχει κάνει αξιόλογη πρωταγωνιστική καριέρα στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση και από το 1991 συνεργάζεται με την Εθνική Λυρική Σκηνή. Έχει εμφανιστεί με επιτυχία σε πολλές παραστάσεις όπως στον «Βαφτιστικό» του Θεόφραστου Σακελλαρίδη, στη «Νυχτερίδα» του J. Strauss, στη «Χώρα του Μειδιάματος» του Fr. Lehar», «Τα Παραμύθια του Χόφμαν» του J. Offenbach. Πρωταγωνίστησε στους «Απάχηδες των Αθηνών», έργο με το οποίο έγιναν τα εγκαίνια της Νέας Σκηνής της Ε.Λ.Σ. και έλαβε μέρος στη μεγάλη περιοδεία που έκανε η Ε.Λ.Σ. σε όλη την Ελλάδα με το ίδιο έργο. Είχε επίσης την τιμή να εγκαινιάσει το ανακαινισθέν θέατρο της Σύρου με την «Όπερα Δωματίου» και την οπερέτα «Ο Βαφτιστικός», καθώς και το «Βουλευτικό» (Α’ Βουλή των Ελλήνων) στο Ναύπλιο με μεγάλη συναυλία. Έχει δώσει συναυλίες και παραστάσεις σε πολλά Φεστιβάλ (Ηρώδειο, διεθνές φεστιβάλ Ναυπλίου κ.ά.).
Εκτός από τις πολλές συναυλίες σε όλη την Ελλάδα καθώς και για τις παραστάσεις οπερέτας για τις οποίες έχει τιμηθεί με διακρίσεις και μετάλλια από Δήμους αλλά και με επιχορηγήσεις από το Υπουργείο Πολιτισμού, έχει δώσει συναυλίες και ρεσιτάλ και στο εξωτερικό με μεγάλη επιτυχία (Βιέννη, Όπερα της Αλεξάνδρειας με την παρουσία του Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής Θεόδωρου του Β’).

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΜΑΙΡΗ ΓΚΙΩΝΗ – ΛΑΡΕΝΤΖΑΚΗ

«ΠΑΛΜΟΣ»: Σε ποιό περιβάλλον μεγαλώσατε; Μιλήστε μας για την οικογένεια καλλιτεχνών και τον αείμνηστο θείο σας Βασίλη Αυλωνίτη.
ΜΑΡΑ ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΙΔΟΥ: Μεγάλωσα σ’ένα περιβάλλον που ήταν γεμάτο καλλιτεχνικά ερεθίσματα. Είμαι γόνος θεατρικής οικογένειας: ο παππούς μου Γιάννης Αυλωνίτης ήταν πρωταγωνιστής στο Εθνικό Θέατρο, η μητέρα μου Ελένη Αυλωνίτου ηθοποιός κι εκείνη στο Εθνικό Θέατρο, ο θείος ήταν ο πασίγνωστος κωμικός Βασίλης Αυλωνίτης τον οποίο δεν εγνώρισα, η γιαγιά μου Μαρία Αυλωνίτου επίσης ηθοποιός και ο πατέρας μου Ανδρέας Θρασυβουλίδης, απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, σε νεαρή ηλικία και πριν εξελίξει σημαντική καριέρα στο δημόσιο τομέα, ήταν πρωταγωνιστής στο θέατρο και μάλιστα στην οπερέτα στην Κύπρο. Είχε αφήσει εποχή με το ρόλο του «Πρίγκηπα», πρωταγωνιστή στους «Απάχηδες των Αθηνών» (οπερέτα του Νίκου Χατζηαποστόλου) και είχε ιδιαίτερο ταλέντο στο να γράφει κείμενα και να κάνει θεατρικές διασκευές για το ραδιόφωνο. Από παιδάκι στην προσχολική ηλικία, είχα ακούσει τη μητέρα μου να απαγγέλλει αποσπάσματα από έργα του αρχαίου δράματος και συγκεκριμένα το μονόλογο από την «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή και ο ποιητικός λόγος ηχούσε παράξενα στ’ αυτιά μου αλλά ταυτόχρονα ασκούσε πάνω μου μια περίεργη γοητεία σαν κάτι το μαγικό! Η μητέρα μου ζωγράφιζε επίσης και μάλιστα πολύ καλά και κοντά της έμαθα κι εγώ αρκετά πράγματα για τις γραμμές και τα χρώματα. Είχα, λοιπόν, την τύχη να γεννηθώ από γονείς με έφεση στα γράμματα και τις τέχνες!

«Π»: Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια στην Κύπρο;
Μ.Θ.: Τα παιδικά μου χρόνια στην Κύπρο κύλησαν, με μουσικές σπουδές, μπαλέτο, ξένες γλώσσες, αθλητισμό. Στους γονείς μου εκτός απο το ζην, δηλαδή το θείο δώρο της ίδιας της ζωής, χρωστώ και το ευ ζην γιατί ήταν πρότυπα ζωής, με αρμονική σχέση μεταξύ τους σα ζευγάρι, με φροντίδα και αγάπη για τα παιδιά τους, με παιδεία, εσωτερική καλλιέργεια και κώδικα αξιών που μετέδωσαν και σε μας. Επιπλέον ήταν πάντα στο πλευρό μας καθοδηγώντας και υποστηρίζοντας τις προσπάθειες, τις επιλογές και τις σπουδές μας. Μας έμαθαν να μπορούμε να ζούμε με πνεύμα ομαδικό αλλά ταυτόχρονα να έχουμε αυτοπεποίθηση και προσωπικότητα, κάτι που αποκτάς με αυτοκριτική και καλή γνώση των δυνατοτήτων σου. Δεν μπορώ να παραλείψω την επιμέλεια με την οποία φρόντισαν να καλλιεργήσουμε εκτός από το πνεύμα και το σώμα μας! Από πολυ μικρές και η αδελφή μου κι εγώ ασχοληθήκαμε με τον κλασικό χορό αλλά και με τον αθλητισμό. Στην εφηβεία ήμουν πρωταθλήτρια στη δισκοβολία και στο βιβλίο του ΣΕΓΑΣ, έχει καταχωρηθεί η επίδοση μου ανάμεσα σε κείνες των καλυτέρων αθλητών όλων των εποχών. Ο αθλητισμός και μάλιστα ο πρωταθλητισμός μου δίδαξε την ευγενή άμιλλα, μ’έκανε να αγωνίζομαι τίμια, να προσπαθώ να βελτιώνομαι συνεχώς τοποθετώντας τον πήχη όλο και πιο ψηλά αλλά και να ξέρω να κάνω οικονομία δυνάμεων, μου χάρισε πολλά μετάλλια και αναγνωρισιμότητα από τα εφηβικά μου χρόνια, αλλά και αγάπη από πολύ κόσμο.
Σε ηλικία 15 ετών πήρα πτυχίο διδασκαλίας πιάνου από την Κυπριακή Μουσική Ακαδημία με Άριστα Παμψηφεί και τη Διάκριση Α’ Βραβείου, με πρόεδρο της επιτροπής τον διακεκριμένο Κύπριο Αρχιμουσικό και Μουσουργό Σόλωνα Μιχαηλίδη. Οι πραγματικά άριστες επιδόσεις μου στο σχολείο με αναγνώριση από το Υπουργείο Παιδείας με την απονομή βραβείων (Βραβείο Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, Πούλιον με γενικό βαθμό 19 και 12/13!) και πολλά άλλα στα επιμέρους μαθήματα, στη ζωγραφική, σε διαγωνισμό ποίησης. Μου έδωσαν την ευκαιρία ν’ αναπτύξω πρωτοβουλίες, να καλλιεργήσω και να εξελίξω ικανότητες, αποκτώντας αυτοπεποίθηση και επίγνωση συγκεκριμένων δυνατοτήτων, των οποίων αναζήτησα την περαιτέρω ανάπτυξη και καλλιέργεια εδώ στην Αθήνα όταν ήρθα για σπουδές.

«Π»: Πώς ξεκίνησε το ταξίδι της μουσικής στην τρυφερή ηλικία των πέντε ετών;
Μ.Θ.: Σε πολύ μικρή ηλικία ξεκίνησε η εκπαίδευσή μου στη μουσική (πιάνο,θεωρητικά, παιδική χορωδία ) και τον χορό αλλά και το παιδικό θέατρο. Στο σπίτι υπήρχε μεγάλη δισκοθήκη με έργα όπερας, οπερέτας, συμφωνικής μουσικής αλλά και τραγούδια του Γιαννίδη, Σουγιούλ, Αττίκ, Χαιρόπουλου και πολλών άλλων σημαντικών συνθετών που άφησαν το σημάδι τους στην ιστορία του καλού ελληνικού τραγουδιού. Και οι δύο γονείς μου τραγουδούσαν υπέροχα!

«Π»: Ποιά εφόδια χρειάζεται ο καλλιτέχνης για το Λυρικό Θέατρο;
Μ.Θ.: Η μουσική είναι πανανθρώπινη γλώσσα που μιλάει κατευθείαν στην ψυχή! Τα συναισθήματα που δημιουργεί είναι πολύ δυνατά, όταν μάλιστα ο τραγουδιστής έχει δουλεμένα τα εκφραστικά του μέσα (σώμα, κίνηση, φωνή) μπορεί να προκαλέσει πολύ έντονα συναισθήματα. Η όπερα έχει «δανειστεί» αρκετά στοιχεία της αρχαίας τραγωδίας. Είναι ένα μουσικό θεατρικό είδος, είναι δηλαδή μουσική σύνθεση που περιλαμβάνει συγχρόνως και σκηνική δράση. Αυτό το άρτιο είδος θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι η τέχνη των τεχνών, γιατί σε αυτήν ενυπάρχουν και η μουσική και το θέατρο, ο χορός, η σκηνική δράση και η σκηνογραφία που συγκινούν όλες τις αισθήσεις. Συνεπώς ο λυρικός καλλιτέχνης πρέπει να έχει καλά δουλεμένα τα εκφραστικά του μέσα, δηλαδή τη φωνή και το σώμα του και να είναι και καλός ερμηνευτικά, γιατί το Λυρικό θέατρο είναι θεατρικό είδος. Πρέπει επίσης να προσθέσω ότι εκτός από την παιδεία και τη βαθύτερη καλλιέργεια που πρέπει να έχει, είναι αναγκαία η σπουδή ξένων γλωσσών. Το ταλέντο συνεπώς δεν αρκεί, χρειάζεται δουλειά, αφοσίωση, σοβαρότητα, πειθαρχία και διαρκή ανανέωση! Να παρουσιάζεσαι με καινούργιες προτάσεις στην παρουσίαση της δουλειάς σου αλλά και ανανεωμένος και φρέσκος πνευματικά και ψυχικά!

«Π»: Τί είναι για εσάς η Όπερα – Οπερέτα;
Μ.Θ.: Το γεγονός ότι γεννήθηκα μέσα σε μια καλλιτεχνική οικογένεια κι άκουγα από μικρή θέατρο και κλασική μουσική, μ’ έκανε να εξοικειωθώ με τα κλασικά ακούσματα, την όπερα,τ ην οπερέτα, τη συμφωνική μουσική. Έχω σπουδάσει με πολλή αγάπη κλασική μουσική και φωνητική παράλληλα με τις σπουδές μου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών στη Φιλοσοφική Σχολή και στη Δραματική Σχολή. Η μουσική είναι μια παναθρώπινη γλώσσα επικοινωνίας κι εγώ με την όπερα και την οπερέτα εκφράζομαι κι επικοινωνώ, νιώθω και προσπαθώ να μεταδώσω συγκινήσεις και να πλουτίσω τη συναισθηματική ζωή του ακροατή-θεατή με μια ιδιότυπη χαρά και ψυχική ευφορία. Αυτό άλλωστε είναι η Τέχνη. Είναι η ανάγκη του ανθρώπου να εκφραστεί, είναι τροφή της ψυχής και του πνεύματος αλλά και μια δίοδος επικοινωνίας που αναζητά διαρκώς εκφραστικά μέσα, είναι κοινωνικό φαινόμενο, είναι μια κοινωνική λειτουργία που έχει προορισμό να βοηθήσει τον άνθρωπο, ώστε να ξεπεράσει τα προβλήματά του και να τον ενισχύσει στον αγώνα του για πρόοδο και να του φανερώσει το ωραίο! «Το κάλλος»!

«Π»: Τί πρωτοτραγουδήσατε;
Μ.Θ.: Πρόκειται για τον «Βαφτιστικό», τη θρυλική οπερέτα του Θεόφραστου Σακελλαρίδη, το ρόλο της «Βιβίκας» που είναι η πρωταγωνίστρια του έργου σε τηλεοπτική μεταφορά για την ΕΡΤ. Μετά από χρόνια τραγούδησα και πάλι τον ρόλο αυτό στην Εθνική Λυρική Σκηνή.

«Π»: Ποιές προκλήσεις προσφέρει το Λυρικό Θέατρο;
Μ.Θ.: Το Λυρικό θέατρο είναι συναρπαστικό, γοητευτικό αλλά και δύσκολο είδος θεάτρου, γιατί ο καλλιτέχνης πρέπει να έχει όσο το δυνατόν αρτιότερη τεχνική, που συνεπάγεται διαρκή προσπάθεια, άσκηση και πειθαρχία στη ζωή όπως ένας αθλητής, αλλά και καλή σκηνική παρουσία κι ερμηνεία. Η διαρκής πρόκληση, λοιπόν, είναι να βρίσκεται ο λυρικός τραγουδιστής πάντα σε επίπεδο δυνατής απόδοσης, με σοβαρότητα και συνέπεια μέσα στον καλλιτεχνικό χώρο και απέναντι στο κοινό που τον παρακολουθεί ή θέλει να προσελκύσει.

«Π»: Ποιοί ρόλοι για εσάς είναι πρόκληση;
Μ.Θ.: Οι ρόλοι που είναι χαρακτήρες βγαλμένοι από μυθιστορήματα και θεατρικά έργα που έχουν μετατραπεί σε όπερες.

«Π»: Βραβευμένη, ταλαντούχα, μιλάτε άπταιστα τρεις ξένες γλώσσες, έχετε κάνει κινηματογράφο, θέατρο, τηλεόραση, λυρική σκηνή… Τί δεν έχετε κάνει;
Μ.Θ.: Ως άνθρωπος που έχει μελετήσει και συνέχεια μελετά προσπαθώντας για το καλύτερο, θέλω να είμαι πάντοτε χρήσιμη στον πολιτισμό! Όσο τουλάχιστον περνά αυτό από το χέρι μου, θα το κάνω! Τα «θέλω» πρέπει να είναι ανάλογα με τα όρια, τις ικανότητες, τα προσόντα μας και την επιμέλεια που έχουμε επιδείξει για να τα κατακτήσουμε.

«Π»: Είστε ικανοποιημένη από την πορεία σας;
Μ.Θ.: Το λατινικό αξίωμα Citius, Altius, Fortius που σημαίνει πιο γρήγορα, πιο ψηλά, πιο δυνατά, και είναι το σύνθημα των Ολυμπιακών Αγώνων είναι για μένα κανόνας ζωής. Υποδηλώνει τη συνολική προσπάθεια που πρέπει να καταβάλει ο αθλητής για να βελτιώσει τις επιδόσεις του, να θέσει υψηλότερους στόχους αλλά με το πνεύμα του καλού αγώνα. Είμαι άνθρωπος που έχει θετική συμπεριφορά στη ζωή, που θέλει η δικαιοσύνη και η ευτυχία να κυριαρχούν και οι άνθρωποι να μην υποφέρουν! Πάντα θα αγωνίζομαι για το καλύτερο.

«Π»: Παρακολουθήσατε «master class» με τον διεθνούς φήμης βαρύτονο Κώστα Πασχάλη. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία σας;
Μ.Θ.: Με τον παγκόσμιας καταξίωσης βαρύτονο Κώστα Πασχάλη είχα την ιδιαίτερη τιμή κι ευλογία να κάνω μαθήματα master class στο κλασικό τραγούδι για πολλά χρόνια. Ήταν εξαιρετικός δάσκαλος και ζεστός άνθρωπος. Πριν από το μάθημα πάντοτε μιλούσαμε πολύ. Ανεκτίμητες στιγμές, πλούσιες σε περιεχόμενο. Με πρόσεξε πολύ και με είχε στον στενό κύκλο των μαθητών του. Έδινε μεγάλη έμφαση στην ομοιογένεια της φωνής σε όλες τις περιοχές της. Από τις πιο χαμηλές νότες ως τις πιο ψηλές μια ομοιογενής κολώνα χωρίς περάσματα. Ήταν δάσκαλος αλλά και φίλος που τον αγαπούσες και τον σεβόσουν απεριόριστα!

«Π»: Πώς βιώνετε την πανδημία του κορωνοϊού; Οι καλλιτέχνες και ο Πολιτισμός λαβωμένοι θα καταφέρουν να βρουν το βήμα τους;
Μ.Θ.: Ο κλειστός τρόπος ζωής δεν είναι κάτι καινούργιο για μένα. Αυτό που μας επηρέασε είναι το γεγονός ότι οι χώροι πολιτισμού είναι κλειστοί. Είναι πιθανό η πανδημία να έχει μακροχρόνια επίδραση στις Τέχνες. Προς το παρόν όσοι έχουμε τη δυνατότητα θα εκφραζόμαστε καλλιτεχνικά με τη βοήθεια της τεχνολογίας. Όπως καταλαβαίνετε, οι οικονομικές επιπτώσεις στον χώρο της Τέχνης και του πολιτισμού είναι πολύ σοβαρές.

«Π»: Τί τραγουδάτε συνήθως στο σπίτι;
Μ.Θ.: Με τον σύζυγο μου τον γνωστό μαέστρο, ενορχηστρωτή, συνθέτη και πιανίστα Γιώργο Νιάρχο με τον οποίο συνεργάζομαι πολλά χρόνια με πολλές συναυλίες σε φεστιβάλ στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, με παραστάσεις και συναυλίες στην Εθνική Λυρική Σκηνή και περιοδεία με τη Λυρική σκηνή σε όλη την Ελλάδα, συναυλίες στο Ηρώδειο και το Μέγαρο Μουσικής, με δικές μας παραγωγές ελληνικής οπερέτας με τη βοήθεια χορηγών και επιχορήγηση από το Υπουργείο Πολιτισμού, με τηλεοπτικά μουσικά προγράμματα,ραδιοφωνικές εκπομπές και, και και… καταλαβαίνετε ότι στο σπίτι υπάρχει διαρκής μελέτη και προετοιμασία όλων αυτών που είναι ένα ευρύτατο φάσμα μουσικής, από μουσική του 16ου αιώνα, προκλασική, κλασική, όπερα, ελληνική και βιεννέζική οπερέτα, μουσική του μεσοπολέμου, καντσονέτες, κινηματογραφική μουσική, μιούζικαλ, crossover, σύγχρονη μουσική ελληνική και ξένη, καλό ελληνικό τραγούδι.

«Π»: Θα δοθούν ευκαρίες στους νέους αν ακολουθήσουν την αγάπη τους στο Λυρικό Τραγούδι;
Μ.Θ.: Η καριέρα σ’ ένα χώρο που για την ώρα δεν τον έχει προσεγγίσει το ευρύτερο κοινό είναι δύσκολη! Υπάρχει όμως πάντα αισιοδοξία. Αυτό που χρειάζεται είναι αλλαγή της νοοτροπίας σε σχέση με τα μουσικά ακούσματα και τη σοβαρή υποστήριξη τους από τη βασική εκπαίδευση στα σχολεία.

«Π»: Τί ετοιμάζετε;
Μ.Θ.: Ετοιμάζω με τον σύζυγο μου μαέστρο Γιώργο Νιάρχο την κεντρική εκδήλωση της 67ης Ανθοκομικής Έκθεσης Κηφισιάς στο ιστορικό Άλσος Κηφισιάς «Δημήτρης Ζωμόπουλος» που θα ανοίξει τις πύλες της στις 6 Μαΐου. Ευχαριστούμε πολύ τον Πρόεδρο της Ανθοκομικής Έκθεσης Κηφισιώτη νομικό και δημοτικό σύμβουλο, κ. Γιώργο Παπαδόπουλο, ο οποίος με προσωπική φροντίδα κι έντονο ενδιαφέρον φροντίζει για να προκύψει το καλύτερο δυνατό τελικό αποτέλεσμα και η Ανθοκομική να εκπλήξει. Η συναυλία θα είναι σε ζωντανή μετάδοση Live Streaming στις 5 Μαΐου στις 9 το βράδυ μέσα από το στολισμένο Άλσος της Κηφισιάς και θα μπορεί ο κόσμος να τη βλέπει για όσο θα κρατήσει η Ανθοκομική Έκθεση τις πύλες της ανοικτές, δηλαδή μέχρι τις 23 Μαΐου. Η Ανθοκομική Έκθεση αποτελεί το κυριότερο γεγονός του Δήμου Κηφισιάς και το 1985 έκρινε οτι πρέπει να αποτελέσει ξεχωριστό Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου. Θα είναι μια μεγάλη συναυλία με την οποία θα γιορτάσουμε εκτός από την αναγέννηση της φύσης που φέρνει η Άνοιξη με τα υπέροχα χρώματα και αρώματα των φυτών και των λουλουδιών, τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Ο τίτλος της συναυλίας είναι «Χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά». Η Ελλάδα του 1821 μέσα από τραγούδια Γάλλων Φιλελλήνων αλλά και μέσα από το Ελληνικό καθώς και το παραδοσιακό τραγούδι.