«Τροφή του καλλιτέχνη είναι το χειροκρότημα και η επαφή με το κοινό του», Κων. Κονδύλης – Τενόρος

Ο Κωνσταντίνος Κονδύλης γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι πτυχιούχος του τμήματος Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης της Νομικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και διπλωματούχος μονωδίας φωνή Τενόρος. Εδώ και είκοσι (20) χρόνια από την ίδρυση της, είναι μόνιμο στέλεχος της επαγγελματικής χορωδίας του Δήμου Αθηναίων. Έχει συνεργαστεί με την Λυρική σκηνή ως χορωδός αλλά και ως σολίστ. Ως σολίστ έχει συνεργαστεί με την ΚΟΑ, την συμφωνική ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων, την Ορχήστρα Λυρικής σκηνής και έχει ερμηνεύσει όλα σχεδόν τα είδη κλασικού και έντεχνου τραγουδιού όπερα, οπερέτα έντεχνη καί λόγια μουσική ελληνική και ξένη.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΜΑΙΡΗ ΓΚΙΩΝΗ – ΛΑΡΕΝΤΖΑΚΗ

«ΠΑΛΜΟΣ»: Σε ποιό περιβάλλον μεγαλώσατε και πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια;
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Μεγάλωσα σ’ ένα αρμονικό οικογενειακό περιβάλλον όπου η αγάπη και η φροντίδα ήταν τα κυρίαρχα συναισθήματα. Και οι δύο γονείς μου αγαπούσαν πολύ τη μουσική και τραγουδούσαν. Έτσι λοιπόν χωρίς να το καταλάβω είχα πολλά μουσικά ακούσματα από παιδί – βασικά από τα οικογενειακά γλέντια.

«Π»: Τί σας ώθησε στη μουσική;
Κ.Κ.: Όπως σας είπα και οι δύο γονείς μου αγαπούσαν πολύ τη μουσική. Όταν πέτυχα στη Νομική γράφτηκα στη χορωδία του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αυτό ήταν το έναυσμα και η αφορμή ν’ασχοληθώ με τη μουσική και ειδικά με τό τραγούδι. Να συμπληρώσω ότι είχα ήδη ξεκινήσει μαθήματα πιάνου από τα 12 μου χρόνια και παράλληλα έκανα θεωρητικά και σολφέζ. Μετά από λίγα χρόνια δεν είχα κανένα δίλημμα. Η μουσική ήταν η μεγάλη μου αγάπη, ήταν η λύτρωσή μου!
Τα χρόνια αυτά δύο μαέστροι έπαιξαν καθοριστικό ρόλο: της χορωδίας του Πανεπιστημίου Αθηνών ο Αντώνης Βασιλάκης και μετέπειτα ο Κωστής Κωνσταντάρας που υπήρξε και ο δάσκαλος μου στο τραγούδι. Ευχαριστώ και τους δύο γιατί ο καθένας τους έπαιξε για μένα καταλυτικό ρόλο στην επαγγελματική μου πορεία ως λυρικός τραγουδιστής.

«Π»: Να ρωτήσω εάν η απόδοση του Εθνικού μας Ύμνου στην Ακρόπολη, σας κάλυψε;
Κ.Κ.: Στο θέμα της παρουσίας και απόδοσης του Εθνικού μας Ύμνου στην Ακρόπολη, η επιλογή θα μπορούσε να είναι καλύτερη.

«Π»: Οι δράσεις της Ελληνικής Λυρικής Σκηνής είναι αρκετές σήμερα και ελκυστικές προς το κοινό;
Κ.Κ.: Η ΕΛΣ εδώ και κάποια χρόνια μέσα από σημαντικές δράσεις, όπως η όπερα «Βαλίτσα» όπου είχα την χαρά να συμμετάσχω στη παρουσίαση της Traviata. Έχει πάει σε κάθε γωνιά της Ελλάδας κι αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο κόσμος που δεν είχε έρθει σ’ επαφή με τό είδος αυτό της μουσικής τέχνης, να το προσεγγίσει με μεγάλο ενδιαφέρον. Επίσης πολλή σημαντική δράση υπήρξε η καθιέρωση της παιδικής όπερας όπου κάθε εβδομάδα η Λυρική γέμιζε μικρούς και μεγάλους μαθητές και γονείς πού ήρθαν άμεσα σ’ επαφη με την όπερα. Έτσι το είδος αυτό της μουσικής τέχνης αγαπήθηκε πολύ από τό ευρύ κοινό.

«Π»: Υπάρχει κάποιος τενόρος που θαυμάζετε;
Κ.Κ.: Σ’ αυτή την ερώτηση δεν μπορώ ν’απαντήσω μονολεκτικά. Έχουν περάσει εκπληκτικοί τενόροι, ο καθένας με τη δική του ερμηνευτική ικανότητα και την προσωπικότητα. Προσωπικά ξεχωρίζω τον Alfredo di Stefano και τον Placido Domingo.

«Π»: Η φωνή σας για ποιά έργα είναι ιδανική;
Κ.Κ.: Φωνητικά συγκαταλέγομαι στους lyriko-spido tenoro.

«Π»: Ποιό είναι το έργο που σας συγκινεί ιδιαίτερα;
Κ.Κ.: Ένα έργο που θέλω να ερμηνεύσω είναι η «Cavalleria Rustikana» του Pietro Mascagni. Ένα έργο όπου ο τενόρος ξεδιπλώνει πολλές φωνητικές αρετές, λυρικά και δραματικά στοιχεία της φωνής του, πάθος και ένταση εναλλασσόμενα συναισθήματα. Είναι εκπληκτική όπερα.

«Π.: Ποιά έργα έχετε ερμηνεύσει;
Κ.Κ.: Είχα την τύχη να έχω συμμετάσχει σε πολλές όπερες με τη χορωδία της ΕΛΣ, Othelo, Nabbuco, Traviata, Σαμψών και Δαλιδά, Carmen,Aida, Κουρέας της Σεβίλλης, Μαγικός Αυλός, Γάμοι του Φίγκαρο, Acendio di Korintο. Είμαι αρκετά ευχαριστημένος με την ως τώρα καλλιτεχνική μου πορεία. Βέβαια, πάντα αναζητάς την βελτίωση και η προσπάθεια δεν σταματά ποτέ. Το βασικότερο είναι η υγεία, ψυχική και σωματική, για να μπορέσω να κατακτήσω κι άλλα μονοπάτια αυτής μοναδικής τέχνης.

«Π»: Πώς βιώνετε την πανδημία του κορωνοϊού;
Κ.Κ.: Η πανδημία μας έφερε λίγο πίσω στον προγραμματισμό μας αλλά νομίζω ότι σύντομα θα ξαναβρούμε την κανονικότητα μας και να «εκτεθουμε και πάλι» στο κοινό που το περιμένει πώς και πώς! Μην ξεχνάμε ότι η τροφή του καλλιτέχνη είναι το χειροκρότημα και η άμεση επαφή με το κοινό του.

«Π»: Τί απαιτήσεις έχει από τον ερμηνευτή το λυρικό τραγούδι;
Κ.Κ.: Οι απαιτήσεις του λυρικού τραγουδιού από τόν τραγουδιστή είναι μεγάλες και δύσκολες. Απαιτείται αδιάκοπη μελέτη, υπομονή και βέβαια πολλή αγάπη και προσωπικές θυσίες. Έτσι λοιπόν οι νέοι καλλιτέχνες που δεν έχουν τα παραπάνω στοιχεία, δύσκολα θα κάνουν καριέρα σ’αυτό το ιδιαίτερα απαιτητικό είδος μουσικής.

«Π»: Τί σας πρόσφερε η μουσική στη ζωή σας;
Κ.Κ.: Η μουσική μου έδωσε τη χαρά στη ζωή μου! Μου έδωσε την αρμονία στη καθημερινότητά μου. Μου έδωσε την αισιοδοξία και την θετική σκέψη στις δύσκολες στιγμές της ζωής μου εν τέλει νοιώθω πως μ’έκανε καλύτερο άνθρωπο.

«Π»: Βλέπετε να αλλάζει η ανθρωπότητα προς το καλύτερο ή όχι;
Κ.Κ.: Είναι γεγονός ότι η ανθρωπότητα περνάει κρίση εδώ και χρόνια. Κρίση οικονομική, κρίση αξιών, κρίση πολιτισμική. Κατά τη γνώμη μου, μόνο η σωστή διαπαιδαγώγηση των πολιτών, όλων μας, μπορεί ν’αλλάξει τα δεδομένα. Καλές οι νέες τεχνολογίες, καλές οι επιστήμες όμως καλύτερα η γνώση του πολιτισμού, η γνώση ηθών και αξιών, η γνώση του πολιτισμικού γίγνεσθαι από τον κάθε λαό. Το ερώτημα είναι το παγκόσμιο σύστημα εξουσίας τι πολίτες θέλει. Ας είμαστε αισιόδοξοι ότι κάτι θ’αλλάξει τα επόμενα χρόνια προς το συμφέρον όλων των ανθρώπων.