Ο μόνος άνθρωπος που πρέπει να ακούς είναι ο εαυτός σου, του Θανάση Καμπισιούλη

Η φωνή είναι μία από τις σημαντικότερες λειτουργίες του ανθρώπινου οργανισμού. Mέσω της φωνής τελείται το μεγαλύτερο μέρος της καθημερινής μας επικοινωνίας με τα άτομα του περιβάλλοντός μας. Με μια πρωτοβουλία Βραζιλιάνων ωτορινολαρυγγολόγων κάθε χρόνο στις 16 Απριλίου, οι επαγγελματίες από το χώρο της υγείας που σχετίζονται με την φωνή (Ωτορινολαρυγγολόγοι, Λογοπαθολόγοι, Λογοθεραπευτές) γιορτάζουν την Παγκόσμια Ημέρα Φωνής και μας θυμίζουν πόσο σημαντικό είναι να φροντίζουμε την υγιεινή της φωνής μας.

Άλλη μια ημέρα που αποτελεί την Παγκόσμια ημέρα για κάτι μεγάλο. Ακόμη μια ημέρα που αποφασίσαμε να εορτάσουμε κάτι πολύ σημαντικό, αλλά με πρωτοβουλία όσων ασχολούνται όταν κλονιστεί ή χαθεί αυτό το αγαθό. Μια ημέρα που αναλογιζόμαστε αν νοιαζόμαστε και εκτιμούμε αυτά που έχουμε όταν τα έχουμε ή μόνο όταν τα χάσουμε. Μια ημέρα για να σκεφτούμε αν είμαστε ευγνώμονες για αυτά που έχουμε ή τα θεωρούμε δεδομένα και πάντα επικεντρωνόμαστε σε αυτά που μας λείπουν.
Η φωνή μας ίσως είναι το σημαντικότερο εργαλείο επικοινωνίας. Μπορούμε να εκφράσουμε τα συναισθήματα και τις επιθυμίες μας. Να εξηγήσουμε τις σκέψεις μας και την γνώμη που έχουμε για ένα θέμα. Εκτός από τις κατάλληλες λέξεις, μεγάλο ρόλο παίζει και ο τόνος ή η χροιά της φωνής μας. Δεν είναι λίγες οι φορές που άλλα νιώθουμε, άλλα θέλουμε να πούμε, άλλα λέμε και άλλα καταλαβαίνει ο συνομιλητής μας. Έτσι, αντί να γίνουμε κατανοητοί και να έρθουμε κοντά σε έναν άνθρωπο, η φωνή και ο λόγος μας μπορεί να μας απομακρύνει. Πολύ σωστά έλεγε ο Πλάτωνας ότι την ομιλία την αξιολογεί αυτός που ακούει και όχι αυτός που μιλάει…
Από την άλλη είναι στιγμές που ενώ κάποιος μιλάει, αντί να τον ακούμε, σκεφτόμαστε τι θα απαντήσουμε. Όλες αυτές τις φορές είναι αδύνατο να επικοινωνήσουμε, αφού ο διάλογος γίνεται μονόλογος δυο ατόμων χωρίς κάποιο σημείο επαφής. Πρέπει να νιώθουμε ελεύθεροι να πούμε αυτό που σκεφτόμαστε και να το επικοινωνούμε στην ακριβή του διάσταση με την απόλυτη καθαρότητα. Πρέπει όμως να ακούμε προσεκτικά αυτό που μας λέει και συνομιλητής μας. Να αντιλαμβανόμαστε κάθε του λέξη, με το ύφος και τον τόνο που την εκφράζει. Να νιώθουμε την φωνή του και να την κατανοούμε. Για αυτό λένε ότι ο θεός μας έδωσε δυο αυτιά και ένα στόμα…
Κάποιες φορές μπορούμε να πούμε πολλά με λίγα λόγια. Αρκεί να διαλέξουμε τις σωστές λέξεις. Δεν απαιτούνται απαραίτητα πολλές ώρες ομιλίας για να εκφράσουμε αυτό που θέλουμε. Ενώ κάποιες φορές μπορούμε να μιλήσουμε και με τη σιωπή μας. Η σιωπή δεν αποτελεί δείγμα αδυναμίας, ούτε έλλειψη επιχειρημάτων. Όταν ο Σόλωνας με τον Περίανδρο τα έπιναν, διαπίστωσε ο δεύτερος ότι ο Σόλωνας παρέμενε σιωπηλός. Τον ρώτησε λοιπόν, αν σιωπά επειδή δεν έχει τίποτα να πει ή επειδή είναι βλάκας. Για να εισπράξει την απάντηση του Σόλωνα πως κανένας βλάκας δεν μπορεί να μείνει σιωπηλός σε ένα συμπόσιο!
Ας μην περιμένουμε μια Παγκόσμια ημέρα για να σκεφτούμε ή να γιορτάσουμε κάτι. Ας είναι η κάθε μέρα μας η δική μας ημέρα εορτασμού. Η ημέρα της χαράς και της ευτυχίας μας. Η ημέρα που θα απολαύσουμε καθετί που θα δούμε και θα αισθανθούμε. Η ημέρα που θα μιλήσουμε και θα ακούσουμε. Κι αν αυτό το μήνα είναι η Παγκόσμια ημέρα φωνής, κάθε μήνα και κάθε ημέρα είναι η ημέρα της δικής μας εσωτερικής φωνής. Αυτή τη φωνή πρέπει να ακούμε διότι κάθε φορά που μιλάει μας επιβραβεύει, μας διορθώνει και κάτι σημαντικό έχει να μας πει.
Είναι η φωνή που μπορεί κάποιες στιγμές να είναι σκληρή και επικριτική, άλλα όταν πρέπει είναι ήρεμη και λογική. Είναι αυτή που μας δείχνει το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε, άλλα και τι πρέπει να αποφύγουμε. Άλλες φορές μας δείχνει την εμπιστοσύνη που πρέπει να έχουμε στον εαυτό μας και άλλες φορές ότι πρέπει να προσπαθήσουμε λίγο ακόμη. Μας φωνάζει ότι μας αξίζει κάτι καλύτερο, αλλά και ότι είναι ώρα να χαρούμε όλα αυτά που έχουμε πέτυχει. Κάποιες στιγμές ότι πρέπει να επιταχύνουμε διότι η επιτυχία είναι κοντά, αλλά και άλλες ότι είναι ώρα για χαλάρωση και ξεκούραση. Τέλος, κάποιες στιγμές μας λέει ένα ευχαριστώ που είναι τόσο τεράστιο σαν να το έχει πει όλος ο κόσμος. Δεν χρειάζεται, λοιπόν, να μας το πει κανένας άλλος!
Αν αγνοούμε την εσωτερική μας φωνή θα την κάνουμε να αδρανήσει και να σταματήσει εντελώς. Σε αυτή την περίπτωση δεν θα μας βοηθήσει ούτε κάποιος ωτορινολαρυγγολόγος, ούτε κάποιος Λογοθεραπευτής. Ας την προσέχουμε και ας τις δίνουμε την πρέπουσα σημασία. Είναι η μόνη που θέλει πάντα το καλό μας, που θα μας μιλήσει με ειλικρινά και θα μας πει ακριβώς αυτό που χρειαζόμαστε. Είναι η φωνή που θα μας περιγράψει τους δρόμους που ανοίγονται μπροστά μας, όταν οι άλλοι βλέπουν μόνο αδιέξοδα. Ας την ακούμε προσεκτικά, χωρίς να βιαζόμαστε να απαντήσουμε ή να βρίσκουμε δικαιολογίες. Ποτέ δεν μιλάει χωρίς λόγο και ποτέ δεν μας κρύβει τίποτα. Αν θυμόμαστε, ας ακούμε και ας γιορτάζουμε κάθε μέρα την εσωτερική μας Φωνής. Αυτή είναι η πιο σημαντική φωνή! Αυτή η φωνή θα μας φέρει σε επαφή με αυτό που πραγματικά λαχταρούμε, με αυτό που μας κάνει να λάμπουμε. Θα διώξει την θλίψη και τη μιζέρια και θα μας οδηγήσει εκεί που θέλουμε να φτάσουμε.
Σε κάποια συνέντευξη ρώτησε ο δημοσιογράφος: «Υπάρχει μαγική συνταγή για τη ζωή»; H απάντηση ήταν: «Υπάρχει! Η μαγική συνταγή είναι να ακούς πάντα την εσωτερική σου φωνή για ό,τι κάνεις και να μην την αγνοείς. Να ξυπνάς κάθε μέρα με αισιοδοξία για τους στόχους που έχεις βάλει και να προσπαθείς να τους πλησιάσεις. Να λες αυτό που θέλεις και να κάνεις αυτό που σου ταιριάζει, χωρίς να φοβάσαι την κριτική. Μαγική συνταγή είναι ό,τι σε κάνει να ξυπνάς χαρούμενος κάθε πρωί και να νιώθεις ζωντανός».

• Αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί μου: eetsi@windowslive.com