Δεν περισσεύει κανένας Έλληνας, του Γιώργου Πένταρη

Την ψήφο των μεταναστών την είχαμε ξεχάσει και μας την θύμισε ο ΣΥΡΙΖΑ με την συνέντευξη στην εφημερίδα «Εθνικός Κήρυκας» της Νέας Υόρκης, της βουλευτίνας του Θ.Τζάκρη, η οποία είχε εκλεγεί με το ΠΑΣΟΚ σε τρεις συνεχόμενες εκλογές. Η Τζάκρη θεώρησε ότι οι περιορισμοί του ισχύοντος νόμου, που ψηφίστηκε με το ποσοστό ρεκόρ των 288 ψήφων, θα έπρεπε να καταργηθούν. Εκεί πάτησε ο Βορίδης και δήλωσε ότι θα καταργήσει όλους τους περιορισμούς και η φωτιά άναψε…

Για να καταλάβουμε το θέμα ας δούμε λίγο τι λέει αυτός ο νόμος: Πρώτο και σημαντικό στοιχείο είναι η αυτοπρόσωπη παρουσία του εκλογέα σε εκλογικό τμήμα του τόπου διαμονής και το οποίο θα είναι στην αρμοδιότητα των κατά τόπους Προξενικών μας Αρχών. Οι ψήφοι θα μετρούν στο ψηφοδέλτιο επικρατείας και θα μπορούν να επιλέγονται στο ψηφοδέλτιο και ομογενείς εφ’ όσον πληρούν τις προϋποθέσεις.
Δικαίωμα εγγραφής στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους θα έχουν αυτοί που πληρούν και τα δύο παρακάτω κριτήρια, τα οποία είναι: α) Τα τελευταία 35 χρόνια από την ημερομηνία της αίτησης εγγραφής να έχουν ζήσει δύο έτη στην Ελλάδα, β). Να έχουν οι ίδιοι ελληνικό Αριθμό Φορολογικού Μητρώου ή οι σύζυγοί τους ή το άλλο μέρος του συμφώνου συμβίωσης.
Απ’ ότι βλέπουμε τα κριτήρια δεν επιτρέπουν σε όλους τους Έλληνες του εξωτερικού να ψηφίζουν. Ο τότε υπουργός Εσωτερικών κ. Θεοδωρικάκος δήλωσε ότι με τον νόμο αυτόν δικαιούνται να ψηφίσουν 340.000 απόδημοι Έλληνες. Υπάρχουν Έλληνες που δεν έχουν υποβάλλει φορολογική δήλωση γιατί είναι φορολογικοί κάτοικοι εξωτερικού και εδώ στην Ελλάδα δεν έχουν ακίνητη περιουσία ώστε να υποχρεούνται σε υποβολή φορολογικής δήλωσης οπότε δεν μπορούν να έχουν δικαίωμα ψήφου.
Το πρώτο κριτήριο είναι λογικό γιατί δέχεται την τμηματική παραμονή στην Ελλάδα για δύο χρόνια. Δηλαδή κάποιος που θέλει να έχει επαφές με την χώρα του σίγουρα τα τελευταία 35 χρόνια θα έχει έρθει ως επισκέπτης και θα γνωρίζει κάποια πράγματα από την Ελληνική πολιτική ζωή. Δεν είναι τόσο πολύ το ζήτημα της ενημέρωσης του αποδήμου γιατί αυτό σήμερα είναι πολύ εύκολο λόγω Internet όσο είναι η διατήρηση της επαφής του με την χώρα και το συναισθηματικό του δέσιμο συμμετέχοντας στα κοινά.
Άκουσα δηλώσεις του ΚΚΕ και διαφόρων άλλων στελεχών της Αριστεράς να ισχυρίζονται ότι αυτοί που δεν ζουν στην Ελλάδα δεν έχουν δικαίωμα να επηρεάζουν την εκλογή κυβέρνησης που οι αποφάσεις της θα επηρεάζει τους ντόπιους. Αυτό είναι ένα λογικό επιχείρημα αν το δούμε από πολιτική και μικροκομματική σκοπιά. Αν το δούμε όμως από την πλευρά του πόσο ανάγκη έχει η χώρα τους Έλληνες του εξωτερικού, τότε είναι λάθος το επιχείρημα και θα πρέπει να βγουν όλα τα κόμματα να ψηφίσουν την αλλαγή που προτείνει η ΝΔ με σύνθημα «Κανένας Έλληνας δεν μας περισσεύει».
Το πρώτο κόμμα που ενδιαφέρθηκε για την ψήφο των μεταναστών, αλλά δεν εδέησε να κάνει νόμο, ήταν το ΠΑΣΟΚ. Τότε όμως το ΠΑΣΟΚ οργάνωσε τους αποδήμους έκανε και πολιτικές οργανώσεις και ακολούθησαν και τα άλλα κόμματα. Έτσι είχαμε στις πολιτικές εκλογές στην Ελλάδα να έρχονται τα πράσινα αεροπλάνα από Γερμανία και Αυστραλία να ψηφίσουν. Όπως ξέφτισαν οι οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ εδώ στην Ελλάδα έτσι ξέφτισαν και οι οργανώσεις του στο εξωτερικό συμπαρασύροντας και τις οργανώσεις και των άλλων κομμάτων. Από τότε που ήμουν στην Αυστραλία την δεκαετία του 1980 πάγιο ήταν το αίτημα των ομογενών για να αποκτήσουν δικαίωμα ψήφου.
Στις 12 Δεκέμβρη του 2019 έγινε πράξη αυτό το όνειρο με την ψήφιση του νόμου, ο οποίος δεν νομίζω να αλλάξει γιατί θέλει τα 2/3 της Βουλής και δεν θα ψηφίσουν την πρόταση Βορίδη το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ας δούμε όμως τι κάνουν και κάποιοι άλλοι γείτονες. Και όταν λέω γείτονες εννοώ τους Τούρκους. Ψηφίζουν στις τουρκικές εκλογές από τις χώρες κατοικίας τους και είναι κοντά στα τρία εκατομμύρια εκ των οποίων τα 2,6 εκατομμύρια στην Ευρώπη. Από αυτούς το 60% ψήφισε τον Ερντογάν στις προηγούμενες εκλογές. Αναλογικά ψήφισαν όπως και μέσα στην Τουρκία, πράγμα το οποίο δείχνει την άμεση επιρροή που ασκεί σε αυτούς τους εκλογείς το Τουρκικό κράτος. Η επιρροή αυτή είναι πολυδιάστατη και επωφελής για την Τουρκία σε διάφορους τομείς όπως του εμπορίου, της βιομηχανίας, της τεχνολογίας και των επιστημών. Τα επιτεύγματα της Τουρκίας στην βιομηχανία και στην υψηλή τεχνολογία έχουν άμεση σχέση με την επιρροή και διασύνδεση που έχει με τους αποδήμους της. Με αυτή την οπτική θα πρέπει να βλέπουμε και εμείς την ψήφο των μεταναστών και όχι με την παλαιοκομματική πολιτική που κυριάρχησε από το 1980 παρά τις προθέσεις του τότε ΠΑΣΟΚ.
Αξίζει όμως να δούμε και τι σκέφτονται οι ομογενείς για την συμμετοχή τους στις εκλογές. Μια διαφωτιστική έρευνα έχει κάνει η «διαΝΕΟσις», την οποία αξίζει να δούμε και να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα. Η έρευνα χώρισε τους αποδήμους σε δύο ομάδες στους προ κρίσης αποδήμους και στους μετά κρίσης. Η έρευνα βασίστηκε στο πρόγραμμα για την Ελληνική Διασπορά του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και οι μετρήσεις έγιναν στους ομογενείς του Ηνωμένου Βασιλείου.
Το πρώτο και βασικό ερώτημα ήταν: «Θα θέλατε να έχετε την δυνατότητα να ψηφίζετε στις Ελληνικές Εθνικές εκλογές ενόσω διαμένετε στο εξωτερικό;» Οι απαντήσεις ήταν για τους Μετανάστες προ κρίσης: Ναι 77,6%, Αδιαφορώ 11,2% και Όχι 11,2%. Οι απαντήσεις για τους Μετανάστες της κρίσης: Ναι 67,9%, Αδιαφορώ 24,9% και Όχι 7,2%.
Παρατηρούμε εδώ ότι έχουμε μικρότερο ποσοστό Ναι στους μετανάστες της κρίσης και μεγαλύτερη αδιαφορία πράγμα που δικαιολογείται όπως καταλαβαίνουμε από τις συνθήκες που δημιουργήθηκαν και αναγκάστηκαν να βρουν την τύχη τους στο εξωτερικό. Η έρευνα αποτελείται από πολλές ερωτήσεις που αν κάποιος τις μελετήσει θα δει ότι δεν έχουν καμιά σχέση με τις αιτιάσεις της Αριστεράς για την επιρροή των αποδήμων στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας. Αντιθέτως θέλουν άλλου είδους σχέση, αυτή της συνεργασίας σε επαγγελματικό ή επιστημονικό επίπεδο. Άλλο σημαντικό εύρημα είναι η άποψη που συμφωνεί με το πρώτο κριτήριο δικαιώματος συμμετοχής, δηλαδή αυτό της διετίας παραμονής στην Ελλάδα.
Για περισσότερα στον υπερσύνδεσμο της «διαΝΕΟσις» https://www.dianeosis.org/2019/11/psifos-diasporas/.
Κατά τη γνώμη μου το δικαίωμα ψήφου θα συμβάλλει στην κινητοποίηση της διασποράς για ζητήματα όπως η οικονομική πολιτική ή η μεταρρύθμιση του κράτους, πέραν των «εθνικών ζητημάτων», τα οποία μπορεί να φαίνονται «εγχώρια» αλλά μπορούν να επηρεάσουν τον τρόπο με τον οποίο οι ομογενείς συνδέονται με την Ελλάδα.
Το δικαίωμα ψήφου θα δώσει συλλογική φωνή στις αντιλήψεις των ομογενών σε θέματα όπως η επίδοση του κράτους και η ποιότητα της διακυβέρνησης στην Ελλάδα και θα δημιουργηθούν νέες μορφές κινητοποίησης της διασποράς.
Ακόμη θα ενεργοποιήσει την παραδοσιακή δέσμευση της διασποράς με τα «Εθνικά Θέματα» και θα οδηγήσει στην αναζωογόνηση των ιστορικών μορφών συνεργασίας της διασποράς επικεντρωμένων γύρω από την Ορθόδοξη Εκκλησία του Οικουμενικού Πατριαρχείου και των «Ελλήνων τις κοινότητες» που λέει ο Σαββόπουλος.
Και τέλος το μεγάλο ζητούμενο είναι οι Έλληνες επιστήμονες της διασποράς που θα πρέπει να βρεθεί τρόπος να συνεργαστούν πάνω σε δημιουργική βάση ώστε να αναπτυχθούν στην Ελλάδα επιχειρηματικά σχήματα που θα έχουν σχέση με την υψηλή τεχνολογία, τις επιστήμες, τις τέχνες και τον πολιτισμό.