Μια αναπτυξιακή πρόταση για το Γαλάτσι, του Γιώργου Πένταρη

Όπως φαίνεται με το πρόγραμμα των εμβολιασμών, από τον επόμενο χρόνο θα επανέλθουμε στην κανονικότητα και τότε θα έρθει η λυπητερή. Μη νομίζετε ότι τα λεφτά που μοιράζονται τώρα είναι δωρεάν. Τα λεφτά προέρχονται από δάνεια που θα κληθούν να πληρώσουν δίκαιοι και άδικοι. Θυμηθείτε ότι η κυβέρνηση βγήκε στις αγορές για πρώτη φορά μετά την κρίση και δανείστηκε πριν λίγο καιρό 2 δισ. ευρώ για 7 χρόνια. Τα λεφτά πάνε στις επιχειρήσεις, τα νοσοκομεία και σε διάφορες άλλες δράσεις ώστε να διατηρηθεί ζωντανή η οικονομία μας. Αυτό σημαίνει ότι το 2028 θα κληθούμε να αρχίσουμε να πληρώνουμε δόσεις, εκτός των άλλων που χρωστάμε. Τα λεφτά δεν τα βγάζει λεφτόδενδρο, όπως υπονοεί η Αριστερά και ζητά ανεξέλεγκτα έξοδα για την πανδημία. Θέλει ορθολογισμό κατανομής εξόδων και σοβαρό αναπτυξιακό προγραμματισμό γιατί μόνο από την ανάπτυξη παράγεται νέο χρήμα. Με αυτή τη λογική στα επόμενα θα κάνω δύο αναπτυξιακές προτάσεις για τα Γαλάτσι που θα φέρουν χρήμα στα ταμεία του δήμου.

Αν και δεν μένω στο Γαλάτσι λοιπόν, αισθάνομαι Γαλατσιώτης γιατί έχω και πολλούς φίλους εκεί και συγγενείς. Ακόμη κατά κάποιο τρόπο με επηρεάζει και η κατάσταση στο Γαλάτσι, όπως π.χ. το κυκλοφοριακό, και είχα ασχοληθεί παλιά με την αλλαγή κατεύθυνσης της οδού Αιγοσθενών. Ως εκ τούτου λοιπόν «νομιμοποιούμαι» να γράψω λίγες γραμμές για την ανάπτυξη του Γαλατσίου όπως το βλέπω από την πλευρά μου. Βέβαια, η πρότασή μου δεν είναι σίγουρα η μοναδική και είμαι βέβαιος ότι μετά από αυτό το άρθρο, ο «ΠΑΛΜΟΣ» θα φιλοξενήσει και σχόλια και προτάσεις.
Στο Γαλάτσι, όπως γνωρίζετε, υπάρχει ένας μεγάλος ελεύθερος χώρος δίπλα από το Ολυμπιακό κέντρο Γαλατσίου και την ΕΥΔΑΠ, το οποίο έχει εμβαδόν 50 περίπου στρεμμάτων. Έχει πλήρη πρόσβαση από την πλευρά του Περισσού και βέβαια μπορεί να αποκτήσει πρόσβαση και από την πλευρά της Βεΐκου.
Στο χώρο αυτό θα μπορούσαν να χρηματοδοτηθούν δημοτικοί οίκοι ευγηρίας, να δημιουργηθούν νησίδες πράσινης ανάπτυξης μέσα στο Γαλάτσι, να εγκατασταθούν σύγχρονα συστήματα διαλογής σκουπιδιών ώστε να μειωθεί το περιβαλλοντικό βάρος από τα σκουπίδια και θα μπορούσε να οργανωθούν για τα παιδιά του λαού φροντιστήρια για τις εισαγωγικές αντί να στρέφονται στον ιδιωτικό τομέα. Ακόμη θα μπορούσε να διατεθούν κονδύλια για τα σχολεία, όπως θέρμανση, επισκευές, συντήρηση, παροχή δωρεάν Internet, tablet καi πολλά άλλα. Με τα έσοδα θα μπορούσε να χρηματοδοτηθούν και άλλες δράσεις πάντα για όφελος των δημοτών.
Κατά τη γνώμη μου, θα είναι μια επιτυχημένη επένδυση και ο δήμος θα μπορούσε να δανειοδοτηθεί με πολύ χαμηλό επιτόκιο, επειδή η επένδυση είναι εγγυημένης απόδοσης.
Επειδή έγραψα ότι μπορεί να υπάρχουν κι άλλες προτάσεις, έχω να προτείνω άλλη μία που είναι η δημιουργία θεματικού πάρκου όπως το πάρκο στου Ρέντη. Η Αθήνα έχει μόνο ένα πάρκο αυτού του είδους και η περιοχή των Βορείων προαστείων στερείται κάτι τέτοιου.
Αυτή η πρόταση συνδυάζεται και με την έλευση του Μετρό στο Γαλάτσι. Με την ευκολία της μετακίνησης, το πάρκο θα προσελκύσει πολύ κόσμο και από πιο απομακρυσμένες περιοχές της Αθήνας όπως Γουδί, Αμπελόκηποι κτλ. Το πάρκο αυτό θα μπορούσε να γίνει όπως το γνωστό «Πάρκο του Αστερίξ» έξω από το Παρίσι, το οποίο είναι αφιερωμένο στην αρχαία Ελληνική Μυθολογία.
Επειδή το κόστος είναι μεγάλο, θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί από τα ΣΔΙΤ με παραχώρηση χρήσης του χώρου για είκοσι ή τριάντα χρόνια. Μέσα στο πάρκο θα δημιουργηθούν προφανώς χώροι αναψυχής, εστιατόρια και πολλές άλλες δραστηριότητες όπως δράσεις για την πράσινη ανάπτυξη. Τα οφέλη και εδώ είναι πολύ υψηλά όχι μόνο για τον δήμο, αλλά και για την Εθνική Οικονομία λόγω θέσεων εργασίας, ΦΠΑ και φορολογίας. Θα είναι κατά την γνώμη μου χώρος προορισμού για το Γαλάτσι και λόγω των δύο σταθμών του Μετρό που θα γίνουν θα αυξηθεί και η κίνηση στην αγορά που είναι ένα ζητούμενο για την οικονομία του Γαλατσίου. Λόγω Μετρό θα μπορούσε κάποιες ώρες τις ημέρας ένα μέρος του πάρκου να λειτουργεί και ως πάρκινγκ.
Βέβαια, είναι προφανές ότι η πρόταση αυτή θα προκαλέσει πολλές αντιδράσεις γιατί θα πουν ότι ο χώρος θα πρέπει να δοθεί στον λαό. Δεν απαντούν όμως στο ερώτημα πού θα βρεθούν τα λεφτά για την συντήρηση του χώρου; Να τα πληρώσει το κράτος θα πούνε. Δηλαδή όλη η Ελλάδα. Να τα πληρώσει ένα κράτος υπερδανεισμένο που κινδυνεύουμε, αν δεν κάνουμε σωστή διαχείριση, να έχουμε νέα μνημόνια;
Η χώρα έχει πολλά δάνεια στην πλάτη της και η κυβέρνηση κακώς πράττει που δεν κάνει τριμηνιαίες αναφορές για την πορεία του δημοσίου χρέους. Αυτό πάθαμε στην κρίση του 2011.
Ζούσαμε όλοι σε μια επίπλαστη ευμάρεια μετά την έλευση του ευρώ και αξιολογούσαμε το άτομο με τί μάρκες ρούχων φορά, οι υδραυλικοί και οι πατωματζήδες έκαναν διακοπές στην Μύκονο με τα διακοποδάνεια που σήμερα έγιναν κόκκινα και μας ζητά η Αριστερά να τα πληρώσει το κράτος – δηλαδή εγώ και πολλοί άλλοι που δεν πήγαιναν στην Μύκονο. Η μερίδα το σταμναγκάθι σε ταβέρνες της Αθήνας στοίχιζε 14 ευρώ και δεν αγοράζαμε τίποτα αν δεν ήταν πολύ ακριβό. Θυμάστε φαντάζομαι…
Κλείνοντας, λοιπόν, θα ήθελα να πω ότι αν δεν υπάρξει ισχυρή ανάπτυξη στην Ελλάδα, ούτε η ανεργία θα πέσει ούτε θα μπορούμε να πληρώνουμε τις δόσεις του χρέους.
Έχω κάθε διάθεση να απαντήσω σε σχόλια που ενδεχομένως γίνουν και φιλοδοξώ να αρχίσει μια ορθολογική συζήτηση για την Ανάπτυξη στο Γαλάτσι. Αυτά!