«Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος…», του Θανάση Καμπισιούλη

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
«Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος…», του Θανάση Καμπισιούλη

Η ελληνική οικονομική κρίση, 2009 – 2018, ήταν η αδυναμία του Ελληνικού δημοσίου να δανειστεί με χαμηλά επιτόκια από τις διεθνείς αγορές, με συνέπεια την αδυναμία του να σταθεί αντάξιο στις υποχρεώσεις του και να εκδηλώσει αδυναμία να αποπληρώσει το χρέος του. Μεγάλη συζήτηση έγινε εκείνα τα χρόνια αυτά για την αναδιάρθρωση ή «κούρεμα» του ελληνικού χρέους. Τα επόμενα χρόνια της πανδημίας με τους περιορισμούς στις μετακινήσεις και στο λιανεμπόριο, μεγάλη συζήτηση γίνεται κάθε φορά που κλείνουν και ανοίγουν τα κομμωτήρια. Το «κούρεμα» λοιπόν, είτε μεταφορικά, είτε κυριολεκτικά έχει σημαδέψει την καθημερινότητά μας τα τελευταία χρόνια.

Την εβδομάδα αυτή λοιπόν άνοιξαν και πάλι τα κομμωτήρια. Όπως διαβάσαμε, τη δυνατότητα να πάνε σε κομμωτήριο, κουρείο και εκτός του Δήμου όπου κατοικούν, θα έχουν οι πολίτες από την Δευτέρα 22 Μαρτίου, καθώς επαναλειτουργούν οι υπηρεσίες των κομμωτηρίων. Αυτή τη φορά σε κανέναν δεν έκανε εντύπωση που από την πρώτη μέρα όλα τα κομμωτήρια έκλεισαν τα ραντεβού τους για όλη την εβδομάδα. Στην αρχή της καραντίνας, μας έκανε εντύπωση στα πρώτα ανοίγματα, αλλά τώρα πια όλοι έχουμε αποδεχθεί την ανάγκη να περιποιηθούμε τα μαλλιά μας, να προσέξουμε την εμφάνισή μας και να νιώσουμε καλύτερα.
Είναι όμως μόνο η ανάγκη μας για μια προσεγμένη εμφάνισή που μας κάνει να τρέχουμε να κουρέψουμε τα μαλλιά μας κάθε φορά που αυτό επιτρέπεται; Είναι τόσο σημαντικό για εμάς να έχουμε ένα προσεγμένο μαλλί από τη στιγμή που οι υπόλοιποι περιορισμοί συνεχίζονται και οι κοινωνικές επαφές είναι ελάχιστες; Αρκετές φορές οι ειδικοί μας εξηγούν ότι αυτός είναι ο σημαντικότερος λόγος που ανοίγουν τα κομμωτήρια. Ότι δηλαδή η εμφάνισή μας βελτιώνει την ψυχολογία μας ακόμη κι αν έχει πέσει στα πατώματα με τον εγκλεισμό στα σπίτια μας. Αλήθεια είναι αυτό, αλλά δεν είναι το μόνο.

Με την επίσκεψή μας στο κομμωτήριο, πάμε κάπου που νιώθουμε ευπρόσδεκτοι. Συναντάμε ανθρώπους που μας περιμένουν και χαίρονται που μας βλέπουν ξανά. Τους εξηγούμε τί ακριβώς θέλουμε και αισθανόμαστε ότι μας καταλαβαίνουν. Επικοινωνούμε και το μήνυμά μας φτάνει σωστά στον παραλήπτη και η σχέση αυτή είναι αμφίδρομη. Χαλαρώνουμε και νιώθουμε άνετα ενώ ταυτόχρονα και οι δυο πλευρές διαπιστώνουν πόσο σημαντική είναι η μια για την άλλη. Φεύγοντας, βλέπουμε έναν πιο όμορφο άνθρωπο που μας μοιάζει, αλλά πιο ήρεμο, ικανοποιημένο, απαλλαγμένο από ότι περιττό κουβαλούσε.
Αφού νιώθουμε τόσο ωραία διώχνοντας κάθε τι περιττό, μήπως είναι ευκαιρία να «κουρέψουμε» και ό,τι άλλο δεν μας προσφέρει κάτι. Μήπως περισσότερο από τα μαλλιά μας και την εξωτερική μας εμφάνιση πρέπει να ασχοληθούμε με την εσωτερική μας ομορφιά; Υπάρχουν άραγε σκέψεις, συναισθήματα, πεποιθήσεις που επιβαρύνουν τον εσωτερικό μας κόσμο. Μήπως θέλουν κούρεμα διότι μας δημιουργούν προβλήματα χωρίς κανένα όφελος; Πότε ήταν η τελευταία φορά που ασχοληθήκαμε μαζί τους; Ίσως κάποια από αυτά δεν έχουν κανένα λόγο ύπαρξης τώρα πια. Δημιουργήθηκαν, μεγάλωσαν όμως σήμερα είναι όχι μόνο άχρηστα αλλά μας χαλούν όλη την ωραία εικόνα.
Όλα όσα κουβαλάμε μας βαραίνουν, πιάνουν χώρο και δεν επιτρέπουν να μας επισκεφθεί κάτι καινούργιο. Οφείλουμε να επαναξιολογήσουμε καθετί που κουβαλάμε. Οφείλουμε αυτή την αξιολόγηση να την κάνουμε πολύ συχνά στη ζωή μας. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να επιβαρύνουμε τη ζωή μας με τα υπερβολικά υλικά και συναισθηματικά βάρη. Πρέπει να σταθμίσουμε αν οι σχέσεις μας, τα αποκτήματα μας, η δουλειά μας και ο σκοπός της ζωής μας, εξακολουθούν να μας βοηθούν να προχωρήσουμε μπροστά ή αν μας κουράζουν, μας βαραίνουν και μας κρατάνε πίσω. Ακόμη κι αν κάποια από αυτά μας βοήθησαν στο παρελθόν, φτάνει η στιγμή που δεν έχουν να μας δώσουν τίποτα. Το ταξίδι της ζωής μας δεν χρειάζεται τις ίδιες αποσκευές στην αρχή, στα μισά του δρόμου ή κοντά στον τερματισμό.
Είναι χαρακτηριστική η ιστορία ενός νεαρού που αποφάσισε να γυρίσει την Γαλλία με οτοστόπ. Ξεκίνησε να φτιάχνει τις αποσκευές του με σκοπό να έχει όλα τα απαραίτητα. Ταυτόχρονα να μην τον εμποδίζουν στη δύσκολη διαδρομή που σε μεγάλο μέρος θα τα κουβαλά στην πλάτη του. Δεν κατάφερε να τα χωρέσει όλα στον μεγάλο σάκο και έτσι έκανε μια δική του πατέντα και προσάρμοσε άλλο ένα μικρό σάκο πάνω στον πρώτο. Το ταξίδι του πήγαινε μια χαρά μέχρι που κάποια στιγμή, εξαιτίας και του βάρους των αποσκευών, είχε ένα ατύχημα. Αφού συνήλθε, κατάλαβε ότι έπρεπε να ξαναδεί αν του χρειάζονται όλα όσα έχει μέσα στους δυο σάκους. Αναγκάστηκε να αποχωριστεί αρκετά από τα υπάρχοντά του αλλά το ταξίδι του έγινε πιο ευχάριστο, οι διαδρομές πιο ξεκούραστες και τελικά η απόλαυση της φύσης της Γαλλίας τον πλημμύρισε απόλαυση.
«Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος, να ‘ν’ ήμερος να ‘ναι άκακος, λίγο φαΐ λίγο κρασί, Χριστούγεννα κι Ανάσταση κι όπου φωλιάσει και σταθεί κανείς να μην του φτάνει εκεί», μας προτείνει ο ποιητής. Την ίδια εργασία πρέπει να κάνουμε με τους ανθρώπους και τις σχέσεις μας. Είναι σημαντικό να μπορούμε να αναγνωρίσουμε ποιοι άνθρωποι, μας προκαλούν περισσότερο κακό παρα καλό όταν βρίσκονται δίπλα μας. Δεν είμαστε φυλακισμένοι σε αυτή την σκοτεινή κατάσταση, είμαστε ελεύθεροι και μπορούμε να ανοίξουμε το φως για να μπει το καλό και το φωτεινό στη ζωή μας. Η ζωή είναι συχνά δύσκολη, σκληρή κι άδικη, αλλά είναι το μόνο που έχουμε και δεν πρέπει να το μοιραζόμαστε με ανθρώπους που μας την καταστρέφουν.
Αυτή η Άνοιξη ας γίνει η τέλεια ευκαιρία να ασχοληθούμε με τα μαλλιά μας, με τον εσωτερικό μας εαυτό και αυτά που κουβαλάει, με το σπίτι μας, με τις βεράντες μας, με τη γειτονιά μας και με τη ζωή μας. Κάθε τι που δεν μας χρειάζεται και δεν θα μας χρειαστεί στο μέλλον, πρέπει να το αποχαιρετίσουμε σήμερα κιόλας. Να ετοιμάσουμε χώρο για τα καλύτερα που έρχονται.
Το ραντεβού μου με το Βαγγέλη είναι για την επόμενη Δευτέρα. Είναι ο καλύτερος κουρέας, όχι γιατί κουρεύει ωραία, ούτε γιατί είναι γέννημα θρέμμα του Γαλατσίου, αλλά γιατί αλλάζει τους ανθρώπους προς το καλύτερο!

• Αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί μου: eetsi@windowslive.com

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Πήγαινε στην κορυφή