«Επρόβαλε η Άνοιξη! Ξέχνα τα περασμένα!», του Θανάση Καμπισιούλη

Στη σκέψη πως ο χειμώνας τελειώνει ένα μεγάλο χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπό του. Έχει κάνει ήδη την πρώτη δόση και την επόμενη εβδομάδα θα κάνει και την δεύτερη. Το ραντεβού για εμβολιασμό, «το ραντεβού ζωής» έχει καθοριστεί ήδη. Θυμάμαι τις συζητήσεις μας τον περασμένο Νοέμβριο, όταν και οι δυο διαπιστώναμε πόσο δύσκολος θα ήταν ο φετινός χειμώνας. Ο πατέρας μου τον σύγκρινε με τα χρονιά που ακολούθησαν την κατοχή και εγώ να προσπαθώ να τον πείσω ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα.

Αυτό όμως που έχει σημασία είναι ότι ο χειμώνας πέρασε και η Άνοιξη είναι έξω από την πόρτα μας. Απλά ανοίγουμε την πόρτα διάπλατα και έρχεται η πιο ελπιδοφόρα εποχή του χρόνου. Έρχονται οι ημέρες που δεν έχουν το κρύο του Χειμώνα, ούτε όμως και τους καύσωνες του Καλοκαιριού. Δεν πέφτουν τα φύλλα των δέντρων, τώρα ανθίζει όλη η πλάση! Έχει την νηστεία και το Πάσχα, έχει όμως από την άλλη την Ανάσταση και την Πρωτομαγιά. Ακολουθούμε κατά γράμμα τις συμβουλές του ποιητή και κάνουμε μια νέα αρχή: «Γειά σου Απρίλη, γειά σου Μάρτη και πικρή Σαρακοστή, βάζω πλώρη και κατάρτι και γυρεύω ένα νησί που δεν βρίσκεται στο χάρτη».
Μεγαλώνει η μέρα, μελανώνει και η χαρά μας. Με ανεβασμένη διάθεση για να προγραμματίσουμε, να οργανώσουμε και να δούμε το αύριο με θετικότερη ματιά. Ακόμη κι αν δεν είσαι αισιόδοξος, πρέπει να καταβάλεις προσπάθεια για να κουκουλώσεις την διάθεση και τα κίνητρα ώστε να προσπαθήσεις περισσότερο για τους στόχους σου. Μόνο η ύπαρξη του ηλίου σε γεμίζει θετική διάθεση, σου δίνει δύναμη και ζωντάνια. Φαντάζει πολύ κοντινό ότι έρχεται η ημέρα που θα έρθουμε πιο κοντά στους δικούς μας ανθρώπους, θα μοιραστούμε σκέψεις μα και αγκαλιές. Θα βρεθούμε μαζί τις ηλιόλουστες ημέρες που θα μας χαρίσει η Άνοιξη και θα βολτάρουμε μαζί τις ανοιξιάτικες νύχτες που έρχονται.

Μαζί με τον καιρό έχουμε και την άφιξη των εμβολίων που μας φτιάχνουν την διάθεση. Με την ελπίδα να φέρουν το τέλος της πανδημίας ή τουλάχιστον τη μείωση των συνέπειών της, σε κρούσματα και απώλειες. Με την πρόοδο των εμβολιασμών, τη μείωση των κρουσμάτων και τη μείωση των περιοριστικών μέτρων, αισιοδοξούμε ότι θα μπορέσουμε να επικοινωνήσουμε περισσότερο, να βγούμε έξω πιο πολύ. Ήδη μέχρι και σήμερα έχουν πραγματοποιηθεί πάνω από 725.00 εμβολιασμοί, ενώ μόνο στο Μάρτιο αναμένεται να παραλάβουμε περισσότερες από 2.500.000 δόσεις εμβολίων. Με όλα αυτά τα θετικά νέα πως να μην φτιάξει η διάθεση μας. «Κάθε Μάρτη, κάθε Απρίλη, κάθε Μάη, το τρενάκι της ψυχής μου ξεκινάει και στης νιότης με γυρίζει τα λημέρια, στα μεγάλα τα ζεστά μου καλοκαίρια».
Βέβαια, για να μην ξεχνιόμαστε και επειδή πάνω από όλα είναι η υγεία, δεν θα ξεχάσουμε εντελώς τα μέτρα προφύλαξης. Διότι όπως έγραφε και ο Ελύτης: «Το Μάρτη περικάλεσα και τον μικρό Νοέμβρη κακό να μη μας εύρει». Μην τα χαλάσουμε όλα τώρα που είμαστε κοντά στο τέλος. Ο ιός αυτός είναι πονηρός και επικίνδυνος, αλλά εμείς δεν θα του κάνουμε τη χάρη. Από την αρχή της πανδημίας συμφωνήσαμε ότι η ζωή θα νικήσει στο τέλος και όλοι αγωνιζόμαστε για αυτό. Παιδιά, γονείς, νοσηλευτές, γιατροί, επιστήμονες, εργαζόμενοι και άνεργοι όλοι στον αγώνα με στόχο την τελική επικράτηση της υγείας και όχι του ιού.
Ένα έθιμο που λατρεύουν συνήθως τα παιδιά είναι το όμορφο βραχιολάκι με κόκκινη και λευκή κλωστή που φτιάχνουν και φορούν στον καρπό του χεριού τους. Το λένε Μάρτη ή μαρτάκι και η επιλογή των χρωμάτων δεν είναι τυχαία. Το κόκκινο χρώμα συμβολίζει τη χαρά και την ευτυχία ενώ το λευκό την αγνότητα και την αθωότητα. Το βραχιολάκι αυτό προστατεύει το δέρμα των παιδιών από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης, για να μην τα κάψει. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι προστατεύει τα παιδιά από κάθε ασθένεια. Το φορούν την πρώτη ημέρα της Άνοιξης μέχρι το τέλος του Μαρτίου ή κάποιοι μέχρι το Πάσχα. Αυτή τη χρονιά θα φτιάξω και εγώ! Θα το φορέσω μέχρι να τελειώσουν όλα τα περιοριστικά μέτρα.

«Ο σκυθρωπός Χειμώνας εκκίνησε να φύγει». Έφτασε η Άνοιξη, το λένε τα χελιδόνια. Μαζί με το Καλοκαίρι που ακολουθεί μας φέρνουν την χαμένη μας χαρά και αισιοδοξία. Αρκεί αυτό για να πάνε όλα καλά από μόνα τους ή μήπως πρέπει να κάνουμε κάτι κι εμείς;
«Τα λουλούδια θα ανθίσουν στον κήπο σου, αλλά αν δεν ανοίξεις το παράθυρο δεν θα χαρείς ποτέ το άρωμά τους.
Τα χελιδόνια θα ξανάρθουν την Άνοιξη, αλλά αν μείνεις κλεισμένος στο υπόγειο δεν θα ξέρεις καν πως τελείωσε ο χειμώνας.
Ο ήλιος σίγουρα θα ξαναβγεί αύριο, αλλά αν δεν σηκώσεις τα μάτια στον ουρανό οι ακτίνες δεν θα σου φωτίσουν το πρόσωπο.
Αν μείνεις ακίνητος, υπερβολικά ακίνητος παύεις να είσαι άνθρωπος, γίνεσαι άγαλμα και η ζωή παύει να κυλάει μέσα σου…»
Ας μην τα παρατήσουμε στο τελευταίο χιλιόμετρο του Μαραθωνίου. Ας μην χάσουμε την συγκέντρωσή μας στα τελευταία μέτρα της διαδρομής. Όπως ο μαραθωνοδρόμος που έχει διανύσει τα 40.000 μέτρα νιώθει πως πρέπει να δώσει και τις τελευταίες δυνάμεις που έχει και τρέχει ακόμη πιο γρήγορα, έτσι κι εμείς σφίγγουμε τα δόντια και ετοιμαζόμαστε να κόψουμε το νήμα της γραμμής του τερματισμού. Το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε είναι να ακολουθήσουμε τη φύση! Με το ρυθμό της! Με το μαρτάκι στον καρπό μας, με τα ανοιξιάτικα χρώματα και αρώματα…

• Αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί μου: eetsi@windowslive.com