«Χωρίς τον ηλεκτρικό ήχο μάλλον θα έπληττα», Παύλος Συνοδινός – Κιθαρίστας

Ο Παύλος Συνοδινός είναι κιθαρίστας, συνθέτης, στιχουργός, ενορχηστρωτής και παραγωγός.
Μετά το Πειραματικό Μουσικό Γυμνάσιο Λύκειο Παλλήνης, ήρθε το Πτυχίο Αντίστιξης και Φούγκας. Είναι τελειόφοιτος ηχοληψίας στην S.A.E.και της σχολής Κοινωνικής Θεολογίας Αθηνών. Κιθαρίστας στα σχήματα του Α. Ρίζου αλλά και της Ν. Μποφίλιου σε live εμφανίσεις και ηχογραφήσεις (2009-2010). Βασικός κιθαρίστας στο σχήμα του Γ. Χαρούλη σε πολυάριθμες περιοδείες και συμμετοχή στο δίσκο «Μαγγανείες» σε μουσική και στίχους Θ. Παπακωνσταντίνου αλλά και στο «Χίλια καλώς έσμιξαμε» live από το Λυκαβηττό (2010-2015).
Δυο προσωπικά album με συμμετοχές της Ν. Μποφίλιου και του Γ. Χαρούλη. «Μικρές Ελπίδες» (Lyra 2010) και «Greeklish Babylon» σε συμπαραγωγή με το Γιάννη Παξεβάνη (AntArt Productions 2012).
Δημιουργία του group Greeklish Babylon με κυκλοφορία digital single (AntArt Productions 2013) και live εμφανίσεις στο RockWave Festival (2014)
Σύμπραξη Greeklish Babylon – Νίκου Ζιώγαλα – Σούλη Λιάκου με δισκογραφικό τίτλο «Ευτυχομανία» (14music 2016) σε μια αποκλειστικά δίκη του παραγωγή.
Το Status Update 2019 είναι η τρίτη προσωπική δισκογραφική δουλειά του Παύλου Συνοδινού και πρόκειται για 11 κομμάτια συνοδευόμενα από ένα αναλογικό βιβλίο ψηφιακής ποίησης και εικόνας από τα social media. Κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2018 από τις εκδόσεις ΚΨΜ.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΜΑΙΡΗ ΓΚΙΩΝΗ – ΛΑΡΕΝΤΖΑΚΗ

«ΠΑΛΜΟΣ»: Σε ποιο περιβάλλον μεγαλώσατε; Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια;
ΠΑΥΛΟΣ ΣΥΝΟΔΙΝΟΣ: Αστικό τοπίο έντονο και πολυπολιτισμικό στον Κολωνό και τριγύρω. Γρήγορα λόγο του Πειραματικού Μουσικού Γυμνασίου Λυκείου Παλλήνης γνώρισα και περιηγήθηκα σε όλα τα μήκη και πλάτη της Αθήνας και της Αττικής.
Τα παιδικά μου χρόνια ήταν όμορφα! Οι γονείς μου φροντίζουν σε όλη τους τη ζωή να φτιάχνουν ένα περιβάλλον ελευθερίας, ισότητας, αισθητικής και αλληλοϋποστήριξης. Η μουσική πάντα πρωταγωνιστούσε. Υπήρξα σαφώς τυχερός!

«Π»: Τι σας ώθησε στη μουσική;
Π.Σ.: Ίσως τελικά ήταν ερωτική η ώθηση. Ο πατέρας μου κιθαρίστας τραγουδοποιός και αυτός κρατούσε μια Fender Stratocaster στα χέρια του. Από τα 6 μου χρόνια ζήλευα σαν να είχε άλλος το κορίτσι που θέλω (όπως θα ανακάλυπτα αργότερα) όμως ακόμα τότε δεν είχα ούτε τη δύναμη να σηκώσω την κιθάρα.

«Π»: Τί ειναι η κιθάρα για εσάς;
Π.Σ.: Είναι η φωνή μου. Θεωρούσα πάντα μασημένη τροφή τις λέξεις όσο και τις αγαπάω. Όμως την πραγματική έκφραση για οποιοδήποτε θέμα με απασχολεί και θέλω να εκφράσω, τη βγάζει ατόφια μια κιθάρα (και οποιοδήποτε μουσικό όργανο ή μορφή τέχνης).

«Π»: Η μουσική είναι ταξίδι χωρίς τελικό προορισμό; Εξελίσσεται, μεταβάλλεται και ανανεώνεται, ποια συναισθήματα γεννώνται;
Π.Σ.: Όντως είναι μια αλήθεια όλο αυτό περί ταξιδιού. Αυτά που με κάνανε να ανατριχίαζω κάποια εποχή, τώρα δεν μπορούν να με συγκινήσουν εύκολα πια. Όμως ανακάλυψα και ελπίζω να ανακαλύψω και άλλα νέα που το πετυχαίνουν. Αυτό είναι το μόνιμο ζητούμενο συναίσθημα μέσα σε όλη αυτή τη πορεία. Η έκπληξη, η επιθυμία να κυνηγάς την έκπληξη.

«Π»: Πιστεύετε ότι την εποχή μας την έχουν σημαδέψει τραγούδια και κάποια χαρακτηριστική μουσική;
Π.Σ.: Όχι κανένα τραγούδι δυστυχώς. Όχι γιατί δεν υπάρχουν σπουδαία τραγούδια σήμερα αλλά γιατί η ταχύτητα ή πιο σωστά ο κύκλος ζωής ενός τραγουδιού κρατάει το πολύ μια εβδομάδα. Σημεία των καιρών, ίντερνετ κλπ. Για κάποιο λόγο υποσυνείδητα όλοι μας ανατρέχουμε σε τέχνη του μακρινού παρελθόντος για να εκφραστούμε όταν προκύπτουν μεγάλα ζητήματα. Αναμένουμε καρτερικά τη στιγμή που ο κανόνας αυτός θα σπάσει επιτέλους αγγίζοντας τις παρυφές μιας επανάστασης.

«Π»: Ποιό είδος μουσικό αγαπάτε ή ποιό νοιώθετε ότι υπηρετείτε;
Π.Σ.: Δεν ξέρω. Η Δύση, η Ανατολή, η Αγγλία, η Αμερική, η Ελλάδα, η Ασία… Ο τόπος μας έχει τόσες επιρροές. Μεγάλη τύχη όλη αυτή η διαθέσιμη γκάμα. Δεν ξέρω αν μέσα στο ροκ εμπεριέχεται το έθνικ στη μουσική μου, όπως λέω όταν προσπαθώ να βρω κανα δυο ταμπέλες για το ποιος είμαι. Το μόνο που ξέρω στα σίγουρα πια είναι ότι χωρίς τον ηλεκτρικό ήχο μάλλον θα έπληττα.

«Π»: Λέγεται ότι οι μουσικοί, οι δημιουργοί έχουν ιδιαίτερη ευφυία. Ποιά η γνώμη σας;
Π.Σ.: Συναισθηματική ευφυΐα – άλλοτε καλή και άλλοτε κακή – ναι έχουν. Αναγκάζονται να την αποκτήσουν έστω για να μπορούν να συνυπάρχουν με άλλους μουσικούς και να παίζουν μεταξύ τους και με κλειστά μάτια. Παραπάνω ευφυΐα οι μουσικοί και οι καλλιτέχνες γενικά όχι δεν έχουν.

«Π»: Θυμάστε την πρώτη μουσική σας εμπειρία;
Π.Σ.: Δεν θυμάμαι την πρώτη μου ανάσα που πήρα ούτε το πρώτο ποτήρι νερό που ήπια στη ζωή μου. Κάπως έτσι δεν θυμαμαι και την πρώτη μουσική εμπειρία.

«Π»: Τί είναι αυτό που σας κάνει να γράφετε μουσική και στίχους;
Π.Σ.: Έρωτας, πολιτική, κοινωνία, ομορφιά, ασχήμια, δίκαιο, άδικο. Με μια λέξη η ζωή. Όπως είπα, ο ήχος της κιθάρας είναι η φωνή μου για τα ανείπωτα. Ακόμα και αν τελικά συνοδευτούν με λέξεις δηλαδή στίχους είναι ο μόνος τρόπος να καταγράψω την αλήθεια μου.

«Π»: Τέχνη, μουσική, θέατρο, εικαστικές τέχνες, τραγούδι στην εποχή της κρίσης. Λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού θα βγουν λαβωμένοι;
Π.Σ.: Κάθε νόμισμα έχει δυο όψεις. Θα βγουν λαβωμένες οι τέχνες ναι. Αλλά η πανδημία, να ξέρετε, είναι απλά η χαριστική βολή. Οι εποχές, οι συνήθειες, το περιβάλλον αλλάζει. Άλλαζε πριν την πανδημία. Η τέχνη στο σύνολό της θα επιβιώνει πάντα. Οι άνθρωποί της είναι ταυτόχρονα και σημαντικοί και αναλώσιμοι. Και ευτυχώς και δυστυχώς.

«Π»: Μετά τον κορωνοιό θα είναι μια εποχη ανακατάταξης. Τί μέλλον θα έχουν οι καλλιτέχνες με το πλήγμα που δέχτηκαν;
Π.Σ.: Η λέξη ανακατάταξη είναι πράγματι η πιο σωστή. Με ακρίβεια κανείς δε μπορεί να προβλέψει. Σε μεγάλο βαθμό πάντως φαίνεται τα πόστα της παλιάς φρουράς των καλλιτεχνών σε όλους τους τομείς να έχουν χάσει την αξία τους και αυτό σταθηκε μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για την αποκαθήλωση και την ανακατάταξη. Ξέρετε αν το αβέβαιο μέλλον πχ του θεάτρου άνοιξε το δρόμο για το ελληνικό metoo τότε είναι καλό για το ίδιο το θέατρο.

«Π»: Ποιά τ’ακούσματά σας;
Π.Σ.: Μπλου, ροκ, έθνικ, trip, hop, down, tempo η μουσική της Κρήτης, η μουσική της Μικράς Ασίας. Σίγουρα θα γίνουν και άλλα που δεν έχω ακόμα ακούσει!

«Π»: Ποιούς μουσικοσυνθέτες θαυμάζετε;
Π.Σ.: Δεν θα απαντήσω ονομαστικά. Θαυμάζω με όλη τη σημασία της λέξης όλους όσους πασχίζουν να αφήσουν την αυθεντική υπογραφή της προσωπικότητας τους ανεξάρτητα αν είναι όντως του γούστου μου ή της δημοφιλίας τους. Διψάω να ακούσω μουσική που θα μου παρουσιάζει ένα καινούριο χαρακτήρα άρα και κοκτέιλ συναισθημάτων που δεν έχω ξανασυναντήσει. Δυστυχώς σπανίζουν. Υπάρχουν πολλοί αλλά δε φτάνουν εύκολα στα αυτιά μας.

«Π»: Αυτή την εποχή της καραντίνας, είναι ευκαρία για τους δημιουργούς;
Π.Σ.: Είναι μια ευκαιρία, όχι όμως καιροσκοπικά αλλά μακροσκοπικά. Ο ελεύθερος χρόνος και ένα μεγάλο παγκόσμιο γεγονός μοιάζουν τα ιδανικά εργαλεία για δημιουργήσω; Όχι. Τον εγκλεισμό, τον κίνδυνο, τον φόβο και όλο αυτό το πρωτόγνωρο για εμάς δεν θεωρώ φυσιολογικό να το καταγράψει κάποιος καλλιτεχνικά εν τη γένεση του. Όταν η ζωή επιστρέψει σε ρυθμούς φυσιολογικούς, τότε ίσως μπορεί κάποιος πια να πει ότι βιώσε όλο τον κύκλο το αφομοίωσε και το κατέγραψε έξω πια από τη «μόδα». Αυτή η δημιουργική βιασύνη εμένα μου μοιάζει αρκετά καιροσκοπική.

«Π»: Έχετε στο ενεργητικό σας υπέροχες συνεργασίες. Μιλήστε μας γι’αυτές.
Π.Σ.: Δεν είναι δίκαιο να πω ότι ξεχωρίζω κάποια, αλήθεια δεν είναι δίκαιο. Η καθεμία έχει τις ομορφιές της. Σίγουρα λόγω μεγαλύτερης διάρκειας, οι περιοδείες με τον Γιάννη Χαρούλη είναι μια εμπειρία χρόνων που με διαμόρφωσε. Χαίρομαι πολύ που βρέθηκα να συμμετέχω στην στιγμή της «απογείωσης» των σημαντικότερων μουσικών καλλιτεχνών της εποχής μας. Είναι ανεκτίμητο να νιώθεις ότι βοηθάς να χτιστεί κάτι νέο.

«Π»: Μπορούν οι νέοι μουσικοί πλέον να βιοποριστούν;
Π.Σ.: Δυστυχώς όχι. Προσωρινά ίσως και πραγματικοί όσοι όντως τα καταφέρνουν έστω προσωρινά είναι στο ποσοστό του αμελητέου, μιλώντας κάπως ψυχρά λογιστικά. Μην ψάχνετε κακούς εργοδότες και αφεντικά, στο συγκεκριμένο θέμα δεν υπάρχουν. Υπάρχει μόνο η κοινωνική παθογένεια της αγαπημένης μας κατά τα αλλά χώρας για το τί θεωρεί σημαντικό και το όχι παρά τα παθήματά μας.

«Π»: Τί αγαπάτε; Τί σας στενοχωρεί;
Π.Σ.: Αγαπώ πολύ τη ελευθερία των ανθρώπων. Με στενοχωρεί πολύ η κατάχρησή της. Δηλαδή η ελευθερία του ενός να γίνεται φυλακή και περιορισμός για τον άλλον.

«Π»: «Απαγορευτικό», στίχοι και μουσική δική σας, ερμηνεία Νατάσα Μποφίλιου. «Να μην σε τρομάζουν οι σκιές ερχονται να σμίξουνε το χθές να μην λυπάσαι στις βροχές ίσως έχεις αύριο να λες …» Ζούμε ημέρες φόβου;
Π.Σ.: Ζούμε αλλά όχι τώρα. Υπολογίζω ότι σκοτεινιάζει κάθε μέρα εδώ και 15 χρόνια. Μην σας φαίνομαι απαισιόδοξος – δείτε τους στίχους που αναφέρατε για καλό τα βλέπω όλα αυτά!

«Π»: Τί ετοιμάζετε;
Π.Σ.: Πολλά και τίποτα. Έχω κάτι μεγάλο στο μυαλό μου. Ένα μουσικό πρότζεκτ που θα χρειαστεί οργανισμούς ολόκληρους για να υλοποιηθεί και να έχει αξία αλλά θα ήθελα πολύ να το μοιραστώ όταν θα έρθει η ώρα. Οι εποχές είναι πολύ δύσκολες για τέτοια σχέδια οπότε ας μου επιτραπεί η φράση πολλά και τίποτα με τις ευχές σας την επόμενη φορά να μιλάμε για τα πολλά και όχι για το τίποτα. Η ευχή αυτή να πιάσει και για μένα αλλά και για άλλους σαν εμένα!