Είναι ένα μοναδικό ταξίδι. Μπορείς να το κάνεις υπέροχο;, του Θανάση Καμπισιούλη

«Στο δίμηνο που ακολουθεί η βεντάλια των περιορισμών ενδεχομένως θα ανοίγει και θα κλείνει ανάλογα με τα επίπεδα του συναγερμού. Από μας εξαρτάται τι θα συμβαίνει κάθε φορά. Όμως είναι και το τελευταίο μίλι προς την ελευθερία. Η Πολιτεία έχει το σχέδιο, ώστε μέχρι τα τέλη της άνοιξης οι πιο ευάλωτοι Έλληνες να έχουν θωρακιστεί. Στόχος είναι να συναντηθούμε με εκείνη τη στιγμή ακμαίοι και δυνατοί. Κι ένα μεγάλο βήμα σε αυτή τη διαδρομή της ελπίδας είναι να πετύχουν τα μέτρα που θα ισχύουν από μεθαύριο. Θα τα τηρήσουμε και θα νικήσουμε!».

Τα λόγια αυτά του Κ. Μητσοτάκη, το σύστημα «ακορντεόν», όπως ονομάστηκε, θα έχει λιγότερα περιοριστικά μέτρα όταν τα κρούσματα είναι σε χαμηλά επίπεδα και περισσότερα μέτρα όταν τα κρούσματα αυξάνονται. Κάποιοι λένε πως θα διαρκέσει έως το Πάσχα, ενώ κάποιοι άλλοι ότι θα φτάσει μέχρι το Καλοκαίρι. Είτε είμαστε σε «χαλαρό» lockdown, είτε σε «σκληρό», αυτό που μένει είναι να προσαρμόσουμε τη ζωή μας στις συγκεκριμένες συνθήκες και να την απολαύσουμε όσο πιο πολύ γίνεται. Να βρούμε τον κατάλληλο συνδυασμό δραστηριοτήτων που μας γεμίζουν και μας χαροποιούν τηρώντας τα αντίστοιχα μέτρα κάθε φορά.
Το σύστημα «ακορντεόν», οι διαφορετικές συνθήκες κάθε φορά, αλλά και το «κόστος» των περιορισμών που πρέπει να πληρώσουμε για να έχουμε το αντίστοιχο όφελος μου θύμισε την ιστορία του ταξιδιώτη. Ο ταξιδιώτης της ιστορίας μας αποφάσισε να ταξιδέψει στην Αγγλία, όχι για να δει τα αξιοθέατα της πρωτεύουσας αλλά για να θαυμάσει τα κάστρα της Αγγλίας. Είχε διαβάσει τόσα πολλά και ήταν χαρούμενος που επιτέλους έφτασε η ώρα, κάποια από αυτά, να τα δει από κοντά.
Φθάνοντας στο ξενοδοχείο, άρχισε να διαβάσει τις λεπτομέρειες που αφορούσαν τις ιδιαιτερότητες της επίσκεψης κάθε κάστρου ώστε να καταστρώσει το πρόγραμμά του. Διαβάζοντας για ένα κάστρο, του έκανε μεγάλη εντύπωση οι πολλές συστάσεις που είχε και το γεγονός ότι η πληρωμή γίνεται αφού έχει ολοκληρωθεί η επίσκεψη. Για το συγκεκριμένο κάστρο έπρεπε να κάνει κράτηση για την ώρα επίσκεψής του, αλλά αυτό δεν τον αποθάρρυνε. Έτσι, αποφάσισε να είναι το πρώτο κάστρο που θα επισκεφθεί και μάλιστα την επόμενη ημέρα.
Πρωί πρωί ξεκίνησε και πράγματι έφτασε την συγκεκριμένη ώρα στην είσοδο του κάστρου. Για την ακρίβεια ήταν 10 λεπτά μετά την συμφωνημένη ώρα, αλλά χωρίς άλλη καθυστέρηση πήγε στην είσοδο για να εκδώσει το εισιτήριο του. Ένα ευγενικός κύριος τον καλωσόρισε. Ο ταξιδιώτης, μιας και δεν είδε άλλους επισκέπτες, ρώτησε τον ευγενικό κύριο αν κάποιοι άλλοι επισκέπτες είχαν ήδη ξεκινήσει την διαδρομή με τον ξεναγό. Η απάντηση που έλαβε ήταν ότι οι επισκέψεις είναι ατομικές και ξεναγός δεν υπάρχει. Του κίνησε την περιέργεια, αλλά συνέχισε να λαμβάνει οδηγίες από τον ευγενικό κύριο.
Αφού του εξήγησε την ιστορία του κάστρου, αλλά και όλα τα εκθέματα που αξίζει να δει κατά την επίσκεψη, του έδωσε ένα κουτάλι γεμάτο ψιλή άμμο για να το κρατήσει στο χέρι του. Του εξήγησε ότι κατά την διάρκεια της διαδρομής πρέπει να το κρατά στο χέρι του ώστε να μην του πέσει η άμμος κάτω. Στο τέλος της διαδρομής θα πληρώσεις ανάλογα με το πόση άμμος σου έχει πέσει κάτω, πόσα γραμμάρια άμμος λείπει από το κουτάλι, του είπε. Εντυπωσιάστηκε με τον συγκεκριμένο τρόπο πληρωμής, αλλά χαρούμενος ξεκίνησε την επίσκεψη με το χέρι του να κρατά σφιχτά το κουτάλι.
Είχε εμπιστοσύνη στον εαυτό του και ανέβαινε πολύ προσεκτικά στα σκαλοπάτια, απέφευγε να σκύβει για να δει τα εκθέματα πολύ χαμηλά, δεν επισκέφθηκε σημεία που το αεράκι ίσως του έχυνε λίγη άμμο και κατάφερε να φτάσει στο τέλος. Ζύγισαν το κουτάλι και του έλειπε μόνο 10 γραμμάρια άμμος. Χάρηκε αλλά στην ερώτηση του ευγενικού κυρίου αν το ευχαριστήθηκε, απάντησε με ειλικρίνεια ότι δεν έμεινε ευχαριστημένος με την επίσκεψη και τα αξιοθέατα διότι πρόσεχε το κουτάλι με την άμμο.
Ο ευγενικός κύριος λυπήθηκε και του έδωσε άλλη μια ευκαιρία. Του ξαναγέμισε το κουτάλι και του είπε πως για τα επόμενα 12 λεπτά, μέχρι να έρθει ο επόμενος ταξιδιώτης, θα μπορούσε να ξανακάνει τη διαδρομή. Μάλιστα του είπε να μην ασχοληθεί ιδιαίτερα με το κουτάλι. Ο ταξιδιώτης τον ευχαρίστησε για αυτή τη δεύτερη ευκαιρία και έφυγε βιαστικά. Προσπάθησε, τρέχοντας τώρα, να δει ότι δεν είχε δει την προηγούμενη φορά, αλλά όπως ήταν λογικό όταν τελείωσε τη διαδρομή το κουτάλι ήταν άδειο. Πάλι όμως ο ταξιδιώτης δεν ήταν ευχαριστημένος αφού η διαδρομή ήταν βιαστική και γεμάτη άγχος ώστε να προλάβει να τελειώσει πριν έρθει ο επόμενος τουρίστας.

Το κάστρο είναι η ζωή μας και εμείς είμαστε οι ταξιδιώτες. Δεν πρέπει να κάνουμε ανιαρή και μίζερη την διαδρομή της ζωής μας, με σκοπό να μην μας κοστίσει τίποτα. Όλα όσα μας κάνουν χαρούμενους και καλύτερους ανθρώπους έχουν κάποιο κόστος που αξίζει να πληρώσουμε. Ο λαός μας λέει ό,τι δίνεις, παίρνεις! Πρέπει να αγωνιστείς, να στερηθείς για να πέτυχεις κάτι σημαντικό. Το δώρο της ζωής είναι το σημαντικότερο όλων. Αξίζει να περιορίσουμε τις επαφές μας, να μην κάνουμε άσκοπες μετακινήσεις και να φοράμε μάσκα. Στις δύσκολες συνθήκες προσαρμοζόμαστε, δεν αφήνουμε το μυαλό μας να χάσει τα αξιοθέατα για να μην χυθεί λίγη άμμος. Ακόμη κι αν χρειαστεί να πληρώσουμε κάτι παραπάνω.
Από την άλλη δεν πρέπει να τρέχουμε με άγχος να φτάσουμε στο τέλος αγνοώντας κάθε αξιοθέατο της διαδρομής μας. Η κάθε ημέρα που είμαστε ζωντανοί έχει κάτι να μας δώσει, έχει πολλά να μας χαρίσει. Είναι λάθος, για παράδειγμα, να προσπαθούμε να περάσουμε τις ημέρες του lockdown βιαστικά. Απλά να περάσουν περιμένοντας πότε θα τελειώσουν τα περιοριστικά μέτρα. Θα περάσουν οι ημέρες των περιορισμών αλλά θα έχει περάσει και ο χρόνος της ζωής μας. Δεν έχουμε απεριόριστο χρόνο για να σπαταλάμε έτσι τις μέρες μας. Τις δικές μας ημέρες.
Φεύγοντας ο ταξιδιώτης έριξε μια τελευταία ματιά πίσω του και είδε μια πινακίδα που δεν είχε προσέξει. Στην είσοδο του κάστρου έγραφε: «Η επίσκεψη της ζωής σου»…

• Αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί μου: eetsi@windowslive.com