«Τίποτα δεν σταματά το μεράκι για γράψιμο», Θεόδωρος Καραμήτσιος, Συγγραφέας

Γεννήθηκε το 1953 στο μικρό ιστορικό, αγροτικό χωριό Πύργος Κιερίου, πάνω στα χώματα δύο παλαιών πόλεων, της Άρνης και του Κιερίου του νομού Καρδίτσας. Στα 13 του εγκαταστάθηκε στην Καρδίτσα όπου τελείωσε το εξατάξιο τότε Γυμνάσιο αλλά τα καλοκαίρια ζούσε στο χωριό του.
Εργάστηκε σε αγροτικούς συνεταιρισμούς του Βόλου και της Καρδίτσας και ενδιάμεσα τελείωσε τη Συνεταιριστική Σχολή Λογιστών Θεσσαλονίκης. Μετά τη σύνταξή του, σπούδασε στο ΕΑΠ «Ελληνικό Πολιτισμό» αλλά μέσα του ένοιωθε άσβεστη την αγάπη για τη ζωγραφική, το σκίτσο και φυσικά τη συγγραφή διηγημάτων και διαφόρων άρθρων τα οποία δημοσίευε σε πολλές τοπικές εφημερίδες.
Τα διηγήματα που περιλαμβάνονται στο βιβλίο «Παιδιά γραμμένα» καταγίνονται κυρίως με παιδιά και νέους που έδρασαν τις δεκαετίες του ‘60 και του ‘70 στον καρδιτσιώτικο κάμπο.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΜΑΙΡΗ ΓΚΙΩΝΗ – ΛΑΡΕΝΤΖΑΚΗ

«Π»: Σε ποιο περιβάλλον μεγαλώσατε; Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια;
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΑΡΑΜΗΤΣΙΟΣ: Γεννήθηκα στον Πύργο Κιερίου του Ν. Καρδίτσας στις 27 Δεκεμβρίου του 1953. Είμαι γιός μεσαίας αγροτικής οικογένειας. Πατέρας μου ήταν ο Χριστόδουλος Καραμήτσιος και μητέρα μου η Νίκη Παπαστεργίου. Έχω και μια αδερφή μικρότερή μου. Πήγα Δημοτικό σχολείο στον Πύργο Κιερίου και εξατάξιο Γυμνάσιο στην Καρδίτσα. Τα καλοκαίρια μέχρι τα δεκαοχτώ μου τα περνούσα στο χωριό μου. Ο Πύργος Κιερίου, το χωριό μου, κουβαλάει ιστορία χιλιετηρίδων. Σ’ αυτόν τον τόπο άκμασαν δυο σπουδαίες αρχαίες πόλεις, η «Άρνη» και το «Κιέριον».
Ο Πύργος είναι μεσοποταμία. Έχει δύο ποτάμια, τον Ονόχωνο ή Κουάριο και τον Οργόζινο και δυο Πετροβούνια, τον Ογλά και τον Λάιο, με ύψος διακόσια και εκατόν πενήντα μέτρα αντίστοιχα, βοσκότοποι δυο χιλιάδων στρεμμάτων περίπου. Στα βουνά αυτά το 1878 δόθηκε η πρώτη νικηφόρα μάχη Ελλήνων κατά των Τούρκων για την απελευθέρωση της Θεσσαλίας. Η συνάντηση βουνών και ποταμών καταμεσής στον Καρδιτσιώτικο κάμπο είναι αληθινός παράδεισος.
Εκεί, στο χωριό έζησα ανέμελα τα παιδικά μου χρόνια. Αλώνιζα στα βουνά και στα λιβάδια, ψαρεύοντας στα ποτάμια και στις ρούγες των σπιτιών κυνηγώντας με το λάστιχό μου πουλιά και παίζοντας διάφορα παιχνίδια έχοντας προτίμηση στο ποδόσφαιρο. Επίσης πρόσφερα βοήθεια στις αγροτικές δουλειές της οικογενείας μου. Μεγαλώνοντας δραστηριοποιήθηκα με φίλους μου και σε άλλες δουλειές όπως οικοδομή, φορτοεκφορτώσεις με σκοπό την οικονομική μας ανεξαρτησία.

«Π»: Πώς σας εμπνέει η γενέτειρά σας Καρδίτσα;
Θ.Κ.: Είναι αλήθεια ότι η γενέτειρά μου είναι πηγή έμπνευσης αλλά για να γίνει η «πηγή ποτάμι» χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια και χρόνο. Η επαφή με το χωριό μου είναι συχνή, με γεμίζει εσωτερικά και ξυπνά μνήμες νεανικές, αξέχαστες…

«Π»: Τί σας ώθησε στη συγγραφή;
Θ.Κ.: Η εσωτερική μου επιθυμία να διασώσω την ιστορία του τόπου μου. Ρόλο σ’ αυτό έπαιξε και ο φίλος μου Νίκος Καραφύλλης, αξιόλογος συγγραφέας και ιστορικός. Μου πρότεινε να γράψω ένα διήγημα για την τριμηνιαία εφημερίδα «Άρνη» που εκδίδει ο Μορφωτικός Σύλλογος Μοσχολουρίου, της οποίας είναι ο ίδιος συνεργάτης. Το διήγημα που δημοσίευσα άρεσε στους αναγνώστες, το χάρηκαν και το απόλαυσαν. Αυτό με ενθουσίασε και συνέχισα να αρθρογραφώ στο ίδιο μοτίβο. Μετά από δουλειά πέντε χρόνων συγκεντρώθηκε ύλη για το βιβλίο μου «Παιδιά Γραμμένα». Οι ιστορίες του βιβλίου μου αναφέρονται σε ανθρώπους ζώντες και μη, που άφησαν βαθιά τα ίχνη τους στην ψυχή μας.

«Π»: Από ποια ηλικία ξεκινήσατε να γράφετε; Θυμάστε τι γράψατε πρώτο;
Θ.Κ.: Ξεκίνησα να γράφω γύρω στα τριάντα μου. Το πρώτο άρθρο που δημοσίευσα είχε θέμα την αρχαία ιστορία του χωριού από το 2.000 π.Χ. μέχρι τα Ρωμαϊκά χρόνια. Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα της Καρδίτσας «Νέοι Καιροί» σε δυο συνέχειες.

«Π»: Ποια τα συναισθήματα όταν δημοσιεύονται άρθρα και διηγήματά σας στις τοπικές εφημερίδες;
Θ.Κ.: Γράφοντας εκφράζουμε τα εσώψυχά μας και τις σκέψεις μας. Ανυπομονώ μέχρι να δω τα κείμενά μου να δημοσιεύονται. Η ικανοποίηση που παίρνω με δυναμώνει να συνεχίσω την επικοινωνία μου με τους αναγνώστες μου. Επιπλέον πολύ χαίρομαι όταν δέχομαι καλοπροαίρετη κριτική και καταξίωση όταν υπάρχει κόσμος που διαθέτει το χρόνο του να διαβάσει τα πονήματά μου.

«Π»: Μιλήστε μας για τη δράση του Μορφωτικού Συλλόγου Μοσχολουρίου Καρδίτσας.
Θ.Κ.: Μια ανάσα από τους Σοφάδες ξεπροβάλλει το Μοσχολούρι. Σ’ αυτή την κοινότητα ζουν 500 άνθρωποι περίπου. Το χωριό διασχίζει ο Ονόχωνος ποταμός ενώ ξεχωριστής ομορφιάς είναι η παλιά τρίτοξη πέτρινη γέφυρα στην είσοδο του χωριού. Σε κλασικό διόροφο σπίτι στο κέντρο του χωριού οι Μοσχολουριώτες έχουν φτιάξει το Μορφωτικό τους Σύλλογο ΑΡΝΗ με πλούσια βιβλιοθήκη και Λαογραφικό Μουσείο. Ο Σύλλογος έχει εκδώσει ένα εξαιρετικό ιστορικό και λαογραφικό βιβλίο με τίτλο «Το Μοσχολούρι διηγείται τη δόξα του» του συγγραφέα Νίκου Καραφύλλη. Η ταινία μικρού μήκους «Τα Καραγκούνικα Ρουγκάτσια,», η 12σέλιδη εφημερίδα ΑΡΝΗ που εκδίδεται από το 2001 και η γιορτή της Καραγκούνικης πίττας είναι οι σπουδαιότερες δράσεις του συλλόγου.

«Π»: Ως ενεργός πολίτης, θίγετε τα κακώς κείμενα στον τόπο σας;
Θ.Κ.: Παλαιότερα είχα πλούσια πολιτική και συνδικαλιστική δράση στον τόπο μου. Τώρα οδεύοντας για τα τρίτα «ήντα», προφανώς και θίγω τα κακώς κείμενα του τόπου μου αλλά σε πιο στενό κύκλο.

«Π»: Έχετε ζωγραφίσει τον μαγικό τόπο σας;
Θ.Κ.: Είμαι αυτοδίδακτος ζωγράφος. Έχω κάνει αρκετά έργα με θέμα τοπία και ανθρώπους του τόπου μου. Ως μέλος του Εικαστικού Ομίλου Καρδίτσας πολλά από τα έργα μου παρουσιάστηκαν σε εκθέσεις ερασιτεχνών ζωγράφων της πόλης μας.

«Π»: Τα παιδιά της επαρχίας είναι ευνοημένα από τα παιδιά των μεγαλουπόλεων; Τι πιστεύετε;
Θ.Κ.: Τα πλεονεκτήματα των παιδιών της επαρχίας είναι ο καθαρός αέρας, ο υγιεινός τρόπος ζωής, το παιχνίδι σε μεγάλες αλάνες, η ασφάλεια και οι πλούσιες εμπειρίες. Υστερούν σε θέματα άμεσης υγειονομικής φροντίδας, μεταφορικών μέσων, πληροφόρησης, σχολείων και στις κοινωνικές δραστηριότητες. Τα παιδιά της επαρχίας αντιμετωπίζουν πρόβλημα όταν μεγαλώσουν στις επιλογές και ευκαιρίες για επαγγελματική αποκατάσταση.

«Π»: Το βιβλίο σας τί πραγματεύεται;
Θ.Κ.: Το βιβλίο μου «Παιδιά Γραμμένα» περιλαμβάνει σαράντα ένα διηγήματα (αληθινές ιστορίες). Χρονικά τοποθετούνται στις δεκαετίες του εξήντα και εβδομήντα. Οι ήρωες είναι φίλοι, πρόσωπα με ένταση, είναι συντοπίτες μου νεολαίοι αλλά και ενήλικες. Εκδηλώνονται με τα ρούχα, την ομιλία, τη συμπεριφορά και τις απόψεις τους (όπως γλεντζέδες, ψαράδες, ερωτομανείς και άλλα).
Επίσης τα διηγήματά μου βασίστηκαν και σε διηγήσεις του πατέρα μου για τσιφλικάδες, αγρότες και κτηνοτρόφους, ιστορίες για το στρατό, το χωριό, την πόλη, την πολιτεία, τη ζωή. Οι διηγήσεις αυτές είναι ο καλύτερος τρόπος μεταλαμπάδευσης των βιωμάτων και στοχασμών από πατέρα και παππού σε παιδιά και εγγόνια.

«Π»: Μιλήστε μας για τις σπουδές σας στο ΕΑΠ;
Θ.Κ.: Στο ΕΑΠ σπούδασα Ελληνικό πολιτισμό για τρία χρόνια και δεν ολοκλήρωσα τις σπουδές μου. Με ενδιέφεραν περισσότεροι οι ενότητες ιστορικού περιεχομένου και ιστορίας της τέχνης.

«Π»: Είναι υποστηρικτικό το οικογενειακό σας περιβάλλον με ό,τι καταπιάνεστε;
Θ.Κ.: Είναι πολύ τυχερός κάποιος που έχει υποστηρικτικό περιβάλλον με ότι καταπιάνεται. Έτσι μπορεί να εκμεταλλεύεται το χρόνο του καλύτερα, να αισθάνεται ασφαλής, να παραμένει ενεργός και να δημιουργεί. Προσωπικά είμαι από τους τυχερούς.

«Π»: Συναντήσατε δυσκολίες για την έκδοση; Έχει γίνει η παρουσίασή του; Τί απήχηση είχε;
Θ.Κ.: Δεν συνάντησα δυσκολίες στην έκδοση του βιβλίου μου διότι το Ροδακιό, ο εκδοτικός οίκος διάβασε τις ιστορίες μου και απάντησε θετικά. Το βιβλίο εκδόθηκε τον Ιούλιο του 2020 και δεν έγινε η παρουσίασή του λόγω της επιδημίας. Αισθάνομαι πολύ τυχερός γιατί είχα την τιμή να γνωρίσω την εκδότρια κυρία Τζούλια Τσιακίρη, με την οποία γίναμε φίλοι. Επίσης γνώρισα και πολλούς αξιόλογους συγγραφείς που εξέδωσαν τα βιβλία τους στον ίδιο εκδοτικό οίκο. Και για όλα αυτά αισθάνομαι χαρά και ευγνωμοσύνη.

«Π»: Βλέπετε συγγραφικό ενδιαφέρον από τους νέους;
Θ.Κ.: Νομίζω ότι υπάρχει ενδιαφέρον για συγγραφή από νέους. Δε σταματά τίποτα αυτό το μεράκι για γράψιμο. Έχω διαβάσει πολύ ωραία βιβλία νέων συγγραφέων και μάλιστα στην πόλη μου υπάρχουν αξιόλογοι νέοι συγγραφείς.

«Π»: Τα σόσιαλ μίντια βοηθούν στην προβολή του έργου του συγγραφέα;
Θ.Κ.: Στα σόσιαλ μίντια η λογοτεχνία προβάλλεται, παρουσιάζονται αρκετά συγγράμματα, ασκείται κριτική και βοηθούν να γίνουν γνωστοί συγγραφείς και από ανθρώπους που δεν διαβάζουν.

«Π»: Έχει γίνει κριτική για το βιβλίο σας;
Θ.Κ.: Έχουν γίνει πέντε κριτικές γραπτές που δημοσιεύτηκαν σε μεγάλες Θεσσαλικές εφημερίδες και στο διαδίκτυο, από σπουδαίους συγγραφείς και μία από καθηγητή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Οι κριτικές ήταν εξαιρετικές, με συγκίνησαν και με χαροποίησαν.

«Π»: Τι αγαπάτε και τί σας στενοχωρεί;
Θ.Κ.: Αγαπώ ότι είναι αληθινό, μου αρέσει η ειλικρίνεια και με στενοχωρεί παρά πολύ το ψέμα και η υποκρισία.

«Π»: Τι ετοιμάζετε;
Θ.Κ.: Γράφω διηγήματα και τοπικά μελετήματα, γενικώς γράφω, αλλά δεν ετοιμάζω κάτι αυτό το διάστημα.