Βασίλης Κεγκέρογλου : Βοά η πιάτσα για τις δουλειές που στήνονται και μοιράζονται για τη διαχείριση απορριμμάτων

Ομιλία Βασίλη Κεγκέρογλου στην Ολομέλεια της Βουλής κατά τη συζήτηση του Προϋπολογισμού:

Αναμφίβολα, διερχόμαστε μια πολύ δύσκολη και ιδιαίτερη περίοδο για την πατρίδα μας και την κοινωνία.

Από την μια, η πανδημία και η ανεπαρκής κυβερνητική διαχείρισή της, που συσσωρεύει προβλήματα και ενισχύει το φόβο και την ανασφάλεια στους πολίτες

Και από την άλλη, η κλιμακούμενη Τουρκική επιθετικότητα, με την Ελλάδα εγκλωβισμένη στο έλλειμμα στρατηγικής και τους αδιέξοδους τακτικισμούς της κυβερνητικής υποχωρητικότητας.

Η συνυπογραφή χθες από τον κ. Μητσοτάκη της απαράδεκτης απόφασης της Συνόδου Κορυφής και οι δηλώσεις του, ότι οι κυρώσεις της Ε.Ε. δεν είναι πλέον αυτοσκοπός, σκόρπισαν θλίψη και προκάλεσαν οργή σε όλους τους Έλληνες που δεν ελπίζουν πια στην κυβέρνηση.

Για το φόβο και την ανασφάλεια από την πανδημία ελπίζουν στο εμβόλιο και για την προάσπιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων στην Εθνική Στρατηγική και τη συνεννόηση του Κινήματος Αλλαγής.

Πέρυσι τέτοιες μέρες ζητούσαμε αποτελεσματική διπλωματική παρέμβαση στην Ε.Ε. και ταυτόχρονα ενδυνάμωση της αποτρεπτικής ισχύος των Ενόπλων Δυνάμεων.

Η κυβέρνηση της Ν.Δ. αντί να προωθήσει τα εξοπλιστικά προγράμματα που είχαν «κολλήσει», από το ΣΥΡΙΖΑ εισηγήθηκε μείωση του προϋπολογισμού την οποία ψήφισαν από κοινού.

Φέτος το Κίνημα Αλλαγής ψηφίζει την αύξηση των εξοπλιστικών προγραμμάτων για το 2021 με 2 δισ., και ταυτόχρονα απαιτεί

-Επιτάχυνση των κρίσιμων εξοπλιστικών προγραμμάτων με διαφάνεια

– Σχέδιο ενίσχυσης της αμυντικής μας βιομηχανίας που έχει εγκαταλειφθεί 6 χρόνια τώρα.

Τα προβλήματα συσσωρεύονται και πνίγουν την οικονομία και τους πολίτες.

Η κυβέρνηση αντί να επικεντρωθεί στην αντιμετώπιση τους, εκμεταλλεύεται την πανδημία και προωθεί συντηρητικές πολιτικές και σκοπιμότητες.

Προωθεί σε όλους τους τομείς, την συγκέντρωση του πλούτου σε όλο και λιγότερα χέρια, που διευρύνει τις κοινωνικές ανισότητες.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η ρευστότητα στις επιχειρήσεις για την αντιμετώπιση της πανδημίας, διατέθηκε στο 80% από τις μεγάλες, στο 50% από τις μεσαίες και

κάτω του 15 % από τις 700 χιλιάδες μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις.

Με επιπλέον «δωράκια» στους εκ των ισχυρών, φίλους του Μαξίμου, με διακόρευση των θεσμικών διαδικασιών και της διαφάνειας και με την κατ’ εξαίρεση ανάθεση, να γίνεται κανόνας.

Βοά η πιάτσα για τις δουλειές που στήνονται και μοιράζονται για τη διαχείριση απορριμμάτων και για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας.

Την ίδια ώρα που επιβαρύνουν τους μικρομεσαίους επενδυτές και βάζουν στο περιθώριο τις ενεργειακές κοινότητες, η κυβέρνηση έχει βάλει σε δεύτερη μοίρα την αντιμετώπιση των δυσμενέστατων επιπτώσεων της πανδημίας σε επιχειρήσεις, εμπόριο και επαγγελματίες, εργαζόμενους και ανέργους, αγρότες και αγροτική παραγωγή συνταξιούχους, σε κάθε οικογένεια και ιδιαίτερα στους αδύναμους.

Απουσιάζει το σχέδιο και η βούληση, παρά το γεγονός ότι σήμερα υπάρχουν οι προϋποθέσεις.

Αντί των τεράστιων ελλειμμάτων του οικονομικού εκτροχιασμού 2004-09, της αδιάφορης ΕΕ και του διχασμού μνημονικών – αντιμνημονιακών

Σήμερα έχουμε, το ματωμένο πλεόνασμα και Ευρωπαϊκό μερίδιο, με επαρκείς πόρους 73 δισ. Συνολικά Ταμείο Ανάκαμψης, SURE, ΕΣΠΑ κλπ. ΕΠΑ και επιπλέον την νέα ΚΑΠ

Πολίτες, φορείς και κόμματα επιδεικνύουν σημαντική ωριμότητα και συναινετική διάθεση.

Εξαίρεση η διχαστική πόλωση που επιλέγουν συχνά Κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ, για να καλύψουν ο ένας τις κυβερνητικές αποτυχίες και σκοπιμότητες κι ο άλλος την αναξιόπιστη και τυχοδιωκτική αντιπολίτευσή που ασκεί.

Επαρκείς, λοιπόν, πόροι και ευνοϊκές προϋποθέσεις υπάρχουν:

1ον Για την αντιμετώπιση των άμεσων κοινωνικών και οικονομικών επιπτώσεων της πανδημίας και

2ον Για μια νέα σύγχρονη πορεία της Ελλάδας με ανθρωποκεντρική πρόοδο.

Σ’ αυτό το πλαίσιο η έκθεση Πισσαρίδη, δεν μπορεί να απαξιώνεται αλλά ούτε να θεοποιείται.

Για τις γενικές διαπιστώσεις της, δεν εγείρονται σημαντικές αντιρρήσεις.

Όπως στην ανάγκη «ενίσχυσης της αποτελεσματικότητας και της ποιότητας του συστήματος υγείας» αλλά στο πώς επιτυγχάνεται αυτό.

Δεν συμφωνούμε:

-Με την κυριαρχία των μεγάλων συμφερόντων στην υγεία και όχι μόνο

-Με την σιωπή για τις κοινωνικές ανισότητες που διευρύνονται και

-Με την έλλειψη προτάσεων για τη βιώσιμη ανάπτυξη με κοινωνική δικαιοσύνη.

Και απορούν όλοι, με τις αντιφάσεις της, που ενώ διαπιστώνει ότι η Ελλάδα έχει την χειρότερη σχέση έμμεσων άμεσων φόρων στην Ευρώπη, αφού το 1,15 του 2014 έγινε από το Σύριζα 1,48 αλλά σιγοντάρει την ΝΔ, στην περαιτέρω αύξηση των άδικων έμμεσων φόρων.

Δεν πάσχουμε από εκθέσεις και αντι-εκθέσεις αλλά από έλλειψη βούλησης και αδυναμίας, για τον πολιτικό μετασχηματισμό τους, σε ολοκληρωμένο σχέδιο και πρόγραμμα εφαρμογής.

Κι αυτό είναι αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης, που αντί να αξιοποιήσει την έκθεση όπως και κάθε σοβαρή πρόταση των επιστημονικών ινστιτούτων των κοινωνικών εταίρων ΓΣΕΕ, ΓΕΣΕΒΕ, ΣΕΤΕ, ΕΣΑμεΑ κλπ

για συγκρότηση σχεδίου, χρησιμοποιεί την έκθεση Πισσαρίδη, ως μπερντέ για τις συντηρητικές της επιλογές και σκοπιμότητες,

Την ανάλωση αλλά και την άλωση των πόρων.

Το Κίνημα Αλλαγής και η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών απαιτούμε ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ των οικονομικών, παραγωγικών και φυσικών πόρων

Με ένα ολοκληρωμένο δεκαετές σχέδιο, με επίκεντρο τον άνθρωπο και την κοινωνία.

-Με άμεσα μέτρα στήριξης της κοινωνίας και επανεκκίνησης της οικονομίας,

Για την αναπτυξιακή αναδιάρθρωση με ένα νέο πράσινο, ποιοτικό, παραγωγικό πρότυπο, συμβατό με την 4η βιομηχανική επανάσταση και

Και ένα σύγχρονο και ισχυρό κοινωνικό κράτος, με προτεραιότητα το Δίκτυ Εισοδηματικής Ασφάλειας και για όλους και ένα αναγεννημένο ΕΣΥ όπως μας «υπενθύμισε» με σκληρό τρόπο η πανδημία, δικαιώνοντας το ΠΑΣΟΚ και τη Σοσιαλδημοκρατία.

Αντί αυτών η κυβέρνηση δεν συνέταξε ούτε το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής πολιτικής, όπως είχε υποχρέωση από τον νόμο 4270/14.

Ο προϋπολογισμός του 2021 είναι εμποτισμένος με τις συντηρητικές επιλογές και τις σκοπιμότητες της κυβέρνησης της ΝΔ, απέχει παρασάγγας από τους αναπτυξιακούς στόχους που έχει ανάγκη η Ελλάδα και έτη φωτός από τις αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης που απαιτεί η κοινωνία.

Προφανώς τον καταψηφίζουμε, με εξαίρεση τις αμυντικές δαπάνες τις οποίες ψηφίζουμε.