Πισσαρίδης ο νεοφιλελεύθερος, του Γιώργου Πένταρη

Σε κάθε κυβερνητική θητεία βλέπουμε έργα και ημέρες της κυβέρνησης και κριτική και κατηγορίες της αντιπολίτευσης. Η δημοκρατία τα έχει αυτά και ευτυχώς γιατί έτσι ξεχωρίζει από τα αυταρχικά καθεστώτα, όπως τώρα του Ερντογάν που δεν τολμά να μιλήσει κανένας. Λοιπόν, το θέμα που θέλω να αναπτύξω σήμερα είναι το πρόγραμμα της επιτροπής Πισσαρίδη και οι κατηγορίες του ΣΥΡΙΖΑ. Πριν όμως μπω στην ουσία και επειδή υπάρχει κάποιου είδους αιτιατή σχέση, θα ήθελα να σας αναφέρω κάτι έγκυρες πληροφορίες που είχα από την Δράμα για τον κορωνοϊό, η οποία έχει συγκριτικά, με άλλους νομούς εκτός Αττικής και Θεσσαλονίκης, πολύ υψηλό αριθμό κρουσμάτων.

Αυτό που μαθαίνω, λοιπόν, είναι ότι το 50% του πληθυσμού δεν πίστευε ότι υπάρχει θέμα κορωνοϊού οπότε παρά τις προειδοποιήσεις δεν λάμβαναν κανένα μέτρο προστασίας. Το δεύτερο είναι ότι δεν υπήρχαν rapid test στην αρχή της δεύτερης πανδημίας και όσοι έκαναν το μοριακό που ήθελε 5 μέρες να βγει, κυκλοφορούσαν κανονικά μέχρι να πάρουν τα αποτελέσματα. Άρα όσοι ήταν μολυσμένοι μόλυναν επί πέντε συνεχόμενες μέρες οικογένεια, φίλους και συγγενείς. Και όχι μόνο αυτό, πήγαιναν και στους γειτονικούς νομούς, όπως στις Σέρρες π.χ. και μετέφεραν και εκεί τον ιό. Το μεγαλείο της ανευθυνότητας των πολιτών στην προκειμένη περίπτωση!!!
Αν είναι μια φορά αδικαιολόγητη η ευθύνη των πολιτών, είναι δέκα φορές της Αξιωματικής αντιπολίτευσης. Μας λέει ότι ο ΕΟΔΥ κρατά διπλά βιβλία και ένα σωρό «τρίχες» και πάνε να μας κάνουν Τουρκία που κρύβει τα κρούσματα. Η πραγματικότητα είναι μία και φαίνεται από τις εισαγωγές στα νοσοκομεία όπου το ποσοστό εισαγωγών είναι αρκετά υψηλό και φτάνει κατά μέσον όρο στο 7% των κρουσμάτων. Το ποσοστό είναι αρκετά υψηλό και αν η κυβέρνηση ήθελε να ωραιοποιήσει τα πράγματα, θα ανέβαζε τα κρούσματα για να έχει μικρό ποσοστό εισαγωγών, γιατί το ποσοστό είναι αυτό που μετρά στα στατιστικά δεδομένα. Απειλεί ο ΣΥΡΙΖΑ ότι θα κάνει ερώτημα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στον ΠΟΥ. Πάει δηλαδή, για αντιπολιτευτικούς λόγους, να μας κάνει Τουρκία όπως είπαμε πριν. Ευτυχώς που το ΚΙΝΑΛ δεν ακολούθησε την ΣΥΡΙΖΑίικη κατρακύλα και περιορίστηκε να κάνει κριτική στην κυβέρνηση όσον αφορά την προετοιμασία των υπηρεσιών για το δεύτερο κύμα. Ακόμη και το ΚΚΕ δεν ακολούθησε, αλλά ζήτησε την δημοσιοποίηση των πρακτικών των συνεδριάσεων της επιτροπής λοιμωξιολόγων που φαίνεται λογική πρόταση.
Στο πλαίσιο αυτής της τυφλής αντιπολιτευτικής τακτικής του ΣΥΡΙΖΑ εντάσσεται και η κριτική στο σχέδιο Πισσαρίδη για την ανάκαμψη της Εθνικής Οικονομίας με τα κεφάλαια που θα εισρεύσουν ως βοήθεια λόγω κορωνοϊού. Κατηγορεί ο ΣΥΡΙΖΑ το πρόγραμμα του Νομπελίστα κυρίου Πισσαρίδη και της ομάδας του ως νεοφιλελεύθερο και ότι θα καταθέσει δικό του σχέδιο. Κατ’ αρχάς ποιος θα συντάξει το σχέδιο; Ο Καρανίκας, ο Σκουρλέτης ή ο Φίλης; Αλλά ας δούμε όμως ξεκινώντας τι πάει να πει νεοφιλελευθερισμός.

Ο όρος Νεοφιλελευθερισμός είναι Γερμανικός και πρωτοεμφανίστηκε το 1922 ως μία υποτιμητική περιγραφή των όσων πραγματευόταν ο Λούντβιχ φον Μίζες στο βιβλίο του «Έθνος, Κράτος, Οικονομία» το 1919. Με λίγα λόγια, μετά από 100 χρόνια η έννοια αυτή σημαίνει στην πραγματικότητα ελευθερία της λειτουργίας της αγοράς, αλλά με την παρουσία ενός ισχυρού κρατικού κανονιστικού πλαισίου. Αυτοί που σήμερα κατηγορούν μια πολιτική ως νεοφιλελεύθερη δέχονται την Μαρξιστική ερμηνεία της δεκαετίας του 1980 όπου παίρνοντας το παράδειγμα τον Πινοσέτ στην Χιλή, θεωρούν ότι οι νόμοι της αγοράς υπερισχύουν των πάντων. Η λέξη λοιπόν «Νεοφιλελευθερισμός» έχει γίνει του συρμού από τα κόμματα της αριστεράς και εκτοξεύεται ως κατηγορία εκεί που δεν υπάρχουν επιχειρήματα. Και όντως αν κάποιος διαβάσει την έκθεση Πισσαρίδη θα δει ότι στόχος αυτού του σχεδίου είναι η ανάπτυξη της οικονομίας με ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας και ανταγωνισμού μέσα όμως από ένα πλαίσιο απλών και αποτελεσματικών κανόνων ανταγωνισμού που θα καθορίζει πάντα η κρατική παρέμβαση. Όποιος διαβάσει την έκθεση θα δει την ουσιαστική παρουσία του κράτους, αλλά όχι όμως με την μορφή που επιθυμεί ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το σχέδιο ως πρώτο στόχο έχει την σημαντική αύξηση της απασχόλησης, τόσο μέσω της μείωσης της ανεργίας όσο και μέσω της αύξησης της συμμετοχής στην αγορά εργασίας υποαπασχολούμενων ομάδων του πληθυσμού, όπως οι γυναίκες και οι νέοι. Η αυξημένη απασχόληση, επιπλέον, θα συμβάλλει στην άμβλυνση των κοινωνικών αποκλεισμών και την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής. Δεν ξέρω πόσος νεοφιλελεύθερος είναι αυτός ο στόχος…
Δεύτερον, ισχυρή αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας, που θα διασφαλίσει την ευημερία των νοικοκυριών σε βάθος χρόνου. Η αύξηση της παραγωγικότητας απαιτεί αύξηση του παραγωγικού κεφαλαίου και επομένως νέες επενδύσεις, τόσο από τις εγχώριες επιχειρήσεις όσο και από ξένες. Απαιτεί επίσης την ενσωμάτωση καινοτόμων μεθόδων παραγωγής και νέων τεχνολογιών. Καθώς οι δραστηριότητες αυτές απαιτούν υψηλό βαθμό εξειδίκευσης και η εσωτερική αγορά σε χώρες μικρού μεγέθους, όπως η Ελλάδα, παρέχει περιορισμένες ευκαιρίες, η αύξηση των εξαγωγών είναι απαραίτητη.

Για μένα όμως, ο μεγαλύτερος στόχος είναι η παρέμβαση στην κωδικοποίηση και αξιολόγηση της νομοθεσίας. Την θεσμική ενίσχυση της δημόσιας διοίκησης, όπως μέσω της αύξησης της θητείας και της κινητικότητας στις ανώτερες διοικητικές θέσεις, καθώς και της αναβάθμισης του ρόλου του ΑΣΕΠ. Καθολική εφαρμογή της αξιολόγησης. Συνέχιση των διαδικασιών ψηφιοποίησης με έμφαση στη διαλειτουργικότητα των εφαρμογών και στην ευχρηστία τους από τους πολίτες. Θεωρώ ότι ο στόχος αυτός αποτελεί το 50% του σχεδίου. Το έχω γράψει πολλές φορές στον «Παλμό» και άπειρες φορές το έχω πει όταν ήμουν στο Υπουργείο. ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΠΛΗΡΗΣ ΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ ΠΟΥ ΔΙΕΠΕΙ ΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟ ΤΟΜΕΑ για να πάμε μπροστά και εύχομαι αυτό να γίνει εφικτό. Υπάρχει κάποιος πολίτης να πει ότι είναι νεοφιλελεύθερος αυτός ο στόχος;
Άλλη σοβαρή παρέμβαση είναι ο εκσυγχρονισμός της δομής του συστήματος εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες. Δίνεται, πολύ σωστά, μεγάλη έμφαση στην προσχολική αγωγή. Αύξηση του μέσου μεγέθους των σχολικών μονάδων, με ουσιαστική αυτονομία συμπεριλαμβανομένων και των προσλήψεων, και αξιολόγησής τους. Καθολική ανάπτυξη ψηφιακών υποδομών και περιεχομένου, επέκταση προγραμμάτων ολοήμερου σχολείου, μεταφορά αρμοδιοτήτων στην τοπική αυτοδιοίκηση. Ριζικός εκσυγχρονισμός συστήματος διακυβέρνησης στην ανώτατη εκπαίδευση, και ουσιαστική διασύνδεση των πανεπιστημίων με αντίστοιχα της αλλοδαπής, με την οικονομία και με την ευρύτερη κοινωνία. Το τελευταίο για τα πανεπιστήμια είναι νεοφιλελεύθερο γιατί θα μπορούν τα πανεπιστήμια να συνεργάζονται με τις επιχειρήσεις ώστε να ανοίξουν περισσότερες πόρτες εργασίας των νέων επιστημόνων και δεν θα πολυκάθονται στα πανεπιστήμια ως ανέξοδοι διαδηλωτές και ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ.
Ριζική αναβάθμιση του συστήματος κατάρτισης για ανέργους και για εργαζόμενους. Αύξηση χρηματοδότησης, αλλά με έλεγχο των αποτελεσμάτων κατάρτισης για να αποφεύγεται η διασπάθιση δημοσίου χρήματος. Αναδιάρθρωση του ΟΑΕΔ με στροφή προς ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης, δηλαδή να μην δίνει ο ΟΑΕΔ επίδομα, αλλά να βρίσκει δουλειά στον άνεργο. Αυτό όμως και αν είναι νεοφιλελεύθερο μέτρο, το οποίο θα σταματήσει στην ουσία την επιδοματική πολιτική που τόσο αγάπησε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ενίσχυση βασικής έρευνας μέσω άρσης αγκυλώσεων για πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα και δημιουργία σταθερού χρηματοδοτικού φορέα βασικής έρευνας με μακροπρόθεσμη ερευνητική στρατηγική και διαφανή κριτήρια χρηματοδότησης. Δηλαδή χρηματοδότηση της έρευνας που ζητά ο ΣΥΡΙΖΑ. Λογικά θα πρέπει να διαβάσετε αυτή την έκθεση γιατί είναι ένα σημαντικό κείμενο που ακόμη και με ελλιπή εφαρμογή του θα αποφέρει μεγάλες και θετικές αλλαγές στην ελληνική οικονομία και κοινωνία.
Στην έκθεση που γράφτηκε από Έλληνες καθηγητές πανεπιστημίων Ευρώπης και Αμερικής καθώς από στελέχη μεγάλων διεθνών οικονομικών οργανισμών θα πάει να παρουσιάσει μια αντιέκθεση ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως άκουσα να λέει ο κ. Τσίπρας. Αναρωτιέμαι όμως με ποιους θα την γράψει με τον Σκουρλέτη, τον Πολάκη, τον Καρανίκα ή τον Φίλη;