Το Πολυτεχνείο ζεί;, του Βασίλη Γιαννακόπουλου

Την άποψή μου για τον εορτασμό της επετείου του Πολυτεχνείου, όσοι διαβάζετε «Παλμογράφο», θα την έχετε πληροφορηθεί γιατί την έχω διατυπώσει επανειλημμένως στο παρελθόν. Θα το κάνω όμως για μία ακόμα φορά σήμερα αφενός για τους καινούργιους αναγνώστες του «Παλμού» κι αφετέρου λόγω της συγκυρίας του κορωνοϊού.

Η άποψή μου για τον εορτασμό της επετείου είναι ότι έχει καταντήσει ένα φθηνό πανηγυράκι και ευθύνη έχουν όλοι αυτοί που κόπτονται για τα ιδεώδη της εξέγερσης του 1973. Αν θέλουν πραγματικά να παραμείνουν ζωντανά στη μνήμη των Ελλήνων τα γεγονότα και κυρίως τα μηνύματα του Πολυτεχνείου θα πρέπει να πάρει άλλη μορφή ο εορτασμός. Με μία πορεία κάθε χρόνο στις 17 του Νοέμβρη, η καταλήξη της οποίας είναι να καίγεται η μισή Αθήνα, δεν είναι, κατά τη γνώμη μου, ο καλύτερος τρόπος εορτασμού.
Ας καθίσουν κάτω όλοι, οργανώσεις, κόμματα, πανεπιστήμια, νεολαίες, η κοινωνία των πολιτών, και ας καταλήξουν με ποιό τρόπο θα μπορέσουν τα μηνύματα να περνάνε από γενιά σε γενιά, ποιά είναι τα μηνύματα της κάθε εποχής και να βγάλουμε επιτέλους τα απαραίτητα συμπεράσματα από εκείνες τις μέρες του ‘73.
Δεν νομίζω ότι κάνω λάθος αλλά μια σοβαρή κινηματογραφική ταινία για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, δεν έχει γυριστεί. Γιατί άραγε; Κύριε Γαβρά, ήταν πιο ενδιαφέρουσα η δημιουργική ασάφεια του Βαρουφάκη;

Ο φετινός εορτασμός της επετείου του Πολυτεχνείου συνέπεσε με την πανδημία του κορωνοϊού που έχει πλήξει όχι μόνο τη χώρα μας αλλά όλον τον πλανήτη. Για να μην υπάρξει μετάδοση του ιού στην κοινότητα λόγω του συγχρωτισμού, η κυβέρνηση πήρε την απόφαση να απαγορεύσει την πραγματοποίηση της καθιερωμένης πορείας από το Πολυτεχνείο στην Αμερικανική Πρεσβεία. Αμέσως ξεκίνησε η αμφισβήτηση της κυβερνητικής απόφασης ως αντιδημοκρατικής και αντισυνταγματικής με την επίκληση του άρθρου 11 του Συντάγματος. Ας δούμε λοιπόν τι λέει το συγκεκριμένο άρθρο.
Άρθρο 11: (Δικαίωμα του συνέρχεσθαι)
1. Oι Έλληνες έχουν το δικαίωμα να συνέρχονται ήσυχα και χωρίς όπλα.
2. Mόνο στις δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις μπορεί να παρίσταται η αστυνομία. Oι υπαίθριες συναθροίσεις μπορούν να απαγορευτούν με αιτιολογημένη απόφαση της αστυνομικής αρχής, γενικά, αν εξαιτίας τους επίκειται σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια, σε ορισμένη δε περιοχή, αν απειλείται σοβαρή διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής, όπως νόμος ορίζει.
Εγώ δεν είμαι συνταγματολόγος αλλά όπως παρακολούθησα όλες αυτές τις μέρες, το σύνολο σχεδόν των καθηγητών του Συνταγματικού Δικαίου (Αλιβιζάτος, Μανιτάκης, Βενιζέλος, Κοντιάδης) απεφάνθησαν ότι η απόφαση της κυβέρνησης δεν είναι αντισυνταγματική. Το ίδιο δε είπε με απόφασή του και το ΣτΕ. Αυτοί οι οποίοι υποστήριξαν την αντισυνταγματικότητα έμειναν προφανώς στην πρώτη μόνο παράγραφο του άρθρου.
Παρά την απαγόρευση όμως επετράπη σε αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελούμενη από 50 άτομα με επικεφαλής τον Αλέξη Τσίπρα και του ΚΚΕ, από 200 με επικεφαλής τον Δημήτρη Κουτσούμπα, τηρώντας ομολογουμένως τα απαραίτητα μέτρα προστασίας, να καταθέσουν στεφάνι στο χώρο του πρώην ΕΑΤ – ΕΣΑ στην Βασ. Σοφίας, χωρίς να προκληθεί κανένα επεισόδιο. Αυτά το πρωί.
Τις μεσημεριανές όμως ώρες το ΚΚΕ προσπάθησε να πραγματοποιήσει συγκέντρωση στα Προπύλαια και πορεία προς το Πολυτεχνείο αποτελούμενη από 1.500 μέλη του. Η Αστυνομία, εφαρμόζοντας την κυβερνητική απόφαση ήλθε σε σύγκρουση μαζί τους και δεν τους επέτρεψε να πραγματοποιήσουν την πορεία.
Και εδώ μπαίνει το ερώτημα: Για ποιό λόγο το ΚΚΕ πήρε την απόφαση να προχωρήσει στη διοργάνωση της πορείας; Για να σπάσει το κυβερνητικό εμπάργκο; Μα αυτό το είχε κάνει με τη συγκέντρωση μπροστά από την Αμερικανική Πρεσβεία το πρωί, πιάνοντας μάλιστα την Αστυνομία στην κυριολεξία στον ύπνο.
Προσωπική μου άποψη αλλά και πολλών άλλων είναι ότι το ΚΚΕ στο τέλος έχασε το δίκιο του. Η παρουσία του το πρωί στο ΕΑΤ – ΕΣΑ πιστοποίησε τη δυναμική του και το θεσμικό του ρόλο, το μεσημέρι όμως στα Προπύλαια θύμιζε τους μπαχαλάκηδες.
Και κλείνω με αυτό που είπε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου καταθέτοντας στεφάνι στο Πολυτεχνείο: «Η Δημοκρατία δεν είναι μόνο καθεστώς ελευθερίας αλλά και ευθύνης.»

(Το σκίτσο που δημοσιεύεται είναι του ΑΡΚΑ)