Ο Τζόζεφ Ρομπινέτ Μπάιντεν είναι ο επόμενος εκλεγμένος Πρόεδρος των ΗΠΑ. Μέχρι να ολοκληρωθεί η καταμέτρηση η αγωνία ήταν μεγάλη, η πρώτη θέση άλλαζε συχνά, δεν έλειψαν οι ενστάσεις και προαναγγελίες δικαστηρίων από τον Ντόναλντ Τράμπ, αλλά στο τέλος τα αποτελέσματα έδειξαν ότι ο Τζο Μπάιντεν ήταν ο νικητής των πρόσφατων Αμερικάνικων εκλογών. Δεν γνωρίζω πολλά για την τακτική που ακολούθησε, ούτε αν η θητεία του θα είναι για το καλό των ελληνικών συμφερόντων. Ούτε φυσικά για το αν ήταν η σωστή επιλογή για τη χώρα του. Αποφάσισα να αναζητήσω την πορεία και τους προηγούμενους σταθμούς της ζωής του. Σκέφτηκα ότι μπορεί και να μην είναι μόνο ο συμπαθητικός συνταξιούχος που μας δείχνει. Θεώρησα ότι τίποτα στην ζωή δεν γίνεται τυχαία και μάλλον είχα δίκιο.
Ο Τζο Μπάιντεν γεννήθηκε το 1942 στην πόλη του Σκράντον. Η οικογένειά του αντιμετώπισε τις ίδιες δυσκολίες με τις υπόλοιπες καθολικές οικογένειες ιρλανδικής καταγωγής της χαμηλής μεσαίας τάξης, κάτι που καθόρισε τις μετέπειτα θέσεις του. Μετακόμισαν οικογενειακώς στο γειτονικό Ντέλαγουερ, μιας και ο πατέρας του βρήκε μια σταθερή δουλειά. Ο μικρός Τζο δυσκολεύτηκε να τελειώσει το σχολείο λόγω του σοβαρού τραυλισμού του. Παρόλα αυτά τα κατάφερε και επέλεξε να σπουδάσει Πολιτική Επιστήμη και Ιστορία και αργότερα Νομική. Μόλις στα 24 του παντρεύτηκε τη Νέιλια Χάντερ με την οποία απέκτησε τρία παιδιά. Ξεκίνησε να εξασκεί τη δικηγορία αλλά ποτέ δεν έκρυψε την επιθυμία του που ήταν να ασχοληθεί με την Πολιτική.
Στα 29 του διεκδίκησε και κέρδισε την έδρα του Ντέλαγουερ αυξάνοντας κατακόρυφα το προσωπικό πολιτικό του κεφάλαιο ως ένας από τους νεότερους Γερουσιαστές της Αμερικανικής ιστορίας. Πριν κλείσει τα τριάντα λοιπόν, ήταν ένας νέος έτοιμος να κατακτήσει τα πάντα. Πανευτυχής και γεμάτος αισιοδοξία για το μέλλον. Η ελπίδα του όμως αυτή κράτησε πολύ λίγο. Ένα μήνα μετά τη νίκη του η σύζυγος και η κόρη του σκοτώθηκαν όταν μια νταλίκα έπεσε πάνω στο αυτοκίνητο τους, με τους δυο γιους του να επιβιώνουν από τη σύγκρουση. Σκέφτηκε πολύ σοβαρά να παραιτηθεί από την έδρα που μόλις είχε κερδίσει για να αφιερωθεί στα παιδιά του. «Μπορούμε πάντα να βρούμε άλλον Γερουσιαστή, αλλά τα παιδιά μου δε μπορούν να βρούνε άλλο πατέρα», είπε καθώς ορκιζόταν τελικά μέσα στο Νοσοκομείο που νοσηλεύονταν οι γιοι του.
Κατάφερε να πέτυχει στα καθήκοντα της Γερουσίας και για τρεις δεκαετίες συνέχισε να επανεκλέγεται μέχρι να ορκιστεί Αντιπρόεδρος. Το 1988 διεκδίκησε το χρίσμα των Δημοκρατικών αλλά έχασε από τον δικό μας Μάικ Δουκάκη. Το 2008 διεκδίκησε εκ νέου το χρίσμα απέναντι στην Χίλαρι Κλίντον αλλά και αυτή τη φορά δεν τα κατάφερε. Παντρεύτηκε το 1977 την δεύτερη σύζυγό του και απέκτησαν μια κόρη. Συνεργάστηκε με τον Ομπάμα αλλά οι σχέσεις τους ήταν δύσκολες. Είχε όμως την εκτίμηση του Ομπάμα και τον όρισε Αντιπρόεδρο. Στο τέλος της θητείας τους, ο Ομπάμα τίμησε τον Μπάιντεν με την ανώτατη διάκριση του Μεταλλίου Τιμής του Κογκρέσου, αποκαλώντας τον «αδερφό του».
Κι ενώ η προοπτική να διεκδικήσει για ακόμη μια φορά την Προεδρία φαινόταν μονόδρομος, ο Μπάιντεν χάνει τον μεγαλύτερο γιο του από καρκίνο σε ηλικία μόλις 46 ετών. Αποφάσισε να μην την διεκδικήσει και όπως χαρακτηριστικά είχε δηλώσει «κανείς δεν έχει το δικαίωμα να διεκδικήσει αξίωμα, αν δε μπορεί να του αφιερώσει το 110% απ’ ό,τι έχει». Βρήκε όμως το κουράγιο να επανέλθει και να βρεθεί στις τελευταίες εκλογές απέναντι στον Τράμπ, έναν αντίπαλο διαμετρικά αντίθετο από αυτόν τόσο σε ιδεολογικό όσο και προσωπικό επίπεδο. Με εντελώς αλλά χαρακτηριστικά και συμπεριφορές. Δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς αν αναλογιστούμε όλα αυτά που έχει βιώσει. Ακόμη και ο τρόπος εκλογής του, με τις αλλαγές των ποσοστών, την εναλλαγή πρώτης και δεύτερης θέσης, την αμφισβήτηση αλλά και την ήρεμη, σοβαρή αντιμετώπιση έχει να κάνει με την ζωή του όλη.
Έδωσε πολλές μάχες στη ζωή του, πολλές από αυτές ήταν δύσκολες και άνισες. Κάποιες κέρδισε, κάποιες έχασε. Σε όλες όμως έδωσε όλη του τη δύναμη. Συνέχισε την μάχη ακόμη κι όταν πονούσε. Άντεξε ακόμη κι όταν στο τέλος έπρεπε να πληρώσει ακριβά για την ήττα του. Όταν η απόφαση του ήταν να αφιερωθεί στο στόχο του, δεν έκανε ούτε βήμα πίσω. Δεν λιγοψύχησε ούτε όταν μετά από μια επιτυχία ήρθε η καταστροφή. Λύγισε αλλά όταν πέρασε ο άνεμος σηκώθηκε και πάλι όρθιος. Ήταν συνεπής με τον εαυτό του και αυτόν είχε για κριτή. Άκουγε την γνώμη των άλλων αλλά η τελική απόφαση ήταν πάντα δική του. Μετρούσε τις δυνάμεις του, έπαιρνε τις αποφάσεις του και ξεκινούσε τον αγώνα. Στήριζε τις επιλογές του και αγωνιζόταν σκληρά και με πάθος για αυτές.
Η πορεία της ζωής του μας δείχνει ότι ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να σου ξημερώσει η επόμενη ημέρα. Ο δρόμος προς την κορυφή έχει πολλές ανηφόρες και αρκετές φορές μια αναποδιά μπορεί να σε ξαναγυρίσει πίσω. Πολλά βήματα πίσω. Αρκεί να μαθαίνεις από όλα αυτά που συμβαίνουν και να συνεχίζεις το δρόμο σου. Η ζωή σου δίνει πολύ συχνά μια δεύτερη ευκαιρία αρκεί να είσαι εκεί όταν περάσει και να ανοίξεις την πόρτα σου. Θέλει δύναμη όμως κυρίως πρέπει να πείσεις τον εαυτό σου ότι αξίζει να μείνεις στο γήπεδο και να παλέψεις. Δείχνει, επίσης, η ιστορία του 46ου Προέδρου των ΗΠΑ ότι αν θέλεις να πέτυχεις πολλά πρέπει να ξεκινήσεις τον αγώνα σου μικρός. Όμως από την άλλη μας έδειξε ότι αν πραγματικά θέλεις κάτι ποτέ δεν είναι αργά για να προσπαθήσεις.
Τέλος, σε όσους σχολίασαν την ηλικία του εύκολα θα μπορούσε να απαντήσει πως «ο νέος ξέρει τους κανόνες, αλλά ο γέρος ξέρει τις εξαιρέσεις» καθώς και αν «βλέπεις φλόγα στα μάτια των νέων, στα μάτια των γέρων, βλέπεις φως.»
• Αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί μου: eetsi@windowslive.com
+30 210 222 2004 
palmogal@otenet.gr | palmosnews@gmail.com
