Ο αποκεφαλισμός του καθηγητή, του Βαγγέλη Ντάλη

Ο Σαμιέλ Πατί, Γάλλος καθηγητής, θέλησε να δείξει στους μαθητές του σκίτσα του Μωάμεθ στο πλαίσιο μαθήματος. Επειδή όμως αυτό δεν επιτρέπεται από τη μουσουλμανική θρησκεία, ζήτησε από όσους μουσουλμάνους μαθητές του το επιθυμούν να αποχωρήσουν από την αίθουσα, χωρίς καμία απουσία ή άλλη επίπτωση. Κάποιοι αποχώρησαν αλλά ο τζιχαντιστής μουσουλμάνος κατέφθασε. Κι αποκεφάλισε εν ψυχρώ τον καθηγητή.

Η στυγνή δολοφονία υπήρξε καταλυτική για την αναθεώρηση των σχέσεων Ευρωπαίων και μουσουλμανικού φανατισμού. Ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν άδραξε την ευκαιρία και άρχισε να εφαρμόζει τη νέα πολιτική του γαλλικού κράτους εναντίον των μουσουλμανικών γκέτο που τείνουν να δημιουργηθούν στη Γαλλία. Ο Αυστριακός ομόλογός του βρήκε κι αυτός την ευκαιρία να επαναδιατυπώσει την πεποίθησή του για την ανάγκη παρεμπόδισης της εισόδου μουσουλμάνων τέτοιων κατηγοριών στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Ας μην ξεχνάμε ότι στα μέρη του σταμάτησε κάποτε η εξάπλωση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας στην Ευρώπη.
Οι ακροδεξιοί πολιτικοί βρήκαν την ευκαιρία να κάνουν «πόλεμο» εναντίον εχθρού καθότι το μίσος και ο φανατισμός είναι αυτός που τους τρέφει και τους δυναμώνει. Έτσι άρχισαν τις προκλητικές αναρτήσεις και δηλώσεις και έδωσαν άλλο ένα πάτημα στην τουρκική πολιτική να κατακεραυνώσει την Ευρώπη ως ισλαμοφοβική. Η χαρά του Ερντογάν. Είναι φασισμός, θα το πληρώσετε, κραυγάζει στις κομματικές εκδηλώσεις όπου μιλά. Κυρίως όμως είναι η χρυσή του ευκαιρία να εμφανιστεί ως υπερασπιστής του μουσουλμανικού κόσμου και συνεπώς, αυτοδίκαια, ως ηγέτης του. Κι εκεί βρίσκεται η ουσία των δηλώσεων και της πολιτικής του. Ότι ο μουσουλμανικός κόσμος είναι περικυκλωμένος, βάλλεται και πρέπει να διεκδικήσει τα δικαιώματά του αλλά και τα εδάφη που του αφαιρέθηκαν. Αυτά στα οποία είχε φτάσει κάποτε η κραταιά οθωμανική αυτοκρατορία. Η θρησκεία είναι το μέσο με το οποίο θα συσπειρώσει από τους απανταχού τζιχαντιστές ως τους «νοικοκύρηδες» μουσουλμάνους που κατοικούν στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Ο τουρκικός ιμπεριαλισμός θέλει να γίνει ο πυρήνας του μουσουλμανικού ιερού πολέμου εναντίον των απίστων.
Εδώ όμως είναι και η μπανανόφλουδα. Ο μουσουλμανικός κόσμος δεν είναι ενιαίος κι ο φανατισμός του έχει διαβαθμίσεις. Είναι πολλοί οι μουσουλμάνοι που αντιτίθενται σε αυτές τις πολιτικές κι ακόμα περισσότεροι αυτοί που δεν θέλουν να πολεμήσουν για καμία «τζιχάντ». Μια αντιμετώπιση συλλήβδην των μουσουλμάνων ως εν δυνάμει τρομοκρατών, τους στέλνει κατευθείαν στις φιλόξενες αγκάλες των φανατικών που θέλουν να τους «προστατέψουν». Το έχουμε δει και στη Θράκη. Οι αφιλόξενες πολιτικές του ελληνικού κράτους απέναντι στους μουσουλμάνους τα μεταπολεμικά χρόνια και το τσουβάλιασμα των φιλήσυχων Πομάκων με τους τουρκογενείς τους έστελνε κατευθείαν στην αγκαλιά του ιμάμη και του τουρκικού προξενείου.
Ο Μακρόν το ξεκίνησε καλά. Διείδε τη διάθεση των οργανωμένων φανατικών να μετατρέψουν τις γαλλικές μουσουλμανικές κοινότητες πρώτα σε γκέτο κι έπειτα σε «σχολεία» μαχητών του Ισλάμ κι αντέδρασε ακαριαία με σχέδια που δούλευε καιρό. Με το νομοσχέδιο που έφερε στη Βουλή επιχειρεί να κάνει τη Γαλλία παράδειγμα για την καταπολέμηση της κοινωνικής απομόνωσης και του ισλαμικού προσηλυτισμού.
Σε πέντε μεγάλους άξονες στηρίζει ο πρόεδρος τη μελλοντική δράση και τα μέτρα πρόληψης κατά της ριζοσπαστικοποίησης: δημόσιες υπηρεσίες, ενώσεις πολιτών, σχολεία, ανεξαρτησία του Ισλάμ στη Γαλλία και αγάπη στη Δημοκρατία. Προβλέπει, δε, να παρουσιάσει το σχετικό νομοσχέδιο «κατά των αποσχιστικών τάσεων στην κοινωνία» στο υπουργικό Συμβούλιο στις 9 Δεκεμβρίου.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
Ο Εμμανουέλ Μακρόν έδωσε ιδιαίτερο βάρος στο ρόλο που έχει να παίξει το σχολείο. «Η αντίσταση της Δημοκρατίας θα επιτευχθεί μέσα από το σχολείο. Το σχολείο είναι η καρδιά της κοσμικότητας, είναι ο κοινός μας θησαυρός».
Αποφάσισε οτι:
– Η φοίτηση στο σχολείο, από την σχολική χρονιά 2021 θα είναι πλέον υποχρεωτική από την ηλικία των 3 ετών. Μόνο για σοβαρούς λόγους υγείας θα επιτρέπεται πλέον η διδασκαλία στο σπίτι.
– Θα καταργηθούν οι δάσκαλοι των «εθνικών γλωσσών» που έρχονται στη Γαλλία από Τουρκία, Μαρόκο, και Αλγερία και συχνά δεν μιλούν τα γαλλικά. Θα υπάρξει πλέον αυστηρός έλεγχος στους διορισμούς.
– Σε συνεργασία με το Συμβούλιο Μουσουλμανικής Πίστης στη Γαλλία (CFCM ) θα ξεκινήσει η διαδικασία εκπαίδευσης Ιμάμηδων με απονομή σχετικού τίτλου σπουδών στη Γαλλία.
Σε ό,τι αφορά τη χρηματοδότηση των θρησκευτικών ενώσεων και των τζαμιών, ο πρόεδρος επιδιώκει την κατάργηση των έξωθεν χρηματοδοτήσεων από Σαουδική Αραβία, Κατάρ, Τουρκία ή και από χώρες του Μαγκρέμπ (βόρεια Αφρική). Αναγνώρισε ότι συχνά χρήματα έρχονται από ιδιωτικά συμφέροντα για υποτιθέμενη βοήθεια προς αθλητικές οργανώσεις ή για βοήθεια επισιτισμού. Είναι οι τρόποι με τους οποίους οι ισλαμιστές βρίσκουν την ευκαιρία να προσηλυτίσουν τους αδύναμους. Υποσχέθηκε μεγαλύτερο έλεγχο αλλά και διεύρυνση των κριτήριων, βάσει των οποίων οι νομάρχες θα μπορούν να προχωρούν στη διάλυση των οργανώσεων.
Η ουδετερότητα των κρατικών λειτουργών αλλά και των υπαλλήλων σε επιχειρήσεις εξουσιοδοτημένες από το κράτος είναι ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο κατά της ισλαμικής προπαγάνδας. Όχι μαντίλες, όχι σεξιστικές διακρίσεις σε λεωφορεία ή μαζικά μέσα μεταφοράς. Ο νομάρχης θα έχει το δικαίωμα να κλείνει τις καντίνες όπου επιβάλλεται «θρησκευτικό» μενού ή τις πισίνες όπου δίνονται ειδικά ωράρια για τις γυναίκες.
Ο Μακρόν επέλεξε ο ίδιος έναν σχετικά πρωτόγνωρο όρο, τον όρο «Séparatisme», που εκφράζει τις αποσχιστικές τάσεις σε μία κοινωνία. Τάσεις που οδηγούν έμμεσα στον κίνδυνο ενός «ισλαμικού αυτονομισμού», σε σχέση με τον οποίο ο Γάλλος πρόεδρος έδειξε αποφασισμένος να δώσει ένα τέλος στις έως τώρα χρόνιες ανοχές και τα λάθη. Όμως το παράκανε. Έδωσε άδεια σε τοπικές αρχές σε διάφορα σημεία της χώρας οι οποίες δρομολόγησαν ένα πρόγραμμα φωτισμού των κυβερνητικών κτιρίων με σκίτσα του περιοδικού Charlie Hebdo, με απεικονίσεις, μεταξύ άλλων, του Μωάμεθ. Τα σκίτσα αυτά είχαν γίνει η αιτία για την αποτρόπαια επίθεση στον Σαμιέλ Πατί από φανατικό ισλαμιστή. Σκίτσα του «εικονοκλαστικού» σατιρικού περιοδικού προβλήθηκαν στις προσόψεις των δημαρχείων του Μονπελιέ και της Τουλούζης, με απόφαση των δημάρχων.
Ήταν λάθος. Το κράτος δεν μπορεί να παρεμβαίνει στη διακίνηση ιδεών παρά μόνο να την προστατεύει. Δεν συμμετέχει σε διακωμώδιση θρησκειών. Πρέπει να τις σέβεται όσο και τη δυνατότητα των πολιτών στη σάτιρα. Όταν στο όνομα της φιλελευθερης αστικής δημοκρατίας παίρνει θέση, τότε χάνει την «ουδετερότητά» του. Μάλλον όμως τον Μακρόν δεν τον ενδιαφέρει αυτή η κατ’ επίφαση ουδετερότητα. Θέλει κι αυτός να κάνει πόλεμο.
Το αστικό κράτος κάνει διμέτωπο αγώνα με μορφές άγριας καταστολής κατά των λαϊκών κοινωνικών δυνάμεων όπως είδαμε στα «κίτρινα γιλέκα» αλλά και κατά των φτωχών στρωμάτων μουσουλμανικής προέλευσης που επηρεάζονται από το σκοταδισμό και τον θρησκευτικό φανατισμό.
Ο Μακρόν, εκφραστής των συμφερόντων, κυρίως, του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου προσπαθεί πρώτα από όλα να ενδυναμώσει αυτό το κράτος από οποιαδήποτε επιβουλή. Προσπαθεί να αντιμετωπίσει τις πρωτόγνωρες καταστάσεις επικαλούμενος τις αστικοδημοκρατικές αξίες όπως έχουν αυτές διαμορφωθεί μέχρι σήμερα. Μόνο που το κάνει στρατιωτικοποιώντας τη γαλλική κοινωνία…