Το αύριο είναι το σήμερα που προετοιμάσαμε χθες, του Θανάση Καμπισιούλη

Σε συνέντευξή του ένας ραδιοφωνικός παραγωγός δήλωσε: «Τη θαυμάζω τη νέα γενιά! Είναι η πρώτη μεταπολεμική γενιά που ξέρει από τώρα ότι θα πρέπει να ζήσει με λιγότερα όνειρα και προσδοκίες από τις προηγούμενες. Ταυτόχρονα, είναι η γενιά που είναι κομμάτι της έκρηξης της τεχνολογίας και του ρυθμού της ζωής, ενώ είναι και μια γενιά που περίπου ξέρει τα προβλήματα που θα αντιμετωπίσει: τεχνητή νοημοσύνη, συνεχείς εργασιακές αλλαγές και ίσως ανασφάλεια, κλιματική αλλαγή και πολλά ακόμη. Είναι η γενιά που πρέπει ψυχολογικά να χτίσει χαρακτήρα και να μπορεί να προσαρμόζεται στις γρήγορες και έντονες αλλαγές που έρχονται. Δεν πιστεύω σε καλύτερες και χειρότερες γενιές, πιστεύω ότι καθεμιά αντιμετωπίζει διαφορετικές προκλήσεις, στις οποίες πρέπει να ανταποκριθεί. Οι προηγούμενες γενιές σε κάποια πέτυχαν και σε κάποια άλλα όχι.»

Δεν καταλαβαίνω από πού προκύπτει ότι η σημερινή γενιά «θα πρέπει να ζήσει με λιγότερα όνειρα και προσδοκίες από τις προηγούμενες». Ήδη ο ραδιοφωνικός παραγωγός με αυτά που λέει παρακάτω είναι σαν να αναιρεί την εκτίμηση που κάνει για τα όνειρα. Πραγματικά ο κόσμος γύρω μας αλλάζει με ταχύτητα φωτός. Με αυτή την ταχύτητα οδηγεί την ανθρωπότητα σε ένα μέλλον φωτεινό, σε ένα αύριο υπέρλαμπρο. Αλλαγές που χρειαζόντουσαν χρόνια κατά το παρελθόν τώρα πια γίνονται σε ημέρες. Αύριο μπορεί να φτάνουν μερικές εβδομάδες! Σε ένα τέτοιο μέλλον μόνο μεγαλύτερα όνειρα και προσδοκίες πρέπει να έχει η σημερινή γενιά. Κανένας συμβιβασμός, καμία ηττοπάθεια, ούτε ένα «πόντο» λιγότερης προσδοκίας.
Πιο πιθανό θεωρώ να έχουν θέμα οι μεγαλύτερες γενιές παρά οι μικρότερες. Το βασικό χαρακτηριστικό της σοφίας και της εμπειρίας μάλλον καθίσταται δύσκολο έως και …άχρηστο. Γίνεται ακόμη πιο δύσκολο να προτείνεις ή να συμβουλέψεις κάποιον νεαρό, αφού αυτό που έρχεται δεν μπορεί να δουλέψει με τους κανόνες του χθες. Το μέλλον δείχνει να μην είναι μια απλή προέκταση της γραμμής του παρελθόντος. Τη θέση της εμπειρίας φαίνεται να την καταλαμβάνει η φαντασία. Η φαντασία όμως υπάρχει ήδη σε μεγάλες δόσεις στη νέα γενιά. Για να γίνουν πράγματα τώρα πια πρέπει να σκεφτείς και να δράσεις με διαφορετικό τρόπο. Πώς μπορεί η εμπειρία του παρελθόντος να σε βοηθήσει όταν πρέπει να λειτουργήσεις χωρίς τα στενά όρια και κανόνες του παρελθόντος; «Θα πηγαίνεις νωρίς νωρίς για δουλειά! Πρώτος!», με συμβούλευε ο πατέρας μου όταν έπιασα την πρώτη μου δουλειά. Πού να φανταζόταν ότι τώρα πια δεν πάμε καν στο γραφείο και εργαζόμαστε από το σπίτι…

Ποτέ ξανά στο παρελθόν, αν εξαιρέσουμε πολέμους και φυσικά φαινόμενα, η αλλαγή, η εξέλιξη και η διαφοροποίηση δεν έγινε με τόσο δραματικό τρόπο. Οι μετακομίσεις από ένα τόπο σε άλλο ή από μια χώρα σε άλλη είναι μια συνηθισμένη εξέλιξη. Η επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων γίνεται το ίδιο εύκολα, αν επικοινωνείς μέσω διαδικτύου, είτε οι άνθρωποι βρίσκονται στη διπλανή πολυκατοικία, είτε βρίσκονται σε διπλανά κράτη. Είναι απίστευτα εύκολο και φθηνό. Τώρα πια μάλλον πρέπει να καταβάλλεις προσπάθεια για να …αποξενωθείς! Ακόμη κι αν υπάρχουν προβλήματα και αδυναμίες, ας θυμηθούμε την ιστορία του παιδιού που είχε χάσει το αριστερό του χέρι σε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα. Αυτό δεν τον εμπόδισε να μάθει τζούντο και μάλιστα με μόνο μια κίνηση που του έμαθε ο δάσκαλός του να κερδίσει το τουρνουά. Ύστερα από την κατάκτηση του κυπέλλου ευχαρίστησε το δάσκαλο του και του είπε ότι είχε δίκιο να του μάθει μόνο μια κίνηση. Του ζήτησε όμως διευκρινήσεις. Τότε του είπε ο δάσκαλός του ότι σε αυτή την κίνηση η μόνη γνωστή άμυνα είναι ο αντίπαλος να πιάσει το αριστερό σου χέρι. Το χέρι δηλαδή που είχε χάσει στο ατύχημα. Έκανε δηλαδή την αδυναμία του, πλεονέκτημα!
Όλα αυτά κάνουν το αύριο υπέροχο, αρκεί να ετοιμάσεις τον εαυτό σου κατάλληλα ώστε να προσαρμοστεί στην κάθε αλλαγή. Δεν έχει κανένα νόημα να μένουμε πίσω και να κριτικάρουμε τις συνθήκες που επικρατούν. Η σημερινή γενιά πραγματικά δεν έχει όριο στα όνειρα και δείχνει ότι μπορεί να τα καταφέρει. Με κανένα τρόπο δεν θα είναι χειρότερα τα πράγματα, ούτε κοντύτερα τα όνειρα. Θα μπορούσα να παρομοιάσω πως αν πριν 20 χρόνια το όνειρο ήταν να αποκτήσω ένα αυτοκίνητο στα επόμενα χρόνια το όνειρο θα είναι να αποκτήσω ένα αεροπλάνο ή για να είμαι πιο κοντά στην πραγματικότητα που έρχεται θα είναι πάλι να αποκτήσω ένα αυτοκίνητο απλά το αυτοκίνητο μετά από 20 χρόνια μάλλον θα …πετάει!
Ο Χρήστος Χωμενίδης είπε σε μια συνέντευξή του, πως το πρώτο του βιβλίο το έγραψε στο χέρι και μάλιστα για να αποφύγει τις μουτζούρες κάθε φορά που έκανε ένα λάθος έγραφε όλη τη σελίδα από την αρχή! Θυμίζω ότι γεννήθηκε το 1966 και το πρώτο βιβλίο του, το «Σοφό παιδί», κυκλοφόρησε το 1993. Μόλις 27 χρόνια πριν. Όταν το έγραφε σίγουρα δεν θα σκεφτόταν πόσο διαφορετικό θα ήταν το γράψιμο στις ημέρες μας. Αρκεί βέβαια να υπάρχει η έμπνευση. Οι εμπειρίες του θα ήταν χρήσιμες στη νέα γενιά χωρίς να ισχυριστεί κάποιος ότι πρέπει να γραφεί με στυλό στο χειρόγραφο. Πάντα οι γενιές συνδέονται και αλληλοσυμπληρώνονται χωρίς η παλαιότερη να ποδηγετεί τη νεότερη. Να επιτρέπει την αποδέσμευση της φαντασίας και την σκέψη έξω από όρια και κανόνες.
Οροφή στα όνειρα και τις προσδοκίες δεν υπάρχει. Ταβάνι στον ορίζοντα των σκέψεων και στόχων δεν μπαίνει. Τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει την εξέλιξη και τίποτα δεν μπορεί να καθορίσει τα επιτεύγματα των επόμενων γενεών. Άρα, στο ερώτημα πότε θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα, εννοώντας πότε θα γυρίσουμε εκεί που είμαστε, η απάντηση είναι: ευχαριστώ, δεν θα πάρω! «Τι να την κάνω την πραγματικότητά σας, εγώ έχω τα όνειρα!»

• Αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί μου: eetsi@windowslive.com