«Χωρίς τη μουσική νοιώθω φτωχός», Γιώργος Κριμιζάκης – Μαέστρος

Γεννήθηκε στο χωριό Αβδού, 36 χιλιόμετρα έξω από το Ηράκλειο. Τις πιο ωραίες μνήμες του τις έχει συνδέσει με την Κρήτη. Ο πατέρας του είχε βιοτεχνία παπουτσιών και ο μικρός Γιώργος που αγαπούσε τις τέχνες και τη ζωγραφική, σχεδίαζε παπούτσια και βοηθούσε με αυτόν τον τρόπο την οικογενειακή του επιχείρηση. Η μικρή του αδερφή έκανε μαθήματα πιάνου κι εκείνος γοητευόταν από τις μελωδίες που άκουγε. Το ταλέντο του το αντιλήφθηκε πρώτη η δασκάλα πιάνου της αδερφής του, όταν μια μέρα τον άκουσε τυχαία να παίζει δικές του μελωδίες. Αυτή ήταν η αρχή μιας λαμπρής πορείας που μετρά πλέον πάνω από 50 χρόνια.
Συνθέσεις του ερμήνευσαν τα μεγαλύτερα ονόματα όπως οι Τόλης Βοσκόπουλος, Μιχάλης Βιολάρης, Κώστας Βενετσάνος, Γιάννης Πουλόπουλος, Ρένα Κουμιώτη, Καίτη Χωματά, Μαίρη Λίντα, Φίλιππος Νικολάου, Μαρινέλα, Νίκος Νομικός, Λευτέρης Πανταζής… Το 1975 κυκλοφόρησε το άλμπουμ «Η Αγωγή του Πολίτου», μια προσπάθεια χιουμοριστικής τραγουδοποιΐας σε στίχους του Γιάννη Κακουλίδη με τους Γιώργο Μαρίνο, Μιχάλη Βιολάρη, Μιράντα Κουνελάκη. Το δίδυμο Κριμιζάκης – Κακουλίδης υπέγραψε και τις δισκογραφικές δουλειές του Χάρυ Κλυνν στα τέλη του ‘70. Ο Γιώργος Κριμιζάκης έγραψε επίσης μουσική για κινηματογραφικές ταινίες.
Μερικά από τα πιο γνωστά τραγούδια που μας έχει χαρίσει είναι «Δροσοσταλιά μου», «Η αγάπη σου», «Κι όμως αγαπιόμαστε», «Έτσι είμαστε», «Σ’έχω ανάγκη απόψε πολύ», «Τί Λωζάνη τί Κοζάνη», «Σ’αγαπώ μα είναι αργά».

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΜΑΙΡΗ ΓΚΙΩΝΗ – ΛΑΡΕΝΤΖΑΚΗ

«ΠΑΛΜΟΣ»: Σε ποιό περιβάλλον μεγαλώσατε και πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια;
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΡΙΜΙΖΑΚΗΣ: Μεγάλωσα με την οικογένειά μου στο Ηράκλειο της Κρήτης. Αυτό που θυμάμαι έντονα από τα παιδικά μου χρόνια ήταν τα βιβλία, ήταν γεμάτα βιβλία. Σχολείο, εκμάθηση γαλλικών, μελέτη κλπ.

«Π»: Τί σας ώθησε στη μουσική;
Γ.ΚΡ.: Από μικρός είχα ιδιαίτερη αγάπη για τη μουσική. Έκανα πάντα αυτοσχεδιασμούς ή τροποποιούσα διάφορες μελωδίες που άκουγα, για να τις κάνω πιο όμορφες – ή τουλάχιστον έτσι όπως σε εμένα ακούγονταν πιο όμορφες.

«Π»: Πιστεύετε στο ταλέντο;
Γ.ΚΡ.: Από μικρός νομίζω ότι είχα το ταλέντο να γράφω μουσική. Συνεπώς, ναι, πιστεύω στο ταλέντο.

«Π»: Ποιά ήταν τα πρώτα σας ακούσματα;
Γ.ΚΡ.: Μου άρεσαν πάντοτε τα μελωδικά ακούσματα, με σαξόφωνο, βιολί, τσέλο, ακορντεόν, δηλαδή με όργανα που μελωδούσαν.

«Π»: Αληθεύει ότι οι μουσικοί και οι συνθέτες είναι «ποτισμένοι» με τη μουσική, ζουν και αναπνέουν γι’αυτή;
Γ.ΚΡ.: Είναι αλήθεια ότι εγώ ένοιωθα πολύ φτωχός όταν ήμουν ανάμεσα σε κόσμο και δεν είχα την ευκαιρία να ακούσω μουσική, ή να αυτοσχεδιάσω μια μουσική, τραγουδώντας την. Ένοιωθα και νοιώθω ότι η μουσική είναι ο «αέρας που αναπνέω».

«Π»: Έχετε 55 χρόνια επιτυχημένης παρουσίας στο χώρο της μουσικής. Είστε ευτυχισμένος;
Γ.ΚΡ.: Νοιώθω ευτυχισμένος γιατί κατόρθωσα όλα αυτά τα χρόνια που ζω με την μουσική, να δώσω στον κόσμο αυτά που λατρεύω. Εάν και ο κόσμος το έχει «εισπράξει» στο λιγότερο βαθμό, τότε είμαι διπλά ευτυχισμένος.

«Π»: Οι συνεργασίες σας σημαντικότατες με πολύ γνωστά και αγαπημένα ονόματα του ελληνικού πενταγράμμου. Ξεχωρίζετε κάποια;
Γ.ΚΡ.: Με όλους τους τραγουδιστές που συνεργάσθηκα, έχω τις καλύτερες αναμνήσεις από την συνεργασία μας. Με καθέναν από αυτούς έχω τις καλύτερες εντυπώσεις. Πώς να ξεχάσω τις στιγμές που πέρασα με τον Τόλη Βοσκόπουλο, την Μαρινέλλα, την Μαίρη Λίντα, τον Γιάννη Πουλόπουλο, την Τζένη Βάνου, τον Νίκο Νομικό, τον Χάρρυ Κλύνν, τον Δάκη, τον Μιχάλη Βιολάρη, την Ρένα Κουμιώτη, την Καίτη Χωματά, τον Φίλιππα Νικολάου, τον Γιάννη Πετρόπουλο και τόσους άλλους που συνεργάσθηκα. Θα μπορούσα να γράφω κεφάλαια σε ένα βιβλίο και μετά, να βλέπω ότι ξέχασα και άλλα πράγματα και ονόματα που θα μπορούσα να γράψω.

«Π»: Σας αποκάλεσαν ευαίσθητο μελωδό.
Γ.ΚΡ.: Με αποκάλεσαν μελωδό γιατί περιέγραψαν αυτό που πραγματικά είμαι. Ακόμα και στα λαϊκά μου τραγούδια και στα σατυρικά και στο μοντέρνα ακούσματα που έγραψα, υπάρχει πάντα η μελωδία που τα σκεπάζει.

«Π»: Είναι το πιάνο το όργανο στο οποίο συνθέτετε;
Γ.ΚΡ.: Ναι, το πιάνο είναι το όργανο που παίζω. Με αυτό συνθέτω.

«Π»: Σιγοτραγουδάτε κάποιο τραγούδι σας;
Γ.ΚΡ.: Όλα μου τα τραγούδια τα μουρμουρίζω γιατί τα αγαπώ όλα. Πάνω από όλα όμως αγαπώ πολύ τα ερωτικά μου ακούσματα.

«Π»: Η μουσική, ως υπέρτατη των Τεχνών, τί είναι για εσάς;
Γ.ΚΡ.: Είπα και πάλι, η μουσική, είναι το υπέρτατο αγαθό για μένα. Με αυτήν ξεσπώ. Με αυτήν εκφράζω τα συναισθήματά μου. Και αυτά δίνω στον κόσμο που με ακούει. Εν ολίγοις, με αυτή αναπνέω!

«Π»: Η δεκαετής οικονομική κρίση που βιώσαμε έφερε τα πάνω κάτω στο χώρο της διασκέδασης και τώρα με την πανδημία του κορωνοϊού οι καλλιτέχνες έχουν πληγεί σφοδρά. Πώς βλέπετε τα πράγματα για τους καλλιτέχνες;
Γ.ΚΡ.: Οι καλλιτέχνες πάντοτε θα ζουν. Δεν έχει σημασία αν ζουν πλούσια ή φτωχικά. Αρκεί να ζουν για να εκφράζονται. Φυσικά το λογικό είναι να αμείβονται οι κόποι τους για να συνεχίζουν να προσφέρουν, αλλά για μένα η ουσία είναι αλλού. Ακούστε με. Ένας φτωχός, αν το φέρει η τύχη και κερδίσει ένα λαχείο, θα λέγεται πλούσιος. Με όσα λεφτά όμως κι αν αποκτήσει κάποιος δεν θα γίνει ποτέ καλλιτέχνης, αν δεν είναι από μόνος του.

«Π»: Οι μουσικοί και οι συνθέτες χρειάζεται να μελετούν συστηματικά και συνεχώς. Τί συμβουλεύετε τους νέους σήμερα;
Γ.ΚΡ.: Και βέβαια, η εκμάθηση μουσικής είναι το εργαλείο του κάθε καλλιτέχνη. Μόνο έτσι μπορεί να συνθέσει σωστά, να ενορχηστρώσει και να διευθύνει το έργο του. Όσο πιο πολλή μουσική ξέρει, τόσο πιο σωστός θα είναι προς τους ανθρώπους που θα τον αγαπήσουν.

«Π»: Τί θεωρείτε ως σταθμό στην καριέρα σας;
Γ.ΚΡ.: Σταθμός στην καριέρα μου είναι ο Γιάννης Αργύρης. Αυτός με ανακάλυψε, αυτός έψαξε για να με βρει και να με φέρει στην μπουάτ που είχε (στις Εσπερίδες στην Πλάκα) αυτός με ενεθάρρυνε να μάθω μουσική, με αυτόν (δίνοντάς μου στίχους του) έκανα τα πρώτα μου βήματα στην σύνθεση και τέλος πάντων, αυτός ήταν η αρχή μου.

«Π»: Το ελληνικό κοινό σας αγκάλιασε. Υπάρχει σήμερα αυτή η αμεσότητα της σκηνής;
Γ.ΚΡ.: Η αμεσότητα με το κοινό υπάρχει μόνο όταν κάνουμε συναυλίες πια ή όταν κάνουμε κάποιες παρουσιάσεις σε διάφορα μέρη που μας καλούν. Πάντα θα υπάρχει αυτή η ιδιαίτερη σχέση με το κοινό που ο καλλιτέχνης βιώνει.

«Π»: Είχατε την ευκαιρία να φύγετε στο εξωτερικό;
Γ.ΚΡ.: Πολλές φορές μου δόθηκε η ευκαιρία να φύγω στο εξωτερικό, αλλά στο τέλος πάντα αποφάσιζα να μείνω στην Ελλάδα και να γράφω τραγούδια στην καρδιά του Έλληνα και της Ελληνίδας.

«Π»: Ποιό είδος μουσικής αγαπάτε;
Γ.ΚΡ.: Αγαπώ όλα τα είδη μουσικής και σε όλα σχεδόν αυτά τα είδη έχω αφήσει την υπογραφή μου. Στην ρομαντική μουσική, στην λαϊκή, στην σατυρική, στην βυζαντινή στην παραδοσιακή δημοτική… σε όλα τα είδη έχω αφήσει τα χνάρια μου.

«Π»: Τί ετοιμάζετε;
Γ.ΚΡ.: Δεν σταμάτησα ποτέ να γράφω. Στίχους, μουσική. Κάνω ότι μου επιτάσσει η καρδιά μου. Κι έχω τόσο ανέκδοτο υλικό που μπορώ ακόμα να παρουσιάσω δεκάδες L.P. ακόμα.