Ο «διάλογος» είναι παγίδα (ΙΙ), του Βαγγέλη Ντάλη

«Σε ό,τι αφορά την κυριαρχία στη Μεσόγειο, οφείλω να είμαι συνεπής σε έργα και λόγια. Μπορώ να σας πω πως οι Τούρκοι αντιλαμβάνονται και σέβονται μόνον κάτι τέτοιο. Εάν λες λόγια που δεν συνοδεύονται από πράξεις… Αυτό που η Γαλλία έπραξε φέτος το καλοκαίρι ήταν σημαντικό: είναι μια πολιτική “κόκκινων γραμμών”.

Ο Εμανουέλ Μακρόν έχει δώσει με απλά λόγια, εδώ κι ένα μήνα, τον τρόπο αντιμετώπισης της τουρκικής επιθετικότητας. Ποιές κυρώσεις και ποιά ευρωπαϊκά μέτρα; Το γαλλικό αεροπλανοφόρο που προσέγγισε την Κύπρο μαζί με τις γαλλικές φρεγάτες ήταν το μόνο «μέτρο» το οποίο έδειξε να υπολογίζει ο Ερντογάν. Γι’ αυτό «άστραψε και βρόντηξε» απευθυνόμενος στον Μακρόν: «να μην επιδιώκει καβγάδες με την Τουρκία». «Μην τα βάζετε με τον τουρκικό λαό, μην τα βάζετε με την Τουρκία», είπε κι ακολούθησαν κι άλλες απειλητικές δηλώσεις. «Ο Μακρόν είναι πολύ απασχολημένος μαζί μου. Κύριε Μακρόν θα έχεις περισσότερα προβλήματα με μένα, προσωπικά. Ήδη σου το έχω πει, πολλές φορές, αλλά δεν ακούς. Δεν έχεις ιστορία και δεν ξέρεις ούτε της χώρας σου».
Αλλά οι Τούρκοι είναι θρασύδειλοι κι όταν βρεθούν σε μειονεκτική θέση κάνουν «κωλοτούμπα». Έτσι έγινε και την περασμένη εβδομάδα. Ο Ερντογάν χρησιμοποίησε τους πυραύλους για να εξαγοράσει την εύνοια της Γαλλίας και να στείλει μήνυμα προσέγγισης. Συγκεκριμένα, σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχαν, ο Τούρκος Πρόεδρος ζήτησε από τον Γάλλο ομόλογό του να άρει την αντίθεσή του στην τουρκική συμμετοχή στη συμπαραγωγή του ευρωπαϊκού πυραυλικού συστήματος Eurosam SAMP/T. Να απελευθερώσει δηλαδή την αγορά ευρωπαϊκών πυραύλων για την Τουρκία. Ο Μακρόν όμως απάντησε ότι ο Ερντογάν πρέπει να ξεκαθαρίσει τους στόχους του στη Συρία πριν εξεταστεί η ανάπτυξη του ευρωπαϊκού αμυντικού συστήματος.
Η γαλλική διπλωματία αντιλαμβάνεται ότι οι Τούρκοι την υπολογίζουν και δεν τρώνε το «τυράκι» των πυραύλων. Έχουν πολλά προηγούμενα μαζί τους. Από το Λίβανο και το γαλλικό Τσαντ ως τη Λιβύη και την Αλγερία, χώρες στις οποίες η Γαλλία κάποτε ήταν αποικιοκρατική δύναμη και τώρα διατηρεί κάποια ισχύ ακόμα αλλά η Τουρκία προσπαθεί να την εκτοπίσει ως η νέα τοπική υπερδύναμη. Οι κόντρες μεταξύ τους είναι σε πολλά σημεία κι ο Μακρόν, αν έστειλε πολεμικές δυνάμεις στην ανατολική Μεσόγειο, δεν το έκανε φυσικά για να στηρίξει τη «φίλη και σύμμαχο» Ελλάδα. Την τουρκική επεκτατικότητα σε βάρος των γαλλικών συμφερόντων προσπαθεί να αναχαιτίσει κι ας μην έχουμε αυταπάτες ότι επιδεικνύει κάποια συμμαχική αλληλεγγύη. Κι όπως γράφαμε και την προηγούμενη εβδομάδα, με το αζημίωτο τα κάνει. Την παραγγελία μαμούθ, αξίας δύο δισ., για τα 18 γαλλικά μαχητικά Rafale την εξασφάλισε!
Βεβαίως είναι ενδεικτικό για την ευελιξία της τουρκικής διπλωματίας και την ικανότητα αναδίπλωσής της ότι ο Ερντογάν την ώρα όπου οι σχέσεις του με τον Μακρόν βρίσκονται στο χειρότερο δυνατό σημείο, δεν διστάζει να τον προσεγγίσει για «δουλειές» – ουσιαστικά για να τον δελεάσει.
Έχει επίσης σημασία ότι σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Bloomberg που έχει πηγή της γαλλικής Προεδρίας, ο Μακρόν δεν αναφέρθηκε στη στάση της Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο ως λόγο για να αρθεί ο αποκλεισμός της από το ευρωπαϊκό πυραυλικό σύστημα. Την απόσυρση της Τουρκίας από το Λίβανο προέταξε ως ελάχιστο όρο συζήτησης… Ας το ξαναπούμε: μην έχουμε αυταπάτες για τους Γάλλους, ειδικά αν οι Τούρκοι τους δώσουν αυτά που θέλουν. Η προηγούμενη φορά που συνέβη αυτό το «πούλημα» ήταν το 1922 στη Μικρά Ασία…
Ας μην έχουμε επίσης αυταπάτες ότι από την επανέναρξη των ελληνοτουρκικών συνομιλιών υπάρχει περίπτωση να κερδίσουμε έστω και κάτι. Σίγουρα χαμένοι θα βγούμε. Είτε γιατί θα κάνουμε υποχωρήσεις (…) κάτω από ισχυρές πιέσεις «φίλων» και «συμμάχων» είτε γιατί θα θεωρηθούμε υπεύθυνοι για την αποτυχία των συνομιλιών και θα δώσουμε «πάτημα» στους Τούρκους να επαναλάβουν εντονότερη την επιθετικότητά τους.
Οι Τούρκοι κάνουν, μέσω του «διαλόγου», έναν τακτικό ελιγμό. Αποφεύγουν τις κυρώσεις των Ευρωπαίων χωρίς να υποχωρούν στο ελάχιστο και ψάχνουν αποδείξεις για την «αδιαλλαξία» της ελληνικής πλευράς. Η προδιαγεγραμμένη αποτυχία του διαλόγου είναι η δικαιολογία που θέλουν για να συνεχίσουν τις προκλήσεις. Ενδεικτικό της καλής τους διάθεσης για διάλογο είναι και το γεγονός ότι εξέδωσαν νέα ΝAVTEX για άσκηση με πραγματικά πυρά, δεσμεύοντας περιοχή μεταξύ της Ρόδου και του Καστελόριζου στις 29 Σεπτεμβρίου. Γενικότερα και ανεξαρτήτως των συνομιλιών η Τουρκία προσπαθεί να αποκλείει διαρκώς το Καστελλόριζο και να το καταστήσει έμμεσα άλλη μία «γκρίζα ζώνη».
Ας μην έχουμε επίσης αυταπάτες ότι ο ελληνοτουρκικός «διάλογος» θα γίνει μόνο για ζητήματα καθορισμού της υφαλοκρηπίδας – ΑΟΖ όπως υποκρίνεται ως «μωρά παρθένος» η ελληνική κυβέρνηση. Οι Τούρκοι είναι ξεκάθαροι: συζητάμε για «όλα» από μηδενική βάση και ως πρώτο θέμα συζήτησης έχουμε την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου! Το γιατί δεν χρειάζεται να είναι κανείς πολύ πονηρός για να το καταλάβει. Θέλουν να αποτρέψουν τον εξοπλισμό των ελληνικών νησιών με σύγχρονα πυραυλικά συστήματα (εδάφους-αέρος, εδάφους-θαλάσσης και εδάφους-εδάφους), τα οποία αντικειμενικά μπορούν να ενισχύσουν δραστικά την ελληνική αποτρεπτική στρατηγική. Θέλουν τα νησιά εύκολη λεία σε κάποια κρίσιμη στιγμή, όπως έγινε κάποτε και στην Κύπρο.
Είναι προφανές ότι κανείς – ούτε καν οι Τούρκοι – δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι ο εξοπλισμός των νησιών έχει στόχο ελληνική απόβαση στα τουρκικά παράλια. Αντίθετα, η τουρκική στρατιά του Αιγαίου, που εδρεύει στα μικρασιατικά παράλια, έχει επιθετική διάταξη. Όπως δείχνουν οι ασκήσεις της, έχει επιχειρησιακό στόχο την απόβαση σε ελληνικά νησιά του ανατολικού Αιγαίου. Γι’ αυτό και έχει συγκροτηθεί ο μεγάλος τουρκικός αποβατικός στόλος που ναυλοχεί απέναντι από τα νησιά. Η ύπαρξή του είναι η αναμφισβήτητη απόδειξη των προθέσεων της Άγκυρας, δεδομένου ότι τα αποβατικά είναι αμιγώς επιθετικά σκάφη.
Διέρρευσε αυτή την εβδομάδα και η επιστολή που έστειλε ο Ερντογάν προς τους ηγέτες των κρατών -μελών της Ε.Ε., πλην της Ελλάδος και της Κύπρου. Σε αυτή ζητάει – επισήμως, για να μην ματαιοπονούμε – και την «εξασφάλιση ίσων δικαιωμάτων και συμφερόντων για τους Τουρκοκύπριους στους υδρογονάνθρακες, ως συνιδιοκτήτες του νησιού». Ζητάει μοιρασιά των κερδών που θα έχει η κυπριακή δημοκρατία! Ζητάει να ακυρωθεί το ενεργειακό πρόγραμμα της Κύπρου και η μοιρασιά να γίνει από την αρχή! Κι αν πάει καλά εκεί η μοιρασιά, μοιράζουμε μετά και το Αιγαίο…
Μερίδια και μοιρασιές διεκδικεί ο Ερντογάν και τη «Μεγάλη Γαλάζια Πατρίδα» του. Θα του τα δώσουμε ή θα αναγκαστεί να τα πάρει με το ζόρι;;; Κρίνετε ωρέ γκιαούρηδες!