Λειτουργία σχολείων πρωί και απόγευμα, του Βασίλη Γιαννακόπουλου

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές (Τετάρτη 30/9, απόγευμα) τα σχολεία του Γαλατσίου που βρίσκονται υπό κατάληψη είναι το 3ο-4ο Γυμνάσιο στην οδό Δρυόπιδος, 3ο-4ο Λύκειο στην οδό Αγίας Ειρήνης και τα ΕΠΑΛ στην Γκράβα. Η πρόβλεψη είναι ότι την Παρασκευή, το αργότερο, θα λήξουν οι καταλήψεις στα σχολεία της πόλης μας και μακάρι να γίνει αυτό γιατί κανένα πρόβλημα δεν λύνεται με κλειστά σχολεία.

Όπως γράφαμε και στο προηγούμενο φύλλο του «Παλμού», το κύριο αίτημα της μαθητικής κοινότητας στις φετινές καταλήψεις είναι η μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τάξη λόγω του κορωνοιού αλλά και κάποια άλλα αιτήματα διαφορετικά από περιοχή σε περιοχή.
Η μείωση των μαθητών ανά τάξη, αίτημα το οποίο θεωρώ κι εγώ δίκαιο, με ένα μόνο τρόπο θα μπορούσε να λυθεί: με αύξηση των υπαρχόντων αιθουσών. Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει γιατί είναι αδύνατον να χτιστούν καινούργια σχολεία σε ένα με δύο μήνες.
Ακούστηκε και γράφτηκε ότι θα μπορούσε το κράτος ή οι δήμοι να νοικιάσουν χώρους και να τους μετατρέψουν σε αίθουσες διδασκαλίας ή να διαθέσουν οι δήμοι κάποιους από τους δικούς τους διαθέσιμους χώρους. Ούτε αυτό φυσικά θα μπορούσε να γίνει γιατί οι αίθουσες διδασκαλίας, όπως και τα σχολεία, διαθέτουν τις δικές τους προδιαγραφές για την ασφάλεια βέβαια των μαθητών.
Υπάρχει κι ένας άλλος λόγος ο οποίος συχνά παραβλέπεται: έστω ότι είχαν βρεθεί κάποιοι χώροι που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως αίθουσες διδασκαλίας. Για παράδειγμα, οι χώροι των ΚΑΠΗ. Πού θα προαυλίζονταν οι μαθητές;
Για να μην κοροϊδευόμαστε λοιπόν η μόνη παρέμβαση που θα μπορούσε να δώσει λύση στο πρόβλημα είναι η λειτουργία των σχολείων πρωί και απόγευμα. Μόνο έτσι θα μπορούσε να εξασφαλιστεί η μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα. Αυτό όμως δεν το προτείνει κανένας, ούτε η κυβέρνηση ούτε τα κόμματα ούτε οι συνδικαλιστικοί φορείς των εκπαιδευτικών.
Γνωρίζω ότι δεν είναι εύκολο, ότι θα φέρει μια σχετική αναστάτωση στις οικογένειες. Αλλά αυτό που προέχει αυτή τη στιγμή είναι η προστασία της υγείας του κοινωνικού συνόλου. Ζούμε όπως όλοι τονίζουν – και έτσι είναι! – σε πρωτόγνωρες και δύσκολες συνθήκες και οι οποίες δεν γνωρίζουμε πόσο θα διαρκέσουν. Ας αποφασίσουμε λοιπόν να ξεβολευτούμε και λίγο. Οι πρωτόγνωρες συνθήκες φέρνουν και πρωτόγνωρα μέτρα.