Ο ελληνοτουρκικός «διάλογος» είναι παγίδα, του Βαγγέλη Ντάλη

«Τούρκοι βαστάτε τ’ άρματα» είπαν οι Ευρωπαίοι ηγέτες στους γείτονες ενόψει της σημερινής Συνόδου Κορυφής που διεξάγεται κι οι Τούρκοι απέσυραν το ερευνητικό σκάφος Oruc Reis από τις έρευνες στην ελληνική υφαλοκρηπίδα και μαζί του όλο τον τουρκικό πολεμικό στόλο που το συνόδευε. Ελλάδα και Κύπρος είχαν δηλώσει ότι θα προσέλθουν στη Σύνοδο απαιτώντας σκληρά τιμωρητικά μέτρα, άμεσα εφαρμόσιμα, εναντίον της Τουρκίας που παραβιάζει την ελληνική και κυπριακή κυριαρχία.

Οι Ευρωπαίοι «εταίροι» όμως δεν έχουν καμία διάθεση να πάρουν τέτοια μέτρα εναντίον της φίλης Τουρκίας με την οποία έχουν πολλαπλές συνεργασίες κι έκαναν τον διπλωματικό ελιγμό: ζήτησαν κι από τις δύο χώρες να μπουν σε απευθείας διάλογο για να λύσουν μεταξύ τους τις διαφορές. Τον τόνο έδωσε από την αρχή η Γερμανία δια του κυβερνητικού εκπροσώπου της Στέφεν Ζάιμπερτ: «Η έκκλησή μας παραμένει, για αποκλιμάκωση, διάλογο, επίλυση των επίμαχων προβλημάτων με απευθείας συνομιλίες. Αυτό στηρίζει η ομοσπονδιακή κυβέρνηση και προσωπικά η καγκελάριος με συζητήσεις που διεξάγει». Επιπλέον σε ό,τι αφορά την προοπτική επιβολής κυρώσεων σε βάρος της Τουρκίας από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, ο Γερμανός κυβερνητικός εκπρόσωπος περιορίστηκε σε μισόλογα.
Από τον ελιγμό αυτό είναι κερδισμένοι και οι Ευρωπαίοι και οι Τούρκοι. Οι πρώτοι γιατί βρήκαν ένα πρόσχημα για να μη δυσαρεστήσουν την Τουρκία με την οποία κάνουν τόσες «δουλειές». Επιπλέον φαίνεται να εξοφλούν κάποια «γραμμάτια» – υποσχέσεις που είχαν δώσει στους γείτονες όταν συνδιαλέγονταν μαζί τους για την επίλυση του προσφυγικού – μεταναστευτικού προβλήματος.
Οι Τούρκοι είναι διπλά κερδισμένοι. Όχι τόσο γιατί αποφεύγουν τις όποιες κυρώσεις, οι οποίες από την αρχή ήταν γνωστό ότι δεν θα τους «πονέσουν» και πολύ. Εδώ δεν υπέκυψαν στις αμερικάνικες απειλές και κυρώσεις, τις άτολμες ευρωπαϊκές θα φοβηθούν; Όσο γιατί ενώ αυτοί δημιούργησαν την κρίση, αυτοί έφεραν την κατάσταση ένα βήμα πριν τον πόλεμο, τώρα καμώνονται τους διαλλακτικούς και συζητήσιμους, αυτούς που «υποχωρούν» προκειμένου να συζητήσουν «πολιτισμένα» τις διαφορές με τους γείτονές τους. Κυρίως όμως γιατί προσέρχονται στο «διάλογο» έχοντας κατοχυρώσει στην πράξη το δικαίωμά τους να κάνουν έρευνες σε όποια περιοχή της Μεσογείου κρίνουν αυτοί, έχοντας κατοχυρώσει ένα «τετελεσμένο», ότι έχουν κι αυτοί δικαιώματα στο Αιγαίο, έχουν δικαιώματα στις ελληνικές θάλασσες.
Το γεγονός ότι η Κύπρος αναγκάστηκε να θέσει βέτο σε κυρώσεις κατά της Λευκορωσίας αν δεν επιβληθούν και στην Τουρκία, τη στιγμή που η τελευταία κλιμακώνει τις προκλήσεις και τις επιθετικές της ενέργειες στην Κυπριακή ΑΟΖ, δείχνουν ότι είναι σαφώς υποβαθμισμένη η συζήτηση για κυρώσεις σε βάρος της Άγκυρας για τις προκλήσεις της έναντι της Αθήνας. Να σημειωθεί ότι είναι τέτοια η υποκρισία των Ευρωπαίων ώστε αντιμετωπίζουν διαφορετικά την παραβίαση της ελληνικής από την παραβίαση της κυπριακής κυριαρχίας. Αυτό εκμεταλλεύεται ο Ερντογάν κι επιλέγει να αποκλιμακώσει την ένταση με την Ελλάδα ενώ ταυτόχρονα εκδίδει δύο ΝAVTEX κατάφωρη παραβίαση της κυπριακής κυριαρχίας.
Η ελληνική κυβέρνηση αντιλαμβάνεται ότι στην Ευρώπη δεν έχει συμμάχους. Κι αυτός ακόμα ο «ξιφομάχος» Μακρόν αποδείχτηκε κομψευόμενος αθλητής ξιφασκίας κι όχι πραγματικός ξιφομάχος. Αφού έκανε τη «δουλίτσα» του, τώρα «τα γυρνάει» και κλείνει το μάτι στον Ερντογάν. Πούλησε τα πανάκριβα αεροπλάνα του στην Ελλάδα, τη μεγαλύτερη παραγγελία που του έχει κάνει ευρωπαϊκή χώρα και κάτι φρεγάτες επιπλέον αλλά πέτυχε να «βάλει πόδι» και στην ανατολική Μεσόγειο από την οποία ήταν αποκλεισμένη η Γαλλία. Λίγο με το Λίβανο, λίγο με τους «τσαμπουκάδες» με τον Ερντογάν, κατάφερε να είναι συνομιλητής – συνδιαμορφωτής, προς ίδιον όφελος εννοείται, των εξελίξεων στην περιοχή. Στη συνέχεια έγινε κι αυτός θιασώτης του «διαλόγου». Ο Μακρόν έστειλε μήνυμα μέσω Twitter γραμμένο και στα γαλλικά και στα τουρκικά αναφέροντας «στο Αξαζιό (σ.σ. την πρόσφατη Σύνοδο των MED7 στην Κορσική), στείλαμε ένα καθαρό μήνυμα προς την Τουρκία: ας ανοίξουμε και πάλι έναν υπεύθυνο διάλογο, καλόπιστα και χωρίς αφέλεια».
Τί θα συζητηθεί στο «διάλογο»; Κατά την ελληνική κυβέρνηση μόνο το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας – ΑΟΖ. Ναι, αλλά αυτό συζητείται χρόνια και συμφωνία είναι δεδομένο ότι δεν πρόκειται να υπάρξει γιατί η Ελλάδα επιμένει – και ορθώς – στα 12 μίλια ενώ η Τουρκία δεν αναγνωρίζει υφαλοκρηπίδα στα ελληνικά νησιά. Είναι άλλωστε ο 61ος γύρος διαλόγου τις τελευταίες δεκαετίες. Δεν είναι τυχαίο που οι προηγούμενοι 60 δεν κατέληξαν πουθενά. Καμία ελληνική κυβέρνηση δεν τόλμησε να έρθει σε συμφωνία αφού η Τουρκία διεκδικεί ουσιαστικά το μισό Αιγαίο και την ακύρωση της συμφωνίας της Λωζάνης, της μεγαλύτερης ευρωπαϊκής συμφωνίας που υπογράφηκε τον προηγούμενο αιώνα. Ζητά επίσης κατοχύρωση της ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ μειονότητας της Δ. Θράκης και των Δωδεκανήσων και αποστρατικοποίηση όλων των νησιών του Αιγαίου. Δεν έχει ζητήσει, προς το παρόν, συνεκμετάλλευση της Εύβοιας μόνο!
Να το πούμε παραδειγματικά. Ο γείτονας μπαίνει στο χωράφι σου, στήνει σκηνή και κατσικώνεται. Εσύ, αντί να τον πάρεις με τις πέτρες, του κάνεις αγωγές, τον καταγγέλεις, ενημερώνεις τους άλλους γείτονες και βγαίνεις στα κανάλια. Αυτός εν τω μεταξύ κάνει γεώτρηση για πηγάδι και στήνει παράγκα αγνοώντας διαμαρτυρίες δικές σου και άλλων. Κάποια στιγμή σου λέει «έλα να συζητήσουμε να δούμε τι ανήκει σε σένα και τι σε μένα για να σταματήσουμε να τσακωνόμαστε». Αν πας να συζητήσεις μαζί του, τον νομιμοποιείς ως έχοντα δικαιώματα στο χωράφι σου. Αν μάλιστα σε καλέσει το ευρωπαϊκό δικαστήριο και σου πει «βρείτε τα», έχεις ήδη χάσει ένα μέρος από το χωράφι σου και προοπτικά και μεγαλύτερο!
Να υπενθυμίσουμε απλά ότι η εισβολή στην Κύπρο κατέστη δυνατή μόνο επειδή είχε προηγηθεί από τη δικτατορία η απόσυρση της ελληνικής μεραρχίας που είχε στείλει η κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου στα μέσα της δεκαετίας του 1960. Από το τέλος του 1967 που αποσύρθηκε η μεραρχία (με εκβιασμό των Τούρκων και με υπόδειξη των Αμερικανών) η Κύπρος ήταν όμηρος. Έτσι, όταν δόθηκε η ευκαιρία με το πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου, η Άγκυρα την εκμεταλλεύθηκε με αποτέλεσμα σήμερα το βόρειο τμήμα της Μεγαλονήσου να έχει πλήρως τουρκοποιηθεί.
Αν στη θέση της Ελλάδας ήταν η Γερμανία, η Γαλλία, η Ρωσία, οι ΗΠΑ, και όποια άλλη χώρα σέβεται τον εαυτό της και την κυριαρχία της, το Ορούτς Ρέις δεν θα έκανε έρευνες επί ενάμισυ μήνα σε θάλασσές τους, θα αποσύρονταν «για εργασίες συντήρησης» και για να διευκολύνει φοβισμένους πολιτικούς να συρθούν «στο τραπέζι του διαλόγου» κρατώντας τα προσχήματα, έτοιμο όμως να ξαναβγεί αν «αποτύχουν», σύμφωνα με δήλωση του αφέντη του. Θα ήταν στο βυθό της θάλασσας από τη στιγμή που τα καλώδιά του ακούμπησαν το βυθό της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ. Και ακούμπησαν. Με ό,τι αυτό θα συνεπαγόταν.